Groentje-18 |
7 december 2007 14:07 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kortaf
(Bericht 3130195)
Zoals je aangeeft heeft het heel veel met grenzen te maken.
Ik heb het altijd vreemd gevonden dat als in huis de telefoon gaat, iedereen direct rechtveert en alles waar ie mee bezig was verplicht laat vallen. Een telefonische oproep is niet meer waard dan pakweg iemand die je aanspreekt op het werk of op straat. Als ik met iets dringends of boeiends bezig ben, laat ik de telefoon gewoon rinkelen.
Elk mens heeft het recht zijn grenzen te bepalen en moet dat ook doen. Zoniet word je een speelbal.
Die telefoonangst zou wel eens veel met grenzen kunnen te maken hebben.
|
Voil�*!
Ik heb daar een tijdje geleden nog een discussie over gehad met mijn huisgenoten. :oops:
Ze vinden het nodig om als we allemaal gezellig samen zijn aan het genieten van een (dan nog) warme culinaire hoogstand als een gek naar de telefoon te hollen als die gaat (de beller moest maar eens ongeduldig zijn en snel inhaken). Dat mogen ze van mij, als ze hun eigen genot of dat moment niet belangrijk genoeg vinden. Maar die telefoon dan nog eens onder de neus van iemand anders duwen indien die aan de telefoon gevraagd wordt gaat me te ver... :oops:
We zitten heus niet voortdurend aan tafel (te eten), en bellen en gezellig eten met de familie tegelijk gaan nu eenmaal niet goed samen.
Als je dan toch de telefoon zonodig moét opnemen en het is niet voor jou getuigt het mijns inziens toch van respect om even te zeggen dat de persoon voor wie het is even bezig is en wel zal terugbellen.
Toegegeven, er kan wel eens een noodgeval voorkomen en als je weet dat dat kan gebeuren laat je de telefoon best niet zomaar overgaan. Maar ik begrijp mensen die de telefoon voor echt alles laten vallen om dan op te merken dat ze bij wijze van spreken in allerijl het kerstdiner dat voor de laatste keer met de volledige familie samen kon doorgaan voor een callcenter hebben verlaten toch niet zo goed.
|