Ik denk dat die mensen die er zogezegd 'voor kiezen' meestal gewoon de hoop hebben opgegeven en volstrekt onverschillig over hun eigen lot zijn geworden.
Dat is wel nog iets anders dan er bewust kiezen om op straat te leven vind ik.

Zou moeten kunnen ,ja. Ze sluiten er al voor minder op ook hé.
Die mensen zien dat misschien niet als hulp, maar sommige moeten echt tegen zichzelf beschermd worden.

Zeer zeker. Daarom is het van belang dat instanties die mensen niet alleen financieel, maar ook psychologisch ondersteund.
Alleen geld geven is niet genoeg. Want dan blijft het probleem gewoon bestaan.
En dat is niet alleen in België zo, maar ook op wereldvlak. We kunnen geld en goederen blijven sturen naar derdewereldlanden. Maar dat is zinloos. De mensen motiveren zou een véél betere methode zijn. Met hulp, aanvankelijk.
Zoals het nu gaat, lossen we niets op en wekken we alleen wrevel op bij diegenen waar de centen worden opgehaald.

Ik leg er 100 bij, en een paar pinten :cheer:

Tiens, rap en hiphop is nochtans ook westers.

Ik had het over muziek ;-)

Westers kan je het noemen, maar toch geen muziek. Klinkt meer als een bende brulapen met een spraakgebrek waar men een ritmisch deuntje tegenaan smijt.

gedeelde gedachte 8-)

Indd ;-)

Voor mij zijn de daklozen op de straten van het centrum van de Hoofdstad van europa (met als Top of the Bill van Symboliek de club Polen die overwintert op oude matrassen naast de ingang van Actiris (hoofdstedelijk arbeidsbureau)) een duidelijk teken aan de wand en een ware humanitaire ramp. Als je je ogen opendoet in de hoofdstad, dan kun je je inderdaad afvragen waarom we het zo ver moeten zoeken. Brussel begint te lijden aan Afrikaanse/Indische toestanden. Brussel is ook de enige grote stad met zoveel Roma's die gewoon in het openbaar hun kinderen mishandelen en misbruiken voor geld (*). Die Roma's zijn weliswaar géén daklozen, maar hebben meestal hun lifestyle caravans of (sociale) woningen (ik heb met een paar gepraat en die bevestigden me dat).

(*) échte daklozen horen en zien zeer veel op straat. Roma's (ver)huren hun kinderen voor 25€/dag. Die worden dan gedrogeerd en in regen en wind slapend en met vieze luier misbruikt voor het bedelberoep. De ene dag heeft zo'n vrouw/man een meisje, dan weer een jongen, en dan is ze plots kinderloos. Ik hoorde over een Roma man die in de metro bedelde met zijn zoontje gedrogeerd op de arm. Zoontje dood: bedel-longontsteking. Zeg maar beroepsongeval. Nu zit-ie er met een meisje. Dat mag allemaal van de burgemeester.

Dat is per definitie subjectief en heeft in deze context dus geen waarde als argument.

Ja, die keuze is zeker relatief. Hoewel er best wel die-hard destroyo's rondlopen die van 'fuck the system' hun levenswijze hebben gemaakt tot in het uiterste ;-)
Die hebben vaak niet zo'n hoog IQ ook en daar is weinig van te maken, behalve ze misschien een beetje kaderen zodat ze niet te vaak in het gevang belanden, want d�*n wordt het pas echt erg.

PS: hallo, Gardy!! :)

Ik ben verbijsterd...

Humor hoop ik.

Er zijn er die het gegrunt van death metal ook geen muziek vinden. Er zijn er die gabbermuziek ook geen muziek vinden.

Tuurlijk mag dit voor de burgemeester van Brussel . Dit is maar een fait diverse.
Een betoging/optocht van het VB weigeren, da's veel belangrijker voor die man.

Polly, jou inzet voor de Brusselse daklozen is een bravo waard. Maar eerlijk, ik lig al lang niet meer wakker van wat er in Brussel gaande is. Ook al is dit landje maar een scheet groot, Brussel is een soort 'ver van mijn bed show' geworden. Ik heb er totaal geen binding mee. Wel met bepaalde steden en dorpen in het buitenland, die liggen mij nauwer aan het hart dan de mesthoop die Brussel heet.

Polly,

Ik ben tegen gedwongen 'hulp' en 'opname'.

Maar om terug te komen op 'hoe geraak je er' (op straat) en hoe kom je er weer uit...?

Het is duidelijk makkelijker op straat terecht te komen dan er weer uit te geraken. Ik hoorde gisteren het verhaal van een Parijkse zakenman die alles verloor: zijn zaak failliet, alles in beslag genomen (huis, auto, goederen, geld..). Aangezien hij zijn gehele vriendenkring ook rond zijn bezittingen en rijkdom had opgebouwd, waren die allen ook plotsklaps verdwenen. De man had nog wel een héél klein beetje geld waarmee hij zijn kleren naar de stomerij bracht om er netjes uit te zien, zodat hij kon solliciteren. Hij heeft werk gevonden, maar wel maanden op straat geslapen.

