Het is geen zekerheid natuurlijk, maar vaak is het toch zo. Kinderen van mensen die zelf een hogere opleiding genoten hebben komen vaker in het ASO terecht dan kinderen van mensen die die opleiding niet genoten hebben. Links naar studies daaromtrent heb ik niet, dus vraag ze me niet. Ze zullen wel bestaan denk ik. Is dit een gevolg van genetica of van opvoeding? Ik weet het niet.

Op zich zou ik er geen enkel probleem mee hebben om mijn kind een TSO opleiding te laten volgen, maar het is nu eenmaal wel zo dat er in het TSO veel meer kinderen rondlopen met gedragsproblemen en dat schrikt me af. Het feit is dat je daar grotere kans loopt om slechte vrienden te krijgen en hou ze dan maar eens op het rechte pad.

Ik geef grif toe dat dit misschien een beetje bevooroordeeld klinkt, maar het is wel het gevoel waarmee ik zit en ik denk dat voor veel mensen hetzelfde geldt en dat ze daarom hun kinderen kost wat kost in het ASO willen houden.

Meer gedragsproblemen in TSO of BSO. En heb je je ook al eens afgevraagd wat de oorzaak zou kunnen zijn ? Mijn vaststelling is dat het ASO niet investeert in (interne) leerlingenbegeleiding voor quasi gedragsgestoorden. Wie er niet netjes binnen de lijntjes kleurt mag het afbollen. Wie niet stil kan zitten mag het afbollen. Ja, er wordt geïnvesteerd, voor de slimmerikken die het liefst nog wat slimmer willen worden, zich willen bijschaven, zolang de scholier geen ADHD-probleem heeft, bijvoorbeeld.
Het ASO kan zich nog steeds permitteren met de meest meegaande leerlingen te werken.

Hoe spijtig het ook is, maar het lijkt me eigenlijk nogal logisch?
Je kunt toch niet vragen aan het ASO om hun eindtermen naar beneden bij te stellen, om "probleemkinderen" zoals ADHD en zo te kunnen opvangen? Dit krijg je niet verkocht aan andere leerlingen.

Hey, ik heb niks gezegd over de oorzaken hé. Ik stel gewoon vast en die vaststelling doet mij er ook voor kiezen om mijn kinderen liefst in het ASO te steken. Niet omwille van het feit dat ik angstvallig wil dat mijn kinderen grote intellectuele prestaties neer gaan zetten, maar vooral omwille van het feit dat de kans om terecht te komen in een slechte vriendenkring kleiner wordt. Dat is eigenlijk mijn grootste schrik. Ik moet niet persé kinderen hebben die de volgende Albert Einstein, Lionel Messi of whatever worden, maar ik wil ook geen kinderen die op hun 16e in de goot met een spuit in hun arm liggen bij wijze van spreken. En ik ga er alles aan doen om de kans op dat laatste tot een absoluut minimum te beperken. De milieus waarin ze later vertoeven doen daar veel aan en dat jaagt me ondanks de peuterleeftijd waar mijn kind nu inzit enorm veel schrik aan.

Ik ben meer gebukt gegaan onder zwaar dictatoriaal theocratische opvoeders, die thuis alle religieuze en ideologische steun kregen, ook voor lijfstraffen.:twisted::twisted::twisted::roll::rol l::roll:8O8O8O

Tegen mijn 18ª liep ik dan ook met zwaar afgezakte schouders van de misère, die ik pas later met veel body-building heb kunnen corrigeren en weer recht krijgen.

correct en zeer triest te vinden. Het gebrek aan normale fondsen binnen ons educationeel systeem toont hoe weinig wij een van de belangrijkste pilaren van onze maatschappij appreciëren.
Indien nodig zou een kind een 1 op 1 educatie moeten krijgen tot zelfstandige studie mogelijk wordt; onafgezien van de beperking van de mens.

Dude. Ik begrijp niet goed wat je bedoelt met een "1 op 1 educatie".
Of, bedoel je dat een kind best wordt opgevoed door zijn/haar biologische ouder(s) ?

