| araneus |
3 augustus 2006 08:52 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door groene flamingant
(Bericht 1850873)
Totale willekeur is overdreven maar er zit zeker een grond van waarheid in. Toevallig ken ik iemand die een tijdlang met vluchtelingendossiers bezig was. Veel hangt af van de persoon die met jouw dossier bezig is. Als je het geluk hebt een persoon te hebben die zijn job serieus neemt, maak je met een goed dossier een goeie kans maar eigenlijk (dat staat niet zo op papier maar daar komt het in de praktijk wel op neer) wil de regering zo weinig mogelijk migranten. Dus wordt ambtenaren die hun job te serieus nemen (lees: genoeg tijd nemen om hun dossiers grondig af te handelen) duidelijk gemaakt dat hun aantal dossiers te laag ligt. Wie wél veel dossiers afhandelt krijgt goeie kritieken. Of die dossiers dan echt grondig bestudeerd zijn, daar ligt men niet echt wakker van. Op papier zijn er duidelijke regels waaraan een kandidaat moet voldoen maar in de praktijk is de regel dus: hoe meer we er terugsturen hoe beter.
|
Het klopt inderdaad dat je geluk moet hebben met welke dossierbeheerder je te maken krijgt. Het is echter niet zo dat deze lang aan een dossier werken. Deze enkelingen werken efficiënt en geven binnen een redelijke (of wettelijke) termijn een antwoord. De anderen werken niet aan de dossiers. Lees mijn voorbeeld van de dienst studenten. Voor oktober moeten zij in feite een antwoord geven, tot in mei-juni hoor je niks van hen en plotseling regent het positieve adviezen. De vakantieperiode en de verwachte nieuwe dossiers in september zullen hier wel niet vreemd aan zijn.
Ik weet dat de Belgische staat zo weinig mogelijk migranten wil. Ergens kan ik dit nog begrijpen. Maar gezien de mondiale economie en het veelvuldig (ver) reizen van de mensen is de kans inderdaad heel groot dat er liefdes ontstaan over de landgrenzen heen. Wanneer deze mensen uit liefde trouwen mag de Belgische staat hier niet te veel hindernissen opwerpen. De europese wetgeving is hier trouwens heel duidelijk.
Waar in andere landen het beleid soms streng is, heb je tenminste nog rechtszekerheid. Je weet wat je kan verwachten als je aan de procedure begint (zoals bv. in NL, na de wetswijzigingen van 'IJzeren Rita').
Hier in België bestaat die rechtszekerheid niet. De ambtenaren hanteren (van hogerhand opgelegd ?) een zekere willekeur. Men weet dat het quasi onmogelijk is om hier tegen op te treden. Een procedure voor de rechtbank is lang en duur. De partner zal gegarandeerd terug moeten keren. Het wordt je ook duidelijk gemaakt dat men je 'wel zal vinden'.
|