Dus een fabriek die rook uitblaast, schendt het eigendomrecht van alle buurtbewoners. Ofwel moet het al die rook opgevangen worden in gigantische ballons (idee: Guurt Flater), ofwel mag de fabriek haar deuren sluiten.
Overigens waait mijnn buurman zijn uitgeademde CO2 over de perceelsgrens...

Maar ik zeg het, in de Sovietunie bestond geen vervuiling, want dat was een daad van het kapitalisme.

Het lijkt me logisch dat wanneer iemand naast een kerncentrale woont, die ontploft en er voor zorgt dat hij kanker krijgt, de kerncentrale verantwoordelijkheid acht.

Je praat natuurlijk enkel over de mooi meetbare gevolgen.
Riolen, ontploffende kerncentrales, enz...

Maar wat als Antwerpen binnen 200 jaar onder water komt te liggen wegens de opwarming van de aarde? Mag je dan als Antwerpenaar van elke automobilist van de voorbije 3 eeuwen één eurocent schadevergoeding eisen? Wat als je een boom omhakt? Moet je dan wereldwijd schadevergoedingen gaan uitbalen? Aan alle 6.000.000.000 inwoners een piepklein balletje zuurstof?

Ach, dat liberalisme was volgens mij enkel als grap bedoeld.... Kan niet anders.

Dat klimaatgedoe is onzin. Indien iets het gevolg is van natuurlijke oorzaken, kan men daarvoor op de naastenzin rekenen.

Wij zijn tenminste grappig. Ooit Bastiat al eens gelezen?

Uw ecolo-negationisme staat me wel aan. U kan direct sectretaris-generaal van de communistisch-bolsjevistische partij worden.

Bask én liberaal? Vreemde combinatie...

Dat maakt hem juist grappig. En hij was niet je typische grootvuilkapitalist met dertig fabrieken die 's nachts de kuisvrouwen verkrachtte en de kinderen in beluiken gooide.

Ik zou er eens iets van lezen. Ik raad "L'état", "La loi" en "La pétition" aan.

Niet toevallig werk ik samen met anderen aan een vertaling in het Nederlands.

Wel, ik zou daar zeer tevreden mee zijn (je kreeg er enorme privileges door, naar horen zeggen); maar ik zou toch moeten weigeren aangezien mijn antwoord doelde op het feit dat jij zei dat de "gemeenschap" verantwoordelijk is voor het feit dat sommige delen van de wereld onder water gaan lopen.

Dat is namelijk een feit; de natuur kent haar beloop, zou ik zeggen. De tijden van Pangea zijn ook voorbij.

Ik zal de links bijhouden, maar ik moet de komende twee maand nog meer dan genoeg Franse teksten lezen (thesis). En Frans is bij mij maar m'n vierde taal. (Duits gaat een stuk vlotter)

Dat eigendomsrecht kan je zou ruim of zo smal interterpreteren als je wil.
Als ik vandaag een gigantische toeter in mijn tuin zet, die ik constant laat toeteren op de tonen van fur elise. Tast ik dan het eigendomsrecht aan van m'n buurman die niet meer in rust kan genieten van z'n tuintje?
En wat als ik al fluitend door m'n tuin loop?

Idem voor die vervuiling? Is een automobilist een vervuiler?
Zo ja, wiens eigendom tast hij aan?
Zo neen, veel plezier in het stikken in de uitlaatgassen...

Op dezelfde site vind je ze ook in het Duits, Engels en af en toe in het Spaans of Tsjechisch of dergelijk.

http://bastiat.org

Dat zijn zaken voor een rechtssysteem eh.

Dus van een staatsapparaat.

Een rechtsstelsel is niet meer of niet minder dan het collectief van individuele rechten (en de vrijwaring daarvan).

Dat is in mijn ogen één van de weinige rollen van de staat, inderdaad, (hoewel er zeer moet gesleuteld worden aan de formule), voor anderen zou dat dan weer perfect kunnen overgelaten worden aan privé-instanties.

OK.

En na veel omwegen heb je nog altijd niet gezegd hoe je liberalisme de automobilist gaat overtuigen om de trein te pakken, de fabriekseigenaar om extra filters te voorzien, de boer om minder te bemesten, enz, enz...

Dat hoeft helemaal niet.

Op een bepaald punt moet ik lombas gelijk geven: de wereld kent zijn beloop. Ecologisme is dan ook niets anders dan een van de volgende twee:

1. de wil om de wereld "een nieuwe orde" op te leggen. Dat is niet zozeer rechts of reactionair, maar ligt in het genre van "maakbaarheid". Utopia ecologica.

2. de bescherming van de mens op lange termijn. Vervuiling, opwarming, energiecrises...: al deze zaken leiden tot een afbraak van de menselijke welvaart en cultuur. Dit ecologisme is niets anders dan een nieuwe menselijke arrogantie bovenop de vorige.

Niettegenstaande zijn beide visies in gematigde vorm te appreciëren. Mensen die streven naar behoud en voortbestaan vereren nu eenmaal hun bestaan. Zo hoort het. Maar het probleem ligt vaak in amateurisme en hypocrisie. Velen denken te streven naar een "redding van de Aarde", maar in feite is het gewoon een "struggle for mankind".

Energiezuinigheid is nu eenmaal een veel belangrijker doel dan afschaffing van een soort energiebron. Het feit dat kerncentrales afschaffen doodgewoon een gemakkelijk te verkopen politiek produkt is, maakt van de ecologistische politiek een schande.

Kan je deze zin wat verduidelijken want ik snap hem niet goed.

En wat is er dan groen aan uw idee van "vervuil maar, binnen 100 jaar vallen we tóch dood"? :?