Met natuurlijk verwijs ik naar een verlangen/behoefte die spontaan ontstaat. Niet omdat iemand het heeft aangepraat, of omdat de maatschappij het als norm ziet. Maar omdat het er is zonder enige aanleiding

Verliefd worden, of tot iemand aangetrokken zijn is geen rationele keuze. Het gebeurt gewoon en een ring om je vinger of een samenlevingscontract zullen niet beletten dat je die gevoelens voor een ander krijgt.

Zo kun je in een relatie van 3 jaar zitten zonder dat er nog vuur is, een collega ontmoeten die aantrekkelijker is dan je partner, en het "natuurlijk instinct" hebben om je collega beter te leren kennen en er uiteindelijk mee naar bed te gaan.
Echter, door de maatschappelijke norm die zegt dat het verwerpelijk is om je partner te "bedriegen", onderdrukken velen hun verlangen.

En ik vind dat verkeerd. Ik vind ook dat er helemaal geen sprake is van bedrog als je tegen je partner toegeeft dat je anderen aantrekkelijker vindt dan haar. Het is pas echt ongezond om je vrouw wijs te maken dat ze de allermooiste is

Rationeel gezien kan ik geen argument bedenken waarom ik kwaad moet zijn als mijn vriendin bvb zich vergrijpt aan iemand die ze aantrekkelijk vindt.
Maar ik moet wel toegeven dat ik ongewenst jaloers word, en toch moeite zou hebben om daar mee om te gaan

Ik had het anders moeten formuleren. "Schande" was een juister woord

For the record, ik ben geen gelovige en ik zal er nooit een zijn

Ok , waar !!
Bij mij is't ,
mijn schatje mag zoveel scheefpoepen naar hartenlusten ,
op 1 voorwaarde , NOOIT meer terugkomen !!!!

Jouw goed recht. Net zoals het recht van andere koppels om de zaken iets anders te bekijken.

Er is wel sprake van bedriegen voor zover de man of de vrouw er in diens eigen relatie over liegt met het excuus dat er al kinderen zijn en dan begint het spel maar pas van wie gaat voor wat vechten en...de gevolgen zijn bekend van een echtscheiding.

Als je dat openlijk toegeeft in je huidige relatie dat de rek er uit is, dan pas zal je weten dat het niet not done is om seksuele uitspattingen te hebben, op basis van dat ene verlangen/drift van de man of de vrouw.

Wat er maatschappelijk nu gebeurd voorkomt grotendeels een te grote vermenigvuldiging plaatsvind en dan is er geen overzicht in de werkelijke globale aantallen, daar bestaat geen concrete echte cijfers over alleen maar schattingen !

Denk aan de gevolgen van een huwelijk die verbroken wordt door overspel of door vreemdgaan, als die relatie kadert binnen een les die beide te leren heeft en het is geleerd dan pas kan het aandeel van dat huwelijk besproken en verdeelt worden door uit elkaar te gaan...de meesten komen dan in een put terecht of beginnen een onterecht verkeerd beeld te vormen van wat een relatie nu concreet en echt inhoud ?

Is er dan nog een reden nodig voor echtscheiding?

Dit is allang afgeschaft. Ermee willen stoppen is voldoende, dus zodra een partner wil scheiden kan dit.

Ik zou wel opletten met deze veralgemenende uitspraken.

Ik heb geen problemen met mensen met losse relaties, gehuwd of niet, kinderen of niet. Bij mij komt het geloof er totaal niet bij kijken, ik ben een 'die hard' atheïst.

Echter, zonder moraliserend te willen zijn over wat anderen doen zie ik toch veel koppels in mijn omgeving die wel degelijk trouw bij elkaar blijven en een diepe genegenheid voor elkaar voelen. Ik denk ook niet dat de financiële stabiliteit de hoofdfactor is. Men kan elkaar gewoon graag zien, een gans leven lang, zonder de behoefte te hebben het een keer op een ander te gaan proberen.

Mensen die denken dat het gras op een ander groener is, komen meestal bedrogen uit.
Eens het nieuwe ervan af ....

Je hebt een punt, er zijn inderdaad mensen die trouwen om hun liefde te bekronen. Maar ik ken er zo niet veel. Ik ken er wel veel die elkaar oprecht graag zien, en niet de behoefte hebben om te trouwen. Hun woord "ik zie je graag" betekent meer dan een contractuele overeenkomst en een ring.

In mijn nabije omgeving bij koppels die ik goed ken, wordt er veel gepraat over geld. Jammer vind ik. Een van mijn beste vrienden is mentaal onder druk gezet om te trouwen, door zijn vriendin. Ik heb daar een wrang gevoel bij, ook omdat de liefde wat bedaard is. Voor mij komt het over als "ofwel wil ik nu bevestiging, ofwel eindigt de relatie hier". Dat is iets heel anders dan "ik zie je doodgraag en ik wil de rest van mijn leven bij je blijven"

En als het over kinderen gaat.. Vrouwen moeten rekening houden met hun biologische klok, fair point.
Maar het nadeel daarvan is dat veel vrouwen achteraan in de 20 die een kinderwens hebben maar onzeker zijn over hun relatie, toch maar de stap zetten omdat het er anders nooit meer van komt. En tijdsdruk lijkt me geen goed argument om aan kinderen te beginnen

Een van mijn beste vrienden zit in een relatie met een manipulatief mens. Iedereen in de vriendengroep weet het. Nu heeft ze hem voor een ultimatum gesteld "kinderen of ik ga weg" en over een jaar is het zo ver

Ik hoop dat zijn ogen op tijd open gaan, voor hij met de gebakken peren zit.
Aan kinderen begin je met je hart, en niet om wille van een ultimatum

Ik zie de meesten toch na een tijdje ineens van wei veranderen, hoor...

