Hier sé, een échte beroeps...Hier is hij er precies trots op...

En in andere draden maar klagen tot en met...

Weet je, die "bewijzen" vind ik zo'n onzin he, alsof het een goeie indruk geeft als je op een sollicitatiegesprek moet zeggen "kan je mij even een bewijs geven dat ik gesolliciteerd heb? Anders word ik geschorst". Hetzelfde met die aangetekende brieven.

Een aangetekende brief kost 5 �* 6 euro.
Per dag kost dat dus 15 maal 6 euro oftwel 90 euro.
Per maand kost dat dus 2700 euro.
Als de RVA die extra kost van 2700 euro per maand wil dekken lijkt mij dat geen probleem. :rofl:

:silly:

soit enige reactie op dit bericht zal waarschijnlijk ook buiten uw geestelijke capaciteiten vallen zekers:

http://forum.politics.be/showpost.ph...7&postcount=51

:lol:

Die 10 soliicitatietelefoons, moeten die ook aangetekend ?
Maar wat dat ingaan op "alle jobaanbiedingen" betreft, hierin is Vlaanderen (allé Belgie eigenlijk) veel te pamperachtig. Iemand die geen job vind, in een normale leefwereld, start op het niveau waar hij er wel één kan vinden. En vandaar zoekt hij iets dat hem meer bevalt.

In het Groothertogdom Luxemburg is men verplicht om na een bepaald aantal maanden ( ik dacht drie) werkloosheid, elke aangeboden job aan te nemen, anders, geen uitkering meer. In Luxemburg zijn er dan ook weinig werklozen!!

zelfde antwoord als maddox.

ik heb een aantal van die uitnodigingen gehad toen ik even werkloos was.
op mijn cv staat "wetenschappelijk medewerker", dus ik kreeg vacatures toegestuurd voor job als wetenschappelijk medewerker.... als fysicus en chemicus :-D. Zelfs een farmaceutisch bedrijf zat ertussen :-D.
Allemaal goed en wel, ik wil die jobs best wel doen (lijkt me zeer interessant) maar ik vrees toch dat ik me zeer belachelijk maak als ik daar met mijn diploma (psychologie) op ga solliciteren.
De éne vacature die ze me toestuurden die een beetje bij m'n diploma paste was een job op 160 km van waar ik woonde. :roll:
Nu wil ik me wel wat verplaatsen (de job die ik uiteindelijk vond was op drie kwartier van bij me thuis), maar geen 320 km / dag he.

ze zouden het eens moeten wagen om mij te schorsen omdat ik daar niet op in ga :lol:

Uw 15 brieven per dag is trouwens onzin. Ten eerste is het niet mogelijk om altijd 15 nieuwe vacatures per dag te vinden die je zou kunnen uitvoeren, ten tweede kan ik toch geen 15 brieven per dag schrijven :?
Ik zit telkens toch wel lang aan een sollicitatie hoor. Opzoeken wat voor dienst of bedrijf het precies is, goede motivatiebrief schrijven, aanpassen van de CV aan de functie (bijv. meer uitleg schrijven bij bepaalde functies of verworven competenties). Dat moet goed zijn eh, je krijgt maar 1 kans. Dan nog voorbereiding op de sollicitatie zelf (voor de job waarvoor ik uiteindelijk ben aangenomen heb ik bijna een week gestudeerd voor ik naar de sollicitatie ging). Hoe ik dat studeren nog moet combineren met 15 brieven per dag schrijven weet ik niet - ik zou graag ook nog slapen en eten enzo :?

ze kunnen u daar wel geen 160 km ver sturen voor een job ;-)

Alsof ze dat hier wel doen. Twee kilometer zal waarschijnlijk al te ver zijn.
Aanvulling.
Heb even terug gelezen. Begrijp het nu ;-)
Maar blijft toch het feit, dat mi alleszins, we verkeerd opgevoed zijn. Alsof onder iemands niveau werken, het einde van de wereld is. Wat is er verkeerd om een tijdelijke job, "onder niveau" aan te nemen ? Ik vraag mij trouwens af, of het voor iedereen niet best zou zijn, moest hij dit een beperkte tijd doen.

blijkbaar wel eh
zie http://forum.politics.be/showpost.ph...7&postcount=66

Was ondertussen ook zo ver ;-)

"Snuggere" werklozen verklaren geen auto te hebben. Heeeeel snuggeren verklaren zelfs niet te kunnen fietsen, of geen geld te hebben om een fiets te kunnen kopen (en ik kan hem niet op mijn klein studiootje zetten, meneer, en de vorige fiets is gepikt meneer ....)