Het probleem is soms héél simpel en toch ellendig. Ik ken 2 intelligente daklozen die door hun ziekte op straat zitten.

Eén ervan is een jonge vrouw. Ze 'leeft' van OCMW, sinds enkele maanden. Ze heeft een zeldzame ziekte en haar medicijnen kosten 360€/maand. Daarvan is slechts zeer weinig terugbetaald. De OCMW zet een deel van haar overlevingspoen (730€) opzij voor woningsparen. Hoe wil je dat ze met 100€/maand een woning huurt, zich voedt, haar medicijnen betaalt? Op dit moment is dat onmogelijk. Ze heeft het moeilijk omdat ze ook nog depressief is en geen familie heeft. Door haar ziekte kan ze niet werken. Gelukkig heeft ze een enorme mentale kracht, zodat ze capabel is om aangeboden hulp aan te nemen. Ook gaat ze naar een psycholoog om te praten. Ik geloof wel dat zij eruit kan geraken, als het niet te lang gaat duren ten minste!

Een ander geval: een Engelsman. Hij heeft rugproblemen, werkte hier in het zwart in de bouw. Kwam opeens in het ziekenhuis terecht met verlamming, heeft nu 5 operaties ondergaan aan ruggewervel, nek en been. Kan niet meer werken, en aangezien hij hier on-officiëel was, heeft hij nergens recht op, geen minimum uitkering, niks. Zit helemaal vast; geen familie, geen hulp, behalve een straatmaatje. Leeft van de ene ziekenhuisopname naar de ander, bedelt om zijn medicijnen te kunnen kopen.

OK, honger hebben zij niet, want daar zijn voorzieningen voor. Maar een leven kun je het niet noemen.

Voil�*. Bedankt, Vlaamse Leeuwin.

Jij bent zo eerlijk om het te zeggen. Ik begreep er niks van: van alle hulp die van overal komt toestromen, heb ik CONCREET nog niet één Vlaam gezien, en nu begrijp ik het. (Ik ben nl geen Vlaamse maar een 'Hollandse Brusselesse').

Ik wou dat Minister Grouwels ook zo eerlijk was als jij. Dan konden we ten minste verderpraten. Maar nee, men doét een beetje alsof men betrokken is, hetgeen nog méér kwaad dan goed doet.

Tot nu toe kwam de meeste hulp uit buitenlandse hoek, en dan niet zozeer 'allochtonen' doch wel expats, en andere rare mensen die de dingen nog op menselijk vlak zien zoals ze zijn en nog niet door een politiek brilletje.

Ik begrijp dat je tegen gedwongen hulp bent.
Maar anderzijds gooi je dan al je geld en moeite in een bodemloos vat.
Dus lijkt me financiële steun onder voorwaarden zeer fair.
Tenslotte moeten die mensen ook (terug) leren dat je niet zomaar gratis dingen kan krijgen.
Een gedwongen opname is voor mij ook geen optie. Wel een intensieve follow-up.
Anders heeft het geen zin.

Ik ken ook een drugverslaafde dakloze die ontzettend ongelukkig is met zijn leven maar niet de kracht heeft om te stoppen met zijn dope.

Hij krijgt OCMW, 740€/maand, en heeft gedwongen 'woningsparen' gehad zodat hij een garanatie kan betalen wanneer hij een appartement vindt.

Die jongen is flink destructief bezig, ook een beetje crimineel omdat ie superintelligent is maar gek wordt van zijn manier van leven. Zo kent-ie bv honderd telefoonnummers uit zijn hoofd, omdat hij niks kan bewaren, alles verliest of bestolen wordt.

Het OCMW oefent een soort van druk op hem uit: nu moet hij steeds met de sociale assistenten gaan praten om druppelgewijs zijn € te krijgen. Dit helpt niks en is alleen maar frustrerend: de jongen liegt zeer overtuigend!

Wanneer je van dichtbij gaat kijken merk je dat hij 1) doodongelukkig is en 2) eigenlijk niets wil/kan veranderen aan zijn levenssituatie.

Wat moeten we dan? Laten creperen op straat? Soms denk ik dat IETS hem moet stoppen, en dat kan in dit soort gevallen een opname zijn. Bv wanneer hij weer iets mispeutert of iemand in elkaar slaat/besteelt, een opname ipv het gevang. Hij lijkt erom te vragen: AUB, stop mij!

(Laatst zat ie trouwens, op volle kerstmarktavond, op de straatstenen een lijntje coke te snuiven, terwijl de toeristen voorbijliepen.)

Dat Brussel voor veel Vlamingen "een mesthoop" is, heeft alles te maken met de brussels-belgische elite die er de Laekens uitdeelt en zelf in de eerste plaats anti-Vlaams is. Ik kan de doorsnee Vlaming best begrijpen als die zich niks meer aantrekt van wat er in die stad van Vlaminghaters gebeurt.