Uiteraard ;-)

God is een weerspiegeling van wat de mens zou moeten zijn in het geheel. Alleen, 2000 jaar later, hebben we de Ultieme Mens nog steeds niet bereikt, en huilen we als wolven bij maanlicht nog steeds naar God.

Voor mij is het overduidelijk: "goed" of "slecht" zijn subjectieve waarden, gebaseerd op ons "fingergefühl", onze waarden en normen en onze cultuur/achtergrond. Ik vind het eten van varkens goed, want het is lekker. gelovige joden en moslims zouden mij gek verklaren en mij direct op de vingers wijzen, want in hun ogen is het eten van varkensvlees slecht, omdat hun sprookjesboek dat zo zegt.
Wetten moeten gemaakt worden om onze samenleving in goede banen te leiden. Vroeger gebeurde dat hoofdzakelijk met religieuze wetten en voorschriften die bepaalden wat "goed" of "slecht" was. Het voordeel hieraan was dat men schrik had die regels te overtreden uit angst voor eeuwige verdoemenis in de hel.

Als een mens in staat is (volledig bij machte is) een ander mens te redden, maar dit niet doet, keuren wij dit af. Wij noemen zo'n iemand slecht en onethisch, zo'n iemand is in sommige gevallen zelfs strafbaar. Waarom keuren wij een fictieve opperwezen, die volgens vele gelovigen dagelijks in staat is mensen te redden, maar dit niet doet, niet af?

[eeuwig excuus]
The lord works in mysterious ways
[/eeuwig excuus]

Idd!

Dat lijkt me een valse dichotomie. Men zou het kwade bijvoorbeeld ook louter kunnen zien als de afwezigheid van het goede, zoals duisternis de afwezigheid van licht is. In dat geval stelt de vraag zich niet wat er de bron van zou kunnen zijn of wie het geschapen heeft.

Pijn en verleiding worden vaak als kwade dingen aanzien. Het is daarom verleidelijk om zich het kwade voor te stellen als een extern iets dat ons overkomt, maar eigenlijk gaat het hier gewoon om signalen zonder intrinsiek kwaadaardige eigenschappen. Zo is het waarnemen van fysieke pijn niet meer dan een evolutionair kenmerk dat ons waarschuwt wanneer we ergens aandacht aan moeten schenken. Vanuit deze optiek, zit het 'kwade' in deze dingen slechts in het feit dat het ons stoort om het 'goede' te ervaren.

Nee Distel. Ik plaats geen stelling, ik doe een bewering en die volgens mij algemeen aanvaard wordt, namelijk dat goddeloze regimes niet beter zijn dan regimes met een godsdienst. Ik geef toe dat dit moeilijk bewezen kan worden alleen al omdat dan eerst bepaald moet worden welke criteria van toepassing zijn. Maar als jij meent dat goddeloze regimes beter zijn dan regimes met een god dan ben ik benieuwd naar je criteria en de bewijsvoering.

Het sop is de kool niet waard Distel. Je doet je naam overigens eer aan. ;-)

Daar ben ik het mee eens. De komst van superman en De Nieuwe Mens is lang verwacht en vaak voorspeld, maar hij verschijnt maar niet.

Die angst voor de hel is al een straf. Het is een geestelijke marteling. De wetenschap te zullen sterven moet geruststellend zijn omdat het de definitieve verlossing van het leven betekent.

Onzin, ik kan mij zelfs niet eens een "goddeloos regime" voor de geest halen. Jij wellicht ook niet, vermoed ik, daarom ook dat je de bewijslast omdraait en begint te schermen met lege dozen zoals "algemeen aanvaard".

M.a.w., je beseft dat je een uitspraak gedaan hebt die je nu niet kan staven.

Ik ken niet meteen een regime dat ik als "goddeloos" zou kunnen omschrijven. Maar nogmaals, de bewijslast ligt bij jou.

Kronkeldekronkel
Geef gewoon toe dat je geen weerwoord meer hebt.

Hegel had het fout, tevergeefs de moeite die Marx deed om het aan te passen.

Alhoewel homofilie meer en meer aanvaardt word, religies beginnen af te sterven, mensenrechten en democratie zich meer verspreidt etc. Dus misschien is er toch een zekere evolutie aan de gang in onze geest. Komt die evolutie door de maatschappij of door het individu? Die vraag moeten we onszelf eens stellen.

Ik had toch al een hint gegeven Distel:

Sovjet Unie, Rode Khmer wellicht?

Dat lijkt mij een goede opvatting.

De meest kenmerkende eigenschap van levende materie is m.i. enig besef van de eigen toestand in relatie tot de directe omgeving. Dat besef zit in het bewustzijn van een levend organisme. Daarbij streeft het organisme naar deling of voortplanting en beheersing van zijn omgeving. Dat streven is voor het organisme het goede en alles wat dat streven belemmert, zij het natuurkrachten of andere organismen, is het kwade.

