Er is ook niet het minste bewijs dat er buitenaards leven bestaat, laat staan van zogenaamd 'intelligente' aard. Dienen we daarom te proclameren dat buitenaards leven NIET bestaat? Nee, we houden intelligenterwijze de mogelijkheid open dat buitenaards bestaat en discussiëren hoogstens over probaliteiten al dan niet gebruik makend van de rationaliteit die we onszelf menen te moeten toedichten, maar waarom ook niet gebruik makend van bijvoorbeeld 'intuïtie', wat men ook als een vorm van intelligentie kan zien.

De intelligente houding is geen definitieve uitspraken te doen over wat men niet kan bewijzen, lijkt me. Of hij/zij/het bestaat zou mijns inziens eigenlijk aanleiding dienen te geven tot de vraag 'Wat is bestaan?', naast een poging tot definiëren wat het concept God eigenlijk is. Voor zover men zich überhaupt dat soort van vragen zou willen stellen, wetend dat de discussie al zowat eindeloos is. Een geloofskwestie uiteindelijk.

Hoe dommer een religie is, hoe meer volgelingen.
Want de massa is dom.

Maar de waarheid van een religie wordt niet gemeten naar het aantal volgelingen, maar naar de logische inhoud daarvan.

Dus als je meent geen massa mens te wezen, hoewel je reactie het tegendeel vermoedt, ga je gang mijn atoomtheorie te bestuderen en beter te reageren.

Het is precies andersom dat jij niets van mijn atoomtheorie af weet, laat staan er ook maar iets van begrijpt.
een mogelijkheid is nog geen werkelijkheid, dat is mijn atoomtheorie.
Dat is pas fantasie bij gebrek aan kennis van mijn atoomtheorie.
Het is exact waar.
Niet zozeer naar de getallen, dat is niet zo belangrijk, maar naar de idee.
En de idee van de wetenschap is exact onwaar.
Het is fantasie.

Inderdaad is het geen fantasie, dus je geeft me op dat punt tenminste gelijk.
Hier begin je weer slap te lullen zoals gewoonlijk.
Meester werk aan slap geouwehoer.

Zo gaat de wereld om met het grootste genie dat ooit heeft bestaan.
Eerst was het een kruis, nu een dwangbuis.
De mensen leren het nooit en begaan altijd weer de fout.

De ware rede is de eenheid van tegendelen en wel in these, antithese en synthese.
Waarbij de antithese het negatieve is, zoals de twee wereldoorlogen tot wedergeboorte van Christus in mijn atoomtheorie.
Het is de ontwikkeling van de rede tot volkomen waarheid.

Inleiding tot de bewijsvoering.

Hoe weten die atomen in ons lichaam zo precies wat ze allemaal moeten doen?

Eerste klaarblijkelijkheid.

Simpele atomen kunnen ons lichaam niet doen functioneren.
Er moet een super-intelligentie in hen aanwezig zijn.
En gezien onze ruimtevaart moeten de atomen uit ruimteschepen bestaan met daarin de super intelligente microwezentjes die ons lichaam doen werken zoals ook wij doen met onze staten.

Hazo ? Ik zou zeggen, voor men nog maar dient te spreken over zeggen of Allah bestaat of niet, definieer die eerst eens wat beter he.

Wat googelen levert dit op:

Een Jood: https://www.answering-islam.org/Shamoun/god.htm

Een christen (peins ik) : https://www.calloflove.org/post/who-...ared-to-yahweh

Hier nog een overzicht: https://www.quora.com/Is-YHWH-the-sa...e-not-the-same


Kortom, als de gelovigen het zelf niet goed weten, wat zou men dan moeten ontkrachten ?

Jouw voorlaatste paragraaf getuigt van verdraagzaamheid.
Maar jouw laatste zin doet dat weer helemaal teniet.

Om hierop terug te komen, het boek waarin de profeet Mohammet als personnage voorkomt, hoe voert dat boek de godheid in waar het personnage Mohammet het over heeft ? Of is Allah een ongedefinieerde abstractie zonder eigenlijkheid waar Mohammet het over heeft ? De bron van Mohammet zijn hallucinaties ? Ik had altijd begrepen dat het de god was uit het Oude testament. Maar als volgens Mohammet (het personnage) het Oude testament gewoon maar een willekeurig sprookjesboek is, waar komt zijn Allah dan vandaan ?

Maar dienen we te leven volgens leefregeltjes van mensen die een specifieke buitenaardse levensvorm hebben bedacht in een oud boek ?

