Ik werk idd hard en ik kan resultaten laten zien. De mensen die voor me werken, werken ook hard, en die worden navenant vergoed en dat los van wat vakbonden en anderen er over zeggen. Zij die hard werken, krijgen een hoop terug. Zij die niet hard werken, krijgen niets. Is dat verkeerd?

Wie zegt dat ik werknemers terg of regels overtreed?

't Is simpel hé:
Belast de obsceen hoge topweddes met 9O%, zoals David C Korten voorstelt.

idd...

Als je met 'op staande voet' bedoelt 'zonder opzegtermijn of vergoeding' - ontslag om dringende redenen dus - dan is "een aantal slechte beslissingen" daarvoor geen geldige reden. Dingen zoals geweldpleging en diefstal wel.

Da's dus al blijkbaar de eerste regel die je aan je laars lapt.

Vooreerst weet je niet in welke organisatie ik werk, laat staan dat je weet op welk niveau ik opereer. 'k Zou dus niet al te snel overgaan tot conclusies aangaande regels die ik al dan niet aan mijn laars zou lappen. Dat past misschien mooi in een plaatje van sfeerzetting tegen de tegenpartij, maar het is ook niet meer dan dat.

En met ontslag op staande voet bedoel ik vandaag op het matje geroepen worden, met de boodschap dat je morgen niet meer terug hoeft te komen. Geen opzegtermijn dus; enkel een verbrekings-vergoeding van het contract. Tot zover het "aan de laars lappen van regels".

Hoera, laten we alle werkgevers en bedrijfsleiders straffen. Wat hebben zij ooit gedaan voor de maatschappij? Producten aanbieden? Diensten leveren? Yeah right!

Da's dan geen ontslag op staande voet zoals dat meestal wordt begrepen, maar goed.

Vat ik het goed samen dat je geen probleem hebt om je bedrijf te runnen volgens de regels en wetten die er gelden, maar dat je aan openheid een lak hebt als dat betekent dat het brede publiek dan politiek druk kan uitoefenen om bepaalde regels en wetten te veranderen?

eno2 beleeft zijn tweede jeugd :-D

Een bedrijf run je gewoon volgens de lokaal geldende regels en wetten; een andere keuze heb je niet dus die vraag is zelfs overbodig.
Verder heb ik zelfs geen probleem met openheid, zolang die openheid geen excuus wordt voor allerlei bemoeinissen van allerhande groeperingen op gebieden waar die groeperingen geen zaken mee hebben of op gebieden waar ze zelfs flagrant de privacy van de geviseerde partij gaan schenden.
Een contract is een overeenkomst tussen werknemer en werkgever en niemand anders; loon, extralegale voordelen, opslag en noem maar op, maken daar deel van uit en gaan dus ook enkel die werknemer en werkgever aan. Anderen (zelfs vakbonden) hebben daar hoegenaamd geen zaken mee. Als ik aan een werknemer 150000 netto wil geven op jaarbasis, dan is dat mijn zaak; als mijn werkgever mij dit jaar 15% opslag exclusief indexatie wil geven, ipv de aangegeven opslag van 5% inclusief indexatie op twee jaar, dan is dat ook zijn zaak. Idem dito voor raden van bestuur. Ik wacht nog steeds op een argument waarom anderen daar iets over te zeggen zouden hebben.

Als het grote publiek er werkelijk wetten wil doordrukken, waardoor de maatschappij zijn zegje moet kunnen doen over lonen en voordelen, dan moeten ze maar zo consequent zijn hun eigen lonen ook door die maatschappij te laten bepalen, en dan moeten ze er maar tegen kunnen dat anderen zich in het buitenland gaan laten uitbetalen. Ook dat is volkomen wettelijk...

Je hebt wel degelijk de keuze om de wetten en regels aan je laars te lappen, ga maar eens kijken op de rol van de arbeidsrechtbank.

Je argument staart je al heel de tijd in de ogen: wie maakt die lokale wetten en regels? De facto anderen. Het is logisch dat je zelf (of via een gekozen vertegenwoordiger) wil betrokken zijn bij het maken van die wetten, maar je pleit toch niet voor een volledige zelfregulering van lonen.

De maatschappij doet al van lang voor de democratie zoals we die kennen zijn zegje over lonen, denk maar aan de middeleeuwse gilden.

Tuurlijk heb je die keuze, maar ik heb betere zaken te doen dan mijn tijd te verdoen in een arbeidsrechtbank.

Het argument staart me in de ogen? Welk argument dan? Waar staat er één argument dat aangeeft waarom de maatschappij zou moeten kunnen ingrijpen bij persoonlijke contracten? Is er dan één wet of regel die mij zegt wat ik al dan niet aan mijn werknemer mag geven?

De maatschappij wil over alles en nog wat zijn zegje doen; dat wil daarom niet zeggen dat we dat zegje au serieux moeten nemen, zeker niet bij persoonlijke aangelegenheden zoals verloning.

Allée, Sfax, wat zijn dan wetten en afspraken rond minimumloon, werkuren, CAO-akkoorden, etc...?

En wie maakt die wetten? Het is toch de samenleving die bij monde van de wetgever dat soort zaken vastlegt.

