Neen, het was in 1977. Dus, de jaren tachtig.

?

Oei, foutje. Inderdaad, je hebt gelijk. Jaren zeventig. :oops:

Napoleontisch? Zijn de huidige provincies geen verderzetting van de kreitsen zoals ze door keizer Jozef II in de Oostenrijkse tijd in het leven geroepen werden?

Neen, en daarenboven is die indeling bij mijn weten nooit daadwerkelijk ingevoerd.

Verzet van de provincies is m.i. een gezond iets voor de bewustwording van mensen. Wij wonen niet in een gedecentraliseerd land wanneer we in een unitair Vlaanderen leven. Een onafhankelijk, unitair Vlaanderen heeft als voordeel voor de Vlaming dat hij een klein beetje minder geld moet geven aan solidariteit en dat hij een besteding van het belastinggeld krijgt dat een klein beetje beter aangepast is aan de gemiddelde wens van de Vlamingen.

Volgens mij moeten we minder gefocust zijn op waar men gemiddeld meer of minder belastingen betaalt en meer op de eigen invulling van het beschikbare belastinggeld. De meerderheid van de Vlamingen met die eerste focus zal niet verder willen decentraliseren dan van België naar Vlaanderen, want ze worden van een verdere decentralisatie amper rijker of zelfs armer.

Een verdere decentralisatie zorgt echter wel voor een betere invulling van het belastinggeld. Men zou privé evenveel bezitten, maar men zou gemiddeld meer terugkrijgen voor de belastingen die men betaalt, niet in de vorm van geld, maar wel in de vorm van passender staatsbezit dat men mag gebruiken.


Het is zeker niet dom om verder te denken dan de huidige partijprogramma's, het beperkte aantal verzamelingen van ideeën waaruit we mogen kiezen. Ook is het zeker niet dom om verder te denken dan de huidige grenzen. De politiek is een middel om afspraken te maken tussen mensen die samen hun tijd doorbrengen in deze wereld, of zou dat toch moeten zijn. Wij moeten ons denkkader dus zeker niet aanpassen aan de politieke situatie van nu, maar wel moet de politieke situatie zich aanpassen aan ons denken en verlangen.

We moeten ons dus afvragen "Wat willen we eigenlijk?". Willen we vrij zijn om onze beslissingen zelf te kunnen nemen (grote mate van decentralisatie, waarbij vooral het individu veel beslissingen maakt) of willen we vrij zijn van het zelf moeten maken van beslissingen (geen of beperkte mate van decentralisatie)?

Kan je een beetje consequent zijn in je spelling? Als je dan toch alle C's met een K schrijft, waarom dan ook niet alle C's met een S, als er een S uitspraak is (zoals ook in het Afrikaans gebeurt)? Dus: sentrale, provinsiale, provinsialisme, provinsies, resentste, effisiënter Daarnaast is kommunalistisch geen Nederlands woord!

op basis daarvan culturele en sociaal economisch arrondisssmenten van een aantal gemeentes die politie, justitie, ... groeperen daaronder gemeentes + districtraden

Nonsens, vreemde woorden blijven vreemd gespeld, ingeburgerde woorden worden ook volgens het Nederlandse taaleigen gespeld. Zie het spellingrapport van de Nederlandse Taalunie (ISBN 90-12-08138-6) of stap 1 in de korte samenvatting van Gert Meesters.

Ik merk dat ge niks kent over de organisatie en werking van de provincies.

Dit lijkt me een heel gratuite uitspraak, vooral als je het uitgavenpatroon van veel gemeenten bekijkt. Sommige gemeenten zijn erin geslaagd om een relatief gezonde begroting na een enkele legislatuur om te toveren tot zwaar verlieslatend.

Leg het mij dan maar eens uit!

a. provinciale organisatie

b. provinciale werking

Ik zie naar uw invulling van beide punten uit!

Jammer genoeg is onze Nederlandse spelling daarin niet consequent. Indertijd heeft men sigaar aangepast (was oorspronkelijk "cigaar") maar citroen bleef citroen bijvoorbeeld, alhoewel het woord even ingeburgerd was als het eerste. En er zijn nog vele andere woorden die getuigen van een dergelijke, ongemakkelijke spreidstand.

