Eigenaardig dat u die eerbetuiging aan de l'Aiglon Blessé niet kende.

Beste Stab en Herbert vd Walle.
Jullie hebben hier blijkbaar mijn bericht niet gezien.

U vergist zich: dergelijke herdenkingen zijn aan mij niet besteed.
Mij interesseert slechts de waarheid en die is dat IL ten onrechte terdood werd veroordeeld.
Waarbij ik mij in het 'goede' gezelschap van wijlen Louis Delentdecker bevind - u wellicht onbekend.

1)Ik weet goed genoeg wie LDL is.
2)Zij is en blijft schuldig (door een rechtbank terecht veroordeeld zowel in 1945 als in 1994/1995)

Alleen omdat het niet meer mogelijk was.

Arrest 14-2-1996
Afschaffing doodstraf 10-7-1996

Laplasse kon perfect voor de tweede maal ter dood veroordeeld worden, het zou geen enkel fysisch gevolg hebben gehad.

Stip dan eens drie fouten aan in het werk! Dat moet voor u niet moeilijk zijn, daar u blijkbaar onweerlegbaar kunt aantonen dat het er "krioelt van de fouten".

Ik kijk al met spanning naar uw antwoord uit!

Kan jij dan aantonen dat Van Isacker's werk foutloos is ?

Ongetwijfeld zal Laplasse volgens de Belgische rechtbanken en de Belgische wetten schuldig zijn. De vraag is echter of ze, rekening houden met de toenmalige feiten en de zaak objectief bekeken, wel schuldig is aan de dood van de verzetslieden. Van Isacker en ook nog anderen (niet verdacht van enige sympathie voor de toenmalige ideologie of zo) komen tot een andere conclusie dan de Belgische rechtbank.

Als het om de geschiedschrijving gaat, geef ik mijn vertrouwen liever aan geschiedkundigen dan aan een rechtbank.

Ben ik het ook mee eens. Een oorlog is een oorlog en daarin zijn geen helden te vinden.
Alle partijen maken zich in zulke situatie schuldig aan vreselijke dingen. Naar mijn definitie is een oorlog een situatie waarin elke menselijkheid ontbreekt.

Daarom vraag ik me af wat het nut is te blijven natrappen na de feiten. Kunnen we elkaar dan niet meer terug als mensen gaan behandelen.

Of stoort het dat men een repressieslachtoffer wil herdenken, omdat het de pijnpunten van de tegenpartij (de zogenaamde winnaars met hun groot gelijk) naar boven brengt?

Voor mij zijn alle partijen in een oorlog te ver gegaan en is er geen zwarte piet door te schuiven.

Wat je nu ook moge concluderen over haar verlinking van de verzetslieden, Laplasse was geen aanhangster van het nazisme. Dat

VI= Van Isacker

VI “Gewapend met een anti-tankkanon en mitrailleurstrol de compagnie langs de Albertlaan en Leopold II laan naar de kom van het dorp.”: in werkelijkheid waren er twee aanvalsgroepen, waarvan de voornaamste langs de Polderstraat rechtstreeks naar de school oprukte.

VI “Granaatscherven doodden Jean Torreele en verwonden Louis Delanghe”: in werkelijkheid is Jean Torreele, die gewond was in de zijde, uren later uitgebloed en werd Louis Delanghe niet gewond maar door de Duitsers terechtgesteld.

VI “Het gevecht had ongeveer een uur geduurd”: in werkelijkheid amper een half uur.

VI “Even na 14 uur verliet een compagnie Duitsers de batterij op Groenendijk, onder de leiding van de bevelhebber der batterij, majoor von Gründell.”: In werkelijkheid was de Regimentskommandeur, majoor Günther von Gündell (en niet Gründell), reeds een dag eerder weggetrokken naar de batterij van Westende, en werd de aanval op de school te Oostduinkerke geleid door majoor Peter Corneille, Stützpunktkommandant.

VI “Vanuit hun huizen in de Leoplold II laan zagen inwoners hoe hij [ von Gründell, die niet eens aanwezig was] Delanghe, Torreele en Ureel met een pistool neerschoot.”: in werkelijkheid werden de drie door een inderhaast samengesteld executiepeloton gefusilleerd.

