Lutifer |
12 oktober 2006 07:47 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Karma
(Bericht 2072247)
Ja, klopt wel filosofisch gezien. Waar ik echter een beetje naartoe wil is het gevoel bij de mensen. Als het voor mensen bijvoorbeeld belangrijk is dat ze "aanvaardt" zijn door anderen, dan is dat gevoel nogal belangrijk. Die mensen doen er dan alles aan om de maatschappelijke normen en waarden te volgen.
Bij het overgrote gedeelte van de bevolking heerst (met uitroepingsteken) het gevoel dat ze moeten zijn als de anderen (en toch een tikje anders om in de belangstelling te komen). Dit is ons bijgebracht met de paplepel en is zelfs een beetje onderdeel van onze natuur neem ik aan.
Ik kan me voorstellen dat die overgrote populatie van mensen zich eerder slecht voelen als dit niet zo is. Wat is dan het belangrijkst, je gevoel volgen of je er geen reet van aantrekken en je dus op die manier een beetje ... "afzonderen"?
Waarom doen de meeste kinderen toch zo hun best om (tegen hun natuur in) zich aan te passen?
|
ik vind dit onderwerp nog eens de moeite om over na te denken, Karma.
wat ik in deze thread tot hiertoe( kheb nog niet alles gelezen ) mis is de erkenning van de mens als zijnde een 'sociaal' wezen, vergelijkbaar met wolven die in een roede leven, leven wij ook op 1 of andere wijze samen met andere mensen en is dit voor ons belangrijk.
'Het je geen reet aantrekken van anderen' lijkt mij net een beperking van die vrijheid bij momenten (ik zeg niet altijd) omdat de ander je steeds een spiegel van jezelf voorhoudt, je confronteert, je dingen doet in vraag stellen,je verbaast, je ontroert of je je razend maakt enz. kortom je steeds stimuleert om te groeien als persoon.
Dus een gezond evenwicht tussen je eigen ding doen en rekening houden met anderen om zo ook samen dingen te kunnen doen lijkt me een gezonde vorm van aanpassing die je vrijheid en je ontplooiingskansen vergroot.
voila dat was efkes mijn bijdrage.
|