Aaaah... Ik dacht al aan zulke toestanden:

Welke provinciale dienstverlening is dan wel onverbrekelijk verbonden met het provinciaal niveau? Kunt u dat eens toelichten vanuit de werking van de provincie West-Vlaanderen? En vooral ben ik geïnteresseerd hoe u nagegaan hebt dat de provinciale werking goed en degelijk is.

Hoe dat ze ontstaan zijn heeft weinig te maken met hun nut.

Onze huidige gemeenten (na de fusies) zijn ook ontstaan uit het streven de macht te centraliseren bij de partijhoofdkwartieren.

Dat de fusies een meerwaarde waren moet je eens vertellen aan de bejaarden die moeite hebben om in het gemeentehuis te raken.

Dat de fusies een meerwaarde waren en zijn, kun je zien welke taken een hedendaagse gemeente allemaal heeft en welke budgetten daaraan besteed worden.

Dit moet u trouwens eens vergelijken met de gemeenten in Frankrijk die nog steeds bijzonder klein zijn (nu, de gemeenten hebben daar ook veel minder bevoegdheden). Hun budgetten zijn dermate klein, dat vele gemeenten nauwelijks iets kunnen realiseren.

Met een betere invulling van belastinggeld bedoel ik niet een beter beheer ervan, maar wel een besteding aan de gemiddelde lokale wensen i.p.v. aan de gemiddelde wens in een groter gebied, bijvoorbeeld Vlaanderen.

Decentralisatie zorgt er ook voor dat het belastinggeld gegarandeerd verspreid wordt en niet enkel besteed kan worden aan dingen waar een groot deel van de bevolking niets aan heeft, toch wanneer de belastinginning grotendeels wel gemeenschappelijk blijft.

Ik lees weer eens een paar overhaaste conclusies. Als je het belastingsgeld plaatselijk int en ook daar weer uitgeeft, wordt het inderdaad niet verspreid. Of het echter dan ook steeds goed besteed wordt, is echter verre van een zekerheid. Net zoals op andere niveaus kan er ook daar sprake zijn van misbruik, van onjuiste beslissingen, van niet-rendabele investeringen, enz.

Maar concreet, waaraan had u dan gedacht om op provinciaal niveau uit te geven in plaats van - ik zeg maar - op Vlaams niveau. Waarom dan provinciaal en dan niet in het arrondissement of de gemeente?

Plaatselijk innen lijkt me een slecht idee, want dat leidt tot twee onaangename keuzes voor het minder rijke gebied t.o.v. het rijke gebied.

Keuze 1: Indien ze per inwoner evenveel willen uitgeven, dan moeten ze hun inwoners percentueel meer belasten. Twee individuen met hetzelfde bruto inkomen die in verschillende gebieden wonen worden dan ongelijk belast en de meest belaste krijgt maar evenveel van de overheid terug.

Keuze 2: Indien ze hun inwoners percentueel evenveel willen belasten, dan kunnen ze minder uitgaven doen per inwoner. Twee individuen met hetzelfde bruto en netto inkomen dragen dan evenveel af, maar krijgen er niet evenveel voor terug.

Geen ongelijke behandeling van mensen met eenzelfde bruto inkomen is enkel mogelijk wanneer een unitaire wereld het enige bestuurlijke niveau is. Dat moet ons wel niet tegenhouden om voor de voordelen van decentralisatie te gaan. Wel raad ik ons aan om na te denken over de eerlijkste en minst asociale belastinginning en -verdeling over de lagere bestuurlijke niveaus.

De meest geschikte financiering lijkt me om dat deel dat twee gebieden evenveel willen uitgeven per inwoner met gemeenschappelijke belastingen over de twee gebieden te financieren en om dat deel dat het ene gebied meer per inwoner wilt uitgeven dan het andere gebied te financieren met belastingen in het gebied dat per inwoner meer wilt uitgeven alleen.


Over welke kleine niveaus er moeten bestaan zeg ik niet dat het provincies moeten zijn. Het beste lijkt me om tijdelijk de over te dragen bevoegdheden te geven aan de gemeenten. Vervolgens kunnen met referenda op gemeentelijk niveau de niveaus tussen gemeente en wereld bepaald worden. De door mij kort beschreven methode van financiering zorgt ervoor dat er gekozen wordt op basis van gemeenschappelijke wensen en niet op basis van het al dan niet rijk zijn van de andere gemeenten.

