zie ook
http://noorderlicht.vpro.nl/artikelen/14409677/

Niet juist, bij een explosie komende de wegvliegende delen steeds met elkaar in botsing en ik kan u verzekeren dat er altijd delen terugvliegen naar het centrum door deze botsingen.

Daarnaast zou de door u omschreven leegte slechts een gebeid zonder aanwezige materie zijn, het verschilt fundamenteel van het echte niets "buiten" ons universum. De natuurconstantes en "-wetten bestaan immers in de "centrale leegte" wel en niet in het echte niets.

De oerknal was nou niet echt een typische explosie, (er was ook helemaal geen knal bij de oerknal omdat er nog niks was om geluid te dragen bijvoorbeeld). Je kan je voorstellen dat alles een snelheid naar buiten krijgt die kan variëren van nul tot de lichtsnelheid. Er zijn tenslotte ook deeltjes waarop de netto krachten (bijna) nul zijn, die blijven (bijna) stilhangen. Er is geen minimumsnelheid die deeltjes over moeten houden aan deze gebeurtenis. Sterker nog, het centrum van het universum zou best wel eens nogal vol kunnen zijn ten opzichtte van de rest, simpelweg omdat een bol met een bepaalde straal veel minder inhoud heeft dan een 'schil' bestaande uit een bol met 2 keer die straal-de eerste bol. Of anders gesteld: de buitenste regionen zijn heel erg opgerekt, dus zelfs als er relatief veel materie aanwezig was zijn ze nog redelijk leeg.

Dan is er ook nog het verschijnsel dat het heelal blijft uitdijen, dat er een kracht achter lijkt te zitten die nu nog werkt en die de zwaartekracht tegenwerkt, maar ook met deze kracht bewegen de buitenste deeltjes harder dan de binnenste.

Wij liggen niet aan de rand van het universum toch? Wij hebben toch aan alle kanten wel een sterrenhemel met enorm veel sterrenstelsels erin enzo? Volgens mij is er geen sprake van een schil, hooguit van een 'meest dichte zone'die als een soort ring ergens tussen het uiteinde en het midden ligt...

In feite is de centrale leegte gevuld met de restanten en het geheugen van de explosie en het echte niets kent deze zaken niet omdat er daar niets gebeurd is wat erop lijkt.
Het zijn verschillende leegtes.
Het heelal is een vel, vlies, schil die langs de binnenkant evolueert maar langs de buitenkant niet.
Is dat nu juist ?

[quote=satiper;2651810]Mooie voorstelling. Bedankt.
Ik had het ook zo begrepen maar na het lezen van bericht 42 van Brandaan ben ik zelf aan het evolueren........ dat hoop ik toch.

[quote]
Wordt het heelal dan groter, verplaatsen de buitenste deeltjes zich nog steeds verder van de plaats van de explosie ? Indien wel, dan groeit het heelal toch ook langs de buitenkant.....

Niet duidelijk begrensd, een beetje wazig, in elkaar lopend ?

Thnx ;) met alle respect wat je typte is ZEKERS waarheid maar wat ik schreef ook .


Water vloeit iddd ( wat dat ook mogen zijn ) en men kan er in bewegen maar kan jij water in je hand nemen en zeggen dit is water ....wat ik dan zie is een natte hand ...geen water!

Als water o zo vol zou zijn laat me dan is de volheid zien van water :-p


Klopt ons lichaam is ook zo vol van water en bloed ....zichtbaar ...toch zijn er mensen die zich leeg voelen & wat ik schreef over het volle en het lege heeft andere betekenissen .

Voor mij kan water en een lichaam dus niet enkel vol zijn maar ook leeg ...waar vele niet op letten,jammer genoeg .

Merci voor de reply op men posts

[quote=labyrinth;2652120]Ja. Ik weet niet echt hoe het zit, maar ik dacht dat het heelal bleef uitdijen met de lichtsnelheid. Er is niks buiten het heelal omdat zelfs de dimensies waaruit het heelal bestaat zich niet sneller uit kunnen breiden dan de lichtsnelheid. En wat daar dan buiten ligt, ja, niks, daarbuiten zijn geen dimensies, die breiden zich wel uit, ze groeien, maar er is niks waar ze ingroeien...

Ja, zoiets. Stel je voor dat het heelal feitelijk voor het overgrote deel leeg is. Er zijn weinig atomen, een atoom bestaat voor het grootste deel uit helemaal niets en de protonenn en neutronen in de kern bestaan ook weer vooral uit niets. In die context is een gebied nooit echt leeg, je meet hoe vol een gebied is aan de hand van hoeveel materie er in een bepaald volume ruimte hangt. Stel je neemt nou twee kubieke meters, de ene helemaal zonder atomen, de ander met atomen. Nu zet je die twee meters naast elkaar, maak je een verbinding en zorg je dat de temperatuur boven het absolute nulpunt blijft (dat is het overal in het universum). De deeltjes in de volle kubus zullen een beetje bewegen en tegen elkaar botsen. Als er wanden aan je kubus zitten botsen daar ook deeltjes tegenaan, dat is luchtdruk. De deeltjes zullen zich door bewegen en botsen gelijkmatig over de complete ruimte, bestaande uit twee kubussen gaan verspreiden. Materie verspreid zichzelf, het gaat langzaam, maar het gebeurd, dus je zal binnen de dimensies van het universum niet gauw een 'grens' tussen 'wel' en 'geen' materie vinden (behalve natuurlijk bij het oppervlak van een atmosfeerloze rotsplaneet, maar dat is weer een ander verhaal).

