Duaal staan tegenover grenzen? Zeer leuke formulering! Het is inderdaad zo dat ze nodig zijn, dat bewijzen ze door hun eigenste uitvinden het is langs de andere kant ook niet meer zo dat ze absoluut zijn. En voor al het overige hebben spa campagnes weinig te maken met een gezond streven naar vrijheid. ;-)

Zoals Honecker op de 40ste verjaardag van de DDR zei : "De muur zal er nog gedurende 50 jaar en langer staan"...

Dat er problemen zijn is zeker en dat die opgelost moeten geraken ook
& bovendien dat de enige oplossing een dialoog is... men moet alleen maar buiten het vierkantje durven kijken.

Maar goed, het gaat hier over het 'hoe' en ik neem aan dat we dit zien gebeuren binnen het democratisch bestel waarin we allemaal acteren.

-Stap voor stap? (Opletten dat we geen stapjes overslaan!)
-Met Maddens doctrine?
-Maddens XL: België onder curatele?
-Onafhankelijkheid door onze Vlaamse volksvertegenwoordigers laten uitroepen?
-België federaal laten vastlopen?

Of wachten tot het zelf vastloopt terwijl er een kans bestaande is dat wij dan nooit meer uit de Belgische modder geraken... Of althans niet zonder blijvende verminkingen.

Volledig mee eens! Er is (cfr onze lieve cd&v voorzitster) voor praten geen alternatief. Maar praten mag geen eindeloos gepalaver worden omdat we maar eindeloos binnen het 'probleemsvierkantje' blijven tetteren.

Ik raad U toch aan het boek "De prijs van de splitsing" (der Nederlanden ) eens te lezen. Het zijn wel degelijk de grote inspanningen van de jonge staat België die zorgden voor een snelle verbinding van Antwerpen met zijn voornaamste hinterland, zodanig zelfs de de Nederlanders inzagen dat een scheldetol geen zin meer had om de groei van Antwerpen tegen te houden. Het Orangisme van de Antwerpenaren kalfde zienderogen af. Terwijl in de 2de helft van de 19de eeuw in Noordnederland nog discriminatie heerste jegens de katholieken bloeide hier onder de meest liberale grondwet de godsdienstvrijheid onafgezien van het feit dat de schoolstrijd hier voor de volgende 100 jaar lekker opgestart werd. De kritiek op de franstaligheid die er over die periode is, vergeet dikwijls te vermelden dat het over vlaamse franstaligen gaat : inderdaad de napoleontische aanhechting van de Zuidelijke Nederlanden heeft voor een verfransing gezorgd ook van het Noordelijke Deel van België en het Zuidelijke Ddeel van Nederland - in 1830 was bv. Maastricht een vrijwel franstalige stad.

ook mee eens.

anders gezegd: hoeveel verraad kost een vlaamse staat?

& daarom kan het zeker geen kwaad de hand in eigen boezem te steken en eens na te gaan hoe men de dialoog best op gang zou kunnen trekken. Mijn indruk is dat er momenteel een grote onverschilligheid is bij de kiezers en men bepaalde problemen liefst in een Verhofstadiaanse ijskast (diepvries?) laat verdwijnen.

dan komen we ineens weer uit bij uw openingspost, want om de dialoog aan te gaan, moet Vlaanderen (als vragende partij) eerst zelf uitmaken waar het naartoe wil, dus wat we als eindresultaat willen.

en dat ne keer duidelijk en eerlijk luidop durven zeggen (en vragen aan de eigen bevolking middels een bevraging).

Vooral bij het uitbaggeren.

Zeker ook bij het uitbaggeren!
Dit gaat sneller voor Vlaanderen ,dan de laatste jaren voor Nederlandse projecten.
In Nederland is de landbouw en de milieubeweging nu eenmaal erg sterk.

Is Vlaanderen wel de "vragende partij" ? Ik dacht dat het de franstaligen zijn die voortdurend de taalwetten in Brussel op de helling zetten en dit gewest willen uitbreiden. Onze nieuwe minister van onderwijs zei hierover reeds dat men maar eens moet voorstellen om bv. Waterloo bij het gewest Brussel te voegen
(enzovoort). Het voorstel van de franstaligen om taboeloos, maar eens alles op tafel te gooien zou ik bv. met plezier aanvaarden.

Uw vraag is eigenlijk of de vlamingen eigenlijk wel onafhankelijkheid zouden willen.. die vraag kan alleen maar middels een referendum opgelost worden tenzij men naar de laatste verkiezingsuitslag kijkt en dan merkt men volgens mij op dat een grote meerderheid wel meer bevoegdheden voor de deelstaat Vlaanderen wil, maar niet verder wenst te gaan.

Mijn persoonlijke me"ning is dat men het laatste vooirstel in het Beneluxparlement om de Benelux te hervormen als statenbond met de diverse
Belgische deelstaten aan de ene en Nederlanden Luxemburg aan de andere kant een goed pad is in de juiste richting (en daaropvolgend zal een grotere eenheid van het Laaglandse huis geen 50 jaar op zich laten wachten)

Bonne idée :lol: élargissons la région de Bruxelles Capitale avec Waterloo (une ancienne ville flamande... ainsi le néerlandais peut se réinstaller comme langue officielle ;-)

Een bepaalde Brusselaar heeft al voorgesteld om Waterloo en Lasne bij Brussel te voegen.

Nederland zal hier nooit mee accoord gaan.

Bij mij werkte de link vreemd genoeg wel

Dat klopt inderdaad. Een grote meerderheid wil meer bevoegdheden, een kleiner deel (dat echter niet te verwaarlozen is) wenst volledige onafhankelijkheid. Toch is dat independisme de laatste jaren meer en meer "mainstream" geworden, en evolueren meer en meer (con)federalisten in die richting (wegens het volledig spaak lopen van het Belgische niveau). Het prioriteit maken van bevoegdheidsoverdracht lijkt me dus een goede zaak voor de independisten: we bereiken er een deel van ons doel mee (met goedkeuring van een meerderheid van de Vlamingen), en het breekt meer en meer banden in een Belgische context af. Het maakt België minder en minder werkelijk, minder en minder noodzakelijk, en maakt zo baan voor een verder toenemen van independistische gevoelens bij de bevolking.

Vreemde spelling.
Bent u Franstalig?

bij mij werkte het ook niet.

Dat lijkt me inderdaad de eerste vraag die moet beantwoord worden. Zelf ben ik eerder voorstander van op zijn minst een confederatie (die zoals u ze voorstelt, spreekt me alvast aan), en niet afkerig van zelfstandigheid.

Maar het heeft geen zin daar grote stappen in te zetten als het volk het niet wil. Daarom lijkt een referendum me van tijd tot tijd niet zo slecht.

Of bennekik mis?

Hier werkt de link wel.

Inderdaad dan een referendum van "tijd op tijd." Dus meer dan eenmalig. De groei naar independisme is voor een volk immers wat volwassenwording is voor een individu. Het is een proces waar het volk naar toe groeit, en de meerderheid neemt die beslissing niet van vandaag op morgen.