Er is ook niet het minste bewijs dat er buitenaards leven bestaat, laat staan van zogenaamd 'intelligente' aard. Dienen we daarom te proclameren dat buitenaards leven NIET bestaat? Nee, we houden intelligenterwijze de mogelijkheid open dat buitenaards bestaat en discussiëren hoogstens over probaliteiten al dan niet gebruik makend van de rationaliteit die we onszelf menen te moeten toedichten, maar waarom ook niet gebruik makend van bijvoorbeeld 'intuïtie', wat men ook als een vorm van intelligentie kan zien.

De intelligente houding is geen definitieve uitspraken te doen over wat men niet kan bewijzen, lijkt me. Of hij/zij/het bestaat zou mijns inziens eigenlijk aanleiding dienen te geven tot de vraag 'Wat is bestaan?', naast een poging tot definiëren wat het concept God eigenlijk is. Voor zover men zich überhaupt dat soort van vragen zou willen stellen, wetend dat de discussie al zowat eindeloos is. Een geloofskwestie uiteindelijk.

Hoe dommer een religie is, hoe meer volgelingen.
Want de massa is dom.

Maar de waarheid van een religie wordt niet gemeten naar het aantal volgelingen, maar naar de logische inhoud daarvan.

Dus als je meent geen massa mens te wezen, hoewel je reactie het tegendeel vermoedt, ga je gang mijn atoomtheorie te bestuderen en beter te reageren.

Het is precies andersom dat jij niets van mijn atoomtheorie af weet, laat staan er ook maar iets van begrijpt.
een mogelijkheid is nog geen werkelijkheid, dat is mijn atoomtheorie.
Dat is pas fantasie bij gebrek aan kennis van mijn atoomtheorie.
Het is exact waar.
Niet zozeer naar de getallen, dat is niet zo belangrijk, maar naar de idee.
En de idee van de wetenschap is exact onwaar.
Het is fantasie.

Inderdaad is het geen fantasie, dus je geeft me op dat punt tenminste gelijk.
Hier begin je weer slap te lullen zoals gewoonlijk.
Meester werk aan slap geouwehoer.

Zo gaat de wereld om met het grootste genie dat ooit heeft bestaan.
Eerst was het een kruis, nu een dwangbuis.
De mensen leren het nooit en begaan altijd weer de fout.

De ware rede is de eenheid van tegendelen en wel in these, antithese en synthese.
Waarbij de antithese het negatieve is, zoals de twee wereldoorlogen tot wedergeboorte van Christus in mijn atoomtheorie.
Het is de ontwikkeling van de rede tot volkomen waarheid.

Inleiding tot de bewijsvoering.

Hoe weten die atomen in ons lichaam zo precies wat ze allemaal moeten doen?

Eerste klaarblijkelijkheid.

Simpele atomen kunnen ons lichaam niet doen functioneren.
Er moet een super-intelligentie in hen aanwezig zijn.
En gezien onze ruimtevaart moeten de atomen uit ruimteschepen bestaan met daarin de super intelligente microwezentjes die ons lichaam doen werken zoals ook wij doen met onze staten.

Hazo ? Ik zou zeggen, voor men nog maar dient te spreken over zeggen of Allah bestaat of niet, definieer die eerst eens wat beter he.

Wat googelen levert dit op:

Een Jood: https://www.answering-islam.org/Shamoun/god.htm

Een christen (peins ik) : https://www.calloflove.org/post/who-...ared-to-yahweh

Hier nog een overzicht: https://www.quora.com/Is-YHWH-the-sa...e-not-the-same


Kortom, als de gelovigen het zelf niet goed weten, wat zou men dan moeten ontkrachten ?

Jouw voorlaatste paragraaf getuigt van verdraagzaamheid.
Maar jouw laatste zin doet dat weer helemaal teniet.

