system |
7 januari 2011 19:52 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
(Bericht 5208831)
De Kerk sprak vroeger door haar rechtlijnigheid veel meer mensen aan dan de zwalpende geestelijken van nu. Rechtlijnigheid op soms zaken die ook een niet-gelovige kunnen bekoren. De liturgie bijvoorbeeld. Vroeger werden mensen gesticht door de liturgie zelfs al waren ze niet echt praktizerend. De liturgie was een mysterieus gebeuren waarvan het transcendente door de esthetiek ook niet-gelovigen en minder-gelovigen aansprak. Nu is het een holle praatliturgie geworden die van parochie tot parochie anders is, en waar geen enkele sacraliteit meer van uitgaat.
|
U komt altijd met dit argument af. Maar u idealiseert dit veel te veel. Zo beweert u meer dan eens dat vandaag de 'geestelijkheid zwalpt en dat de lithurgie uitgehold' is. Ik vraag me af welke tijd u dan bedoelt. Want in de middeleeuwen en nog veel later zwalpte de geestelijkheid minstens evenveel (zowel de hogere als de lagere klerus) en de lagere clerus op het platteland had maar weinig kaas gegeten van 'lithurgie'. Bovendien, het is niet voor niets dat de reformatie het zo niet zo begrepen had op de priesters. Daar zullen wel redenen voor geweest zijn.
Wat wel waar is, dat is dat de mensen vroeger meer 'religieuzer' waren. Ogenschijnlijk dan, want de term 'religieus' moeten we in die tijd ook in een context plaatsen. Men had toen schrik voor alles en nog wat, de mensen zagen in vele dingen en gebeurtenissen de hand Gods of die van de duivel, superstitie was schering en inslag. En wat de mis betrof in het Latijn, de mensen vonden het een gebeuren waarbij ze toch altijd wat op hun honger mee bleven zitten, want ze verstonden die taal niet en in die zin bleef alles wat mysterieus. Bovendien was een gezongen mis vroeger met een koor eerder een uitzonderlijk gebeuren voor mensen op het platteland en werd het als iets wonderbaarlijks ervaren of een soort hemelse muziek die ze maar zelden hoorden. Enz, enz.
Dat is nu allemaal veranderd. Dus en maw, het is gevaarlijk naar het verleden te verwijzen en het heden in deze aangelegenheid hiermee te vergelijken.
|