Het is best zo.

Homoseksuele kinderen hebben het sowieso al heel moeilijk.

En dan mogelijk nog dieper in de put geduwd worden door de schoolpsychologe...

Mensen met jouw discours willen jou ook weg van kinderen en jongeren houden.

Ja.

Bijlange niet.

Wat is er walgelijk aan om te denken dat homoseksualiteit een keuze is? Sommigen doen alsof ze homofoob is ondanks dat ze geen homofobe uitspraken heeft gedaan. Als je op het internet snuffelt naar wetenschappelijke sites zie je ook dat de meningen daar verdeeld zijn en dat men niet voor 100 procent weet hoe seksuele voorkeur ontstaat.

Ja, maar dat jij een totalitair ventje bent weet ik al. Je moet dat heus niet meer bewijzen, maar ik had graag wat extra uitleg gekregen.

"Walgelijk" niet, maar ze stroken langs geen kanten met de realiteit.

Iemand die van mening is dat men longkanker kan genezen door zich gewoon eens te douchen, en aan die mening blijft vast houden, ook al klopt dat niet met de feiten is niet geschikt om arts te worden. Wie vast houdt aan het idee dat homo-/heteroseksualiteit een keuze is (wat ook niet klopt met de feiten) is niet geschikt om psycholoog te worden.

Wie maar ook maar een beetje verstand heeft van het aanvaardingsproces van holebi's, en eens echt naar ze luistert kan onmogelijk tot de conclusie komen dat het een keuze is. Geen enkele holebi heeft ooit gekozen om holebi te zijn, zoals geen enkele hetero ooit heeft gekozen om hetero te zijn.
Als je even logisch na denkt weet je zelf dat holebi's er niet zouden voor kiezen om holebi te zijn, en zich zo bloot te stellen aan vooroordelen, discriminatie en in een heel pak landen zelfs vervolging. De meeste holebi's komen tijdens hun zelfaanvaardingsproces op een moment waarop ze veel liever hetero zouden zijn en ook al verkiezen ze dan om hetero te zijn, ze worden het niet. Lijkt mij een afdoende bewijs om de "holebi/hetero-seksualiteit is een keuze"-theorie definitief onder "leugen" te klaseren.

http://forum.politics.be/showpost.ph...0&postcount=79

Over de exacte oorzaak van homo- of heteroseksualiteit is men inderdaad nog niet 100 % zeker. Alle serieuze wetenschappelijke studies wijzen er wel op dat de seksuele voorkeur een biologische component heeft (genetisch? een storing in de hormonenhuishouding tijdens de zwangerschap? iets in de hypofyse?) dat het een aangeboren geaardheid is, en dus zeker geen keuze.

Kunnen luisteren en open staan voor het verhaal van degene die haar hulp komt op zoeken is een basisvoorwaarde om een goede psycholoog te zijn. Iemand met vooroordelen die er niet in slaagt om zijn vooroordelen langs te kant te schuiven of in vraag te stellen kan onmogelijk een goede psycholoog worden.
Als psycholoog moet je trouwens vertrekken vanuit de beleving, gevoelens en leefwereld van de persoon die je geacht wordt te helpen. Wie al een oordeel over die persoon maakt nog voor hij nog maar 1 iets gezegd heeft, is ongeschikt als psycholoog.

Met keuze bedoeld men mss het feit dat ook al zijn ze homo's, dat ze toch zouden moeten kiezen voor een heteroseksuele relatie. indien ze dit niet doen hebben ze duidelijk gekozen om homo te zijn. Misschien zien die personen dat zo. Niet als, hm ik zal vandaag eens homo zijn.

Langs de andere kant is het niet bewezen dat het aangeboren is, het kan ook ontstaan in de eerste weken/ jaren na de bevalling. Maar of dat belangrijk is, weet ik niet. Homo's zijn mensen zoals ik er ook één ben. :-)

Moeten kiezen voor een relatie met iemand waar ze totaal niet van houden en nog niet de minste aantrekking tot voelen? Een soort van gedwongen huwelijk dus, dat gegarandeerd op de klippen loopt (misschien niet direct, maar pas later als er kinderen zijn). Das pas een goed idee! Dan krijg je niet 1 maar 2 of zelfs meer ongelukkige mensen.