• Voor streekontwikkeling is de provincie West-Vlaanderen goed geweest voor landelijke gebieden zoals de Westhoek. Vlaanderen noch België hadden daar ooit veel interesse voor.

• De provincie West-Vlaanderen ondersteunt de voor de (als enige kustprovincie) belangrijke vorming en opleiding van het zeevaartpersoneel en biedt ze ondersteuning op het vlak van veiligheid en modernisering van de vissersvloot. Vlaanderen noch België hadden daar echt interesse voor.

• Doordat de provincie West-Vlaanderen werk heeft gemaakt van de overstromingsgebieden door het aanleggen van bufferbekkens hebben de inwoners minder problemen met overstromingen dan voordien. Dit wordt zeer gewaardeerd door de inwoners die er last van hadden.

• Ook de aanleg van de bovengemeentelijke fietsroutes is een verdienste van de provincie West-Vlaanderen.

Eigenlijk hebben West-Vlamingen meer aan West-Vlaanderen en Europa dan aan (het op de stedelijke Vlaamse Ruit gerichte) Vlaanderen en België.

Wat heeft de provincie dan concreet gedaan?

Een netwerk dat niemand kent, daar er ook geen bewegwijzering van bestaat.

Bij mijn weten is de vroegere zeevaartschool in Brugge gesloten en is de Hogere Zeevaartschool nu in Antwerpen gevestigd.

In Oostende zit nog een secundaire school school (met de wat patserige naam "provinciaal maritiem instituut") en dat is van de provincie.

Bij mijn weten is die school nu deel van het Gemeenschapsonderwijs.

Ironisch hoe een overbodig bestuursniveau dat voornamelijk gebruikt is om uitgerangeerde politici nog wat geld te laten schappen en te parasiteren verheerlijkt wordt door een van de meest linkse figuren op dit forum.

Als er twee bestuursnivo's overbodig zijn voor de West-Vlamingen, dan zijn het wel Vlaanderen en België. West-Vlamingen hebben meer aan West-Vlaanderen en Europa voor hun ontwikkeling. Vlaanderen en België zijn alleen geïnteresseerd in de stedelijke Vlaamse Ruit, niet in afgelegen landelijke gebieden zoals West-Vlaanderen, Limburg, Luxemburg (aan Waalse kant). Daarom is het voor de West-Vlamingen beter dat de West-Vlaamse overheid échte bevoegdheden van een deelstaat krijgt en de goeverneur rechtstreeks wordt verkozen in plaats van aangesteld door een hogere overheid. Een West-Vlaamse overheid kan een lokaal beleid voeren die meer op maat van de West-Vlamingen is dan de Vlaamse of Belgische overheid.

Overigens zijn zowel het belgicisme als het flamingantisme voornamelijk rechts-konservatief op maatschappelijk vlak. In de jaren 1970 en 1980 werkte belgicistisch en flamingantisch ekstreem-rechts zelfs vaak samen onder het motto "liever een rechts België dan een links Vlaanderen". Flamingantisme is op veel vlakken eigenlijk klein-belgicisme.

Daarentegen kunnen veel progressieve regionalisten van alle regionale voorkeuren (Europees, heel-Nederlands, groot-Nederlands, belgicistisch, flamingantisch, provincialistisch, kommunalistisch,...) zich allemaal vinden in het principe van het fraktaalfederalisme, waarbij een (kon)federatie wordt opgebouwd van onder naar boven op basis van referenda en direkte demokratie naar Zwitsers model. Hun standpunten liggen minder ver uit elkaar dan ze soms zelf denken.

Stel je er gerust bij voor wat je wil. De gedachten zijn vrij.

Bedenk wel dat belgicisten indertijd ook het flamigantisme op dezelfde manier minimalizeerden en ridikulizeerden. Het flamingantisme doet dit tegenwoordig zelf met het provincialisme en het kommunalisme. Waaruit nog eens blijkt dat flamingantisme gewoon klein-belgicisme is.