Je illustreert daar perfect het sofisme dat religieuzen aanwenden wanneer het over bewijslast gaat. Enerzijds zijn ze heel heel specifiek over hun godheid, de regeltjes en dergelijke meer en maken ze zelfs heredieten die maar een klein beetje dingen anders bekijken af als afvalligen, kijk naar moslims en christenen en joden, kijk naar protestanten en katholieken.

En anderzijds als men hen wijst op de evidente lulkoek van zekere dogma's gaan ze plots heel heel open alle denkbare en ondenkbare godsalternatieven beschouwen om toch een gaatje te vinden in elke falsificatie.

"misschien bestaat er wel ergens buitenaards leven in een melkwegstelsel hier 700 miljoen lichtjaar vandaan, je kan dus niet zeggen dat er geen buitenaards leven is" versus:

"de marsmannekes van sirius die allemaal een rood hoedje op hebben, willen dat gij de maandag namiddag in uwen blote flikker 3 rondjes danst en hebben de piramiden van Egypte gebouwd die we moeten bewonderen.".

Als ik dan afkom met bewijs dat de piramiden in Egypte niet kunnen gebouwd zijn door wezens met een rood hoedje op en uw verhaal dus niet klopt, dan kom je af met "ge kunt niet aantonen dat er nergens buitenaards leven is". Maar toch gaat ge eisen dat ik op maandag rondjes in mijnen blote flikker draai.

El, Elohim = God, Goden. Arabisch Allah.
 

Allah is, zo ver ik het begrijp, geenGod met een historie als een persoon. De joodse God is dat wel. Jaweh heeft emoties. Hij heeft de mens een weinig lager dan engelen gemaakt.

De Joodse God is een constructie van mensen die heilige boeken in verschillende talen lazen. Zij kenden verschillende Goden, Elohim. De naam Allah is Arabisch voor El, Elohim.

De Christenen wisten er geen raad mee en hebben van de Joodse God een chaotische drieëenheid gemaakt. Christus wordt aanbeden als God, als baby, als leraar, als slachtoffer als Geest, als genezer, als rechter. In alle gedaanten tegelijk. God is niet één. Daarover kan men geen redelijk gesprek voeren. Sommige protestanten hebben enkele van God's gedaanten van de Katholieken verworpen, maar daarmee is nog geen natuurlijk homogene persoon ontstaan. ------ Zie verder ...

HomeInloggenOnderwijsOverGeschiedenisKioskContactM anifest
ENCYCLOPEDIE SINDS 1946
Christelijke encyclopedie
F.W. GROSHEIDE (1926)
GEPUBLICEERD OP 08-01-2020

El, Elohim

BETEKENIS & DEFINITIE

zijn twee soortnamen, in het Oude Testament gebruikt als benoemingsmiddelen van God. Van deze komt Elohim 2570 maal voor, zijn enkelvoud Elóah 57 maal, terwijl El 226 maal voorkomt en zijn meervoud Elim 9 maal.

Elohim dient soms ter aanduiding van de heidensche goden (b.v. Ex. 9 : 1 ; 12 : 12; 20 : 3) of van godenbeelden (b.v. Ex. 20 : 23). Meestal wordt het echter gebruikt ter aanduiding van een enkelen god (of godenbeeld, b.v. Ex. 32:1), hetzij deze een heidensche god zij (b.v. 1 Sam. 5 : 7) of godin (b.v. 1 Kon. 11 : 5) dan wel de God van Israël. In het laatste geval wordt het — dikwijls van het lidwoord voorzien: ha-elohim, vgl. in het Nieuwe Testament ho-th?ós, de (ware) God — dan een soort eigennaam naast Jhvh.

Iets dergelijks geldt van El en zijn meervoud Elim. El vinden we hoofdzakelijk in de Psalmen en Job en voorts bijna alleen in poëtische stukken of in verheven proza. Zijn meervoud Elim wordt slechts gebruikt ter aanduiding van heidensche goden (b.v. Ex. 15 : 11), het enkelvoud El òf van een heidensch god (b.v. Ps. 44: 21) òf van Israëls God. Soms vinden we het met het lidwoord (h?-?l) en wordt dan evenals ha-elohim gebruikt in den zin van „den waren God” (b.v.

Gen. 46 : 3). Vaak wordt er een nadere bepaling aan toegevoegd: „levende God”, „allerhoogste God”, „God almachtig”, „eeuwige God”. Ook vinden we dat El herhaaldelijk in eigennamen, waar het identisch is met Ja of Jo (uit Jhvh): Elchanan (naast Jochanan), Elnathan (naast Jonathan), Eljakim (naast Jojakim) enz.

https://www.ensie.nl/christelijke-en...edie/el-elohim

De gelovigen kunnen het niet begrijpen.
En de ongelovigen kunnen het tegendeel niet bewijzen.
Ook zij zijn dus gelovigen.