Al heel veel dingen hier gelezen over de verschillen tussen de energieën enzo welke zeer interessant zijn.
Ik zie het echter zo:
Elk levend organisme, elke dode materie, kortom het ganse universum is één constante uitwisseling van kosmische energie. Ook kunnen voorwerpen negatieve of positieve energie uitstralen en opnemen. Er bestaat een wisselwerking van energie tussen mens en object. Hoe wij die energie gebruiken als individu vormt in weze dus onze samenleving welke weer een eigen energetische invloed heeft op het individu.

Uiteraard is tot op heden dit niet onomstotelijk bewezen maar lijkt mij toch een nog te bewijzen maar een plausibele universele waarheid. Al sinds Newton zijn wetenschappers naar deze niet tastbare energie op zoek. Verschijnselen die toen nog onverklaard bleven, konden vanaf het begin van de twintigste eeuw verklaard worden door middel van de deeltjestheorie en de kennis van elektromagnetische straling. Tussen verschillende of dezelfde soorten materie worden krachten tussen de atomen uitgeoefend; deze krachten zijn perfect op te sporen en in beeld te brengen. Elektromagnetische velden zijn in labo’s makkelijk en in alle mogelijke vormen aantoonbaar. Met specifieke sensoren kan men zelfs de zwakste niet fluctuerende, tot zeer hoogfrequente magnetische stralen detecteren. Hoewel te verwachten valt dat deze kosmische energie dan ook meetbaar zou zijn, heeft tot op heden ondanks jarenlange testen geen enkel degelijk onderzoek een dergelijke kracht kunnen aantonen..

Des al niet te min is deze kracht volgens mij zeker aanwezig en bepaalt of beïnvloed ze dagelijks ongekend ons leven.

Leg het dan eens uit in woorden die ik begrijp. Ik ga er voor de sport van uit dat ik fout ben. Misschien zie ik niet diep genoeg.

Wat ik van Redwasp begreep is dat er drie mogelijkheden zijn om een stelling te waarderen. Goed, fout en onzinnig.
Dat leek me correct. Het is mooi weer vandaag. Het is slecht weer vandaag. Het is verkeerd weer vandaag.

Wat mis ik? Ik zie in dat er een vierde, vijfde, zesde,... en meer mogelijkheden aan een stelling kunnen zijn. Maar die drie lijken me toch een minimum.

Mooi gezegd, enkel op het punt van het bewijs zou ik even willen aanvullen. Het is op zich vreemd dat mensen naar een bewijs zoeken wanneer ze elke dag niets anders zien dan wat U omschrijft. Neem een gewoon puberaal politiek debat en je ziet deze wisselwerking aan het werk, het is kloppen, duwen en trekken om uiteindelijk (in het beste geval) tot het besluit te komen dat samenwerking het minste energie kost en het meest resultaat oplevert.

Zoekend, naar aanleiding van ons model waar we de contouren als beginsel hebben geschetst, kunnen we vervolgens verder met de invulling en/of eventuele aanpassing ervan. We hebben als het ware een decor geschetst waarbinnen groei waar te nemen is en/of latent aanwezig is. Zoals gesteld kan een evenwicht verstoord raken (in maatschappelijke zin gesymboliseerd door punt R). In het continue spel van chaos en orde kan zowel een maatschappij als het individu streven naar deze balans (punt C – de ontmoetingsplaats, rust en vrede). Het individu hebben we nog niet expliciet in het verhaal betrokken maar lijkt me niet onbelangrijk. In deze context kunnen we wederom een immens aanbod aan studiemateriaal raadplegen om ons hierover een beeld te vormen. Wanneer we dit aandacht geven komen we al snel tot honderden modellen en omschrijvingen van het menselijke ontwikkelingspotentieel die op een wonderbaarlijke manier elkaar lijken te bevestigen of bekrachtigen. Ondanks het ruime aanbod dat allerhande niveaus weergeeft, denk ik dat een eenvoudige en generaliserende weergave voldoende voeding geeft om het debat verder te dragen, en dat in hoeverre mensen bereid zijn om na te denken over een betere leefwereld en/of een beter begrip omtrent de problemen die we dagelijks ervaren. Vooral de wisselwerking, hoe ook geuit, tussen deze verschillende niveaus en bijhorende percepties vraagt onze aandacht in functie van de doelstelling die we als consensus aanvaardden. Ik vat graag samen en vul aan met een indicatieve omschrijving van het menselijke groeipotentieel, en dat in termen die vooral voeling willen houden met een gangbare en ‘volkse’ taal.