Nogmaals, je kiest niet om homo of hetero te zijn, wie het tegendeel beweert is niet goed bij zijn hoofd. Je kan als homo er hoogstens voor kiezen om je als hetero te gedragen (je hele leven je anders voor moeten doen dan je werkelijk bent is wel wat lastig), homo's die niet kiezen voor die weg (die leidt naar psychisch lijden) kiezen er dus niet voor om "homo te zijn" maar kiezen gewoon om geen masker aan te doen. Dat is een groot verschil.

Recente studies wijzen richting genetische aanleg. De genenstreng Xq28 (over gegeven via de moeder) is anders bij homo-mannen vergelijken bij dezelfde genen bij hetero-mannen. Opvallend is de vaststelling dat homo-mannen heel vaak oudere broers hebben.
Misschien is er een biologische factor bij vrouwen die bepaalt dat wanneer er genoeg zonen zijn geboren die kunnen in staan voor de voortplanting (hetero's) de zoon die er na komt die juist door geen kinderen te krijgen helpt bij het voortbestaan van de familie (een homo-oom en zijn partner die zelf geen kinderen heeft heeft zijn handen vrij om zijn broers te helpen met de opvoeding en bescherming van de kinderen van zijn heterobroers + kan dienen als "reserve-ouderpaar" voor als het heterobroer komt te overlijden). Net zoals er bij heel wat sociale diersoorten individuen in de groep zich niet voort planten, maar wel bij dragen tot het voortbestaan van de groep.

Ge gaat een negationist er toch ook niet door laten voor het vak Joodse geschiedenis als hij pertinent weigert het wezen van de holocaust te erkennen?

Er is een verschil tussen studeren en er in de praktijk naar handelen en geloven.

Ik mag eigenlijk best geloven dat kanker een kwaal van god is die enkel door gebed genezen wordt, zolang ik maar braaf doktertje speel en die lobjes wegneem.

Fuck religion.

vrede,

een tijdlang weigerden wiskundigen op basis van hun theologische misvattingen te geloven dat negatieve getallen, het getal nul, niet euclidische ruimtes, vierde- of hogere graadsfuncties... bestonden. als iemand op basis van die argumentering vandaag de dag nog steeds weigert om die wiskundige objecten te erkennen, dan zal hij op zijn examen te horen krijgen dat hij het in september nog eens opnieuw mag koen uitleggen.

waarom klinkt dit zo logisch, maar ontstaat er een rel wanneer datzelfde aan een psychologische faculteit gebeurt?

vrede,

redwasp

Da's toch een immens verschil ?
Bovendien, als je uitgaat van de idee dat die persoon vindt dat :
1) homoseksualiteit uit den boze is
2) je uiteindelijk maar te kiezen hebt ( mits wat begeleiding, misschien )
En vanuit die twee aspecten dan in geval B toch bv homo's gaat 'accepteren' om vervolgens net te doen wat haaks staat op de consensus uit die branche dan lijkt me dat niet te kunnen.

Het geval A zegt gewoonweg : ik zou dat liever zelf niet doen daar ik denk dat het me teveel wordt ... dus kan die mensen ook niet goed van dienst zijn

Dat lijkt me een contradictio in terminis als je die 'volgens ... normen' zo ruim neemt dat het voorbij iedere gangbare normen gaat... onafgezien wie het hier nu bij het 'rechte' eind zou hebben.

Voor een stukje is dat waar maar als zij psychologie wilt studeren dan zal ze het moeten nemen zoals het nu komt.
Zeker als ge dat wilt gaan praktiseren ( patiënten )
Als zij echt denkt verder revolutionaire ideeën te bezitten dan moet ze maar neerpennen... wie weet


Tot zovér wat de katholieken denken dat hun autoriteitsgebied is...zou je gewoonweg moeten aanklagen.

't Is maar wat je een 'keuze' noemt hé
Zij wordt verondersteld later net mensen zich op psychologisch vlak beter te maken/voelen.

????
Gezien je vele interessante bijdragen ben ik gelijk geneigd dat te geloven ... echter het is de eerste keer dat ik te horen krijg dat zulke zaken weerhouden of moeilijk hun intrede vonden omwille van theologische motieven.
Heb je daar wat meer info over, redwasp ?