Heeft vaak te maken met een kinderwens en het schrikbeeld van de alleenstaande moeder. Maar er kan ook wat mankeren aan de verstandhouding tussen de twee en hun communicatie. Dat een huwelijk daarin verbetering brengt lijkt mij niet waarschijnlijk.

Natuurlijk , helemaal mee eens zelfs !!

Trouwens:
Zelfs wat andere koppels met wederzijdse toestemming doen
in hun slaapkamer of wipplaats , is bv:
hun overtuiging , wipje , feestje , zelfs eventueel echtscheiding !!
Al hebben ze groepsex , of een bukkake , poep & plassex , BDSM ,
ik heb er geen last van , en het is ook niet mijn probleem of ding !!
En andere die commentaar op hun hebben , en het desnoods een zonde noemen ,
of ze mogen mij zelfs een saaie noemen , moeten zij zelf weten !! :)
1 Feit , ikzelf doe niet mee :oops:

Dit is inderdaad zo. Het huwelijk zelf is gewoon een praktisch element, niet meer en niet minder.

Dit is natuurlijk een andere zaak. Indien een vrouw kinderen wil moet ze er gewoon voor gaan en ik begrijp dat dit voor haar een breekpunt kan zijn in haar relatie. Het omgekeerde is trouwens ook waar.

thx.. en vraag maar raak wat er niet duidelijk zou zijn

Ik zou hier ondertussen toch al willen op reageren...
Eeen drift is een drift... de vraag of het intressant(er) is is nogal zinledi, temeer nog omdat je er zelfs niet bij vertelt in welke zin je dat bedoelt.

1) dat is het niet ( toch niet volgens de wet )... het is hooguit een reden of een excuus van één van beiden om aan huwelijk een einde te stellen, zoals er trouwens 10-tallen anderen zijn
2) ik wist niet dat koppels gelijk stond met gehuwden

??????? :?

Is een gevoel dan hetzelfde als instinct?

Ondanks de invoering van "de schuldloze echtscheiding" (Wet van 27 april 2007) blijkt overspel nog steeds een gegronde reden. Heeft evenwel hoofdzakelijk te maken het het vorderen van een onderhoudsbijdrage.

Maar mede door die nieuwe wetgeving is het perfect mogelijk om een echtscheiding aan te vragen zonder dat wordt ingegaan op de schuldvraag.

Uw buurvrouw leest hier mee hé.

Dat dachten de nieuwe N-VA kiezers ook.
Na amper 3 maanden staken ze al de pannen van het dak.

Ik denk het niet hoor...
"Vanaf 1 september 2007, zijnde de inwerkingtreding van de Wet van 27 april 2007, is het echtscheidingsrecht grondig hervormd. Er bestaan nog slechts twee gronden tot echtscheiding, met name de echtscheiding op basis van onherstelbare ontwrichting van het huwelijk (ook wel EOO genaamd) en de echtscheiding door onderlinge toestemming (ook gekend als EOT)".

De schuldvraag sluit terug binnen in het nieuwe echtscheidingsrecht als een 'foutief gedrag' de onherstelbare ontwrichting tot gevolg had : bijvoorbeeld geweld, grove beledigingen,nalatigheid,overspel…

Overspel an sich is geen voldoende reden meer tenzij het zou kaderen in een licht dat door dat overspel (mat eventueel andere factoren) het mislukken van dat huwelijk gedoemd was.
En dat dient bewezn te worden.
Bv een vaststelling door een deurwaarder stelt enkel dat enkele feit van dat schijnrijden aan... en zegt niet veel over de context

Ik weet niet of het woordenboek het er mee eens is, maar naar mijn mening geeft een instinct gevolg aan een gevoel.

Gevoel: ik heb honger. Instinct: ik moet eten

Aangetrokken zijn tot sommige vrouwen, of zelfs verliefd worden, is een gevoel. Het is dan mijn instinct om daar gevolg aan te geven en ze te leren kennen, en mogelijk veel verder te gaan.

De maatschappij vindt allerlei rationele verklaringen om geen gevolg te geven aan de verleiding als je al in een relatie zit. Ik trek die rationele verklaringen vaak sterk in twijfel

Ik vraag me vaak af wat het hoogste goed is in dit leven, en het beste antwoord dat ik kan vinden is "gelukkig zijn" zonder dat ik daarbij een ander hinder. Ik zie niet in waarom toegeven aan seksuele drang verkeerd is als een ander er mee instemt. Het draagt bij tot mijn eigen geluk, EN dat van een ander

jamaar wacht es effe...
ALS nu blijkt dat monogamie pragmatisch ( uiteraard in de reeds gegeven maatschappelijke context ) het 'beste' is... dat is dat feit na rationeel overwegen ook de werkelijkheid waar je aan gebonden/onderhevig bent.
Begrijp me niet verkeerd hé... in se vindt ik ook niks mis in het toegeven aan een seksuele drang ( behoudens dan het recht van de ander om er niet aan toe te geven ) hoe bizar/pervers/etc de goegemeente dat ook vinden mag en lijkt inderdaad dat het niet anders dan kan bijdragen tot het eigen geluk ( en eventueel partner(s) ) maar als blijkt dat het vanwege die maatschappij uiteindelijk steeds anders uitdraait kan je misschien beter geen gevolg geven aan zulke verleidingen