VI “Even later liet von Gründell ook Gerard Depape en Gaston Counye, die nog op de Nieuwpoortsesteenweg gevangen werden gehouden, met het gelaat tegen de gevel van het veldwachtershuis plaatsen en fusilleren”: in werkelijkheid werd Gaston Counye gedood door een inslaande obus, en werd Depape midden de straat met een pistool doodgeschoten.

De plaats van dat gesprek [met Irma Laplasse] situeerde Beyer rechts (in de richting van de zee) van de Zeelaan, ter hoogte van de Duitse uitkijkpost. Niet links zoals Van Isacker op het plannetje in zijn boek “Het dossier van Irma Laplasse” had aangeduid.

Dat die uitkijkpost zich rechts van de Zeelaan bevond kan ik verdomd bevestigen. Als kind hebben wij (na de oorlog) nog in de uitkijkpost gespeeld. Wij hebben er zelfs een (vernietigde) pistool gevonden.

Inderdaad Laplasse was geen aanhangster van het nazisme.

Uit welke bronnen haalt u die "in werkelijkheid"?

Jean-Marie Pylyser
- Executie zonder vonnis
- Arrest na executie

Eens volwassen heb ik persoonlijk met meerdere personen gesproken die die duisteren periode hebben meegemaakt.
Zowel zwarten o.a. familie Goderis
Zowel witten o.a de familie Ureel
Zowel Witte Brigade: Louis Vieren, actief betrokken bij de gevechten en daarbij zwaar gewond
Zowel grijze vb Berten Mus
Zowel fantasten Georges (Potter) Dorné

[SIZE=3]Ik weet met geschiedkundige zekerheid dat Irma Laplasse nooit had nooit mogen terechtgesteld worden, het toenmalig gerecht in de toenmalige tijdsgeest heeft een grove fout gemaakt om bepaalde personen naar de mond te praten!! en haar feitelijk onder druk van bepaalde personen heeft veroordeeld tot de doodstraf, wat gezien de tijdsgeest begrijpelijk is maar onaanvaardbaar. Een mens het leven ontnemen op wankele gegevens had nooit mogen gebeuren.[/SIZE][SIZE=3]Irma Laplasse werd na de oorlog veroordeeld tot de doodstraf wegens verraad. Ze werd op 30 mei 1945 doodgeschoten. De familie Laplasse werkte tijdens de oorlog samen met de Duitsers[/SIZE]. [SIZE=3]Op 8 september 1944 werd zoon Laplasse opgepakt door het verzet. Hij werd samen met enkele Duitsers opgesloten. Daarop zou Irma Laplasse naar de Duitse legerpost in Oostduinkerke gegaan zijn. Duitse soldaten bevrijdden de gevangenen. Daarbij kwamen 7 verzetslui om. De belangrijkste getuige op het nieuwe[/SIZE] [SIZE=3]proces was Peter Lenz. Hij was [/SIZE][SIZE=3]soldaat in het Duitse leger. Lenz was op 8 september van dienst in Oostduinkerke. Hij verklaarde dat er een onbekende vrouw bij hem kwam. Ze klaagde dat haar zoon was opgepakt. Lenz liet dat weten aan zijn oversten. Die lieten hem even later weten dat er een actie zou volgen. Is Laplasse daarom schuldig aan verraad? Ze wou haar zoon bevrijden die was gevangen genomen door de “Witte Brigade” een normale reactie van een moeder die zich toen moest wenden tot de[/SIZE] [SIZE=3]aan de macht zijnde bezetter, maar daarom Schuldig? [/SIZE][SIZE=3]Na de ophefmakende verklaring van professor Van Isacker dat een in 1971 nog levende kroongetuige toegaf valse verklaringen te hebben afgelegd, vroeg de toenmalige minister Wathelet op 23 februari 1994 een herziening van het proces.
[SIZE=3]In 1995 verscheen er bij uitgeverij J.M.P.-Trends het boek `Executie zonder vonnis' van de journalist Jean-Marie Pylyser. Op de achterflap staat: " De schuld of onschuld van de betrokkene wordt al sinds het verschijnen van `Het dagboek van Irma Laplasse' in 1949 niet meer in vraag gesteld, vermits men haar toen al zag als een Vlaamse heldin. In veel publicaties wordt geschreven dat zij het weerloze slachtoffer geworden was van de hatelijke repressie en onschuldig werd terechtgesteld. Het onderzoek van Pylyser leverde nieuwe getuigenissen op waarbij zelfs een Duitse Feldwebel verklaart dat het verrraad van een Belgische vrouw de oorzaak is van de Duitse aanval op de verzetslieden te Oostduinkerke. Een andere getuige onthult dat Irma Laplasse in de voormiddag in de batterij aanwezig was." [/SIZE]
[SIZE=3]Bovendien zegt een nieuwe getuige dat de Duitsers voor hun aanval in het dorp even halt hielden aan het huis van Irma laplasse en vermoedelijk nog verdere informatie inwonnen. Nog steeds rijzen er allerhande vragen en dient er eindelijk een grondig gerechtelijk onderzoek gedaan te worden.[/SIZE][/SIZE][SIZE=3]In 1949 werd het gevangenisdagboek 'Het dagboek van Irma Laplasse' met een voorwoord van de journalist Louis De Lentdecker gepubliceerd. De Lentdecker die notabene zelf lid is geweest van het verzet bij het Geheim Leger, en daar onmiskenbaar altijd spijt van heeft gehad, zoals blijkt uit zijn boek "Tussen twee vuren" uit 1985[/SIZE]

