| ministe van agitatie |
11 maart 2010 14:29 |
Het artikel bevestigt zeer wel mijn stelling. Let vooral op het door mezelf benadrukte woordgebruik:
Citaat:
De families van deze Roma-kinderen beweren dat ze een traditie bewaren, maar geïntegreerde Roma vertellen een heel ander verhaal. 'Deze kinderen wordt van jongs af aan geleerd hoe ze moeten stelen.'
Behljulj Galjus kan bogen op zo'n succesverhaal... De groep waar het minder goed mee gaat ... Een deel van hen is nooit geïntegreerd en zegt vast te houden aan oude tradities... Maar dat zijn onze tradities helemaal niet,' weet Galjus.
Hij zegt dat Roma die hun kinderen op jonge leeftijd van school halen dat niet doen als voorbereiding op het huwelijk -zoals al decennialang beweerd wordt-,
De kinderen uit niet-geïntegreerde gezinnen die op jonge leeftijd van school worden gehaald
de niet-ingeburgerde groep om over de problemen te praten is volgens onderzoekers bijna onmogelijk... Huib Stam, maker van de documentaire Roma, Sinti en Gadje (2002) is deze mening toegedaan. 'Een aantal Roma-families heeft een dubbele agenda:... Deze groep denkt dat alleen met een gesloten manier van leven hun cultuur en "tradities" behouden kunnen blijven. ... deze families leven van kleine criminaliteit en autohandel.'
|
Iedereen die aan het woord wordt gelaten maakt dus het onderscheid tussen geïntegreerde/niet-geïntegreerde Roma. Men benadrukt in bijna elke zin dat het om deze kinderen gaat, om deze families, om de niet-ingeburgerde groep, om deze groep, enz. Dus niet om �*lle Roma-families, niet om �*lle kinderen, niet om de héle groep.
Het hele artikel illustreert dus dat men ze niet allemaal over dezelfde kam mag scheren maar dat men juist een onderscheid moet maken. Het betekent ook dat het probleem niet 'de Roma' op zich betreft maar de integratie van sommige families onder hen.
Da's precies waar ik op doelde.
|