Voor wanneer het past.

Regen in de zomer zal 'slecht weer' zijn voor toeristen maar een zegen, 'mooi weer', voor de landbouw.

Je bedoelt dus: op een manier dat je de betekenis ziet. En daarmee heb je dan mijn punt begrepen, en ik heb het gemaakt.

Kijk. Jij pakt de dingen aan volgens het 'flipperkast principe'. Je zet een hele constructie op en tenslotte zorg je ervoor dat het balletje de tafel op slechts 3 manieren kan verlaten. Waar, onwaar en onzinnig. Dan vergeet je dat jij het bent die deze twee 'uitgangspunten' geconstrueerd hebt. En je start het experiment door het balletje in 't spel te gooien.

Eenvoudiger kan ik niet meer, sorry. Deze vereenvoudiging heeft het gevaar in zich dat jij 't op basis van zijn onvolmaakte eenvoud gaat aanpakken. Terecht. Neem het voor wat het is: Een illustratie. Een poging om je paradigma uit te breiden.

Graag gedaan.

OK, ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt. Net zoals Newton "waar" is, ondanks het feit dat Einstein hem "fout" heeft bewezen. Snap ik het of zit ik er weer naast?

Maar kan men dan wel zeggen dat de betekenis van een uitspraak waar, onwaar of onzinnig is? Wanneer we het over de betekenis hebben, dan brengen we een uitspraak binnen een consensueel "flipperkast domein".

Ik denk gewoon dat 'waar' en 'onwaar' een menselijke constructie is, beslist bij consensus. En dat elke toegepaste 'oplossingsverzameling' immens groter is dan het digitale 'waar' of 'onwaar'.

Vermits elke toegepaste ''oplossingsverzameling' een continuüm is ... is de uitdrukking 'waarschijnlijkheid' correcter dan de uitdrukking 'waar of onwaar'.

Dat een menselijke constructie is, en niet meer dan dat. En dan hebben we nog niet over 'de flippers' gesproken.

Dat is toch onvermijdelijk? Een uitspraak die niet binnen een menselijke constructie valt is niet meer dan een verzameling klankuitstoten (of gekleurde pixels in dit geval).

Ben ik met je eens.

Kan je dan ook akkoord gaan met: "De waarnemer beïnvloed de uitkomst" ?

Uiteraard. Maar wat ik nu zeg is eigelijk: "wat je zegt is waar". Pff, ik blijf hiermee worstelen. Ik moet toegeven dat ik me erg comfortabel voel in een digitale wereld, of in de wiskunde (zonder te claimen daar alles van te weten).
Wat je eigelijk zegt is dat alles zo relatief is dat je er geen gegarandeerde uitspraken over kan doen. Maar wat als de grenzen zo duidelijk zijn afgebakend dat er geen relativiteit meer overblijft? Logica bijvoorbeeld. Waar trouwens de termen waar en onwaar onwrikbaar in vervat zitten.

Ik wil niet moeilijk doen hoor, dit is een interesante discussie. Ik vermoed op dit moment dat mijn idee hierover klopt, maar dat ik een big picture mis waarin ik fout zou kunnen zijn. Soit, je ziet dat ik niet uit het digitale wegraak.

Dit heeft interessante implicaties. Men kan in feite stellen dat er meerdere interpretaties en meerdere schijnbaar achterliggende mechanismes kunnen worden gekoppeld aan een gebeurtenis.

Ik vraag mij al lang dit af:

Als men stelt dat elk concept in de menselijke conceptenverzameling minstens 1 persoon beinvloedt door deze anders te doen handelen, kan men dan stellen dat deze concepten "werkelijk" (de aanhalingstekens omdat dit een vage definitie is) zijn?

Je moet ook niet hoor.