En dat is volgens jou moraliteit?
Trouwens, de moderne mens is meer dan voortplanting of beheersing van zijn omgeving!

Nee, dat noem ik geen moraliteit omdat het geen sociale betekenis heeft. Ook de antieke mens is meer dan dat. De Ilias van Homerus verhaalt al over de grootste morele problemen zoals liefde, haat, rechtvaardigheid, moed, lafheid en trouw en heeft zijn waarde nooit verloren.

Aan de tsnunami' s en andere wereldwijde natuurrampen zo te zien, is God toch niet zo goed, neen.

Pol Pot, akkoord.

Eisenhower en Churchill: huh? Mogelijk verwijs je onrechtstraaks naar hitler, die gelovig was?

Khadaffi die islamiet is?

Stalin?

"Reeds sinds 1929 werden de kerken, de islam en andere godsdiensten meedogenloos vervolgd. Stalin, een voormalig seminarist, had zich in zijn privé-uitspraken echter nooit kleinerend uitgelaten over de kerk, maar omdat hij zich alleenheerser achtte, duldde hij geen god naast zich. Het marxisme-leninisme gaf hem de theoretische basis om de godsdienst in het algemeen te vervolgen. Daarvoor in de plaats kwam een persoonsverheerlijking met religieuze trekken. Op schilderijen werd Stalin afgebeeld als een Christus. Op één van die schilderijen bevindt de Leider (of 'Grote Baas') zich tussen twaalf aanhangers rond een tafel, een duidelijke verwijzing naar het Laatste Avondmaal van Jezus"

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jozef_Stalin

Sorry, ik vind het maar een magere oogst.

God is alles wat we niet kennen, als dat slecht zou zijn kunnen we beter stoppen
 

En wa wilde nèè eigelijk zegge, Wuts?

Toch hebben de godsdiensten een rechtvaardiging voor natuurrampen bedacht waardoor de goedheid van God niet wordt aangetast. Bijvoorbeeld dat de mens zich daardoor bewust wordt van zijn nietigheid, ofwel hij wordt gestraft voor zijn ongehoorzaamheid aan Gods wetten. Natuurrampen krijgen zo een plaats in de ethiek.

Als we God zien als de personificatie van het universum dan kunnen we zeggen dat God goed is. Het universum kan niet anders zijn dan het is en onze individuele tijdelijke plaats in het geheel is deterministisch bepaald.

Het existentialisme stelt daarom dat het mensenleven absurd is. Dat lijkt mij niet juist omdat dit zou betekenen dat het universum absurd is en dat is een opvatting zonder betekenis. Wat ons ergert is dat onze fysieke en psychologische vrijheid wordt beknot en het besef van onze eindigheid. Aan de andere kant beseffen we dat we ons alleen van onze vrijheid en capaciteiten bewust kunnen zijn als deze ergens door beperkt worden. En daarom is 'God' goed.

God= De of het 'aangeroepene', zo luidt de oorspronkelijke betekenis van het woord, geldt als het hoogste zijnde, als bovennatuurlijke, oneindige macht in de gestalte van een persoon die de oorzaak van al het gebeuren is, het lot van de mensen bestiert en de maatstaf is voor diens zedelijk handelen. Bij Plato en Aristoteles wordt het goddelijke nog gevormd door het idee, de nous, de demiurg, respectievelijk de onbewogen beweger. In het jodendom is de goddelijke Jaweh een onbereikbare stamvader. In het christendom, dat Griekse en joodse elementen met zich verenigt, verander God geleidelijk aan van een straffend in liefhebbend wezen. God, die de wereld uit het niets schiep, vergeeft de schuld en zonde en brengt de mensen verlossing door middel van genade. In Hem is al het mogelijke werkelijk. Waar Hij voor de middeleeuwse denkers nog het voornaamste onderwerp van de filosofie was, verliest het godsbegrip in de Nieuwe Tijd zijn centrale rol. Dit is het gevolg van de steeds grotere nadruk op de autonomie van de mens en de ontwikkeling van de theologie naar een zelfstandige en onafhankelijke wetenschap.


Voor mij is God meer een weerspiegeling van hoe iedereen werkelijk is. Vergevingsgezind, behulpzaam, liefdevol, enz. Alleen dat we die schets alleen maar kunnen aanbidden of na te tekenen bij wijze van spreken. Het zou zelfs kunnen dat het wat uit de hand gelopen is met het woord en met de theorie er rond, want, zoals ik geloof, kan het zijn dat men God opeens zag als een individu, terwijl God een fictief voorbeeld is van de mens. Hegel zag dan ook dat we religie moesten wegkrijgen vooraleer we richting de Ultieme Mens konden stappen. Maar zie waar we nu zijn, zie wat er gebeurde is. Oorlogen, geweld, religie enzovoort zijn nog steeds het heet van de naald. En wilt dat zeggen dat Hegel en Marx er goed naast zaten met hun schets en zo van de Ultieme Mens? Neen, ik denk het niet, want religie en andere dingen die oorlog kunnen uitlokken zijn nog steeds niet van deze planeet, net als de smeerlapperij van politici.