De repressie, dat is een mooi staaltje van belgische democratie, en mag zeker en vast nooit vergeten worden.
Ik heb uit betrouwbare bronnen genoeg verhalen over 'de witten' gehoord...

De collaboratie is nochtans juist hetzelfde hoor, en itt de repressie, wordt collaboratie heden ten dage nog altijd herdacht en vereerd door sommigen.

Ach ja, het samenwerken met de bezetter van een land dat je haat is natuurlijk stukken erger dan mensen opsluiten, ophangen of neerschieten zonder enige vorm van proces.

Het is steeds de overwinnaar die beslist wat oorlogsmisdaden zijn...

NEEN. ZE WERD NIET TEN ONRECHTE TER DOOD VEROORDEELD.
Bij de herziening van haar proces werd ze schuldig bevonden aan ALLE feiten. Alleen, in 1994 was de doodstraf afgeschaft (terecht, of ten onrechte). Ze kon niet meer ter dood veroordeeld worden. Maar ze is wel schuildig bevonden aan alle feiten, ook die waarvoor ze in de jaren veertig de doodstraf heeft gekregen.

Beste Van Maerlant, wanneer dit de drijfveren zijn wel ja:



Laplasse heeft overigens een proces gehad in 1944 (arrest Krijgsraad). Het proces werd herzien in 1995 en kwam tot eenzelfde resultaat in 1996: Laplasse werd evenzeer veroordeeld, alleen kwam de doodstraf er niet meer aan te pas.

Dat van die Joden, daar geloof ik nul de botten van. Vlaams-Nationalisme valt niet te verzoenen met het staatsnationalisme van de NSDAP.
Naar mijn overtuiging was het de bedoeling van het VNV de nazi's te gebruiken om hun doelen te bereiken. Spijtig genoeg was dat buiten de SS gerekend, die de controle overnam.

Heb dat ook gelezen.
"van de joden" stond er toen echter niet bij.

Ik citeer enkel maar, ik heb het er niet zelf bijgezet...

Bron (=link) staat ergens op de eerste pagina.

Zeg niet dat jij dat erbij geschreven hebt.
De "bron :roll:" pleit u daar eveneens van vrij.

Hoe raak ik daar aan? Lijkt me wel eens interessant voor onze jonge VB'ers.

Propagandafilmpjes van de vijand zien kan interessant zijn.

