Eigenaardig dat u die eerbetuiging aan de l'Aiglon Blessé niet kende.

Beste Stab en Herbert vd Walle.
Jullie hebben hier blijkbaar mijn bericht niet gezien.

U vergist zich: dergelijke herdenkingen zijn aan mij niet besteed.
Mij interesseert slechts de waarheid en die is dat IL ten onrechte terdood werd veroordeeld.
Waarbij ik mij in het 'goede' gezelschap van wijlen Louis Delentdecker bevind - u wellicht onbekend.

1)Ik weet goed genoeg wie LDL is.
2)Zij is en blijft schuldig (door een rechtbank terecht veroordeeld zowel in 1945 als in 1994/1995)

Alleen omdat het niet meer mogelijk was.

Arrest 14-2-1996
Afschaffing doodstraf 10-7-1996

Laplasse kon perfect voor de tweede maal ter dood veroordeeld worden, het zou geen enkel fysisch gevolg hebben gehad.

Stip dan eens drie fouten aan in het werk! Dat moet voor u niet moeilijk zijn, daar u blijkbaar onweerlegbaar kunt aantonen dat het er "krioelt van de fouten".

Ik kijk al met spanning naar uw antwoord uit!

Kan jij dan aantonen dat Van Isacker's werk foutloos is ?

Ongetwijfeld zal Laplasse volgens de Belgische rechtbanken en de Belgische wetten schuldig zijn. De vraag is echter of ze, rekening houden met de toenmalige feiten en de zaak objectief bekeken, wel schuldig is aan de dood van de verzetslieden. Van Isacker en ook nog anderen (niet verdacht van enige sympathie voor de toenmalige ideologie of zo) komen tot een andere conclusie dan de Belgische rechtbank.

Als het om de geschiedschrijving gaat, geef ik mijn vertrouwen liever aan geschiedkundigen dan aan een rechtbank.

Ben ik het ook mee eens. Een oorlog is een oorlog en daarin zijn geen helden te vinden.
Alle partijen maken zich in zulke situatie schuldig aan vreselijke dingen. Naar mijn definitie is een oorlog een situatie waarin elke menselijkheid ontbreekt.

Daarom vraag ik me af wat het nut is te blijven natrappen na de feiten. Kunnen we elkaar dan niet meer terug als mensen gaan behandelen.

Of stoort het dat men een repressieslachtoffer wil herdenken, omdat het de pijnpunten van de tegenpartij (de zogenaamde winnaars met hun groot gelijk) naar boven brengt?

Voor mij zijn alle partijen in een oorlog te ver gegaan en is er geen zwarte piet door te schuiven.

Wat je nu ook moge concluderen over haar verlinking van de verzetslieden, Laplasse was geen aanhangster van het nazisme. Dat

VI= Van Isacker

VI “Gewapend met een anti-tankkanon en mitrailleurstrol de compagnie langs de Albertlaan en Leopold II laan naar de kom van het dorp.”: in werkelijkheid waren er twee aanvalsgroepen, waarvan de voornaamste langs de Polderstraat rechtstreeks naar de school oprukte.

VI “Granaatscherven doodden Jean Torreele en verwonden Louis Delanghe”: in werkelijkheid is Jean Torreele, die gewond was in de zijde, uren later uitgebloed en werd Louis Delanghe niet gewond maar door de Duitsers terechtgesteld.

VI “Het gevecht had ongeveer een uur geduurd”: in werkelijkheid amper een half uur.

VI “Even na 14 uur verliet een compagnie Duitsers de batterij op Groenendijk, onder de leiding van de bevelhebber der batterij, majoor von Gründell.”: In werkelijkheid was de Regimentskommandeur, majoor Günther von Gündell (en niet Gründell), reeds een dag eerder weggetrokken naar de batterij van Westende, en werd de aanval op de school te Oostduinkerke geleid door majoor Peter Corneille, Stützpunktkommandant.

VI “Vanuit hun huizen in de Leoplold II laan zagen inwoners hoe hij [ von Gründell, die niet eens aanwezig was] Delanghe, Torreele en Ureel met een pistool neerschoot.”: in werkelijkheid werden de drie door een inderhaast samengesteld executiepeloton gefusilleerd.

VI “Even later liet von Gründell ook Gerard Depape en Gaston Counye, die nog op de Nieuwpoortsesteenweg gevangen werden gehouden, met het gelaat tegen de gevel van het veldwachtershuis plaatsen en fusilleren”: in werkelijkheid werd Gaston Counye gedood door een inslaande obus, en werd Depape midden de straat met een pistool doodgeschoten.

De plaats van dat gesprek [met Irma Laplasse] situeerde Beyer rechts (in de richting van de zee) van de Zeelaan, ter hoogte van de Duitse uitkijkpost. Niet links zoals Van Isacker op het plannetje in zijn boek “Het dossier van Irma Laplasse” had aangeduid.

Dat die uitkijkpost zich rechts van de Zeelaan bevond kan ik verdomd bevestigen. Als kind hebben wij (na de oorlog) nog in de uitkijkpost gespeeld. Wij hebben er zelfs een (vernietigde) pistool gevonden.

Inderdaad Laplasse was geen aanhangster van het nazisme.

Uit welke bronnen haalt u die "in werkelijkheid"?