Waar/onwaar is een vereenvoudiging. Ik kan niet om met deze specifieke vereenvoudiging. Het gaat gewoon niet. Het klopt niet. Het is te beperkend. Het is een keurslijf. Het staat creativiteit (mijn leven) in de weg. Het is zo goed als religie dat waar/onwaar concept.

Toch is vereenvoudigen essentieel in ons leven. Zonder hebben we geen houvast, geen zekerheid ... niks eigenlijk.

Zonder kan je niet eens zeggen 'Ik hou zo graag van je'.

Blijf dus maar veilig in het 'digitale' hangen. 't Is goed vertoeven daar.

Echter. En daar gaat het om. De persoon op wiens bericht ik ageerde had in deze draad een wetenschappelijke context rond zichzelf gebouwd. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar best in kon vinden. Tot aan dat ene 'alfa' getinte bericht, dat eigenlijk enkel MIS wou discrediteren.

Nu vind ik MIS soms moeilijk om lezen. En hij/zij zweeft als een hete lucht ballon. Maar hij/zij blijft wel altijd netjes binnen de oplossingsverzameling. Ik lees hem/haar dus graag.

Ja natuurlijk.

Om een gebeurtenis 'te meten' heb je een referentie(punt) nodig. Er bestaat geen referentie(punt) dat het zelfde is voor elke waarnemer. Een referentie is het axioma van de realiteit.

En dat is nu net de onovertroffen zuivere schoonheid van wiskunde. Het axioma.

Onze wetenschap veranderd de werkelijkheid. Als het dat is wat je bedoeld. Er zijn daar heerlijke SF boeken over geschreven, al kan ik mij geen titel herinneren.

Maar ja, ik 'geloof' dat onze kennis de werkelijkheid veranderd.

Zo ook de Sint. Kleine kinderen handelen naar een paradigma waarin de goede man bestaat, waardoor ze ook een causale input leveren.

De Sint is zelfs een indirect handelende factor.


Goden bestaan.

God bestaat inderdaad. Dat concept is 'handelend'. God kan dus ook 'sterven'. Als het concept sterft. Het is ook gemakkelijk om de hoge waarschijnlijkheid van dat bestaan te bewijzen. Tenminste als we d'r over eens kunnen zijn dat sterke aanwijzingen van handelen een bewijs zijn. Zoals licht een heel sterke aanwijzing is voor het bestaan van de zon.

God bestaat echter niet in mij. Dat is één plaats waar het concept pierdood is.

Vreemd genoeg oefent een onbestaand concept veel druk op jou.

Miljoenen en miljoenen doen dagelijks causale inputs vanuit dit concept.

Ik definieer graag een god als een handelend concept zonder materieel ekwivalent, welk dan ook. Iets wat actie veroorzaakt zonder zichtbaar te zijn, zonder materiele vorm.

Een dergelijk concept krijgt een eigen leven en ademt de creativiteit van de mensen. Hij evolueert, wordt volwassen, doormaakt paradigmverschuivingen en persoonlijke evoluties.

Een god kan zelfs handelen vanuit een mens. Zo is het personage een god voor de schrijver: wanneer hij zich in het personage inleeft, denkt hij met het brein van het personage, en verkrijgt hij nieuwe inzichten.

Dat is niet vreemd hoor. Dat is gewoon accepteren dat ene consensus (waarheid) de andere niet uitsluit. Een 'gebeurtenis' kan meer dan één consensus genereren. Dat is zo essentieel.

Kan men spreken van potentiaalvelden tussen consensussen?

Wanneer twee consensussen sterk verschillen, maar de sceptisch-inertiele barriere vervaagt en een consensus past zich aan aan het ander, komt er nogal wat energie vrij.


Eenvoudig voorbeeld: je vriendin vertelt tegen jou dat ze een omgebouwde man is.

Onze kennis, mede opgebouwd door wetenschap, verandert de perceptie, niet de werkelijkheid.

Doe dan eens een poging om 'de werkelijkheid' eenduidig te omschrijven ?

Ik doe geen enkele moeite om met iemand die 'gelooft' - in wat dan ook - in duscussie te treden, verloren moeite.

Zeker wanneer het geloof is dat onze wetenschap de werkelijkheid verandert.

Doxa versus epistème.

Ja dat is één manier om te vluchten. Blijft de vraag:

Doe dan eens een poging om 'de werkelijkheid' eenduidig te omschrijven ?