Idd , dikke 2

before it fucks you.;-)

Het valt me telkens op dat u medische feiten, of de exactere wetenschappen in het algemeen (ook al is de medische wetenschap geen exacte wetenschap), op één voet plaatst met de "vrijere" wetenschappelijke faculteiten.

Over homoseksualiteit is zo goed als niets geweten. Laat staan over de geschikte omgang ermee. We kunnen alleen werken met hetgeen we nu voor ons hebben..

Dat jij niets weet over homoseksualiteit is wel al langer duidelijk. Wetenschappers weten daar al een hele boel over. Maar die vind jij wellicht niet geloofwaardig.

U mag de huidige consensus over homoseksualiteit niet verwarren met de norm.

:lol:

Die Gedanken sind frei. Verlicht mij!

Stoer.

Ik zal me haasten. Je zou me intussen van dit forum goed genoeg moeten kennen om te weten dat ik geen papenvreter ben. De wetenschappelijke consensus is dat homoseksualiteit geen keuze is, geen afwijking en al helemaal geen ziekte. Bovendien heeft niemand er last van, en zoals ik in een andere draad al postte hebben anderen zich daar niet mee te moeien.

Is dat zo?

Ja. Ik wil wel wat bronnetjes opsnorren als je dat graag hebt, maar dat wordt dan wel iets voor morgen. Het is al laat.

EDIT: en eigenlijk is het compleet irrelevant wat de wetenschappelijke consensus is, wat in jouw buurmans slaapkamer gebeurt, zijn niet jouw zaken.

Snor ze eens op. Morgen, overmorgen, wanneer je wil.

edit: het is inderdaad laat. Een goede nacht!

We zetten deze discussie morgen of overmorgen verder. Slaap zacht!

In de medische wetenschap is de behandeling van bepaalde ziektes ook bepaald door de consensus op dat vlak. In de beste gevallen is die gebaseerd op waarnemingen (tests): wordt de patiënt beter door een behandeling (ofwel door genezing van de ziekte ofwel omdat de patiënt veel minder last heeft van de ziekte), dan wordt de behandeling als een goede behandeling aanvaard. Zorgt de behandeling er voor dat de patiënt zieker wordt, of wel geneest van die ziekte maar dat de bijwerkingen van die behandeling nog slechter zijn dan de ziekte zelf, dan wordt de behandeling als niet geschikt of zelfs als schadelijk beschouwd. Dit wordt bepaald door testen met patiënten en een controlegroep (waarbij de patiënten worden beschouwd als ervaringsdeskundigen).

De "norm" is iets heel vaags waarop je niet kan baseren of een behandeling goed is of slecht. Tot 200 jaar geleden was de norm wat betreft de behandeling van epilepsie de patiënten vast ketenen aan een muur in een vochtige kelder (de zogenaamde "dolhuizen"). De patiënt genas daardoor niet van zijn ziekte, noch had hij er minder last van. In tegendeel, de patiënten stierven redelijk snel door de slechte behandeling. De "norm" was dus geen goede behandeling.
Net zoals bij de "behandelingen" waar sommige religieuze extremisten voorstander van zijn bij homoseksualiteit: de behandeling heeft zulke erge bijwerkingen dat de patiënt nog depresiever wordt en eventueel zelfmoord pleegt.

Trouwens, ik dacht dat "de norm" werd bepaald door een consensus. Als de meerderheid van de mensen van oordeel is dat homoseksualtiteit aanvaard moet worden, dan is dat de norm.

Inderdaad, de meeste religieuze extremisten zonder enige psychologische vorming weten niets over homoseksualiteit (enkel een paar sprookjes van zo'n 3000 jaar geleden uit een sprookjesboek van zo'n 1700 jaar geleden).
U gaat wel voorbij aan het feit dat er bepaalde mensen zijn die heel goed weten wat homoseksualteit in houdt en van welke behandeling holebi's zich beter gaan voelen, namelijk de ervaringsdeskundigen, de holebi's zelf. En die enige echte deskundigen op vlak van homoseksualiteit wéten dat die religieuze ex-gay-behandelingen meer kwaad doen dan goed, en dat op dit moment de enige juiste (minst kwalijke) "behandeling" is om holebi's met een depressie omdat ze holebi zijn ondersteunen in het zichzelf aanvaarden dat ze holebi zijn.

