Tot problemen leidt het niet, maar de resultaten zijn niet spectaculair.

Daar wringt het schoentje.
Hoeveel houden dit konsekwent vol?
Ik ken een tiental koppels die het probeerden Engels+Nederlands, Nederlands+Frans en Frans+Engels.
Nergens echt wonderbaarlijk resultaat.
De echte meertaligheid kwam pas na intensieve studie in school of buitenland met natives.

Juist. De voorbeelden die ik ken sluiten goed aan bij wat jij zegt. Het vergt inderdaad een heel consequente houding van de ouders. Maar het resultaat is er. Dat zijn kinderen die een zeer sterke taalbeheersing krijgen en op een heel natuurlijke manier switchen van nederlands naar frans in een gesprek met hun ouders. Voor een buitenstaander lijkt het chaotisch, maar het werkt.

Fuck les Belges.. en ook hun koning. Wij zijn Vlamingen.

Nee, eigenlijk zijn de meeste Nederlandstalige Belgen Brabanders.

Weinigen horen dit graag, maar zelfs zij uit de provincie Antwerpen waren ooit Brabanders.
En in het verleden hebben zij vaak met getrokken wapens gestaan tegenover de Vlamingen.

Je kan nu eigenlijk gewoon zeggen dat er een politieke broedertwist aan de gang is in Belgie.

Wat bedoelt u met "spectaculair"? Of veronderstelt u misschien dat je taalwondertjes kweekt? Natuurlijk niet, net zoals bij een eentalige opvoeding verandert een meertalige opvoeding niets aan de talenten van een kind. Het een is goed in een talen, een ander niet. Wel zal het die twee talen dan als moedertaal spreken.

In onze Esperantovereniging hebben we twee ouders die hun kinderen twee- en drietalig opvoeden. In het ene geval Nederlands - Esperanto. In het ander geval Engels - Esperanto - Nederlands. Uit contacten met die gezinnen leid ik af dat die kinderen vlot kunnen overschakelen op die talen en er zich goed in kunnen uitdrukken.

Wonderbaarlijk? Leid een eentalige opvoeding tot "wonderbaarlijke" resultaten? Neen, ook bij zo'n opvoeding gebeurt het dat er taalvaardige en -taalarme kinderen zijn. Dat heeft niet onmiddellijk iets te maken met de soort taalopvoeding, maar wel met de talenten van een kind. Zoals u ook wel weet, levert taalonderricht bij bepaalde kinderen ook weinig op.

Waarop is uw conclusie dan wel gebaseerd? Op een politieke situatie van enkele eeuwen geleden? Je kan dan even goed besluiten dat "de meeste Nederlandstalige Belgen" eigenlijk Franken en Saksen zijn. Hoe ver wil je immers in de geschiedenis teruggaan?!

ik zie dat U van het Vlaamse Gewest nog niet gehoord heeft? In welke eeuw leeft U? die van de guldensporenslag? Neemt U Zeeuws Vlaanderen ook mee in uw gedachtengang? Frans Vlaanderen?

Hij vergeet dan toch eventjes dat de stad Antwerpen ooit ook eens deel uitmaakte van het graafschap Vlaanderen. Wel vrij kort, maar toch is het gebeurd.

Neen niet echt.

Koning van en voor de franstaligen.

klopt! En hoe zat het nu met Filips II? was dat een Vlaming of een Spanjaard?

Mij lijkt het trouwens een beetje raar om huidige identiteiten louter en alleen te baseren op een bepaalde periode uit het verleden, net alsof er nadien niets meer is gebeurd. Culturen evolueren. Staten ook. Volkeren ook.

Met het begrip "Vlaanderen" is dat niet anders.

U misschien wel. Ik niet.Ik schijt op leeuwen.Protterdeprot.

Vlamingen ,Brabanders en Limburgers ,zijn allemaal Zuid Nederlanders.
In Noord Nederland, zijn de Brabanders en Limburgers ,Friezen enz ook geen Hollanders

Pars pro toto, blijft altijd problemen geven.

Dus ook voor Belgie en Belgen?:roll:

Basken en Catalanen zijn ook geen Spanjaarden.
Nu nog steeds ,ondanks alle evoluties.

Ah nee? Catalonië en Baskenland maken nog steeds deel van Spanje, dat ik weet. Basken en Catalanen zijn dus nog steeds Spanjaarden.

Zijn Basken niet Frans?
Zijn Koerden niet Turks?
Zijn ze niet Iraans, Syrisch, Irakees?
Basken zijn Basken.
Koerden zijn Koerden.
Vlamingen zijn Vlamingen.

Nergens zul je dat eruit krijgen, ook niet in België.
Vroeg of laat krijg je dat terug in je gezicht gekatapulteerd.

Mijn koning is ie niet.
Hoeveel u ook schijt op leeuwen.
Dat zal er nimmer iets aan veranderen.

En toch blijven het Basken en Catalanen ,zelfs als Spanje niet meer bestaat.

Kort deel uitmaakte door geweldadige verovering dan. Antwerpen is altijd een Brabantse stad geweest. Dat korte intermezzo waar u op duidt, stelt niets voor. En het heeft zeker niets te maken met het concept 'Vlaanderen' van nu.

Brabant was reeds in de 13de eeuw een welvarend en machtig vorstendom geworden. Met grote steden zoals Brussel, Leuven Antwerpen, s’Hertogenbosch en Breda. Voor zover er een officiële taal werd gebruikt, was dit Latijn en later steeds meer Brabants (Middel-Nederlands), behalve voor de Roman Pais, het gebied rond Wavre, Gembloux en de oude abdij van Nijvel.

Wel probeerde in 1356 de Vlaamse graaf het hertogdom Brabant in te palmen. Maar hij mislukte in zijn opzet vrij snel. In dat jaar viel Lodewijk van Male, Graaf van Vlaanderen, Brabant binnen en verpletterde hij op een woensdag de Brusselse stadsmilitie. Die triestige dag heette dan voortaan ook voor de Brusselaars: ‘koeë goenstag’, kwade woensdag. Heel Brabant valt in zijn handen behalve ’s Hertogenbosch. De graaf van Vlaanderen gaat heel arrogant te werk en voert het Frans in als ambtstaal in de steden van Brabant, zoals het in zijn graafschap de gewoonte was. Na zijn zege reist hij af naar Frankrijk om met zijn suzerein, de Franse koning overleg te plegen.

Maar hij heeft buiten de waard gerekend: de Brusselse held Everhard ’t Serclaes. Met een honderdtal getrouwen sluipt de gevluchtte ’t Serclaes terug naar zijn stad door het Warmoesbroek en zet de ladders vlak achter zijn eigen huis. Ze lopen de Etengatsteeg (of 't Hetegat) in en staan een paar minuten later op de Grote Markt. ‘Brabant den Grote Hertog!!’, schreeuwen ze en ze smijten het Vlaamse vaandel op de grond en jagen met behulp van een snel aanzwellende menigte het garnizoen van de afwezige Vlaamse graaf door de Sint Katelijnepoort de stad uit. Het leger van de Brabants hertog staat ondertussen klaar en na Brussel worden de andere steden van het goede hertogdom stuk voor stuk heroverd.
De Graaf van Vlaanderen pakt dus zijn biezen en komt nooit meer terug.

En dus: Antwerpen, Brussel, enz. : historisch geen 'Vlaamse' steden, maar altijd Brabantse steden geweest!