Turkje |
7 december 2007 13:40 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot
(Bericht 3130109)
Het is inderdaad niet zwart/wit, maar ik ben wel van oordeel dat het Vlaams-nationalisme meer tendeert naar volksnationalisme dan het Belgisch nationalisme, dat zich immers niet kan beroepen op één taal, een noemenswaardige gedeelde geschiedenis en dies meer. Er zijn uiteraard Belgicisten die ook mythes inroepen, maar zeg eens eerlijk: op hoeveel handen kun je die tellen?
|
Euhm, excuseer, maar hier ga ik toch niet mee akkoord. Ten eerste zijn er ongeveel evenveel mythes over Belgische natie-vorming dan over Vlaamse natie-vorming. Voorbeelden te over langs beide zijden: de Guldensporenslag bvb., en de Belgen zijn de dappersten aller Galliërs. Ten tweede zijn beide groepen even actief in het historisch "debunken" van beider mythes.
Ik denk dat u te ongevoelig bent over wat een land zijn, juist inhoudt: hoe rationeel u het immers ook wenst te bekijken, een land kan niet bestaan zonder samenhorigheidsgevoel. En mythes (maar ook rituelen etc.) zijn een belangrijk onderdeel om dat gevoel te voeden. De installatie van een koning aan het hoofd van België hoort daar trouwens ook bij.
Citaat:
Dat 'België in het klein' lijkt mij onvermijdelijk. Brussel is een smeltkroes. Er is geen ander nationalisme in Brussel mogelijk dan een liberaal nationalisme. De omliggende gemeenten kunnen zich - en daarin geef ik Bruno Dewever volmondig gelijk - niet Vlaams noemen, en sommigen liggen op de Germaans-Romaanse grens, die geen ondoorlaatbare muur is. Het zijn de facto tweetalige gemeenten juist omwille van de nabijheid van Brussel en die grens. In die zin zullen ze een 'Belgische' look behouden.
|
Dat klopt, en daarom wil ik van Brussel geen tweede België maken. Uw voorstel leek daar verdacht veel op (enkel een kwestie van "grenzen trekken"). Maar in één van uw latere posts geeft u dan weer grif toe dat het moeilijk wordt om die grenzen te trekken, en bij uitbreiding dat die in de toekomst ook weer ter discussie zullen komen te staan. Ik pleit er dan ook voor om van Brussel geen aparte natie te maken, maar om het ieder land apart, en in onderlinge afspraak, mogelijk te maken om specifieke investeringen voor specifieke taalgroepen te doen. Brussel-stad zelf kan dan staatskundig bestaan als een "lege doos", een puur administratief zenuwcentrum.
|