Bij de oprichting van subprovinciale streek- en stadsgewesten zou men de huidige fusiegemeenten mogen afschaffen. De huidige deelgemeenten, distrikten, dorpen, en wijken (die men de gemeenschappelijke naam "woonkernen" zou kunnen geven) zou men dan terug een verkozen bestuur kunnen geven. De grootschaliger bevoegdheden van de huidige fusiegemeenten kan men dan geven aan de stads- en streekgewesten, en de kleinschaliger bevoegdheden aan de nieuwe woonkernen. Eventueel kun je dan de nieuwe stads- en streekgewesten beschouwen als de nieuwe fusiegemeenten.

De fietsers weten ze nochtans te vinden op http://www.fietsroute.org/Fietsroute...Vlaanderen.php. :-P

Wat voor een stroming is dat nu weer..oneindig seperatisme ? kerktorenseperatisme ?

Is "ingenieur" dan soms een Nederlands woord? Men heeft het proberen te vervangen door "vernufteling", maar dat vonden zelfs de grootste Nederlandse taalpuristen erover (klonk teveel als "verMufteling").

Vanuit het standpunt van konsekwente spelling vind ik het logischer om woorden uit vreemde talen die zich integreren in een gasttaal de spelling en uitspraak van de gasttaal te geven. Bijvoorbeeld : het Engelse "computer" wordt in het Nederlands "kompjoeter"). Dit doen de Chinezen uiteindelijk ook met vreemde woorden die ze in hun taal opnemen.

Waarom zou een Limburgse, West-Vlaamse, Westhoekse, Veurnse, Vlamertingse,... kerktorenmentaliteit meer bekrompen zijn dan een Vlaamse, Belgische, Europese, Westerse,... kerktorenmentaliteit? Gewoon maar omdat de schaal van deze laatsten toevallig iets groter zijn? Het zijn nochtans ook vormen van lokale navelstaarderij.

Er is geen West-Vlaamse noch een westhoekse democratie, geen specifiek medialandschap, enkel een eigen dialect en het historische provinciale bestuursniveau. Hoewel het technisch wel mogelijk is voor West-Vlaanderen om een land op zichzelf te vormen, is er geen noodzaak toe.

Vlaanderen vormt daarentegen wel onmiskenbaar een eigen democratie met eigen media en eigen taal. Als je het Vlaamse autonomiestreven wil ridiculiseren, dan zal je toch een andere manier moeten zoeken.

Ik geef toe dat ik de zogezegd "gematigde progressieve spelling" gebruik. Deze is een kompromis tussen de zogezegd "radikale progressieve spelling" (die dichter staat bij de spelling van het Afrikaans en opgang kende in de jaren 1960 en 1970) en de zogezegde "voorkeursspelling" (de officiële spelling van 1954 tot 1996). Ik zou liever zien dat het Nederlands de veel konsekwentere Afrikaanse spelling zou krijgen. Maar dan bestaat het risiko dat men de inhoud niet meer begrijpt. Dus kies ik dan maar door de gematigde progressieve spelling. Voor degenen die een stukje spellingsgeschiedenis willen lezen : zie http://geschiedenis.vpro.nl/artikelen/42418585/ .

Voor één keer ben ik het met je eens. Misschien toch nog een overblijfsel van het flamingantisch nest waar ik uit kom? ;-)

Weinig flaminganten van vandaag weten het nog, maar het waren vooral kultuurflaminganten die voorstander waren van de progressieve spelling omdat de officiële spelling volgens hen "té Frans" was. Volgens hen was de officiële spelling een Franse/Latijnse spelling die niet bij een Germaanse taal als het Nederlands paste. Ook (ekstreem-rechtse publikaties hebben in de jaren 1960 en 1970 een of andere vorm van progressieve spelling gebruikt.
De Nederlanders vonden de progressieve spelling echter "té Duits", iets wat na de bezetting van Nederlands door de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog (met ant-Duitse gevoelens tot gevolg) erg gevoelig lag. Zij gaven de voorkeur aan de voorkeursspelling.

