Het is te hopen dat op het einde uw sommeke gelijk is aan 1000 he :-)

Hmm je lijkt me gevaarlijk dichtbij te zeggen dat het "in onze genen" zit. Het nieuwe soort wetenschappelijk geloof dat men probeert aan te hangen.
Vergeet tenslotte niet dat wij als mens geboren worden met een zo goed als onbeschreven computer en dat de dingen die we in vooral onze eerste levensjaren ervaren of meekrijgen bepalend zijn voor de latere ontwikkeling. Zowel emotioneel als lichamelijk. Dus onze normen en waarden zijn dan ook vooral maatschappelijk bepaald; wie het ook mag zijn die ze ons meegeeft. Maar ook hoe we er later met omgaan of maw in welke mate we ons bewust zijn of worden hiervan om ons te heroriënteren.

Het zit zeker maar deels in "onze genen", maar als je "onze genen" ruimer beschouwt, namelijk onze daadwerkelijke biologische "carrier" (ons lichaam zeg maar) samen met alle externe factoren die onze geaccumuleerde ervaringen zijn, dan is het inderdaad een "gegeven".

Nu, ik zal het met je eens zijn dat er gradaties zijn:
- pijn of geen pijn is louter biologisch. Er zijn misschien wat fakirs die daarop kunnen spelen, maar uwen teen doet zeer of hij doet geen zeer.

- sterke emoties zijn deels ingegeven door onze omgeving en onze opvoeding (als je het erg vindt dat je moeder dood gaat, komt dat omdat je geleerd hebt dat een bepaald persoon "je moeder" was - cfr adoptiekinderen die niet eens weten wie hun biologische moeder is, en die hetzelfde gaan ervaren voor een ander persoon die hen geadopteerd heeft), maar zijn ook moeilijk beheersbaar

- hoe abstracter het wordt, hoe meer "filosofisch vat" je kan krijgen op die emoties en die goede of slechte gevoelens. Als je afgunstig bent op iets of iemand, kan een zekere vorm van introspectie je al dan niet van dat gevoel afhelpen, of het minder belangrijk maken in het bepalen van je waardenschaal. Maar die kunst en kunde om aan introspectie te doen, je kennis die je opgedaan hebt in filosofische studies, het feit dat een extern persoon je al dan niet hierover komt praten, zijn allemaal uiteindelijk grotendeels door externe factoren geweest.

In 't einde gaat dit een discussie worden over "vrije wil" he.

Maar dat is niet wat ik bedoelde: wat ik bedoelde was dat, met je kennis en kunde, je erfelijk materiaal en je opleiding en je ervaringen en dergelijke, je op een zeker ogenblik geconfronteerd wordt met externe gegevens, en dat het al dan niet aangenaam ervaren van die gegevens NIET WILLEKEURIG TE BESLISSEN VALT. Je ONDERGAAT, met andere woorden, die subjectieve ervaring van aangenaam of onaangenaam, en je hebt niet "te beslissen" of dat nu eens aangenaam zal zijn of niet.

Er mogen volgens de berekeningen maximaal 60 miljoen menselijke eenheden op aarde wonen.
Dat noemen ze een paradijs bevolking op hoger niveau.

We zijn momenteel met 7 miljard menselijke eenheden op deze aarde.
Dat noemen ze een hell bevolking op hoger niveau.

mvg.

Hey Qrandar, "de" berekeningen, van wie zijn die? Heb je een link of verwijzing?

Ben benieuwd!

Hallo, "onbeschreven blad" ... Dat is wat ik mij ook altijd inbeeldde tot ergens in mijn late tienerjaren.

Ik heb echter met harde hand uit de realiteit moeten ervaren dat mensen helemaal NIET zo'n onbeschreven bladen zijn. Individuen kunnen ENORM van elkaar verschillen. Ook over "maatschappelijke visies".

Het is pas als je dat gegeven aanvaardt dat veel van de menselijke "problemen" "opgelost" kunnen worden.

Waar ik persoonlijk wel in geloof is dat de mens OP TERMIJN door SELECTIE door CULTUUR kan veranderen via de GENEN. Ik verklaar mij: CULTUUR kan een omgevingsfactor zijn als een andere en als deze cultuur een zeer sterke druk uitoefent op de mensen die in deze cultuur leven, schieten de wetten van Darwin in actie: die individuen die zich in een bepaalde cultuur beter voelen dan andere, zullen meer nakomelingen voortbrengen dan die individuen die zich niet goed in die cultuur voelen.

Zo geloof ik dat in de loop der eeuwen een soort HOMO ISLAMITICUS en een HOMO JUDAICUS etc... zijn gevormd.

Elke sterke cultuur zal die genen bevoordelen die die cultuur versterken. Dit zou het fenomeen kunnen verklaren waarom de Joden een soort Nobelprijswinnaarsfabriek vormen, terwijl de Islamieten kampioenen zijn in armoezaaierij en terrorisme. Dat komt volgens mij door een generatielange evolutiedruk vanuit een sterke cultuur.