Mijn natte droom is natuurlijk de zelfmoord met een zwaar thermonucleair wapen. Maar dat is niet haalbaar.

;-)

waarom niet? je hebt toch nog wat tijd ?

Zelfs met een poot in de nucleaire dingen is plutonium nu niet direct zo te bekomen. En de vraag was hier: wat doe je als de dood dichtbij is ? Zolang je niet zeker bent dat ze dichtbij is, dan ga je je niet te buiten gaan aan dingen die de rest van uw leven kunnen verkloten he.

Moest ik in staat zijn om op mijn eentje een thermonucleaire bom te maken, dan zou ik mijn diensten allang aan Iran verkocht hebben of zo. Maar ik zou begot niet weten hoe aan het materiaal te geraken.

Nee, ge kunt de leuke momenten van uw leven niet verknoeien met het plannen van een catastrofe voor de anderen he. Dat doe je enkel in de "laatste rechte lijn" en in die laatste rechte lijn is het niet realistisch om te zeggen dat je nog rap een zware waterstofbom ineen gaat draaien. Dat gaat nooit lukken.

Bij iemand gaan aanbellen met een voorhamer, en zijn schedel inkloppen, is al veel realistischer :-)

hier hebben we het geloof ik al over gehad, ne gewonen hamer gaat hiervoor veel praktischer zijn.


je bedoelde wellicht aanbellen aan de voordeur en afmaken met een hamer.

Ik ben vrij zeker dat ik daar niet van kan genieten. Ik zou me eerder zelf slecht voelen na wraak genomen te hebben. Zo van "Waarom is nu allemaal weer nodig?", "Wat doen we elkaar toch weer aan?"

Misschien daarom dat ik werken maak met als titel "Cirkel van geweld" of "De waarheid ligt in het midden"

Toch denk ik niet dat we noodzakelijkerwijze zo verschillend zijn. Uw volgende gedachte is waarschijnlijk dat ik me nu 'moreel superieur' voel. Het ben niet ik die met dat soort van conclusies afkomt. Misschien zeggen die wel iets over uzelf.

Ik hoop dat ik de tijd die ik nog heb kan vullen met liefde. Geven en krijgen.

Nog eens over wraak. Er dwaalt soms wel een gedachte in mijn hoofd rond die op wraak lijkt denk ik soms, alhoewel het geen wens is dat de andere zou lijden. De naar mijn mening arrogante en kortzichtige 'kunstwereld' in Vlaanderen zou ik wel eens op haar plaats gezet willen zien door een internationale erkenning van het belang van mijn 'kunst'.

eigenlijk snap ik die houding echt niet hoor ...

in tijdsnood komen en die dan spenderen aan mensen die ge niet graag ziet ? of verdoen met bezig zijn met die mensen ?

maar soit, die zijn in mijn leven ook zonder tijdsnood, geen seconde van mijn tijd waard eigenlijk.

Lees eens een boeiend boek want dit geraaskal slaat nergens op.

http://www.verlag-anton-schmid.de/d_577.php?v=n127

"Ein Satanisten-Netzwerk regiert die Welt"

Ik zie het verband niet.

Er is ook geen verband.
Lees gewoon dat boek.

Bron

*spooky!*

Als je het niet prettig vindt om wraak te nemen, dan doe je het maar niet.
Het is zoals met foie gras: sommigen haten het anderen zijn er dol op.
Elk moet maar doen of laten waar hij zich het beste bij voelt.

:rofl::rofl::rofl:
Mooie vlucht vooruit!
Het toont aan dat je je de moeite getroost om je in mijn gedachtengang te verplaatsen.

Onvermijdelijk zegt al wat we hier schrijven iets over onszelf.
Als je hier post, dan moet je tegen kritiek kunnen, zelfs op ideeën waarvan je dacht dat ze onaantastbaar of superieur zijn.