De RVA hanteert in dat geval een maksimaal tijdsbestek voor 's ochtends en voor 's avonds met het openbaar vervoer naar je werk te kunnen gaan.

Ik zie daar zeker niks verkeerd mee.
Maar het heeft nadelen. In ieder geval blijft er sowieso minder tijd over om te solliciteren en bij te scholen of je voor te bereiden op een sollicitatie (wat anderen ook mogen beweren). Daarnaast kan je niet meer inspringen op vacatures waarbij je onmiddellijk beschikbaar moet zijn. In de sector waar ik m'n job zocht is dat nogal vaak zo: men zoekt iemand voor een vervanging, je mag de dag na je aanwerving al starten.
Ik zie dat genoeg gebeuren waar ik werk. De sollicitanten die al werken liggen er al op voorhand uit omdat die toch niet onmiddellijk kunnen beginnen.
Voor mij was dat alvast een goeie reden om niet meteen gewoon maar eender welke job te zoeken, maar toch eerst te kijken naar iets dat echt ligt in de richting die ik wou uitgaan. Overigens ook dingen "onder mijn niveau", als het maar in de sector was waar ik wou terechtkomen.
En ik heb effectief een concrete jobaanbieding geweigerd: het was me te ver (iedere dag 3u in de auto zitten), het was niet écht wat ik wilde (job als ergotherapeut ipv als psycholoog) en de duur van het contract was me te lang (1 jaar, binnen die periode ging ik toch al een andere job gevonden hebben en konden zij weer iemand anders zoeken terwijl ik allicht pas dan goed ging ingewerkt zijn...). Geen spijt van overigens, 2 of 3 maand later had ik de "job van m'n leven". Die ik ging gemist hebben als ik daar was, want tussen het bericht dat ik de job had en de effectieve start zat nog geen week...

Als men problemen heeft met opzegtermijnen, kan men nog altijd zijn heil zoeken bij interimwerk. Wat waarschijnlijk in alle gevallen, waar men enkel "werk" zoekt, en geen "job", steeds aangewezen is. Blijft misschien het probleem van voldoende tijd om te solliciteren. Maar langs den andere kant, kan men ook geen jaren blijven solliciteren.
Trouwens, in "mijne tijd" was de situatie wel lichtelijk anders. Werkloosheidsvergoeding kon men toen pas krijgen, na x-aantal maanden gewerkt te hebben (schoolverlaters hadden er geen recht op). Het was toen gaan werken (eender wat) of geen geld (ook de vluchtweg naar het leefloon, was toen nog niet ingeburgerd). Het starten "onder niveau" was toen geen uitzondering.

Natuurlijk kan men geen jaren blijven solliciteren.
Er bestaat trouwens nog steeds iets als wachttijd hoor. Maar ik had al 4 jaar gewerkt toen ik werkloos werd. Mijn eerste job vond ik een maand na afstuderen. Begon wel pas in januari, de maanden daartussen heb ik af en toe een tijdelijk contractje gedaan en voor de rest een beetje vakantie genomen.

Die interims waarvoor ik volgens mij competenties had blijken overigens niet goed combineerbaar met fysieke problemen :?

Wachttijd en uitkeringen voor schoolverlaters en leefloon zijn pas begin jaren 80 ingevoerd door de SP-PS.

En het starten onder niveau was toe wel normaal, maar steeds tijdelijk, want er waren veel minder mensen met diploma's, want men was toen ook maar tot zijn 14de leerplichtig.

De baasjes willen me niet (betalen) en omgekeerd.

Ik ben er echt trots op dat ik in die extreme omstandigheden sowieso nog leef.

Interimkantoren zijn maar op 1 ding uit: klanten in hun database verwerven!
Ik ben bij 20 interimkantoren ingeschreven en heb nog NOOIT een aanbod gekregen! NOOIT!

En als het een aanbod is, is het een tewerkstelling van 5 dagen tot 14 dagen. Ver weg van huis!

Interim=levenslang werkzoekende

Je spreekt jezelf tegen.

En met U zowat een miljoen belgen.
Maw werkloos zijn is geen schande, maar een grote eer, is het nu toch ook niet.