Zou het kunnen dat je omschrijving 'mensen' bevat ?

De werkelijkheid omvat alle relatieve waarheden of de realiteit.

Je kan ook alsnog bewijzen dat je zo 'anders' bent dan ik. Door bijvoorbeeld de manier waarop je axioma's accepteert uit de doeken te doen. En dat natuurlijk zonder 'ik geloof' of een equivalent daarvan te gebruiken. Zonder axioma's geen wetenschap.

Dank u vriendelijk.

Niet echt. Ik zou eerder, naar analogie met het voorgaande, zeggen dat de waarnemer de betekenis van de uitkomst beïnvloed. De uitkomst zelf is voor mij een onbeïnvloedbaar noumenaal iets.

Het nabije zelf is dus de navigator van de golven (en stromen) in de grote Levensrivier. Het is de centrale bron van identiteit, en die identiteit vergroot en verdiept zich naarmate het zelf navigeert van de egocentrische, naar de sociocentrische, wereldcentrische en theocentrische golven (of de preconcrete, concrete, postconcrete en post-postconcrete niveaus van de algehele ontwikkeling) – een identiteit die reikt van materie naar Es, ego en God. Overigens, als we zeggen dat de identiteit zich verruimt van bijvoorbeeld egocentrisch naar sociocentrisch en wereldcentrisch, betekent dat niet dat iemand op het wereldcentrische of postconventionele niveau geen ego heeft, integendeel, iemand op het wereldcentrische niveau heeft een heel rijp ego. Het betekent alleen dat de persoon meer dan één perspectief heeft en niet langer beperkt is tot alleen zijn ego, en daarom een moreel oordeel kan vellen op basis van overwegingen van eerlijkheid, rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid, ongeacht ras, huidskleur, geslacht of geloofsovertuiging. Hij zal zijn eigen belangen blijven dienen als dat nodig is, maar de reikwijdte van zijn aandacht is veel en veel groter geworden en zijn eigen belangen zullen steeds meer samenvallen met de belangen van anderen, omdat die behoren tot de aandachtssfeer van zijn eigen grotere identiteit, het Grote Zelf.

De waarheid zit in je zelf MIS.


Weet je ook waarom ?

vrede,

ben weer een tijdje niet online geweest. gelukkige hebben een aantal forumgenoten de moeite genomen om in mijn plaats een hoop nonsense te publiceren:

ik kaats de vraag terug: stel dat je alles maar dan ook alles weet over voetbal, hoe komt het dan dat jouw tomatensoep nog steeds aanbrandt? kan je dat toelichten en/of oplossen?

vrede,

redwasp

vrede,

misschien moet je mijn post toch nog eens goed lezen. ik wilde net waarschuwen voor de wolligheid die we in (sommige) alfa-discours terugvinden. ik wilde waarschuwen voor het feit dat niet iedere grammatikaal correcte zin ook daadwerkelijke een betekenis heeft.

wanneer ik de zin "redwasp zit op een stoel en tiept een reactie op zijn pc." onderzoek, dan begrijp ik meteen wat deze betekent. alle termen hebben een betekenis die, als het ware, perfect bij de betekenis van de andere woorden past. deze zin kan dan ook waar of onwaar zijn. sterker nog, juist doordat hij een (feitelijke) betekenis heeft, MOET hij ofwel waar, ofwel onwaar zijn. een andere mogelijkheid bestaat er niet.

stel dat ik echter een zin als "tomatensoep zwemt luider dan waarachtigheid" onderzoek, dan lukt dit niet meer. hoewel er op de grammatikale vorm van de zin niets aan te merken valt (substantief - persoonsvorm - bijwoordelijke bepaling), merken we meteen dat dit geen correcte nederlandse zin is. wat betekent het dat tomatensoep zwemt? wat moeten we ons voorstellen bij "luider zwemmen dan waarachtigheid"?

een grammatikaal correcte uitspraak heeft dus niet noodzakelijk een feitelijke betekenis, representeert dus niet noodzakelijk een feit. een zin zonder betekenis is in de meeste gevallen (ik laat poëzie en religie hier nu voor het gemak even buiten beschouwing) een onzinnige zin, nonsense dus.