En u gaat ook wel gemakkelijk voorbij aan het belangrijkste in mijn post, nl.:

U kan pas verlicht worden over homoseksualiteit als u er voor open staat om eens echt naar holebi's zelf te luisteren, dus zonder vooroordelen (of tenminste met de bereidheid om van uw vooroordelen af te stappen als zou blijken dat die vooroordelen in strijd zijn met de feiten, nl. de opgebouwde kennis van de ervaringsdeskundigen).

Ik weet niet of u daar al rijp / volwassen genoeg voor bent.

Ik zou hierop graag willen reageren maar ik snap niet wat jouw "inderdaad" hiertussen doet. Je maakt van jezelf een aanhanger van extremistische sciëntisme. Voor mij is wat de Koran voorschrijft 100% zeker, ik moet dit niet aan jou bewijzen want het is gegrond op geloof in God de Schepper, 'de onuitsluitbaarheid v/d openbaring' en kennis. Wat we wel kunnen bespreken is de zogenaamde "psychologische vorming". Ik zou zelf niet geloven/vertrouwen in betrouwbaarheid van self-report ook al wordt er beweerd dat dit eventueel vanuit een redelijke nulhypothese gedaan kan worden, maar wat ik hier in twijfels trek is self-report zelf en objectiviteit van de gegevens die hierdoor verzameld worden om maar te zwijgen over de verschillende (misschien tegenstrijdige?) methoden die er worden gebruikt om een test te analyseren in mentalisme, modus vivendi of behaviorisme omgeving?? Ok, je kan inderdaad meningsverschillen onder de geleerden hierover vinden, zie dit voorbeeld, maar dit zegt eigenlijk niets over betrouwbaarheid van dat, superioriteit van die of die methode en precisie van nulhypothese -conclusies.

Dit wordt nog complexer wanneer we voor discussie-vatbare-elementen in het verhaal gooien, zoals "wil". Ik zou niet durven zeggen dat homo onnatuurlijk is, het is natuurlijk omdat het is, het bestaat en bovendien omdat het een gedrag is dat in de islam-religie (of om het anders uit te drukken: hoe ik zelf religie begrijp en beleef) afgekeurd wordt, het is afgekeurd omdat hier sprake is van een "wil". Maar de vraag is: ligt een discussie over "wil" in het veld van wetenschap om hierover een "inderdaad" en een "psychologische vorming" mening te vormen?

Als psycholoog moet je vertrekken vanuit de leefwereld en de ervaringen van de persoon die voor je zit, en er naar streven dat die persoon die voor je zit in zijn eigenheid zich goed gaat voelen. Het is dus niet de bedoeling om de hulpvrager proberen te veranderen in iets/iemand die jij denkt dat hij zou moeten zijn.

Je eigen vooroordelen, of wat de Koran over bepaalde dingen zegt zijn dan niet van tel en als je ze wel laat mee spelen in de behandeling, dan zal dat de behandeling van de hulpvrager enkel in de weg staan, omdat je dan niet vertrekt vanuit het standpunt "hoe zorg ik er voor dat de hulpvrager zich in zijn eigenheid beter in zijn vel voelt, en terug zo zelfstandig mogelijk kan functioneren in de samenleving", maar vanuit het standpunt "hoe kan ik de eigenheid van de hulpvrager aan passen aan hoe dat ik vind hoe die eigenheid zou moeten zijn".

Wie het welzijn van de hulpvrager voor ogen heeft is grotendeels afhankelijk van het 'self-report' van de hulpvrager. Als hulpverlener is "hoe voel je je?" of "Voel je je nu al beter?"(na een onderdeel van de behandeling) een van de belangrijkste vragen om te weten welke behandeling de hulpvrager nodig heeft of om te weten of de behandeling werkt.

Concreet wil dat dus zeggen dat een psycholoog die als hulpvrager een holebi voor zich krijgt die het moeilijk heeft om zichzelf te aanvaarden in de behandeling er naar moet streven dat de hulpvrager zichzelf als holebi kan aanvaarden, ipv die holebi proberen te veranderen in een hetero.

