nee hetzelfde toch, maar nu is de draaglast gespreid over alle belastingplichtingen, en bij progressieve belasting betalen de rijkeren (nu ja, in theorie) meer en dragen ze dus meer bij tot de lage prijzen, of vergis ik me? (waarschijnlijk in praktijk ook niet doenbaar omdat ge kei veel mensen gaat moeten compenseren en niet precies weet hoeveel enzo, hmz, 'k zal toch maar eens aan iets anders denken (planeconomie is ook niet handig voor voedselbedeling dus zal ergens met marktsocialisme op te lossen moeten zijn, kweni hoe Tito e.a. dat deden)), soit, ik vind alleszins nog steeds dat mensen voor basisbehoeften niet plots het dubbele moeten gaan betalen, dat is een ideologische keuze vooral, praktische uitwerking is misschien toch niet zo simpel

Neen; meer.
1. Je meot de overheidsbureaucratie daar nog eens bij betalen.
2. Hoe kan 'iemand' de 'correcte' marktprijs vaststellen? Hoeveel dat die boeren 'behoren' te verdienen? Kan onmogelijk; ergo: de prijs zal er altijg naast liggen, waar de kans bijzonder groot is dat het hoger ligt dan normaal.
3. Vermits er nauwelijks een incentive is om aan technologische ontwikkeling te doen - inkomen wordt toch 'gegarandeerd' - verlies je ook in oppurtuniteitskosten.

Dat is ook niet; zelfs vandaag de dag niet.

Uit een gesprek met een geschiedkundige (allez, iemand die geschiedenis gestudeerd heeft) een tweetal jaren geleden. Blijkbaar is er niet al te veel historisch bewijs voorhanden dat de mensen die effectief veroordeeld waren als 'Bokkenrijders' ook daadwerkelijk tot die bende behoorden of dat zelfs de bende als zodanig bestond.

Jij gebruikt twee romans om je standpunt over de Bokkenrijders toe te lichten. Dat kan ook interessant zijn, maar zou ik daar toch niet op steunen om iets te weten te komen over de historische Bokkenrijders. Qua folkloristische legende van de Bokkenrijders kan dat waarschijnlijk wel interessant zijn.

'k heb daarnet nog een beetje verder gezocht en dit artikel komt vrij goed overeen qua inhoud van het gesprek dat ik twee jaar geleden over dit onderwerp voerde.

Moest ik in het verhaal van de diefstal willen meestappen:

Een werknemer verdedigt toch sowieso de diefstalpraktijken van z'n baas door er te blijven werken, niet?

Hij is in die zin dan toch ook een bondgenoot van de baas omdat ie mee werkt in het proces dat die diefstal mogelijk maakt.

ne mens moet ergens van leven e

en daarom zal een werknemer zijn baas helpen tegen criminelen die zijn broodwinning willen vernietigen.

Dat is een persoonlijke ethische beslissing dat je moet nemen. Als ik een extreem voorbeeld neem: moet een SS'er meehelpen aan het vergassen van joden, of wil hij een ticketje naar het oostfront krijgen?

De arbeider heeft alleen zijn arbeid als waar, zo werkt het systeem nu eenmaal.

Ik zeg niet dat ie dat voor z'n plezier doet, he. Ik zeg gewoon dat door voor de baas te blijven werken de werknemer het diefstalproces bestendigt en vermakkelijkt.

Of hij kan beslissen de kant te kiezen van de gedupeerden om een betere toekomst voor iedereen te verkrijgen.

weinigen mensen kiezen de kant van een agressor.

Ik noem die hoge voedselprijzen regelrechte agressie.

En in een vrij systeem mag jij dat inderdaad zo noemen.

ja, maar is dat de fout van de gerant van de Colruyt?

Hij beslist inderdaad niet hoe de prijzen worden gevormd, maar zijn winkel is wel een publiek teken van die diefstal. Indien hij met lijf en leden een woedende massa wil tegenhouden, dan is het een domme gerant.

wat niet het geweld tegen die gerant en zijn werknemers legitiem maakt.

als er bij jouw revolutie geweld te pas komt, reken er mij niet bij.

Ik denk niet dat die anarchisten ergens hadden opgeroepen om de werknemers te viseren.

Dat weet ik, dat is een eigenschap van de ambivalente moraal van reformisten. "Laten we vooral geen geweld gebruiken tegen een economisch systeem dat gestoeld is op geweld en uitbuiting".

Maar blijf je dan bij je standpunt dat die persoonlijke ethische beslissing (om voor een baas te werken) dom/gek is?

Want dat is wel wat je stelt in post #37. Of bedoel je misschien met verdedigen enkel het fysiek verdedigen van de winkel tegenover de anarchisten?

Werken voor een bepaald bedrijf is veelal een noodzaak waarbij men niet de luxe heeft om er een persoonlijke ethiek op na te houden. Structurele omstandigheden zijn zoveel belangrijker dan de ethische norm van een subject. Een "atomaire" moraal zonder een gedegen historische-maatschappelijke analyse is toch vrij waardeloos, idem om een systeem te verdedigen of te verklaren vanuit persoonlijke drijfveren.

Eigenlijk had ik het inderdaad over het fysiek verdedigen van de winkel.

Ik ben toch van oordeel dat een persoonlijke ethiek bvb een van non-actie steeds mogelijk is. Wel besef ik dat dit in een aantal omstandigheden (zoals je vb met de SS-er) dit vrijwel onmiddelijk tot de dood of toch minstens zware ontberingen leidt.

Het is dus enkel een noodzaak indien men (in min of meer leefbare omstandigheden) wil blijven voortleven. Het is wel begrijpbaar dat de meesten daarvoor kiezen ipv voor een martelaarsschap.

Dan ben ik het daar toch met je eens dat dat inderdaad nogal dom gedrag is. Eens te meer daar die winkel waarschijnlijk toch wel tegen diefstal verzekerd is.

Persoonlijke ethiek kan je nooit autonoom bekijken, je moet eens het boek "Browning, Christopher R., Ordinary Men: Reserve Police Battalion 101 and the Final Solution in Poland" lezen. Ideologische hegemonie, de functies van groepsstructuren, de acceptatie van een hierarchie, etc... zijn allemaal zaken die verweven zijn met een persoonlijke ethische gedachten. Plus het feit dat het kantiaanse Goede werd gelijkgesteld aan het uitmoorden van de joden, dat is ook opvallend.

Toch heb je nog altijd idioten die de held willen uithangen bij bv. bankovervallen.