[quote]
[quote=Bovenbuur;2653580]Is het niet zo dat wij niets kunnen waarnemen, niet verder kunnen omdat we zelf beperkt zijn door de lichtsnelheid ?
Als ze ingroeien moeten ze het toch in iets doen, dat niets moet de ruimte bieden.

Altijd leuk als men over licht snelheid en atomen begint lol :-)

awel bovenbuur nu vat ik hem in zen volledigheid ...beetje zoals Labirynth bedoelde denk ik .

Tuurlijk is er een eeuwig levende(bouwende) materie en gaan deze dimenties over...of beter lopen ze in elkaar over .

Zowel in stoffelijkheid en onstoffelijke is deze kennis waar ...ook atomen .

Hmmm da wordt ier spannend ;-)

Wat bedoel je Duncan ? Dat de buitendimensies van het heelal tegen alle verwachtingen in uit hun voegen gaan barsten, dat we eindelijk gaan weten of er daar een schepper is of niet in die leegte die geen leegte kan zijn.
Als er al één is dan denk ik toch dat een soort navelstreng ons innig met hem verbindt en dat we moeilijkheden hebben om volwassen te worden.

Wat je schreef is inderdaad juist en jaja er is een verbonden navelstreng met ons hogere zijn ons hoger WETEN ons hogere natuur die vele taloze vormen kent van de grote kunst(en) in ons leven .

Ja veel dat geweten is wordt soms kinderlijk overgedragen en gedragen in een geloofs vorm ( eigenlijk ELKE vorm van geloof) dan hebben we daar in die kinderlijkheid ook een volwassen ...ziel als het ware maar of we die bewust kennen beter omschreven voelen hmmm sommige denk ik .

Maar dat we met de omnipotente creator 1 zijn & zijn zoon en andere heerlijkheden dat is geweten voor sommige ....als ge het ziet .

Gelukkiglijk leeft g'd vandaag de dag nog in vele communies/gemeenschappen en worden zijn genees krachtige en machtige woorden bezongen en aan geprezen als goe !
Zo wordt die navels streng meer krachtiger .....wat ik omschrijf wil niet zeggen dat mensen die zich anders verbonden voelen dat niet zijn...integendeel we zijn toch allen 1 elke vorm van geloof .

Wat ik bedoelde is inderdaad zo dat vanuit de leegte een volwaardig iemand zal opstaan zoals zo vele in de loop der geschiedenis en dat merken we steeds of dat staat steeds in rechtstreekse verbinding met het grote universum ....de chaos waaruit de aarde kwam of onstond.

Alles heeft zo zen tijd en plaats - g.o.d. - galactisch ordende dynamiek.

De moderne natuurkunde is erg vreemd, de manier waarop de wereld is opgebouwd is compleet anders dan de manier waarop hij op onze schaal lijkt te werken. Tijdens de oerknal ontstonden onze dimensies. Onze ruimte en zelfs onze tijd bestaan buiten ons universum niet. Paralelle universa, als die bestaan, liggen dan ook niet in de klassieke zin van het woord een bepaalde afstand van elkaar af. Zonder lucht geen geluidsgolven, zonder dimensies geen wereld. Het 'universum' is een term die zowel slaat op alles wat er binnen die dimensies is als op die dimensies zelf, de voorwaarden voor het bestaan van alle dingen die wij kennen. Wat er 'buiten' het universum ook bestaat, het heeft zich aan hele andere regels te houden dan onze energie en materie.
Wat onze metingen ook moeilijk maakt is het feit dat wij ons in het reageerbuisje 'universum' bevinden. Stel je bijvoorbeeld voor dat zwarte gaten de uitzetting van het universum zouden afremmen, zouden wij dat dan merken of zou de tijd zelf gewoon langzamer gaan? Kan het dan niet zo zijn dat het universum feitelijk al inkrimpt, maar dat wij dat 'met de tijd mee' meemaken? Of misschien zijn we wel op de heen- en op de terugweg tegelijkertijd. Ik zou het niet weten, ik hoef gelukkig slechts ingenieur te worden...

Bij mijn weten is er een vrij grote eensgezindheid (onder wetenschappers)dat de meeste materie zich van elkaar aan het verwijderen is (uitdijend universum).
Hoe ik me dat uitdijend universum moet voorstellen is me echter niet helemaal duidelijk. Is het nu een schil of beignet/kramiek of nog wat anders, alleszins smakelijk ;-)

Duncan

De reden dat ik weinig op jouw postings reageer is dat ik ze grotendeels niet begrijp.
Niks van aantrekken :)

Aaah
oké dan is het eens hoog tijd dat ik mezelf verantwoor tgo u ....verduidenlijken dus .

Vraag maar ik bijt ni ...alez in dit leven toch ni :-D

Neej nen donut lol ;-)

Is er iets wat je niet kan met een donut
cfr. Homer Simpson ;-)

Heen of terug we zijn op weg ...... is het niet de reis die belangrijk is ?
Als u zorgt voor deftige wegen die niet te snel instorten, zwarte gaten ontwijkt, bref als u duurzaam en ethisch onderneemt wordt het beslist interessant en zeker de moeite waard.
Succes met uw studies en bedankt voor alle inlichtingen.

Laat die vraag aan de wetenschap over.