| bembem |
14 februari 2022 00:52 |
the barber
We verlaten het interim....... Het is intussen dik over de middag en het motregent nog steeds.
"Super," denk ik opnieuw in mezelf. M'n natte teddyjas indachtig word ik hoe langer hoe meer pissed. Iedere minuut meer onder de regen voelt aan als een straf die ik mezelf aandoe.
Intussen vertelt E. over zijn "car". Dat hij aan het uitzien is om de batterij te vervangen. Dat A. van het centrum zelfs voorgesteld zou hebben om dat vanuit haar eigen zak mee helpen te betalen. Dat H. (een mede client van Victor) hem er een beloofd had maar dat ie in de plaats met zijn geld (20€) zou zijn gaan lopen. Dat nog iemand anders die ook bij Victor overnachtte hem eveneens met de batterij zou helpen en blablabla.
Enfin een hele boterham om te zeggen dat hij eerst zijn batterij moet vervangen om opnieuw rond te kunnen rijden. (En ja, ik zie de bui al hangen -> opnieuw pro-ble-men.)
Intussen naderen we het Sint-Jansplein. Het miezert nog steeds -zij het iets minder, en ik stel E. de vraag wat ie van plan is. En dat ik nog eerst een boodschap moet doen. We zijn immers woensdag en ik heb Restafvalzakken nodig. Hij antwoordt dat ie zijn friend "the barber" achteraf gaat bezoeken. Zo gezegd zo gedaan.
Ik spring een Delhaize binnen (de CRIEE om precies te zijn lol) en koop vlug een rol huisvuilzakken. (Ik stel bewust niet voor om iets van eten of zo te kopen, kwestie dat ie voelt dat het niet tafeltje-dekje-strekje is, Ha!)
Vervolgens brengen we een bezoekje aan "the barber".
Hmm, het ligt op een paar steenworpen van bij mij en het is dezelfde kerel die die maandag met hem stond te keuvelen in het deurgat van de winkel tegenover mij. Een sympatieke gast dat wel. Ik schat hem iets jonger dan E. Zo eind de dertig, zoiets. Enfin met people of color weet je het nooit echt zeker. Maar ik ben toch tamelijk goed in leeftijden schatten dus het zal wel zoiets in die richting zijn. Enfin het doet er ook niet echt toe. Ik heb stilaan genoeg van die jigaboos -ook al zijn ze dus net zoals die vriend (laten we hem voor het gemak F. noemen) vriendelijk en ja zoals het nogal wat van hen betaamt, goedlachs & behulpzaam.
Ja, er is in verband met dat laatste best wat onderlinge solidariteit merk ik op. Zo heeft F. een potje rijst gekookt en een portie opzij gehouden voor E. Het zit mooi verpakt in een kunststof lunchbox inclusief een vork en lepel op het deksel. E. is zichtbaar in zijn nopjes.
"Thank you my friend", hoor ik hem zeggen. Om vervolgens verder te kwebbelen in hun taaltje.
Intussen kijk ik rond in het kapsalon. Het is er gezellig en lekker warm ook (gezien de steeds stijgende energieprijzen toch niet onbelangrijk.) Enfin ik heb begrepen dat E. meestal zijn dagen hier mede doorbrengt. 's Nachts in de Victor en overdag bij verschillende vrienden. Want uit wat ik er van begrepen heb zijn er nog andere: "vrienden".
Maar ja, geen een blijkbaar waar ie kon blijven logeren. Die eer is voor mij weggelegd.
Ik word al krillig als ik er aan denk. Opnieuw dat gesnurk. Opnieuw die filosofische discussies over hoe hij in zeven sloten tegelijk liep en nu vanaf nul in België moet beginnen. Opnieuw zijn vieze lijfgeur in de ochtend moeten ruiken omdat meneer zich niet onmiddelijk wast. BAH! Ik krijg ineens zo'n zin om hem met zijn klikken & klakken buiten te zetten.
Maar ik besluit het (nog) niet te doen. Morgen belt T. wellicht met een job. En A. kan ik altijd bellen als E. te lastig wordt. (Ze heeft me zelfs haar prive-nummer gegeven, hoe lief <3) En.... en..... en. Ik overtuig mezelf nog even door te bijten. After all heb ik het mezelf aangedaan. Ik de domme geit die haar gedachten wou verzetten en een goede daad verrichten, zit nu opgescheept met E. het hopeloze geval uit Spanje. De hopeloze zwarte piet from Spain :silly:
|
