Om het voor de verandering eens met de woorden van Peter Hammill te zeggen:


"The Institute of Mental Health spontaneously killed itself."

Niet alleen in Villa Politica, maar ook in de Keien van de Wetstraat verdedigde Muyters zich heel goed. Kwam heel menselijk over, totaal geen "gemarket product" waarin veel politiekers door hun spin dokters worden gedrukt als een keurslijf. Ik vond het een moedige beslissing van de N-VA om zo iemand binnen te halen.

Nog over Knack: de objectiviteit is inderdaad soms ver te zoeken. Ik weet niet welke persoonlijke vetes er heersen tussen Vankrunkelsven ("Kabouter drift" dixit Meulenaere) en de Knack-redactie, maar hun kritiek op deze politicus geuit door Rik vC in zijn voorwoord was er gewoon over (je kan hetzelfde zeggen over minstens 3/4 van het parlement; t was meer een pamflet van een anonieme nick op P.be dan van een erudiet hoofdredacteur).

Idem met Muyters: telkenmale verwijzingen naar Mieke Offeciers, dus "met zo iemand moet het wel slecht aflopen", dit terwijl Offeciers geen enkele politieke of bestuurservaring had (Muyters wel). De echter redelijk evidente vergelijking met Kris Peeters wordt echter nooit gemaakt (ah neen, want dat zou betekenen dat Muyters wel eens kan lukken als minister, en dat willen ze bij de Knack in hun artikel niet gezegd hebben...).

Zwaar ontgoocheld in de Knack de laatste weken...

Dus een journalist die dergelijke eigen mening als eerste artikel in de Knack (voorwoord/commentaar van Rik VC komt altijd eerst !) naar voren brengt, is plots een objectieve geïnteresseerde buitenstaander in de rest van zijn artikels? Dat is wel een heel naïeve mening.

Ofwel kun je als journalist objectief zijn en toch gerichte, moeilijke vragen stellen (zie interview Goedele Liekens met die pedofiel), ofwel kun je als journalist niet objectief zijn en ligt het er vingerdik op waar je de kijkende/lezende massa naartoe wil sturen (zie interview Kathleen Cools met diezelfde Goedele Liekens in Terzake).

iemand die pleit voor een staatshervorming en niet voor een staatsvorming, is idd een Belgicist hé....

Ah zo, heeft De Krunk zelf gezegd dat hij een stalkend monster is? Daar zal ik in dat artikel hebben overgelezen.
Dus hij heeft naar Knack gebeld en gezegd: 'Zeg, ik ben een stalkend monster en ik maak mijn ex-lief het leven zuur, wil je daar eens iets over schrijven?'

De Krunk is geen zachtgekookt eitje, dat heb ik zelf al mogen ondervinden. Maar het artikel in Knack was een persoonlijke afrekening, niets meer.

Sommigen hebben een ietwat vervormd beeld van wat objectiviteit is. Knack is een opinieblad. Het moet correcte informatie bevatten, zeker, maar over politiek-maatschappelijke kwesties bestaan geen absolute waarheden. Een begrip als "rechtvaardigheid" is voor meerdere interpretaties vatbaar en langs meerdere denkbare wegen bereikbaar. De taak van een opinieblad bestaat er dan ook in voldoende verschillende perspectieven aan bod te laten komen. Dat van vakbonden én werkgevers, liberalen én socialisten, belgicisten én Vlaams-nationalisten.

Mijns inziens slaagt Knack daar meer dan behoorlijk in. Ze werken helaas met een relatief kleine schare vaste journalisten, en dat brengt natuurlijk een zekere kleuring met zich mee: de mannen van de natuurwetenschappelijke artikelen zijn bijvoorbeeld wel erg fervente Darwin-liefhebbers (De Ceulaer, Draulans). Rik van Cauwelaert heeft als "gezicht" van Knack misschien een iets te scherp profiel en zijn aanval op Vankrunkelsven was laag-bij-de-gronds. En het is toch opvallend hoe sommige journalisten mini-oorlogjes uitvechten met welbepaalde politici: niet alleen Meulenaere, maar ook Stijn Tormans (versus Patrick Janssens).

Desondanks komen de meest uiteenlopende figuren aan het woord: de ene week Bart Maddens, de andere week diens andersdenkende collega Luc Huyse. Knack is ook een van de weinige bladen die de moeite neemt Franstalige politici aan bod te laten komen. Daar is niets "belgicistisch" aan: het is de logica zelve zolang België bestaat en omdat de politiek de voorbije jaren nu eenmaal in het teken stond van communautaire discussies. Beide partijen aan het woord laten: d�*t is wat een serieus opinieblad moet doen.