Heb het al gezien. Het is eigenlijk een promotiefilm over de Vlaamse beweging. Allé, zo bekijk ik het toch. Misschien een ietsje te melodramisch.
Voor belgicisten en linkerds is het echter baarlijke horror.

Stuur een mailtje naar [email protected] en wij sturen u de dvd toe.

Ik vond "Vlaamse choc" eender een promotiefilmpje. Negationisme, pedofilie en openlijk uitkomen voor de koestering van nazi-sympathieën vind ik nu niet direct een promotie voor de Vlaamse Beweging.

moge die moffenhoer branden in de hel.

bv.
Dus als de moeder van Marc dutroux hem helpt te ontsnappen is zij onschuldig omdat dat een normale reactie van een moeder is?
Als ik iemand vermoord, maar mijn moeder helpt mij te ontsnappen is zij onschuldig?
I don't think zo.

U gelooft toch niet in de hel?

Mijn mening hierover verscheen in 1995 in De Morgen.



De laatste weken kon men geen krant openslaan zonder een artikel te vinden over het proces-Laplasse en de zogenaamde 'repressie', voorgesteld als het 'feest van de haat'.
De collaborateurs, waaronder Laplasse, worden als slachtoffers voorgesteld. Nochtans hebben die collaborateurs er mee voor gezorgd dat het fascisme voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog miljoenen slachtoffers kon maken. Niet de 'repressie', maar het fascisme was een 'feest van de haat'. Dit moet centraal staan in het amnestiedebat.
Ongeacht of Irma Laplasse die zeven verzetsstrijders in Oostduinkerke verklikt heeft of niet, voor ons was deze vrouw schuldig aan een verschrikkelijke misdaad. Als lid van het VNV stemde ze in met alle daden van de fascisten, inclusief de massale slachtingen in de concentratiekampen. Heel de oorlog lang bleef ze de bezetter steunen en was ze een gevaar voor eenieder die zich probeerde te verzetten. Haar man, Henri, was reeds voor de oorlog lid van het VNV, militant van de Zwarte Brigade en in dienst van de hulppolitie. Haar zoon Fred was lid van het Nationaal-Socialistisch Jeugdverbond (NSJV) en diende later in Wallonië als fabriekswachter. Angèle, haar dochter, was lid van de Dietsche Meisjesscharen. Met andere woorden, we hebben het hier over een door en door fascistisch gezin.
We kennen de gruwelijke misdaden van de Zwarte Brigade, een knokploeg van de fascisten, en we kennen de opdracht van de fabriekswachters onder de nazi-bezetter. We kennen tevens de ideologie van het VNV, het NSJV en de dietsche Meisjesscharen. We weten allemaal tot hoeveel deportaties en moorden de verklikking door collaborateurs geleid heeft. Irma Laplasse, zoals alle collaborateurs, moet geweten hebben dat als Hitler-Duitsland de oorlog verloor, de gezinsleden van de slachtoffers van de nazi's rechtspraak zouden eisen. Die rechtspraak kon niets anders zijn dan de doodstraf.
Thans wordt in de pers en op de herziening van het proces tegen Irma Laplasse alles gedaan om die overwegingen buiten beschouwing te laten.
Na vijftig jaar, nu de meeste kroongetuigen overleden zijn, is de ware toedracht moeilijk te achterhalen. We kunnen ons alleen afvragen wie belang had bij de verklikking. Irma Laplasse was, als actief collaborateur en als moeder van een fascistisch gezinde zoon die door het verzet was aangehouden, alvast verdachte nummer één. Dat ze bovendien op de dag van de moord op de zeven Oostduinkerkse verzetsmensen gezien werd in een Duitse batterij, in gesprek met haar vriend Beyer, een Duits soldaat, laat nog weinig twijfel open.
Het proces-Laplasse is een testcase om er een algemene amnestiemaatregel door te krijgen. Amnestie, of het met terugwerkende kracht uitwissen van de bestraffing van voorheen strafbare handelingen, is in deze context niets anders dan eerherstel van het fascisme. Toch worden de voorstanders van amnestie gesteund. Deze steun bracht de auditeur-generaal van het Krijgshof, Luc De Vidts, er al toe om in zijn requisitoor vrijspraak te vorderen voor Irma Laplasse. Gazet van Antwerpen had het over een 'indrukwekkend pleidooi'.
Dit proces is slechts een eerste stap. De fascisten van het NSV die op 7 december bij de heropening van het proces-Laplasse betoogden voor amnestie, scandeerden: "Dit is maar een begin, na Laplasse volgen Vindevogel, Borms, Theo Brouns, Modest Van Assche." In een uitzending van het BRTN-programma Panorama werd al begonnen met de verdediging van Vindevogel (oorlogsburgemeester van Ronse). In zijn krant Het Volk van Ronse, betuigde Vindevogel nochtans openlijk zijn steun aan de Führer. Als fascistisch burgemeester werkte hij actief mee aan het 'feest van de haat' van de nazi's. Moeten we nu zeggen dat deze mensen geen misdaad begaan hebben én, meer nog, dat het fascisme geen misdaad was?
Nu het fascisme opnieuw de kop opsteekt, moet het op alle mogelijke manieren tegengegaan worden en in deze context is eerherstel voor fascistische 'martelaren' geen goede zaak. Vooral omdat het voornamelijk om symbolische processen gaat. Laplasse zelf zal weinig hebben aan een vrijspraak, ze is al vijftig jaar geleden geëxecuteerd. Het is geen toeval dat extreem-rechts het heftigst de verdediging van Laplasse opneemt. Amnestie betekent voor hen eerherstel van hun historische voorganger, Adolf Hitler. De heropening van het proces-Laplasse is op zich een overwinning voor extreem-rechts, nu wordt het tijd dat hen een nederlaag wordt toegebracht door het vonnis van 1945 te bevestigen. Nu komt het er voor de anti-fascisten op aan om de krachten te bundelen en te strijden tegen dit proces, tegen eerherstel voor het fascisme en tegen het Vlaams Blok.