Beste Naoshige. Je zal je dochter of zoon toch willen weerbaar maken tegen een maatschappij. Ze moeten bij de pinken zijn. Of dit met prestatiedrang te maken heeft, daar ben ik niet zo zeker van.
Mijn moeke zegde veertig jaar geleden: "de slimme leven van de domme". Een waarheid als een koe. Ik stel vast dat de kloof tussen slim en dom steeds groter wordt.

nee en ja ;)
neen dat bedoel ik niet, maar ja kwestie van opvoeding gebeurd best door de ouders (bio speelt zo gene rol) wel de nabijheid en betrouwbaarheid van de opvoeder.
Wat wij bedoelen is dat educatie in groep niet voor iedereen weggelegd is en wij zouden onze maatschappij toch moeten kunnen indelen dat elk lid een educatie kan ontvangen afgemeten op zijn/haar noden.
Met 1 op 1 wordt bedoelt 1 leraar voor 1 kind.

Het artikel uit gva heb ik ondertussen gelezen.

Als 'k je probeer te begrijpen dan pleit je voor een stabiele situatie thuis, in die zin dat er ook steeds iemand thuis is. Daar heb ik niets op tegen, maar ik denk dat je moet begrijpen dat niet iedereen zin heeft een loopbaan op te offeren voor een kroost.

Wie slikt de meeste antidepressiva: vaders of moeders ? Als je het antwoord weet stel je dan de vraag wie prioriteiten moet stellen.

De samenleving is niet ziek. Je hebt je lot in eigen handen. En er zijn een pak tweeverdieners die het goed vinden, ook hun kinderen, neem het van mij aan. Die kinderen willen niet op hun vingers worden gekeken.

Vraag. Is de samenleving ziek of nemen we al te vlug antidepressiva omdat ze al even vlug voor handen zijn ?

Velen zitten anderzijds niet op hun plaats in het ASO maar dienen in eht beroeps of de technische te zitten. Maar in de grond heb je gelijk: de thuissituatie zou niet echt mogen meespelen. De enige oplossing hiervoor is een bindend advies van de klassenraad of het CLB, met het vrijblijvend advies van nu houden vele ouders totaal geen rekening, met alle gevolgen van dien.

Dat hoeft niet per se zo te zijn, een echte slimmerik kan nadien nog altijd zijn humanioradiploma halen door zelfstudie en voor een middenjury te verschijnen. Vervolgens kan deze hogere studies aanvatten en we zijn vertrokken. Het is misschien geen evidente weg, maar zelfs een professor bij ons op den unief is er zo geraakt.

Of hoe je het anders kan zeggen zodat het de betekenis duidelijker is; de lepen parasiteren de teren.
Wat is slim en wat is dom zijn? Het is maar welke waarde je plakt aan dit woord, hoe je dat afmeet en interpreteert:
slim = diplomatiek, gaar, gis, goochem, knaphandig, listig, piechem, uitgekookt, uitgerekend, bedachtzaam, bijdehand, clever, geslepen, gewiekst, handig, kien, leep, link, listig, loos, pienter, plat, rap, scherpzinnig, sluw, straf, uitgeslapen, verstandig.
dom = bête, ezelachtig, simpel, stupide, uilig, verstandeloos, geesteloos, onbezonnen, onnozel, onverstandig, onwetend, stom, stompzinnig, kathedraal.

Dus ja als de slimme dan diegene zijn die zonder scrupules of geweten de domme of de onwetende, geesteloze schapen uitbuiten of op hun kap leven dan ben je juist.
Er lopen dan ook enorm veel slimme dommeriken rond. ;)

En als hij niet de capaciteiten heeft om een master te worden ? Naar het concentratiekamp ?

Akkoord. Iedereen kan zich 'herpakken', op welke leeftijd ook. Zoals je zegt 'de echte slimmerik'. Vertel me echter niet dat dit de algemene regel is.

Wat ik vooral bedoelde. Wie op 12,13-jarige leeftijd kiest voor een richting binnen het BSO en na een drietal jaren vaststelt dat dit toch niet de juiste keuze was heeft een iets groter probleem dan wie na 6 jaar ASO toch het liefst loodgieter zou willen worden.

Freespirit. Op basis van welke criteria kan iemand bepalen of een leerling in het beroeps of technisch hoort ? Enkel op basis van de vaststelling dat hij of zij het ASO niet aankan ?

Min of meer akkoord wat de TSO-richting betreft. Wie opteert voor TSO-handel (bijvoorbeeld) heeft op het eind van de humaniora nog een pak mogelijkheden.

Niet akkoord wat het BSO betreft. Daar wordt een determinerende keuze gemaakt op zeer jonge leeftijd.

Met het advies van een klassenraad kan ik nog leven. Uiteindelijk kennen ze de leerling.

