Als de ene niks krijgt en anderen wel, vind ik dat evengoed een bestendiging van armoede. De ongelijkheid blijft immers.

Als tegenargument zou je kunnen zeggen dat het geld dat je opstapelt doorheen je levensloop reeds is belast aan de bron op verschillende wijze. Derhalve zou je toch logisch mogen verwachten dat je zelf kan beschikken over wat overblijft.

Zolang je geen schulden erft kun je in principe met een tabula rasa beginnen.

Dus eigenlijk moet het verboden worden om cadeautjes te geven?

A nee.
We spreken hier over grote bedragen, niet over cadeautjes van twintig euro ofzo. In de definitie van schenking is wel sprake van een bepaald minimumbedrag vooraleer we kunnen spreken van schenking.

Welk minimumbedrag? En waarom dan precies?

Het gaat over de persoon die gaat overlijden, dus die k�*n niet meer beschikken. Bovendien zijn het de rijken die kunnen sparen. Het gaat over die spaarcenten die deze aan zijn nageslacht zal overmaken. Zodoende krijgt dit nageslacht meer kansen dan het nageslacht van de minder bedeelde mensen.

Bij een schenking moet nu toch ook een notaris tussenkomen. En als ik een cadeautje voor kerstmis geef niet hoor.
Schenkingen die als doel hebben de begunstigde te verrijken is iets anders dan een gift met als doel de begunstigde blij te maken of te bedanken,..

Vraag en opmerking blijft.

Zus = niet voorbehouden erfgenaam ,want behorende tot de zijlijn, dus schenking die fors zal belast worden, maar niet afgeschaft.

Dat van die NGO's; dat is idd niet slim van mij, beter de subsidies voor NGO's verhogen.

Je ontwijkt de stelling dat mensen met de vruchten van hun arbeid mogen doen naar hun goeddunken.

Toch niet helemaal; ik heb reeds het onderscheid gemaakt tussen schenking en gift.
Dit is inderdaad een gedeeltelijke beperking van de 'vrijheid' van het individu. Doch ik denk dat U een andere definitie heeft van vrijheid dan ik. Bij het socialisme staat de gelijkheid van kansen voorop, bij het liberalisme de vrijheid van het individu; dit zijn twee gewichten op een weegschaal.
Maar dit is een compleet andere discussie.

Las hier ergens op het forum dat 2% vd bevolking 50% vd rijkdom zou bezitten. Heb het cijfer niet gecontroleerd, maar sowieso zou al te grote ongelijkheid ook nadelig worden voor de rijken zelf omdat toenemende afgunst bij de bevolking uiteindelijk naar een of andere correctie zou leiden (uiteindelijk bepaald de meerderheid vd bevolking wat rechtvaardig is en dat is altijd de zwakke plek van rijke minderheden). Op termijn lost het probleem zichzelf op, denk ik.

Nou, modern liberalisme volgt je anders volledig qua gelijke kansen hoor.

Dat is de kwestie van de onvermijdelijkheid van het socialisme. Ben ik het eigenlijk niet mee eens, omdat Marx volgens mij toch wat te vlug over het probleem van de sociaal-democratie is gegaan. Sociaal-democraten zijn strategisch gezien de grootste vijanden van het socialisme, omdat zij het volk rustig houden met snoepjes. Dus dan kan de revolutie nog lang op zich laten wachten als we stilzitten tot het probleem zich vanzelf oplost.

Maar in ieder geval is de afschaffing van het erfrecht een maatregel om te komen tot socialisme en niet dienende om te komen tot revolutie, zoals U probeert aan te geven?

Je bedoelt hopelijk wel: moderne sociaal-democratie, want Marx en Lenin waren zelf ook "sociaal-democraten".

Toch niet denk ik. Socialisten stellen grenzen aan de individuele vrijheid en geen aan gelijkheid van kansen. Als er gelijke kansen zijn, staat de arbeider op dezelfde hoogte als de patroon. Bij liberalen is het dus net andersom: stellen grenzen aan gelijkheid van kansen (wat trouwens als gevolg heeft dat de vrijheid beperkt wordt..)
Dit nog steeds gebruik makende van de liberale definitie van vrijheid.
Werkelijke vrijheid voor socialisten is opheffing van de vervreemding; iets wat liberalen nodig hebben voor het in stand houden van het systeem.

De reformisten, inderdaad.

Ooit gehoord van een testament?

Dat volgt logischerwijze uit het recht op eigendom.

Hoe verklaart u dan de ondergang van rijke families? (voorbeeld : de Buddenbrocks van Thomas Mann)

Ik ben zelf geen socialist hoor. Ik geloof dat kapitalisme meer welvaart produceert dan gelijk welk socialistisch alternatief dat tot op heden gedaan heeft, ondanks de ongelijkheid die onvermijdelijk erbij hoort, en dat arbeiders in kapitalistische landen een stuk beter af zijn dan hun collega's in communistische/socialistische landen. Dat sluit niet uit dat ik me geen illusies maak over hetgene zou gebeuren met de rijke minderheid als een meerderheid vd bevolking het systeem onrechtvaardig zou vinden.