Tot 1996 duldde men daarom naast de voorkeursspelling ook de gematigde progressieve spelling (die beiden in het Vandaele woordenboek stonden). De Nederlandse kranten schreven vooral in de voorkeursspelling, terwijl de Vlaamse kranten (zoals "De Standaard") steeds meer in de gematigde progressieve spelling schreven. Door dit steeds groter wordende verschil tussen Nederland en Vlaanderen werd steeds meer om een eenheidsspelling gevraagd. Een eerste voorstel (dat door de Vlaamse krant "De Standaard" fel werd verdedigd) was de spelling-geerts (http://www.nl.ulg.ac.be/personeel/meesters/geerts.html), dat konsekwenter was en dichter bij de gematigde progressieve spelling aansloot. Dit werd echter verworpen door de Nederlanders en een schrijvende elite. En omdat de Nederlanders in de meerderheid waren in de Nederlandse Taalunie en de Vlaamse politici toen té slaafs de Nederlandse politici volgden werd er door de politici een nieuw voorstel gemaakt dat grotendeels de voorkeursspelling tot enige officiële spelling bombardeerde. De door politici goedgekeurde spellingregels waren erg arbitrair en hadden vaak weinig taalkundige basis. Daardoor zijn sommige spellingsregels erg ingewikkeld geworden, en was nog een aanpassing in 2006 nodig.

Door de tamelijk ondemokratische manier waarop de voorkeursspelling werd opgedrongen hebben veel voorstanders van de progressieve spelling afgehaakt, en vegen ze sindsdien hun voeten aan de officiële spellingsregels. En dit ondanks de sociale en maatschappelijke druk van taal- en spellingspuristen. Zelf vertik ik het om de officiële spelling te gebruiken voor privé- en andere niet-beroepsdoeleinden. Het steekt mij al genoeg tegen dat spellingsdiktators mij verplichten ze voor beroepsdoeleinden te gebruiken (jawel, ik ken de officiële spellingsregels beter dan sommigen die hun spellingskunstjes aan de taalplebs willen tonen in elitaire spellingswedstrijden!).

Na het invoeren van de spellingswijziging van 1996 is er ook een tendens voor een terugkeer naar dialekten / streektalen opgekomen. Velen voelden het Nederlands niet langer als een volkstaal aan, laat staan "hun" volkstaal. Daarvoor was het té elitair geworden.

West-Vlaanderen heeft wel degelijk zijn eigen specifieke lokale media (Krant van West-Vlaanderen, Focus-WTV), een eigen publieke opinie, een eigen streektaal die meer van het Nederlands verschilt dan het Afrikaans en door 90% van de bevolking wordt gesproken, een eigen historisch-kulturele achtergrond als achtergestelde landelijke provincie, een specifieke ondernemersmentaliteit, een verkozen provincieraad, van de Vlaamse Ruit afwijkende verkiezingsresultaten, ... Reden genoeg om het ook de bevoegdheden van een échte demokratie te geven (rechtstreekse verkiezing van de goeverneur, bevoegdheidsoverdracht van gewest naar provincie,...).

Vanwege de desinteresse van zowel België als Vlaanderen voor alles wat buiten de Vlaamse Ruit ligt, voelen steeds meer West-Vlamingen hun provincie mentaal als hun land aan. De toenemende populariteit van het gebruik van Westvlaams in muziek, SMS- en chat-berichten, Facebook-berichten, ... is daar een duidelijk teken van. Wat mij betreft is alles wat buiten West-Vlaanderen ligt het buitenland, en is Nederlands een vreemde taal. West-Vlaanderen is mijn land, en Westvlaams is mijn moedertaal. Nederlands is in het beste geval mijn tweede taal (die ik wel goed beheers).

Dat is helemaal niet het "bovenlokaal fietsnetwerk". Dat is het recreatief fietsnetwerk. Het zogenaamde bovenlokaal fietsnetwerk is een utilitair fietsnetwerk, maar jammer genoeg bestaat het alleen maar op papier.

En even opmerken dat het West-Vlaams dialectgebied op geen enkele wijze samenvalt met de provinciegrenzen. Aan de westzijde spreekt men over een strook (vanaf min of meer Sint-Joris in Beernem tot aan het zuiden; de strook wordt steeds breder naarmate je zuidelijk gaat) een overgangsdialect dat op bepaalde plaatsen veel sterker Oost-Vlaams is dan West-Vlaams.

Mocht het u een troost zijn: sedert mijn studies ben ik een groot voorstander van de spelling-Kollewijn.