Het gaat hier om uitsterven door menselijk handelen. In 1950 waren er 2.5 miljard mensen en tegen 2050 zullen er dat 9.4 zijn. Dit enorme toename gecombineerd met de destructieve kanten van de economische ontwikkeling zorgen net voor een enorme impact die ongezien is in de hele geschiedenis van onze aardkloot. Soorten sterven hierdoor aan een razend tempo uit en dat is waarover het in deze studie gaat. Iemand die iets van ecologie kent weet dat het wegvallen van één fundamentele soort een hele keten kan doen vernietigen en ook het bestaan van de mens kan bedreigen.

Ik weet wel dat u dat graag alles tot in het waanzinnige kapot relativeert, maar sommigen van ons hebben kinderen en willen deze nu eenmaal nog een toekomst bieden in plaats van "de pluk de dag en fuck all the rest" attitude te aanhangen.

Ik persoonlijk zou het bijzonder sneu vinden te moeten bedenken dat mensen het na mijn dood beter zouden hebben dan ik zelf. Meer nog, ik zou het bijzonder sneu vinden - ook al weet ik dat het zal gebeuren - dat er mensen mij overleven. Ik zie daar het nut voor mijn eigen plezier niet van in. Maar goed, ik leg er mij bij neer dat het zou wel zou kunnen zijn en waarschijnlijk zal zijn, want het zou mij teveel moeite kosten, en het zou waarschijnlijk toch mislukken, om daar iets proberen aan te doen. En uiteindelijk zou het toch bijzonder dom zijn om tijdens mijn eindige leven, mijzelf een hoop plezier te ontzeggen om het idiote genot kunnen te hebben dat anderen mij ook niet zouden overleven. Want in de grond is dat eigenlijk zo erg niet.

Ik wil maar zeggen: binnen 150 jaar zullen alle olifanten die nu leven, ook dood zijn. Of er tegen dan NIEUWE olifanten leven of niet, kan die oude toch niet schelen, zou ik denken. En aangezien ik dan ook niet meer zal leven, kan het mij dus ook niet schelen of er na mijn eigen dood, nog nieuwe olifanten of tijgers zouden komen. Wat van belang is, zijn de tijgers die IK kan zien.

Ik heb ook kinderen, en zo lang ik leef zal ik die heel graag zien. Maar na mijn dood zal er wat met die kinderen gebeurt, mij natuurlijk ook niet meer kunnen schelen. Omdat, wanneer ge dood zijt, niks U kan schelen. Ge hebt dan geen goeie en slechte sensaties meer, zie je.

Dat vond (en vind) ik een wilde uitspraak.
Uw reactie daarop (cfr. infra) vind ik zo mogelijk nog wilder.
Ik snap waarom je er hier wiskunde bijsleurt.
Ik vrees dat discussie met jou dezelfde weg opgaat als het idiote debat over basisinkomen.

Voor mijn part denk jij wat je wil.
Maar ik hou er niet van dat je belastinggeld wil aanwenden om mijn gedachtengang te beïnvloeden.
Mijn belastinggeld zie ik liever geïnvesteerd in bijvoorbeeld een comfortabele wegeninfrastructuur, een goedwerkende justitie, en een correct veiligheidsbeleid voor binnen- en buitenland.
Daar stopt het voor mij zowat.
Een gedachtenpolizei om mij allerhande dwaze ideeën op te lepelen, hoef ik niet.

Als jij wil zorg dragen voor je kinderen tot Sint-Juttemis: gogogo.
Maar doe het op eigen kosten.
Ik hou het bij bekostiging van een goede opvoeding, en een gedegen studie.
Daarna en zeker als ik dood ben, is het aan hen om hun wereld te modelleren naar hun inzichten.

Word jij niet kregelig als je bestolen wordt, en als met dat geld onzin bekostigd wordt?

Ik zie graag rampen films met als thema de uitroeiing van de mens.
Als het door aliens is dan verkoop ik het menselijk ras uit (Go hostile e.t.'s!!) zonder verpinken ook al sterf ik daardoor mee.

Nah, het meest gewilde uitroeingsscenario blijft toch de "zombies" thema...statistisch gezien is de kans hier heel klein in...maar fantastische fictie..wie weet kan het in heel verre toekomst echt ook uitkomen !!

PatrickVe en Staaf, gulder zijt toch echt de loempigheid voorbij he?
"Wat kan het de olifanten schelen als ze hierna niet meer zijn".

