Al heel veel dingen hier gelezen over de verschillen tussen de energieën enzo welke zeer interessant zijn.
Ik zie het echter zo:
Elk levend organisme, elke dode materie, kortom het ganse universum is één constante uitwisseling van kosmische energie. Ook kunnen voorwerpen negatieve of positieve energie uitstralen en opnemen. Er bestaat een wisselwerking van energie tussen mens en object. Hoe wij die energie gebruiken als individu vormt in weze dus onze samenleving welke weer een eigen energetische invloed heeft op het individu.

Uiteraard is tot op heden dit niet onomstotelijk bewezen maar lijkt mij toch een nog te bewijzen maar een plausibele universele waarheid. Al sinds Newton zijn wetenschappers naar deze niet tastbare energie op zoek. Verschijnselen die toen nog onverklaard bleven, konden vanaf het begin van de twintigste eeuw verklaard worden door middel van de deeltjestheorie en de kennis van elektromagnetische straling. Tussen verschillende of dezelfde soorten materie worden krachten tussen de atomen uitgeoefend; deze krachten zijn perfect op te sporen en in beeld te brengen. Elektromagnetische velden zijn in labo’s makkelijk en in alle mogelijke vormen aantoonbaar. Met specifieke sensoren kan men zelfs de zwakste niet fluctuerende, tot zeer hoogfrequente magnetische stralen detecteren. Hoewel te verwachten valt dat deze kosmische energie dan ook meetbaar zou zijn, heeft tot op heden ondanks jarenlange testen geen enkel degelijk onderzoek een dergelijke kracht kunnen aantonen..

Des al niet te min is deze kracht volgens mij zeker aanwezig en bepaalt of beïnvloed ze dagelijks ongekend ons leven.

Leg het dan eens uit in woorden die ik begrijp. Ik ga er voor de sport van uit dat ik fout ben. Misschien zie ik niet diep genoeg.

Wat ik van Redwasp begreep is dat er drie mogelijkheden zijn om een stelling te waarderen. Goed, fout en onzinnig.
Dat leek me correct. Het is mooi weer vandaag. Het is slecht weer vandaag. Het is verkeerd weer vandaag.

Wat mis ik? Ik zie in dat er een vierde, vijfde, zesde,... en meer mogelijkheden aan een stelling kunnen zijn. Maar die drie lijken me toch een minimum.

Mooi gezegd, enkel op het punt van het bewijs zou ik even willen aanvullen. Het is op zich vreemd dat mensen naar een bewijs zoeken wanneer ze elke dag niets anders zien dan wat U omschrijft. Neem een gewoon puberaal politiek debat en je ziet deze wisselwerking aan het werk, het is kloppen, duwen en trekken om uiteindelijk (in het beste geval) tot het besluit te komen dat samenwerking het minste energie kost en het meest resultaat oplevert.

Zoekend, naar aanleiding van ons model waar we de contouren als beginsel hebben geschetst, kunnen we vervolgens verder met de invulling en/of eventuele aanpassing ervan. We hebben als het ware een decor geschetst waarbinnen groei waar te nemen is en/of latent aanwezig is. Zoals gesteld kan een evenwicht verstoord raken (in maatschappelijke zin gesymboliseerd door punt R). In het continue spel van chaos en orde kan zowel een maatschappij als het individu streven naar deze balans (punt C – de ontmoetingsplaats, rust en vrede). Het individu hebben we nog niet expliciet in het verhaal betrokken maar lijkt me niet onbelangrijk. In deze context kunnen we wederom een immens aanbod aan studiemateriaal raadplegen om ons hierover een beeld te vormen. Wanneer we dit aandacht geven komen we al snel tot honderden modellen en omschrijvingen van het menselijke ontwikkelingspotentieel die op een wonderbaarlijke manier elkaar lijken te bevestigen of bekrachtigen. Ondanks het ruime aanbod dat allerhande niveaus weergeeft, denk ik dat een eenvoudige en generaliserende weergave voldoende voeding geeft om het debat verder te dragen, en dat in hoeverre mensen bereid zijn om na te denken over een betere leefwereld en/of een beter begrip omtrent de problemen die we dagelijks ervaren. Vooral de wisselwerking, hoe ook geuit, tussen deze verschillende niveaus en bijhorende percepties vraagt onze aandacht in functie van de doelstelling die we als consensus aanvaardden. Ik vat graag samen en vul aan met een indicatieve omschrijving van het menselijke groeipotentieel, en dat in termen die vooral voeling willen houden met een gangbare en ‘volkse’ taal.

Voor wanneer het past.

Regen in de zomer zal 'slecht weer' zijn voor toeristen maar een zegen, 'mooi weer', voor de landbouw.

Je bedoelt dus: op een manier dat je de betekenis ziet. En daarmee heb je dan mijn punt begrepen, en ik heb het gemaakt.

Kijk. Jij pakt de dingen aan volgens het 'flipperkast principe'. Je zet een hele constructie op en tenslotte zorg je ervoor dat het balletje de tafel op slechts 3 manieren kan verlaten. Waar, onwaar en onzinnig. Dan vergeet je dat jij het bent die deze twee 'uitgangspunten' geconstrueerd hebt. En je start het experiment door het balletje in 't spel te gooien.

Eenvoudiger kan ik niet meer, sorry. Deze vereenvoudiging heeft het gevaar in zich dat jij 't op basis van zijn onvolmaakte eenvoud gaat aanpakken. Terecht. Neem het voor wat het is: Een illustratie. Een poging om je paradigma uit te breiden.