ik probeerde dus vooral niet om zelf te "vervallen tot het alfa-nivo", maar ik probeerde te waarschuwen voor het feit dat niet iedere zin die betekenisvol lijkt (grammatikaal) dat ook echt is (semantisch). ik wilde er op wijzen dat sommige mensen uitspraken doen die heel diepzinnig lijken, maar na een nader onderzoek vooral onzinnig blijken te zijn.

vrede,

redwasp

vrede,

iedereen heeft het recht om te geloven in wat hij wil. ik persoonlijk reserveer geloof liever voor mijn religieus leven, wanneer ik de wereld (als geheel van alle feiten) wil bestuderen, dan voel ik me toch iets beter bij ockham's scheermes: van energie die niet meetbaar is, die geen enkele empirisch vaststelbare invloed op de wereld uitoefent, die op geen enkele manier theoretisch noodzakelijk is, die met andere woorden op geen enkele manier, zichtbaar bestaat, geloven we beter dat die niet bestaat.

vrede,

redwasp

vrede,

en dan zeg je dat ik tot het alfa-nivo wegzak?

'waar' en 'onwaar' zijn een pak objectiever dan jij hier suggereert. de zin "redwasp's pc staat op een bruine tafel" is objectief waar, verifieerbaar. de zin "elvis presley is op dit moment president van saudi arabië" is objectief onwaar, verifieerbaar. de zin "geena lisa resoneert deze avond in het mauve" heeft geen verifieerbare betekenis. ze kan dus niet waar of onwaar zijn. we kunnen namelijk niet weten wat er in de werkelijkheid precies het geval zou zijn indien die zin waar is.

vrede,

redwasp

vrede,

dat is een goed voorbeeld van wat ik bedoel wanneer ik het over onzinnige uitspraken heb. het woord 'axioma' heeft namelijk geen betekenis die ons toestaat te begrijpen wat de woorden 'het axioma van de realiteit' zouden kunnen betekenen.

een axioma is een (binnen een bepaald systeem) algemeen geldende uitspraak die niet bewezen hoeft te worden en op basis waarvan via strikte afleidingsregels nieuwe algemeen geldende uitspraken kunnen worden gevormd. wat moet ik me dan voorstellen bij 'het axioma van de realiteit'?


volgens mij is de schoonheid van de wiskunde niet in de axioma's te vinden, maar in de mogelijkheid om op basis van die axioma's en van de afleidingsregels talloze nieuwe uitspraken te genereren die allemaal met eenzelfde strengheid juist zijn. de schoonheid van de wiskunde is dat alles altijd klopt, steeds opnieuw.

vrede,

redwasp

Ja, het zou betekenen dat je je talent en kennis over voetbal verder hebt ontwikkeld maar nog niet alles over het bereiden van tomatensoep. Hetzelfde geldt voor de monetaire crisis, je kan monopoly spelen en denken dat je iets van economie kent, als er echter een crisis ontstaat betekent dat dat je ofwel de spelregels niet volledig gelezen hebt of simpelweg niet begrepen hebt. En zo verging het de mensheid die zich liet leiden door een stel arrogante en verstarde pseudo economen die denken dat niemand een boek kan lezen over de absurditeit dat ze prediken.

vrede,

lieve MIS, mijn terugkaatsvraag wilde eigenlijk vooral jouw oorspronkelijke vraag parodiëren:

je vraag suggereert een link tussen onze kennis van de thermodynamica en het bestaan van armoede. die link is er niet. ik kaatste de vraag terug door een link te suggereren tussen kennis van het voetbalspel en het bereiden van tomatensoep.

blijkbaar heb jij niet echt door waar natuurwetenschappen (oa. thermodynamica) enerzijds en menswetenschappen (oa. economie en sociologie) over gaan. je klutst het allemaal een beetje door mekaar, ziet na het klutsen hier en daar oppervlakkige gelijkenissen en doet dan alsof je een belangrijk verband hebt ontdekt.

misschien is het geen slecht idee om eens een goede inleiding in de natuurkunde, of een goed basisboek economie te bestuderen voor je nog eens je geniale invallen aan de buitenwereld opdringt.

vrede,

redwasp