Het CLB is een ander verhaal. Het CLB vind ik goed voor ouders en leerlingen die geen flauw benul hebben van de mogelijkheden binnen het onderwijs, of als het gaat om gedragsproblemen bij de leerling.
Hoe de thuissituatie ook is, de ouder kent z'n kind beter dan de pas afgestudeerde assistente van het CLB.

Dat klopt...maar ik denk dat kinderen vroeger evengoed last hadden van stress dan nu want in zekere zin waren de eisen hoger. Wanneer ik naar mijn vader kijk, die man moest luisteren naar mijn grootvader, doen wat gezegd werd en studeren wat door grootvader beslist werd. Na school waren en geen buitenschoolse activiteiten maar meehelpen in de tuin of kolen aanslepen of hout hakken.
Het was toen voor kinderen je mond houden en beantwoorden aan wat volwassenen van je willen, discipline, plicht en tucht!

Wanneer ik dit met mijn zoon vergelijk; hij beslist zelf wat hij doet met vrije tijd, studeerde wat hij besloten had te doen,hij mag en kan zijn mening zeggen en heeft in vergelijking met mijn vader veel meer mogelijkheden om stress te vermijden.

Ik denk dat het verschil zit in opvatting, nu wordt elke vorm van anders gedragen snel geproblematiseerd. Niet kunnen stilzitten is ADHAD en jezelf vervelen een mogelijke depressie.

Wat ASO en TSO betreft, ik had een kind in beide richtingen en het verschil is enorm! Waar ASO aanmoedigt tot kritisch denken, onderzoeken, dialoog en uitdaging stimuleert, laat TSO kinderen amper ruimte voor eigen inbreng, kritisch denken is probleemgedrag, luisteren en doen wat gezegd wordt zonder vragen te stellen wordt geapprecieerd.

Kortom, een houding die je binnen ASO tot briljante leerling maakt, doet je bij TSO juist als problematisch beschouwd worden en omgekeerd, waar TSO aanmoedigd enkel uit te voeren en geen vragen te stellen, zal dit binnen ASO als zwakkere leerling worden bekeken.

Het verschil is dus vooral de houding van leerkrachten tegenover leerlingen, de manier waarop ze leerstof aanbrengen en hun verwachtingen daarbij.
Vandaar dat u ook gelijk hebt, ASO vergroot het probleemoplossend denken maar TSO lijkt dit vooral te willen stilleggen en dat heeft gevolgen voor jongeren...

Of de eisen vroeger groter waren dan nu zou ik niet zo direct durven stellen. De keuzemogelijkheden waren beperkter, zeker binnen gezinnen met heel wat kinderen, temeer omdat er niet altijd geld was om alle kinderen te laten studeren.
Het beroep van vader speelde een belangrijke rol. De dokter wilde dat zijn zoon kost wat kost dokter werd, of iets gelijkaardigs, of toch zeker niet iemand die permanent handenarbeid moet uitvoeren. Zo had ik destijds een klasgenoot, twee jaar ouder dan ik maar te lomp om te helpen donderen, maar waarvan vader de veearts absoluut wou dat z'n zoon iets deed in de medische sector.
Anderzijds, waren er kinderen hoe intelligent ook die zo snel mogelijk met pa mee moesten gaan werken, kwestie dat iemand de job moest erven.
En inderdaad, dit leidt nadien tot stresstoestanden, discussies tussen broers en zussen over wel of niet gekregen kansen.

Als je nu probeert je kind te overtuigen iets te doen waar het niet direct veel voor voelt, of het nu gaat om studie of vrije tijd, dan krijg je tegenwind, uit alle richtingen: school, CLB, welzijnswerker ....

Iets anders. Ik herinner mij gezinnen waar de ouders nogal afkerig waren als hun zoon of dochter langer op de schoolbanken zou zitten dan zijzelf.

Daar zou ik toch niet zo zeker van zijn. na 6 jaar bso, heb je uw 7de, en daarmee ook een A2 en kun je een A1 opleiding aanvatten. Wie 6 jaar aso gevolgd heeft zonder daarbuiten met techniek en/of met zijn handen bezig te zijn geweest die zal het toch echt wel lastig hebben om de loodgieteropleiding aan te vatten.

Het zijn niet de ouders die er een probleem van maken. De scholen willen een (zogezegd) probleem of afwijking slechts erkennen en de leerling begeleiden als je als ouder het probleem laat bevestigen door een arts of psycholoog.