Dat soort godheid houdt helemaal geen steek.
Een nietig schepsel creëren, en het hem dan ook nog eens op een pesterige wijze inpeperen.
Dat spoort niet met toegeschreven goedheid.
Dat zou een afschuwelijke sadistische klootzakkerij betekenen.

God is alles, als hij niet alles was kwam hij tekort en was hij God niet

Maar alles is een beetje teveel om mij mee bezig te houden:lol:

Dus ook kiekestront?

't IS alles of niets.
Ik gok op niets.

Ja, maar dan heilige kiekenstront.

krak 't zelfde

maar niets is dan weer te weinig om mij mee bezig te houden.

Voor mij is de Joods/Christelijke God evenzeer een belonende en straffende God als al die andere Goden. Of je nu offergaven bracht aan Neptunus om hem gunstig te stemmen en geen stormen te verwekken bij uw zeereis, of men volgt de geboden van uw God (Jahwe/Allah) dat is toch ook om hem mild te stemmen en beloond te worden met het paradijs. Ik zie niet zo'n groot verschil.

Er is effectief een analogie tussen God en Niets. Beide zouden oneindig en eeuwig zijn. Met de toename van onze kennis betreft de natuur heeft God zich meer en meer moeten terugtrekken. Maar, en dat vergeet men dikwijls, het Niets als concept heeft zich ook stelsigmatig moeten terugtrekken met de toenamen van onze kennis. In de 18 eeuw komt men tot de vaststelling dat lucht een samenstelling is van gassen. Dan was het vacuüm nog als enige kandidaat voor het niets. Maar het het luchtledige bleek ook niet Niets te zijn maar wordt gedefinieerd als de toestand met de laagste energie, bevat een veelheid aan virtuele deeltjes. Er is geen Niets in dit heelal het wordt nu verbannen buiten dit heelal net als God. De beste definitie voor Niets is ons niet weten ofwel omdat het niet bestaat ofwel omdat we er nog geen kennis over hebben net als God.

Fijn dat je even kwam melden dat je je met dit onderwerp (alles of niets) niet wilt bezighouden. ;-)

Niet sadistischer dan de mens zou ik zeggen en dus geen reden om u boven deze God verheven te voelen. Is het niet voldoende als Gods ethiek gelijkwaardig is aan die van mensen?

...dat ferm stinkt.

De conclusie in je citaat, "then why call him God" lijkt mij willekeurig. Logischer vind ik de conclusie dat God niet 'goed' is, of op zijn minst onverschillig met betrekking tot mensen. Epicurus was overigens geen atheïst want hij gaf goden een plaats in zijn filosofie en hij geloofde, zoals vrijwel iedereen destijds, dat goden aan mensen verschenen in hun dromen. Je plaatje is daarom feitelijk een karaktermoord.

En incompetent wegens "not able", dus geen god.

Dus een 'god' die niet aan de eisen van Epicurus voldoet, dat wil zeggen dat hij 'het kwaad' niet bestrijdt, is niet 'goed' en daarom geen god.

Volgens Epicurus moet God dus in de eerste plaats het kwaad uitbannen. Dan lijkt het mij gerechtvaardigd om van de mens te verlangen dat ook hij geen kwaad doet en dat hij het kwaad bestrijdt. Want waarom zou god deze taak op zich nemen als de mens tegenwerkt. En daar wringt de schoen volgens mij. De mens wil helemaal niet dat het kwaad uitgebannen wordt.

Because a good man dies or fails & the evil live & triumph, is God therefore evil? I do not see the logic of the consequence. I must first be convinced that death & failure are evil; I sometimes think that when they come, they are our supreme momentary good. But we are the fools of our hearts & nerves & argue that what they do not like or desire, must of course be an evil!

GreetzZ

Zoek op: "not able".
Tip: het is Engels. Er bestaan woordenboeken van.

Nope, but in that case he is not able to fullfill a role as an infinite good and omnipotent god.

Natuurlijk als men 'God' voorsteld als oneindig goed en rechtvaardig dan krijgt men vroeg of laat problemen met die voorstelling. De Joden weten dat heel goed. Daarom hebben die een truc bedacht. Na herhaalde klachten van hun gelovige achterban:" waarom moeten goede mensen lijden", kwamen ze met het Job verhaal. Volgens dat verhaal worden de trouwste en rechtvaardigste mensen door de Duivel uitgedaagd. Deze beproeving is een weddingschap die de Duivel met God aangaat om uw geloof en trouw op de proef te stellen. Het is zelf een hele eer om zo door het lot te worden gekastijd. Men gaat naar zijn rabbijn vol gelooftwijfel en men verlaat hem op wolkjes met de overtuiging dat U uitverkoren bent en al dat lijden een bijzondere gunst is. Geen enkele psychiater doet dat na. :-D