Conclusie: samen met De Standaard nog altijd het beste wat we hebben.

Met dit soort woordgebruik plaats je je wel erg in de hoek van Jan Hyoens.

Het water is dieper dan gedacht. Rare situatie, hoor. Vlaams samen in de regering, Federaal in de oppositie.
BDW legt de schuld niet alleen bij de tsjeven, maar vooral ook bij de Open Vld.

De klassieke truc: men neme een begrip met enge betekenis, men gebruike het vervolgens als containerbegrip voor een hele reeks andere strekkingen (met uitsluiting van één), en eenmaal al wat afwijkt van die ene in dezelfde zak is gestoken, stelt men zichzelf voor als enige alternatief en kanaliseert men zo alle ongenoegen.

Die Dewin, mijn ballen schrompelen er van in elkaar.

Nee, hij legt soms de minder fraaie kanten bloot. Dat de meesten daar niet op reageren, is omdat ze die kant ook niet uitgesmeerd willen zien. Dus laten ze het zo. Het is voor de betrokkenen ook een buffer, hé: 'het is maar satire'

Ik heb de eer en het genoegen gehad P. Muyters persoonlijk te ontmoeten, ook heb ik al enkele vergaderingen met hem bijgewoond. Mijn conclussie hieruit is:

- Hij ligt helemaal niet onder vuur bij het partijbestuur.
- Hij ligt helemaal niet onder vuur bij de partijraad.

Zijn rekenfoutje zal hem lang blijven achtervolgen maar zal hem geen imagoschade toebrengen.
Hij heeft nog zeer veel krediet bij de N-VA top.
Leden, die hem reeds ontmoet hebben, zijn van mening dat B. Dewever een goede keuze gemaakt heeft.

P. Muyters was zaterdag zelfs op het feestje van Peumans, van enige racune tussen die twee is helemaal geen sprake.

Is het familie misschien dat je zo'n monster nog wat durft verdedigen?

Dus als je niet reageert, betekent dat eigenlijk dat "er toch wel iets meer aan de hand moet zijn".

Beetje kort door de bocht, niet ?

Och, wat maakt dat in feite allemaal uit. Nougatbollen, nada, nikske.

Eerste regel uit de "disclaimer" op de website: "Ons bedrijf tracht u de meest volledige, betrouwbare en actuele informatie te verschaffen." Geen opinie, wel informatie. Geen gekleurde informatie ook, wel "volledig, betrouwbaar en actueel". Ook het Knack-motto: "nieuws, duiding en discussies" laat niets aan de verbeelding over: eerst het nieuws, dan de duiding bij het nieuws en in laatste instantie ook discussies (opinies dus).

Het gaat dus niet om "rechtvaardigheid" maar wel om "volledigheid": is het volledig om te focussen op één aspect van iemands leven om zijn ganse carrière af te breken? Is het volledig om af te gaan op een welbepaald gerucht om een kop als "N-VA twijfelt aan minister Muyters" te rechtvaardigen, zeker als de voorzitter in het artikel zelf aan het woord komt en zelfs nog niet maar de schijn geeft ooit te twijfelen aan Muyters?

Dat mag wel zo zijn, maar het zijn eerder éénogen in het land der blinden. Ik heb echter nog veel liever een open en blote subjectiviteit ("ja, wij schurken aan tegen conservatief Belgische kringen" bvb), dan een gespeelde zweem van objectiviteit.

PS: de Afghan Whigs, dat is toch al heel lang geleden hé DDD

Waarom? Het is toch een natuurwet die zegt dat de interne problemen evenredig toenemen met de afname van het aantal openstaande vacatures. Dat is uiteraard helemaal niet alleen het geval bij NVA maar bij alle partijen. Als de NVA voelt dat een minister eerder een nadeel dan een voordeel is geworden dan zullen ze hem toch dumpen?

Tja Peumans verdient voor de helft van het werk wellicht het dubbele van Muyters.

Hij laat zijn wedde toch niet berekenen door Muyters ;-)

Van Cauwelaert gaat er vanuit dat ze goed op koers zitten als ze zowel vanuit links als rechtse kant evenveel tegenwind krijgen.

Over het algemeen vind ik Knack een goed magazine (Focus Knack lees ik enkel voor Boerke), maar ze doen af en toe wel een uitschuiver (zogezegde mails van MR Morel bijvoorbeeld).

Van Cau is eveneens streekgenoot en heeft begrip voor de situatie in Halle-Vilvoorde.