Om hierop terug te komen, het boek waarin de profeet Mohammet als personnage voorkomt, hoe voert dat boek de godheid in waar het personnage Mohammet het over heeft ? Of is Allah een ongedefinieerde abstractie zonder eigenlijkheid waar Mohammet het over heeft ? De bron van Mohammet zijn hallucinaties ? Ik had altijd begrepen dat het de god was uit het Oude testament. Maar als volgens Mohammet (het personnage) het Oude testament gewoon maar een willekeurig sprookjesboek is, waar komt zijn Allah dan vandaan ?

Maar dienen we te leven volgens leefregeltjes van mensen die een specifieke buitenaardse levensvorm hebben bedacht in een oud boek ?

Je illustreert daar perfect het sofisme dat religieuzen aanwenden wanneer het over bewijslast gaat. Enerzijds zijn ze heel heel specifiek over hun godheid, de regeltjes en dergelijke meer en maken ze zelfs heredieten die maar een klein beetje dingen anders bekijken af als afvalligen, kijk naar moslims en christenen en joden, kijk naar protestanten en katholieken.

En anderzijds als men hen wijst op de evidente lulkoek van zekere dogma's gaan ze plots heel heel open alle denkbare en ondenkbare godsalternatieven beschouwen om toch een gaatje te vinden in elke falsificatie.

"misschien bestaat er wel ergens buitenaards leven in een melkwegstelsel hier 700 miljoen lichtjaar vandaan, je kan dus niet zeggen dat er geen buitenaards leven is" versus:

"de marsmannekes van sirius die allemaal een rood hoedje op hebben, willen dat gij de maandag namiddag in uwen blote flikker 3 rondjes danst en hebben de piramiden van Egypte gebouwd die we moeten bewonderen.".

Als ik dan afkom met bewijs dat de piramiden in Egypte niet kunnen gebouwd zijn door wezens met een rood hoedje op en uw verhaal dus niet klopt, dan kom je af met "ge kunt niet aantonen dat er nergens buitenaards leven is". Maar toch gaat ge eisen dat ik op maandag rondjes in mijnen blote flikker draai.

El, Elohim = God, Goden. Arabisch Allah.
 

Allah is, zo ver ik het begrijp, geenGod met een historie als een persoon. De joodse God is dat wel. Jaweh heeft emoties. Hij heeft de mens een weinig lager dan engelen gemaakt.

De Joodse God is een constructie van mensen die heilige boeken in verschillende talen lazen. Zij kenden verschillende Goden, Elohim. De naam Allah is Arabisch voor El, Elohim.

De Christenen wisten er geen raad mee en hebben van de Joodse God een chaotische drieëenheid gemaakt. Christus wordt aanbeden als God, als baby, als leraar, als slachtoffer als Geest, als genezer, als rechter. In alle gedaanten tegelijk. God is niet één. Daarover kan men geen redelijk gesprek voeren. Sommige protestanten hebben enkele van God's gedaanten van de Katholieken verworpen, maar daarmee is nog geen natuurlijk homogene persoon ontstaan. ------ Zie verder ...

HomeInloggenOnderwijsOverGeschiedenisKioskContactM anifest
ENCYCLOPEDIE SINDS 1946
Christelijke encyclopedie
F.W. GROSHEIDE (1926)
GEPUBLICEERD OP 08-01-2020

El, Elohim

BETEKENIS & DEFINITIE

zijn twee soortnamen, in het Oude Testament gebruikt als benoemingsmiddelen van God. Van deze komt Elohim 2570 maal voor, zijn enkelvoud Elóah 57 maal, terwijl El 226 maal voorkomt en zijn meervoud Elim 9 maal.

Elohim dient soms ter aanduiding van de heidensche goden (b.v. Ex. 9 : 1 ; 12 : 12; 20 : 3) of van godenbeelden (b.v. Ex. 20 : 23). Meestal wordt het echter gebruikt ter aanduiding van een enkelen god (of godenbeeld, b.v. Ex. 32:1), hetzij deze een heidensche god zij (b.v. 1 Sam. 5 : 7) of godin (b.v. 1 Kon. 11 : 5) dan wel de God van Israël. In het laatste geval wordt het — dikwijls van het lidwoord voorzien: ha-elohim, vgl. in het Nieuwe Testament ho-th?ós, de (ware) God — dan een soort eigennaam naast Jhvh.

