Neh, bij de Surinamers zit het anders en het zit wéér anders bij de Antillianen.

Ik geloof dat de wens van Nederland om geen koloniale macht meer te zijn oprecht was in die tijd en in 1975 was het dan eindelijk zover. Het is alleen stom aangepakt. Als je eeuwenlang de scepter zwaait in een land volstaat het niet plotseling je vlag te strijken, een goede bestuurs- en infrastructuur achter te laten en de komende 35 jaar ontwikkelingsgeld te beloven. Het had anders moeten worden aangepakt, deze manier was onverantwoordelijk. Ik had liever gezien dat de overgang geleidelijker was gegaan, zeg 5 jaar, en dat stap voor stap de soevereiniteit zou worden overgedragen. Natuurlijk ben je dan nog wel 5 jaar langer de koloniale schandvlek van Europa maar het had de bewoners meer ruimte gegeven om zelf één en ander goed op poten te zetten en te ontwikkelen.

Edit: Overigens vind ik dat de banden moeten worden aangehaald tussen Suriname en Nederland. Niet om weer één land te vormen maar op basis van gelijkwaardigheid en een gedeelde geschiedenis.

Dat is EXACT letter per letter hetgeen hier gezegd wordt over Kongo. Met uitzondering van het jaartal 1975, dat dan 1960 zou zijn.

Dat kan. Ik heb er alleen hoe dan ook geen bijbedoelingen mee. Ik ben geen imperialist en ook geen kolonialist. Ik vind het verkeerd dat wij plotseling onze koffers hebben gepakt en het land met een machtvacuum hebben achtergelaten waardoor een Desi Bouterse plotseling de macht kon grijpen. Dát iemand als Bouterse de macht kon grijpen vind ik de verantwoordelijkheid van Nederland.

Ik ken heus wel de argumenten van degenen die zeggen dat wij er sowieso niets te zoeken hadden en dat wat er in Suriname gebeurde na het vertrek van Nederlanders ons niets zou aangaan omdat het Surinaamse volk zélf moet beslissen wat het wil. ''Als ze een dictator willen moeten ze dat zelf weten, dat gaat neo-koloniaal Nederland niets aan''. Maar ik vind dat te makkelijk en te onverschillig.

Waarbij u wel stil blijft over de rol van Nederland bij de dictatuur van Bouterse...
De rol van Nederland als koloniale macht verschilt niets van andere machten (Groot-Brittannië, België, Frankrijk,...).
Achter de schermen heeft men geen bezwaren om dictaturen te steunen. En wanneer de omstandigheden veranderen, heeft men evenmin bezwaren om militair in te grijpen (of in het geval van Nederland-Suriname: de voorbereidingen treffen tot).
De koloniale mogendheidheden blijven zich tot op vandaag moeien in de aangelegenheden van hun (sinds enkele decenia officieuze) kolonies.
Ieder van deze koloniale machten noemt zijn eigen situatie uitzonderlijk, en zo gaat Groot-Brittannië zijn ingrijpen in de Malvinas verdedigen, Nederland in Suriname, België in Kongo en Rwanda, etc...
Men steunt militaire staatsgrepen: ten eerste om de coupplegers schatplichtig aan hen te maken, en ten tweede om een eventueel militair ingrijpen nadien verkocht te krijgen bij de eigen bevolking.
Mocht België Lumumba niet vermoord hebben, Kongo had mogelijks vandaag een welvarend land in het centrum van Afrika geweest. Maar Union Minière zag die lastpost niet graag, en dus moest hij uit de weg geruimd worden.

Zeker. Maar wat is daar mis mee? Nederland probeert (vooral achter de schermen) haar (economische en culturele) belangen in Latijns Amerika veilig te stellen.

Dat is toch wel het minste dat een Nederlandstalig burger mag verwachten van die overheid.

Leopold II deed ook niets anders dan zijn belangen in Kongo veilig stellen.

En u doet waarschijnlijk ook niets anders dan uw eigen belang veilig stellen.
So what?

Nog een keer: Nederland probeert (vooral achter de schermen) haar (economische en culturele) belangen in Latijns Amerika veilig te stellen.

Lijkt me héél verstandig.

Als ik uw huis kom leegroven, stel ik op een gelijkaardige manier mijn financiële belangen veilig. Op korte termijn kan zoiets misschien verstandig lijken, maar op lange termijn is de kan groot dat ik daarvoor in de cel vlieg.