Vooral omdat het geweten is vanuit experimenten dat alle "therapiën" (die neer kwamen of fysieke of psychische foltering: van het toedienen van electroshocks of hormonen of een lobotomie tot het compleet af breken van het zelfbeeld van de holebi) dat 1) de holebi's niet veranderden in hetero's (dus therapie werkte niet) & 2) dat de mentale (en soms zelfs fysieke) toestand van de be/mishandelde veel slechter was na de be/mishandeling dan er voor.

Ik ben dus aanhanger van het idee "als hulpverlener moet je er naar streven om het welzijn van de hulpvrager te verbeteren, met respect voor de eigenheid van de hulpvrager". Voor mij (en zowat de hele westerse welzijnssector) is dat 100% "zeker" en ik hoef dat voor jou niet te bewijzen want is is gestoeld op respect voor de medemens en de "gulden regel" (Behandel je medemens zoals je wil dat je zelf behandelt wordt).

Ik heb niet gereageerd op hoe je een holebi zou moeten behandelen. Ik vind ook dat dat meisje haar patiënt volgens de opgelegde regels en afspraken moet behandelen los van haar eigen overtuiging die niet overeenstemmen met de overtuiging van de patiënt tenzij de patiënt daar akkoord mee gaat, dan is dit zijn beslissing, natuurlijk. Mijn reactie heeft helaas ook niets te maken met therapieën en wat je hier nu herhaalt, hetgeen ik trouwens meermaals gelezen heb in deze topic, maar ik besloot niet om erop te reageren omdat het mij niet interesseert en het interesseert mij niet omdat ik mijn eigen opvatting volg in het beoordelen van een psychologische affiniteit.

Ik reageerde wel op iets dat dieper en belangrijker is in het kader van jouw "inderdaad" en "psychologische vorming". Ik heb een paar vraagstukken aangehaald die vandaag de dag de belangrijkste mijlpalen zijn in het kritiek bestuderen van de principes van psychologie, haar hypotheses en uitspraken met als doel het bepalen van de logische (niet psychische) hanteerbaarheid en haar objectieve waarde en het bereik daarvan. Je gaat natuurlijk verschillende en tegenstrijdige meningen vinden, maar vaak wordt een mening bedekt door sociale controle.

Ik ga je een voorbeeld geven, plaats ((iets)) ipv 'holebi'.

De ((iets)) in de maatschappij/ideologie/mentaliteit/(behoefte om andere tegen te spreken) is OK (ok = aanvaard, wettelijk, norm, ..)

- Wat is x in ((iets))? a1 (antwoord 1), a2, a3, ..?
Antwoord: hetgeen naar OK leidt of dichtbij ligt.
- Welke methode moeten we hanteren? m1 (methode 1), m2, m3 ..?
Antwoord: hetgeen naar OK leidt of dichtbij ligt.
- Is de conclusie gedaan door y, betrouwbaar?
Antwoord: ja indien het naar OK leidt of dichtbij ligt, anders nee.
- Is de conclusie objectief?
Antwoord: ja indien het naar OK leidt of dichtbij ligt, anders nee.

Deze x, a1, a2, a3, m1, m2, m3 en y verzin ik hier niet hoor, die bestaan wel en die zijn er en de meningen daarover zijn verschillend en zelfs tegenstrijdig.

Het is uw goed recht om geen interesse te hebben in bovenstaand onderwerp, maar het was wel het onderwerp van deze topic.

Met alle respect, wat er onder staat interesseert mij niet zo heel erg (het is ook niet direct van praktisch nut in dit debat naar mijn bescheiden mening) dus ga ik er ook niet op reageren.

Ik laat het onderwerp dat u wil aan snijden graag over aan de geïnteresseerden.

Ik ben pas op de tweede plaats geïnteresseerd in de beleving van homoseksualiteit door homoseksuelen zelf.
Ik weet trouwens niet over welke vooroordelen u het heeft?!

Maar goed, ik wacht geduldig de bronnen van een wetenschappelijke consensus over homoseksualiteit af.

Sorry, het is uw goed recht om daarin geen interesse te hebben, maar met de bovenstaande vraagstukken wou ik graag duidelijk maken dat een uitspraak gedaan binnen de sociale wetenschappen niet los staat van niet-wetenschap aspecten zoals ideologie.

Net wat ik je kwam te zeggen dus...
Ik vraag me af hoe 't anders zou kunnen ?