Iets dergelijks geldt van El en zijn meervoud Elim. El vinden we hoofdzakelijk in de Psalmen en Job en voorts bijna alleen in poëtische stukken of in verheven proza. Zijn meervoud Elim wordt slechts gebruikt ter aanduiding van heidensche goden (b.v. Ex. 15 : 11), het enkelvoud El òf van een heidensch god (b.v. Ps. 44: 21) òf van Israëls God. Soms vinden we het met het lidwoord (h?-?l) en wordt dan evenals ha-elohim gebruikt in den zin van „den waren God” (b.v.

Gen. 46 : 3). Vaak wordt er een nadere bepaling aan toegevoegd: „levende God”, „allerhoogste God”, „God almachtig”, „eeuwige God”. Ook vinden we dat El herhaaldelijk in eigennamen, waar het identisch is met Ja of Jo (uit Jhvh): Elchanan (naast Jochanan), Elnathan (naast Jonathan), Eljakim (naast Jojakim) enz.

https://www.ensie.nl/christelijke-en...edie/el-elohim

De gelovigen kunnen het niet begrijpen.
En de ongelovigen kunnen het tegendeel niet bewijzen.
Ook zij zijn dus gelovigen.

Er is daar een verschil in probabiliteit.

Mijns inziens is het interessanter te discussiëren over wat een religie effectief van ons verlangt qua concreet gedrag. Of er een God bestaat bestaande uit drie delen, appel etende sprekende slangen, een reuze ontploffing van het niets of die micoewezentjes die hier sporadisch opduiken, is in feite irrelevant. Religies zijn organizatievormen die de samenleving vorm willen geven. Wat verwachten ze van ons buiten het geloof in een theorie? Wat is de moraal die ze predikken? Dat is interessanter voor mij dan vragen zoals "Bestaat God?" Daar was ik mee bezig een half leven geleden. De vraag heeft aan relevantie verloren. Zelfs al zouden atomen bestaan uit 'ruimteschepen' of desnoods sterrestelsels...so what?

Kerk en beschaving.
 

We kunnen die twee zaken niet scheiden omdat religie wil heersen over de hele maatschappij. In het verleden althans. En dan berust de beschaving op een willekeurige en onaantastbare autoriteit. Daar is een mooi boek over geschreven "Kerk en beschaving in de middeleeuwen" De Spaanse overheersing, Alva, inquisitie, Willem van Oranje, de Beeldenstorm, de 90-jarige oorlog. Weet u wel waarom wij stedelingen "burgers" zijn? Meer dan 600 pagina's en gratis downloaden.

Dit staat geheel los van de titel van deze discussie. Wij hebben geen kennis van God. Wij kennen zijn grondpersoneel. Hun gezag berust op LEUGENS. De gelovige is misleid en in de war. De atheïst kan een vorm van humanisme bedenken. "Wat religie concreet van ons verlangt" weten we al duizenden jaren. Het is zinloos om daarover te discussiëren.

Het lijkt alsof u wil zeggen dat alle religies hetzelfde verlangen van ons qua concreet gedrag, buiten eventueel participatie in wat rituelen en geloofsmantras. En in hoeverre verschilt dat dan van een civiel wetboek bijvoorbeeld?

Wat voor zin heeft het te discussiëren over bewijzen en bewijslast van iets dat niet te bewijzen is trouwens?

Waarom zou men proclameren dat "God niet bestaat"? Lijkt me logischer daar geen uitspraak over te doen.

Als religies iets van ons verlangen "qua concreet gedrag" dan eisen zijn verschillende religies waarschijnlijk verschillend concreet gedrag. Lees: moreel gedraag. Ze zijn onverenigbaar. Dat weten we al duizenden jaren.