Graag gedaan.

OK, ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt. Net zoals Newton "waar" is, ondanks het feit dat Einstein hem "fout" heeft bewezen. Snap ik het of zit ik er weer naast?

Maar kan men dan wel zeggen dat de betekenis van een uitspraak waar, onwaar of onzinnig is? Wanneer we het over de betekenis hebben, dan brengen we een uitspraak binnen een consensueel "flipperkast domein".

Ik denk gewoon dat 'waar' en 'onwaar' een menselijke constructie is, beslist bij consensus. En dat elke toegepaste 'oplossingsverzameling' immens groter is dan het digitale 'waar' of 'onwaar'.

Vermits elke toegepaste ''oplossingsverzameling' een continuüm is ... is de uitdrukking 'waarschijnlijkheid' correcter dan de uitdrukking 'waar of onwaar'.

Dat een menselijke constructie is, en niet meer dan dat. En dan hebben we nog niet over 'de flippers' gesproken.

Dat is toch onvermijdelijk? Een uitspraak die niet binnen een menselijke constructie valt is niet meer dan een verzameling klankuitstoten (of gekleurde pixels in dit geval).

Ben ik met je eens.

Kan je dan ook akkoord gaan met: "De waarnemer beïnvloed de uitkomst" ?

Uiteraard. Maar wat ik nu zeg is eigelijk: "wat je zegt is waar". Pff, ik blijf hiermee worstelen. Ik moet toegeven dat ik me erg comfortabel voel in een digitale wereld, of in de wiskunde (zonder te claimen daar alles van te weten).
Wat je eigelijk zegt is dat alles zo relatief is dat je er geen gegarandeerde uitspraken over kan doen. Maar wat als de grenzen zo duidelijk zijn afgebakend dat er geen relativiteit meer overblijft? Logica bijvoorbeeld. Waar trouwens de termen waar en onwaar onwrikbaar in vervat zitten.

Ik wil niet moeilijk doen hoor, dit is een interesante discussie. Ik vermoed op dit moment dat mijn idee hierover klopt, maar dat ik een big picture mis waarin ik fout zou kunnen zijn. Soit, je ziet dat ik niet uit het digitale wegraak.

Dit heeft interessante implicaties. Men kan in feite stellen dat er meerdere interpretaties en meerdere schijnbaar achterliggende mechanismes kunnen worden gekoppeld aan een gebeurtenis.

Ik vraag mij al lang dit af:

Als men stelt dat elk concept in de menselijke conceptenverzameling minstens 1 persoon beinvloedt door deze anders te doen handelen, kan men dan stellen dat deze concepten "werkelijk" (de aanhalingstekens omdat dit een vage definitie is) zijn?

Je moet ook niet hoor.

Waar/onwaar is een vereenvoudiging. Ik kan niet om met deze specifieke vereenvoudiging. Het gaat gewoon niet. Het klopt niet. Het is te beperkend. Het is een keurslijf. Het staat creativiteit (mijn leven) in de weg. Het is zo goed als religie dat waar/onwaar concept.

Toch is vereenvoudigen essentieel in ons leven. Zonder hebben we geen houvast, geen zekerheid ... niks eigenlijk.

Zonder kan je niet eens zeggen 'Ik hou zo graag van je'.

Blijf dus maar veilig in het 'digitale' hangen. 't Is goed vertoeven daar.

Echter. En daar gaat het om. De persoon op wiens bericht ik ageerde had in deze draad een wetenschappelijke context rond zichzelf gebouwd. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar best in kon vinden. Tot aan dat ene 'alfa' getinte bericht, dat eigenlijk enkel MIS wou discrediteren.

Nu vind ik MIS soms moeilijk om lezen. En hij/zij zweeft als een hete lucht ballon. Maar hij/zij blijft wel altijd netjes binnen de oplossingsverzameling. Ik lees hem/haar dus graag.

Ja natuurlijk.

Om een gebeurtenis 'te meten' heb je een referentie(punt) nodig. Er bestaat geen referentie(punt) dat het zelfde is voor elke waarnemer. Een referentie is het axioma van de realiteit.

En dat is nu net de onovertroffen zuivere schoonheid van wiskunde. Het axioma.

Onze wetenschap veranderd de werkelijkheid. Als het dat is wat je bedoeld. Er zijn daar heerlijke SF boeken over geschreven, al kan ik mij geen titel herinneren.

Maar ja, ik 'geloof' dat onze kennis de werkelijkheid veranderd.

Zo ook de Sint. Kleine kinderen handelen naar een paradigma waarin de goede man bestaat, waardoor ze ook een causale input leveren.

De Sint is zelfs een indirect handelende factor.


Goden bestaan.

God bestaat inderdaad. Dat concept is 'handelend'. God kan dus ook 'sterven'. Als het concept sterft. Het is ook gemakkelijk om de hoge waarschijnlijkheid van dat bestaan te bewijzen. Tenminste als we d'r over eens kunnen zijn dat sterke aanwijzingen van handelen een bewijs zijn. Zoals licht een heel sterke aanwijzing is voor het bestaan van de zon.

God bestaat echter niet in mij. Dat is één plaats waar het concept pierdood is.

Vreemd genoeg oefent een onbestaand concept veel druk op jou.

Miljoenen en miljoenen doen dagelijks causale inputs vanuit dit concept.