Jean-Marie Pylyser
- Executie zonder vonnis
- Arrest na executie

Eens volwassen heb ik persoonlijk met meerdere personen gesproken die die duisteren periode hebben meegemaakt.
Zowel zwarten o.a. familie Goderis
Zowel witten o.a de familie Ureel
Zowel Witte Brigade: Louis Vieren, actief betrokken bij de gevechten en daarbij zwaar gewond
Zowel grijze vb Berten Mus
Zowel fantasten Georges (Potter) Dorné

[SIZE=3]Ik weet met geschiedkundige zekerheid dat Irma Laplasse nooit had nooit mogen terechtgesteld worden, het toenmalig gerecht in de toenmalige tijdsgeest heeft een grove fout gemaakt om bepaalde personen naar de mond te praten!! en haar feitelijk onder druk van bepaalde personen heeft veroordeeld tot de doodstraf, wat gezien de tijdsgeest begrijpelijk is maar onaanvaardbaar. Een mens het leven ontnemen op wankele gegevens had nooit mogen gebeuren.[/SIZE][SIZE=3]Irma Laplasse werd na de oorlog veroordeeld tot de doodstraf wegens verraad. Ze werd op 30 mei 1945 doodgeschoten. De familie Laplasse werkte tijdens de oorlog samen met de Duitsers[/SIZE]. [SIZE=3]Op 8 september 1944 werd zoon Laplasse opgepakt door het verzet. Hij werd samen met enkele Duitsers opgesloten. Daarop zou Irma Laplasse naar de Duitse legerpost in Oostduinkerke gegaan zijn. Duitse soldaten bevrijdden de gevangenen. Daarbij kwamen 7 verzetslui om. De belangrijkste getuige op het nieuwe[/SIZE] [SIZE=3]proces was Peter Lenz. Hij was [/SIZE][SIZE=3]soldaat in het Duitse leger. Lenz was op 8 september van dienst in Oostduinkerke. Hij verklaarde dat er een onbekende vrouw bij hem kwam. Ze klaagde dat haar zoon was opgepakt. Lenz liet dat weten aan zijn oversten. Die lieten hem even later weten dat er een actie zou volgen. Is Laplasse daarom schuldig aan verraad? Ze wou haar zoon bevrijden die was gevangen genomen door de “Witte Brigade” een normale reactie van een moeder die zich toen moest wenden tot de[/SIZE] [SIZE=3]aan de macht zijnde bezetter, maar daarom Schuldig? [/SIZE][SIZE=3]Na de ophefmakende verklaring van professor Van Isacker dat een in 1971 nog levende kroongetuige toegaf valse verklaringen te hebben afgelegd, vroeg de toenmalige minister Wathelet op 23 februari 1994 een herziening van het proces.
[SIZE=3]In 1995 verscheen er bij uitgeverij J.M.P.-Trends het boek `Executie zonder vonnis' van de journalist Jean-Marie Pylyser. Op de achterflap staat: " De schuld of onschuld van de betrokkene wordt al sinds het verschijnen van `Het dagboek van Irma Laplasse' in 1949 niet meer in vraag gesteld, vermits men haar toen al zag als een Vlaamse heldin. In veel publicaties wordt geschreven dat zij het weerloze slachtoffer geworden was van de hatelijke repressie en onschuldig werd terechtgesteld. Het onderzoek van Pylyser leverde nieuwe getuigenissen op waarbij zelfs een Duitse Feldwebel verklaart dat het verrraad van een Belgische vrouw de oorzaak is van de Duitse aanval op de verzetslieden te Oostduinkerke. Een andere getuige onthult dat Irma Laplasse in de voormiddag in de batterij aanwezig was." [/SIZE]
[SIZE=3]Bovendien zegt een nieuwe getuige dat de Duitsers voor hun aanval in het dorp even halt hielden aan het huis van Irma laplasse en vermoedelijk nog verdere informatie inwonnen. Nog steeds rijzen er allerhande vragen en dient er eindelijk een grondig gerechtelijk onderzoek gedaan te worden.[/SIZE][/SIZE][SIZE=3]In 1949 werd het gevangenisdagboek 'Het dagboek van Irma Laplasse' met een voorwoord van de journalist Louis De Lentdecker gepubliceerd. De Lentdecker die notabene zelf lid is geweest van het verzet bij het Geheim Leger, en daar onmiskenbaar altijd spijt van heeft gehad, zoals blijkt uit zijn boek "Tussen twee vuren" uit 1985[/SIZE]

De repressie, dat is een mooi staaltje van belgische democratie, en mag zeker en vast nooit vergeten worden.
Ik heb uit betrouwbare bronnen genoeg verhalen over 'de witten' gehoord...

De collaboratie is nochtans juist hetzelfde hoor, en itt de repressie, wordt collaboratie heden ten dage nog altijd herdacht en vereerd door sommigen.

Ach ja, het samenwerken met de bezetter van een land dat je haat is natuurlijk stukken erger dan mensen opsluiten, ophangen of neerschieten zonder enige vorm van proces.

Het is steeds de overwinnaar die beslist wat oorlogsmisdaden zijn...

NEEN. ZE WERD NIET TEN ONRECHTE TER DOOD VEROORDEELD.
Bij de herziening van haar proces werd ze schuldig bevonden aan ALLE feiten. Alleen, in 1994 was de doodstraf afgeschaft (terecht, of ten onrechte). Ze kon niet meer ter dood veroordeeld worden. Maar ze is wel schuildig bevonden aan alle feiten, ook die waarvoor ze in de jaren veertig de doodstraf heeft gekregen.