Religie kan van ons verlengen een uitspraak te doen over iets dat niet bestaat. Inquisitie, weet u wel? Religie proclameert haar waarheid en doet uitspraken over iets dat niet bestaat. De atheïst heeft een heleboel goden tegenover zich. En al die religies proclameren dat 99 van de honderd religies fals zijn. De atheïst doet daar nog één God en religie bij. Tjonge.

Dit begrijp ik niet. Wat is precies onverenigbaar?


Daarvoor hoeft men niet naar religies te kijken perse.

Wat bewijst dat?


Ik had eigenlijk wat meer verwacht als antwoord.

Dat u meer verwacht had als antwoord verbaast mij niets. U stelde in feite 4 vragen.

1. De opvattingen over moraal verschillen per religie. Dan verhindert integratie. Ze zijn ten hoogste verdraagzaam.

2. We kijken naar religies omdat die absolutistisch zijn en geen tegenspraak dulden. Ze hebben de waarheid in pacht.Niet religieuze instanties ontwikkelen zich en kunnen democratisch zijn.

3. Het bestaan van 100 religies en goden verklaart dat de bewijslast niet bij de atheïst ligt. Ongeloof is de logische houding. Dat mag evengoed gepropageerd worden als geloof.

3. Het ongeloof proclameren in iets dat niet kan bewezen worden en zelfs niet eenduidig gedefinieerd is een minder logische houding dan te proclameren daarover geen stelling te kunnen innemen. Het maakt van atheïsme inderdaad een geloofskwestie. Een die door haar houding evenzeer aangeeft zich superieur te voelen aan andere geloofsovertuigingen, bijvoorbeeld door te stellen dat het atheïsme geen bewijs behoeft. Net wat religies eigenlijk stellen door het gebruik van het woord 'geloof' zelf. Het is een geloof net omdat het niet bewijsbaar is. Toch? De atheïst gelooft dat er geen God bestaat (of dat die God 'dood' zou zijn, wat een vrij bizarre houding is mijns inziens), en hij gelooft dat zijn geloof superieur is aan dat van andere religies.

Klinkt bekend. Hoe je het ook draait of keert. Er zijn daar op zijn minst overeenkomsten te merken met andere geloofsovertuigingen die wel uitgaan van het concept God, ook met diegenen die daar een meer concrete invulling geven aan dat concept.

2. Religies evolueren ook. Zelfs de centraal gestuurden zoals het katholicisme. Af en toe vergaderen ze (concilies bv.) en veranderen van koers. Ze veranderen zelfs zonder die vergaderingen. Zoals een tanker draaien ze vrij traag. Dat wel. Ze zijn conservatief zou men kunnen zeggen.

1. De opvattingen over moraal verschillen per religie, schrijft u. Ok. Moraal gaat over richtlijnen met betrekking tot het te verwachten gedrag in het dagelijkse leven van de mens. Dat is wat ik eerder bedoelde. Dat die zaken voor mij interessanter zijn geworden dan abstracte vragen over "God" en "bestaan", en wel de moeite waard om over te discussiëren.

Ik ben dus niet akkoord met wat u eerder schreef:

""Wat religie concreet van ons verlangt" weten we al duizenden jaren. Het is zinloos om daarover te discussiëren."

Als religies verschillen over/van moraal en evolueren, waarom zou het dan zinloos zijn daarover te discussiëren? Of misschien wil u iets anders zeggen?

Kortom Allah bestaat enkel maar als concept, is geen echte entiteit die wat dan ook beslist, wil, eist, of gedaan heeft. Het is een abstractie om iets aan de oorsprong van de profeet hallucinaties te geven, maar eigenlijk is Allah niks anders dan de "random generator van Mahomet's gewauwel".

Een beetje zoals je kan zeggen dat het Blombonk is dat aan de oorzaak ligt van de uitkomst van een dobbelsteen worp. Wij geloven allemaal in Blomdonk want de dobbelsteen heeft wel degelijk een uitkomst gegeneerd.

Ik denk echt niet dat moslims het zo zien.