Te belachelijk voor woorden.
'Zij hebben het eerst gedaan, dus mogen wij nu de smeerlap uithangen'.µ

De collaborateurs hebben in de verste verte niets te maken memt de holocaust.
Keurt u het ophangen en neerschieten van mensen, zonder enige vorm van proces, goed?
Maar, ach ja, als uw Partijleider het zegt, is het de wet zeker?

Sorry, maar dat is wel bijzonder gemakkelijk en simplistisch.
Ten eerste zijn er in elke oorlog ook talrijke voorbeelden van menselijkheid.
Ten tweede kan met niet zomaar iedereen op gelijke voet plaatsen.

Rechts blijft het toch moeilijk hebben met het oorlogsverleden los te laten. Ze klampen nog altijd vast aan oorlogsmisdadigers die de bezetter hebben gesteund. Volgens hen ligt de fout niet bij die misdadigers maar bij het gerecht, waardoor ze hen als een soort martelaar bezien. Zolang rechts met oorlogsmisdadigers blijft dwepen lijkt het mij niet onlogisch waarom er zo weinig ruimte is voor politieke discussies met zij die de oorlogsmisdadigers van toen nog altijd vereren.
Al moet gezegd zijnde dat niet ALLE leden van het rechts gedachtegoed zo zijn, natuurlijk.

Irma Laplasse kan op geen enkele wijze gelijk gesteld worden met echte "oorlogsmisdadigers", zelfs al is ze voor bijstand aan de Duitse overheid door het Belgisch gerecht veroordeeld.

Ik denk trouwens niet dat "rechts" (ik vraag me trouwens af wie achter die woord moet schuilen?) "oorlogsmisdadigers" eert of vereert. De beulen van Breendonk worden door niemand geëerd. Kampcommandanten van concentratiekampen ook niet. Dat waren oorlogsmisdadigers. Niet de pro-Duitse burger.

Men mag vooral de veroorzakers van die repressie niet vergeten: de nazi's waaronder Irma Laplasse en hun hedendaagse kornuiten in Vlaams Belang en NVA (zelfs CDenV en Spirit).

:rofl: