| Aurora_Borealis |
20 oktober 2020 17:54 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door morte-vivante
(Bericht 9487450)
zijn vertaling etaleert vooral dat hij dat vakjargon zelf niet verstaat
van
maakt hij
pure kolder.
Nested PCRs gebruiken 2 verschillende sets van primers. De eerste set amplificeert een eerste gekozen sequentie, en aan dat geamplificeerd staal wordt dan een tweede set van primers toegevoegd die opnieuw het gekozen genoomsequentie amplificeert. Die 2-stappen PCR verhoogt de gevoeligheid en specificiteit.
Een pair of nested PCRs slaat op die 2 gekozen sets van primers. Niet op "base pair".
De 37 pairs geeft gewoon aan dat het team 37 verschillende sets van primers gebruikt heeft voor de amplificatie en de analyse. Die 37 sets zijn niet lukraak gekozen, maar zo geselecteerd dat al die sequenties samen het volledige genoom omvat (spanning the genome).
dan ijlt hij verder:
lol nope
Na amplificatie van de 37 verschillende genoomsequenties wordt de sequentie van 800 ?* 1000 basen afgelezen. De computer fantaseert er "de rest van de baseparen" niet bij. Niet nodig, want het gehele genoom wordt gesequenceerd, in stukjes van 800 ?* 1000 baseparen. En die 800-1000 baseparen lange sequencies worden softwarematig in elkaar gepuzzeld aan de hand van overlappende basepaarsequenties.
*zucht*
net zoals tijdens het natuurlijke proces van genreplicatie verloopt het PCR-amplificatieproces niet 100% accuraat, en kunnen er kleine foutjes insluipen in het overschrijfproces. Binnen de cel is er een hele machinerie aanwezig die het overschrijfproces controleert, en zo veel als mogelijk die kleine foutjes eruit haalt. In het artificiele PCR-proces is dat natuurlijk controle- en correctieproces niet aanwezig, en blijven dus die kleine foutjes gewoon zitten, en kunnen zelfs mee geamplifieerd worden.
Zelfs binnen eenzelfde PCR-run op hetzelfde startmateriaal, kunnen de individuele strengen onderling verschillen in een of een aantal baseparen, net omdat het overschrijfproces niet 100% juist. Analyse achteraf door een computer ziet al die individuele basepaarverschillen, en met behulp van zijn software genereert die de meest waarschijnlijke sequentie (bvb 10 strengen geven op een bepaalde plaats een T, en 1 streng geeft voor die plaats een G, dan is de consensus dat het een T is)
Tis nog niet gedaan:
o boy
Eerst: gentamicin en amfotericine zijn antibiotica die standaard worden toegevoegd aan celcultuurmediums, die rijk zijn aan voedingsstoffen en dus een ideale voedingsbodem vormen voor bacterien. Die antibiotica verhinderen dat externe bacteriële contaminatie leidt tot een overwoekering door bacterien, en dus uw heel experiment om zeep helpt. Daar is niks wereldschokkends aan.
Twee: Cowan laat moedwillig het vervolg van de paragraaf weg:
SARS-CoV-2 gedraagt zich in vitro zoals SARS-CoV.
het grappigste is volgende:
een virus, geisoleerd uit stalen afgenomen bij iemand die ziektesymptomen vertoont, maar die, naar analogie van SARS-CoV niet groeit in bepaalde in vitro cellijnen, is blijkbaar niet in staat om mensen te infecteren.
die computer fantaseert geen genetische code, die leest die code af en geeft die weer.
|
Dat was al snel duidelijk, onze "dr." (kwakzalver eerder zou ik zeggen), begrijp er totaal niets van:
-Hij haalt het begrip base-paar en primer-paar door elkaar
-Een bactericide is noodzakelijk om inoculatie van een virus niet te contamineren met bacteriën
-Verschillende celtypes hebben variërende niveaus van ACE2 receptoren op dewelke het Sars-cov-2 virus aanvalt. Cellijnen met cellen die veel ACE2 receptoren hebben, zoals de gebruikte Vero cellijnen (afkomstig uit nierweefsel) gaan natuurlijk hogere virustiters produceren dan cellijnen met cellen die nauwelijks ACE2 receptoren bevatten...
En inderdaad die zijn blog staat vol van 5G-geïnduceerd Covid, gestructureerd water, kruidenextracten en ander andere kolder. |