We zullen mensen met zulke uitspraken als eerste tegen de muur zetten om er een kogel door te jagen. Wat kan ons dat schelen en de nakomelingen he?

Ik heb ook altijd gefantaseerd om met een heel heel grote thermonucleaire bom zelfmoord te plegen ....

Misschien, maar niet de eerlijkheid, noch de hypokrisie.

Geen hol.
En mij ook niet.
En als iedereen echt eerlijk zou durven zijn, kan het niemand een barst schelen.

Dat is héél elegant van uwentwege.
:lol::lol::lol:

Ik zal U de vraag stellen:

1) ben jij treurig omdat de holenbeer uitgestorven is ? Hoeveel dagen verdriet in je leven heeft dit gekost ?

2) hoeveel ongelukkige holenberen ken je ?

3) vervang in 1) en 2) "holenbeer" door:

- wolharige neushoorn
- megalodon
- smilodon
- dodo
- meganeuria
- ...

Hoe jullie over de natuur praten is gewoon van de pot gerukt!
Omdat de mens iets niet zal missen mag het door ons toedoen uitsterven dus!

Dat wat overschiet dienen wij te bewaren!
Wij hebben het verstand met overschot om een ecologische natuurlijke balans te creëren. Je dient daarvoor wel mensen van goede wil bij het project te betrekken.

Laatst zag ik op Canvas een vrijwilligster die met hart en ziel voor de overschietende biodiversiteit zorgde. Ze ving chimpansees op om later vrij te laten in de natuur. Het creëerde jobs voor omstaanders en smeedden banden.
Vrijwilligers redden onze natuur, mensen als U maken ze kapot.
Rara in wie hun handen moeten wij de wereld dan leggen?


Het maakt mij zeer treurig dat het wilde leven zo moet lijden door toedoen van de mens. Maar on topic: Ik durf niet met zekerheid te stellen dat deze uitstervingsgolf door de mens gestart is.
Misschien zagen enkelen deze wel aankomen en wist men dat al die vervuiling toch niets ging uitmaken? Dus deed men maar op?
Waarom anders pakt men zoveel en vervuilt men zoveel? We are in crisis! Of what?

In plaats van de kogel geef ik U een bloem.
Vrede zij met u :)

Waarom ?

Als het ons niet ongelukkig maakt (en de niet-bestaande holenberen maken U niet ongelukkig, neem ik aan ?) en als niet-bestaande entiteiten ook niet ongelukkig zijn (dat is een redelijk zekere uitspraak zou ik denken), welk ongeluk wordt er dan veroorzaakt door het niet-bestaan van holenberen ?

De enige reden van het bestaan is toch het trachten na te streven van gelukkig gevoel, en het trachten te vermijden van ongelukkig gevoel, nee ?

We moeten het bewaren is verkeerd, we dienen het te respecteren en hun plaats te gunnen.
Zoals we weten, is hier miljarden jaren evolutie gaande geweest. Het is niet omdat de mens zijn ego voorbij tript, de rest daaronder moet lijden he.
En diegene die hun ego voorbij trippen zijn maar een minderheid.
De mensheid wil verandering, one way or the other.

Het gaat niet om een gelukkig gevoel, dat gaat over de natuur respecteren en plaats geven.
Dat is onze voedselpiramide he!!!! Heel onze natuur draait op een balans die zich overheen miljoenen jaren uitevolueerde.
Het is niet aan de mens zich daarboven te stellen.
Noch aan andere rassen....

Maar weet ge PatrickVE, doe maar op.... wij zullen weldra allemaal weten hoe klein deze wereld is.
Till the love runs out....

Wat is dat nu van een uitgangspunt ? Wij moeten helemaal niks. Wij zijn plezier en pijn belevende entiteiten, en onze "job" is om zoveel mogelijk plezier, en zo weinig mogelijk pijn te beleven. Daar stopt het bij.

In tegendeel. Het enige wat telt, is ons eigen gelukkig gevoel, he.
Natuurlijk, in de mate dat iets in onze omgeving omzeep helpen, in de voorzienbare toekomst ons eigen plezier gaat bederven, is dat een domme zet (want uiteindelijk iets dat ons geen plezier oplevert, maar eerder pijn).
Maar daar beperkt het zich ook toe he.

En toch zulde u moeten buigen naar wat onze menselijkheid toeroept.
Doe je dat niet kan je de gevolgen. Maar Ge zijt te laat en het doet er niet meer toe.

Wie is "onze menselijkheid" dat die zichzelf liever pijn doet dan plezier opzoekt ? En die mij gaat doen buigen ?