pajoske |
8 februari 2016 15:49 |
Men
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon
(Bericht 7990368)
Ik hoor van die mensen dat ze het zout op hun patatten niet verdienen, terwijl ze werken als beesten 22 uur per dag, dat ze elke maand hun spaargeld moeten aanspreken om een stukje droog brood te kunnen eten.
Dus maan ik die mensen aan van concordaat aan te vragen of de boeken neer te leggen, zodat er aan hun lijdensweg een eind komt.
Het heeft met onbegrip mijnentwege niets te zien, daar kan je zeker en ten stelligste overtuigd van zijn.
|
Maar dat is mijn punt. In veel gevallen komt er zo geen einde aan de lijdensweg. Ik zal u een voorbeeld geven.
Stel ge hebt een investering gedaan in uw zaak en moet maandelijks 3.000 euro afbetalen. Ge verdient 2.800 euro per maand met uw zaak. GE werkt dus met verlies en verdient niks met uw werk. Uw partner werkt en verdient 1.400 euro netto per maand. Dan blijft er 1.200 euro per maand over om van te leven. Dat is moeilijk, maar haalbaar.
Ge legt de boeken neer. En ge hebt dikke chance dat ge werk vindt (niet evident, want uw potentiële werkgeer loopt een hoop subsidie mis die hij zou krijgen als hij een dopper aanneemt). UW inkomen 1.400 netto per maand.
Als koppel hebt ge dus 2.800 euro inkomen per maand. Maar na uw faling moet ge wel nog uw lening van 3.000 euro per maand afbetalen. Of dacht gij dat uw schuld na een faling verdwijnt als sneeuw voor de zon.*
Dan blijft er wel niks over om boterhammen te eten hé.
Snapt ge het nu?
*PS en dan zwijg ik nog over de bijkomende kosten na een faling. Curatoren enz. kennen er ook iets van om mensen in het zak te zitten.
Ik heb genoeg gezien bij collega's zelfstandigen om te begrijpen waarom ze
ongeacht het gebrek aan enige winst toch blijven verder doen. Stel u maar eens in het geval van een landbouwer. Daar zijn de maandelijkse afbetalingen een heel pak hoger dan 3.000 euro per maand.
|