Het is daar dat de echte waanzin zit he.
Wat zou dat "van ons verlangen" immers betekenen ? En waarom zouden we daar moeten op ingaan ? Welke kosten-baten analyse heeft het zich onderwerpen aan die verlangen dan ?

DAT is waar het totaal bezerk gaat met branden in de hel en rijstpap met gouden lepeltjes he.

Kijk: stel, ik heb een sterk verlangen in het kontneuken van mijn broer, en die zou dat ook tof vinden. Wij zouden aangename kontneukende momenten beleven.

WAAROM zouden wij die aangename momenten opofferen en ons zelfs onaangename gevoelens eigenmaken van "zonde en schuld" omdat we zelfs maar dat idee hadden, om "aan de verlangens te voldoen van wat eigenlijk" ? Wat WINNEN WE DAARBIJ ? En hoe zijn we enigzins zeker dat we die winst gaan opstrijken ?

Als we dan naar de concrete aanwijzingen van de winstgevendheid en de zware prijs die door zotte teksten aangegeven wordt, en we vinden dat dat voor de rest ook vol lulkoek staat, dan beseffen we toch dat we enkel maar te maken hebben met van die onnozele kwakzalvers, machtswellustelingen, halve garen die niet kunnen nadenken en zo voort he.

De kans dat er daar iets van waar is, en dat we dus een enorme winst boeken door die leuke momenten naar de vaantjes te helpen van kontneuken, en onszelf slechte momenten te bezorgen van "zonde en berouw", is essentieel nul.

Kortom, puur boerenbedrog dat dient om mensen in het gareel doen te lopen, met veel onaangename momenten garant.

Een niet-bestaand concept kan "niks van U verlangen" en kan U zeker geen winst bezorgen als ge daarop ingaat he.

Omdat dat de basis van hersenspoeling en dwingelandij op basis van zottigheden uit het verleden onderuit haalt.

Zoals ik al stelde dient men inderdaad niet te zeggen "god bestaat niet" want het is een ongedefinieerd concept, waarvan de VRAAG van het bestaan niet eens zin heeft. Bestaat kneulzonken ? Daar kan je geen ja of nee op antwoorden want kneulzonken wil niks zeggen. God ook niet.

Maar "bestaat het personnage in dit boek X, met de beweerde machten en invloeden op ons leven ?" dan is het antwoord gewoon nee, want het boek dat dat beweert staat verder vol lulkoek. En EENS dat gezegd is, zijn alle eisen die dat personnage zou stellen aan jou en mij dus ook onbestaande.

Mensenoffers in sommige religies, doodstraffen in sommige religies, en "gij zult niet doden" bijvoorbeeld. De Zuid Amerikaanse religies versus de Abrahamistische.

De eis dat ge in 1 en 1 enkele god zult geloven en het bestaan van andere goden in andere godsdiensten waar ge in moet geloven. Zeus versus Jaweh. Dat is niet compatiebel.

Het feit dat varkensvlees eten onrein is en dat koeien heilig zijn, terwijl we dat wel mogen in andere godsdiensten.

Dat incest verkeerd zou zijn en dat de Farao meestal met zijn zus trouwde.

De waslijst is gigantisch.

Dat bewijst hun interne inconsistentie, want aangezien vele religies op statische openbaringen zijn gebaseerd die het "absoluut heilige" bevatten kunnen die in de praktijk niet evolueren. Als ze dat toch doen is dat omdat men de absoluut heilige lulkoek niet meer ingelepeld krijgt zoals die was, en dus moet veranderen, wat wil zeggen dat die vroeger fout was of nu fout is.

Iets dat eens en voorgoed werd geopenbaard kan niet op 2 verschillende manieren absoluut juist zijn he.

Moeten overspelige vrouwen nu gestenigd worden of mogen vrouwen hun seksualiteit vrij beleven ? Moeten kinderen nu opgeofferd worden of zijn kinderen te beschermen ?

Al weer uit gebabbeld?
Conclusie: de ware Goden zijn de microwezentjes.