Dat lijkt alweer op de vermeende moreel superieure blabla waar je poogde tegen in te dekken. :-)
Als je er goed over nadenkt, zit hier alweer heel wat meer egoïsme in je uitspraak verborgen dan je op het eerste zicht zou denken.
Je wenst immers niet enkel liefde te geven, maar ook te ontvangen...
Maar zelfs zonder dat laatste, als je enkel zogezegd bereid bent liefde te geven, dan nog doet een mens dat enkel en alleen om er zichzelf beter bij te voelen: je meent dat liefde geven goed is en je wenst het goede uit te voeren, omdat je je daar goed bij voelt (anders wens je het niet)

Kijk eens aan!
Een heel mooie bekentenis.
Je voelt revanchisme wegens gebrek aan appreciatie.
Heel normaal hoor: iedereen wil geapprecieerd worden en als men je die erkenning niet gunt, dan kan dat frustreren en wrok oproepen.

Eén kleine contradictie bespeur ik wel: je wenst(e) appreciatie van een Vlaamse kunstwereld die volgens jouw zeggen 'arrogant' en 'kortzichtig' is.
Hoe kan de mening over jouw werk van onbenullen je raken en haat- en wraak-gevoelens oproepen?
Ik zou denken dat de positieve opinie van één enkele expert de kritiek van een massa kalveren te niet doet.
Of zie jij dat anders?

Ik zal U maar gelijk geven, want ik heb nog geen ervaring in het vak...

Nee, het gaat om het eens doen wat je nooit gedaan hebt omdat je altijd schrik had van de juridische consequenties. Moord bijvoorbeeld. De voornaamste reden om niet te moorden is toch dat de kans groot is dat het leven er nadien voor U slechter gaat uit zien. Maar als je aan je laatste dagen toe bent, dan geldt dat dreigement niet meer. Dan is het toch het moment om het eens te doen, nee ? Ik kan best aannemen dat iemand die zijn gans leven al gemoord heeft, daar geen kick meer aan beleeft of zo, en liever zijn laatste dagen of zo aan iets anders besteedt. Maar hetgeen "weten dat het je laatste dagen zijn" vooral doet, is het juk afgooien van alle juridische dreigementen, en U totaal vrij maken in uw handelingen jegens dat.

"Iemand vermoorden" op de bucketlist van Patrictve...

Ja, dat verwondert me niks.

Nooit in jouw leven eens goesting gehad om iemand die U serieus ambeteerde, naar de eeuwige jachtvelden te helpen ? En dan gedacht aan alle ambras dat dat zou meebrengen, het bilan gemaakt, en de kost te hoog gevonden en het maar zo gelaten ? Komaan :-)

Eerlijk gezegd niet nee. Verder dan de goesting om enen ne keer een serieus pak rammel te geven, kom ik niet. Nog nooit de goesting gevoeld om iemand het hoekje om te helpen.

ik moet u teleurstellen

of ik iets doe of laat werd imho nog nooit beinvloed door de juridische consequenties.
ik heb die er ook steeds bijgenomen indien ik iets de moeite waard vond.

eigen morele en ethische normen dan weer wel veel te veel.

Zeg Anna, heb heb tegenwoordig wat voor. Ik heb bijna elke dag seks met mijn vrouw. 8O

Als ik wat meer nadenk, is het eigenlijk folteren dat ik plezanter zou vinden dan doden. Maar niet zomaar in het wilde weg he. Maar er zijn er een paar waar ik daar behoorlijk genoegen aan zou beleven.

Oeioei. De enige reden om mij aan de wet te houden, zijn de lastige gevolgen als ge het niet doet he. Nu is het wel zo dat ik ook mijn principes heb, en heel toevallig komt de wet daar soms mee overeen, maar eigenlijk vrij zelden.

Een van mijn principes is dat als iemand zich niet aan mijn principes houdt tegenover mij, ik dan ook helemaal aan niks qua principe meer gehouden ben jegens hem/haar. Vandaar de potentiele jouissance om die eens gaan te folteren of te vermoorden of zo. Dat ik enkel niet doe omdat het legaal te zware gevolgen zou hebben. Iemand die mij besteelt, die mag ik vermoorden bijvoorbeeld. Want door mij te bestelen, heeft-ie "contractbreuk" gepleegd qua principes tegenover mij, en is er dus geen sociaal contract meer tussen hem en mij. Dus ook geen principes meer.

Ik heb ook zo mijn principes.
Bijvoorbeeld iemand die mijn dochters zou aanranden, knijp ik persoonlijk met een snoeischaar de ballen af, ook al is dat tegen de wet.
Mijn zoon zal hem dan wel vast houden terwijl ik knip.

Ge begrijpt mij.

't Is een teken dat ge gezond bent !