Je antwoordt niet op de vraag. Dat zijn wetten over wat ik mijn werknemer moet geven, niet over wat ik hem mag geven. Ik wacht dus nog steeds op een antwoord; waarom zou ik mijn werknemer niet zoveel mogen geven als ik wil of waarom zou mijn werkgever mij niet zoveel mogen geven als hij wil?

Idem voor CAO-'s; dat zijn algemene richtlijnen, maar ook niet meer dan dat. Als ik mijn goed presterende werknemers iets meer wil geven, en mijn slecht presterende werknemers niet, wat is daar dan slecht aan? Of vind je het gewoonweg niet kunnen dat anderen meer krijgen?

Dit topic staat centraal in de Franse presidentsverkiezingen.

:: Royal stelt voor de vennootschapsbelasting te verlagen voor bedrijven die investeren in de economie, en een verhoging voor bedrijven die investeren in abstracte, anonieme aandeelhouders die niks bijdragen aan de economie.

:: Sarkozy stelt voor om niks te doen en de ongelijkheidsmotor van de globalisering nog wat aan te zwengelen.

Persoonlijk ben ik voorstander van Royal's voorstel, maar dat moet dan wel op Europese schaal doorgevoerd worden en dat vereist een harmonisering van de vennootschapsbelasting.


Als dat er niet komt binnen afzienbare tijd, dan voorspel ik inderdaad de ontploffing van een populistische bom. Mocht die bom links zijn, dan zal ze de juiste mensen treffen; is ze rechts, dan treft ze de verkeerde mensen en speelt ze in het voordeel van de globaliseerders en zij die de ongelijkheid stimuleren.

-

Dus, mensen die in een bedrijf investeren en die het bedrijf zo kapitaal verschaffen om R&D te doen, om te vernieuwen, om te verbeteren, om te investeren of simpelweg om te overleven, die moeten afgestraft worden? Raar standpunt voor iemand die aan de andere kant stelt dat men in de economie moet investeren. Een aandeelhouder investeert dus blijkbaar niet in het bedrijf en dus ook niet in de economie... :roll:

Trouwens, als historicus valt mij een feit op dat het 'essentialiseren' van de huidige toestand ondergraaft.



Een CEO als Marc Coucke, toch echt geen groot licht, zei overlaatst op de vraag of het grote verschil in lonen wel houdbaar is, letterlijk: "ja een topmanager kan 100 keer meer talent hebben dan een gewone werknemer, ja een topmanager kan 100 keer creatiever zijn dan een gewone werknemer, en ja, hij mag dus ook honderd keer meer verdienen."

Marc Coucke behoort alleszins niet tot die groep, maar hij verdient wel honderd keer meer dan een gemiddelde werknemer.

:: Welnu: twintig jaar geleden waren de topmanagerslonen slechts 20 keer hoger; vandaag 100 keer.

:: Betekent dit dat de hersenen van deze topmanagers op twintig jaar tijd plots vijf keer performanter zijn geworden dan die van een gewone werknemer? Of anders gesteld: is een gewoon mens zoals u, beste lezer, op twintig jaar tijd plots vijf keer achterlijker geworden dan deze CEOs?

Ik denk het niet.

Dit op zeer simpele historische feiten gebaseerde punt bewijst onomstotelijk dat er in het huidige kapitalistische systeem van globalisering en aandeelhouderstirannie een ongelijkheidsmotor werkzaam is, die op geen enkele manier nog de maatstaf "loon naar werken" reflecteert.

We moeten dus ingrijpen. Het systeem veroorzaakt gevaarlijke absurditeiten.

-

Hmmm, als je dan toch op basis van eenvoudige historische feiten wil beginnen werken: hoeveel is de verantwoordelijkheid van het topmanagement toegenomen in een geglobaliseerde wereld en economie tov vroeger? Denkkje dat een factor 5 zal volstaan?

We kunnen de zaak ook eleganter en spitsvondiger aanpakken.

-Welke menselijke eigenschappen worden vandaag door het mondiale kapitalisme beloond? Aggressie, pusherigheid, blinde competitiedrift, amoraliteit, testosteron, Streberigheid, boekhoudkundige kneuterigheid (elken dag uren lang naar jaarrekeningen willen kijken), egoïsme en algemene kleingeestigheid.

De mens is natuurlijk meer dan deze combinatie van onnozelheid.

-We kunnen dus een systeem bedenken waarbij ook andere kwaliteiten van de mens fundamenteel worden erkend en gewaardeerd.

-Ik stel voor dat we de grote, door de wetenschap erkende domeinen van intelligentie testen bij elke werknemer, en daar een index van maken. Op basis daarvan wordt een beloning berekend. Elk intelligentiedomein wordt even zwaar gewogen.

-Deze domeinen zijn:
:: motorische en lichamelijke intelligentie (de habitus)
:: sociale intelligentie
:: 'intellectuele' intelligentie ("IQ")
:: ethische en morele intelligentie
:: muzikale en artistieke intelligentie

Sommige wetenschappers hebben nog veel complexere velden van intelligentie geïdentificeerd.

Maar we kunnen het toch allemaal eens zijn dat de kwaliteiten die het kapitalisme vandaag verloont allesbehalve interessant, laat staan menselijk zijn.

We moeten dus dringend andere maatstaven vinden voor hoe de mens gewaardeerd wordt in zijn volledige eigenheid.


Eén ding is zeker: een weinig begaafd en zeer onvolkomen man als Marc Coucke zou er een zeer gemiddeld loon aan over houden.