Johan Bollen |
10 december 2012 07:25 |
Bolivia in 2005 (toen Morales aan de macht kwam na 20 jaar neoliberalisme onder leiding van het IMF) vergeken met nu op een paar punten waar de private media het niet graag over hebben (die hebben het nog steeds erover hoe Bolivia 'aan het sterven is' zogezegd).
(cijfers een beetje afgerond)
Overheidsinvesteringen:
2005:600 miljoen dollar (waaran 70 % door leningen of ontwikkelingshulp)
2012: 6400 miljoen dollar (zonder leningen, en minder O.S.)
Gevolg: implementatie van een pensioensysteem, uitbouw wegennetwerk, enz...
Maakt de regering dan schulden? Nee. Integendeel. Internationale reserves:
2005: 1700 miljoen dollar
2012: 16000 miljoen dollar
Van 1940 tot 2005 had Bolivia elk jaar een deficiet op de overheidsuitgaven. Sinds Morales geen enkel meer.
Tijdens de neoliberale decenia ging de regering zowat elk jaar bedelen om leningen in Europa of de VS om haar eindejaarspremies te kunnen betalen. De laatste keer dat dat gebeurde was onder Carlos Mesa, de president vóór Morales. Die gaf toe dat de prijs dat maal was 'immumiteit voor VS personeel in Bolivia). Nu betaalt Bolivia zelf zijn ambtenaren en laat zich dus niet zo chanteren.
Een symbolisch, maar waar verhaal. De regering Morales ontdekte bij haar installatie een kantoor van het FMI in het gebouw van de nationale bank (en daarbij hoe het FMI privatiseringen klaarkreeg in ruil voor 'leningen'; een verhaal van hoe staatseigendommen in buitenlandse handen terecht kwamen), een kantoor van de CIA in het 'palacio Quemada', het Boliviaanse witte huis, en een kantoor van het Amerikaans leger in het hoofdkwartier van het Boliviaans leger. Symbolisch voor hoe de economische, politieke, en militaire macht van Bolivia geknecht waren. Die kantoren zijn natuurlijk gesloten nu.
Een gelijkaardig verhaal kan men van Venezuela ophangen....een verhaal van dekolonisatie. Dáárom hebben Europa en de VS heimwee naar de rechtse oligarchiën in Latijns America. Dáárom moeten Chavez en anderen verketterd worden.
Latijns America toont een onafhankelijke weg naar ontwikkeling die betere resultaten geeft dan het 'vende patria' neoliberalisme. Geen wonder dat ook Nobelprijs winnar voor de vrede, Obama reeds twee staatsgrepen tegen de democratie in Latijns America op zijn naam mag schrijven, die telkens de oligarchie terug aan de macht brachten, in Honduras en Paraguay. Geen wonder dat de westerse media aan die autoritaire en ondemocratische regimes, geen aandacht willen besteden.
Het westen dient steeds vaker te steunen op een autoritair plaatselijk systeem om haar heerschappij over andere landen te handhaven. Dat zal een tendens blijven zijn deze eeuw. Dat is ook logisch. Als mensen mogen kiezen, kiezen ze voor vrijheid en onafhankelijkheid.
|