Het helpen van die mensen, gaat automatisch door de kennis die wij hebben. In veel landen worden Transseksuelen als aanstellers gezien, dus die worden niet geholpen. Alleen wij weten, dat je er niets aan kan doen als je zo geboren word. Dus helpen wij die mensen.

Je mening is - zoals wel vaker - niet gehinderd door enige kennis terzake. Je lijkt het bestaan van genderdysforie te ontkennen. De ouders beslissen hier niets, ze laten gewoon hun kind zichzelf zijn (en het is dan ook het kind en niet de ouders dat over het eventuele vervolg zal beslissen). Het is net het onderdrukken van die eigenheid dat tot problemen leidt. De voorbeelden daarvan zijn legio.

Verder stuit het me geweldig tegen de borst dat je hier over financiële aspecten begint. Alsof het daar om gaat!

Heb je het artikel überhaupt gelezen? De ouders hebben er alles aan gedaan om deze beslissing uit te stellen, wat Senne/Sanne enkel ongelukkiger maakte. Na lang pushen voor een "normaal" en ongelukkig leven hebben de ouders, zoals het goede ouders betaamd, besloten om hun kind gelukkig te laten zijn. Volgens het artikel is dat ook met verve gelukt.

Er is hier overigens geen euro belastingsgeld mee gemoeid.

Blijkbaar is dat al 2 jaar bezig, dat dit kind een meisje wilt zijn, ondanks dat de ongeving haar altijd bejegende als jongen. Ik denk dat dit geval vrij duidelijk is: dat kind voelt zich vrouwelijk, hoewel het het lichaam van een man heeft.

Ik vind het goed dat de omgeving het kind de kans geeft zich te laten ontwikkelen naar hoe het zichzelf voelt.

Maar eerlijk: ik zou het als vader erg moeilijk mee hebben te zien dat mijn zoon een vrouw wilt zijn. Anderzijds is het beter dat het al vroeg gaat gebeuren; het zou veel harder aankomen wanneer de tiener-zoon, of de volwassen zoon plots zegt: 'ik wil een vrouw zijn'.

Beste Edina. Die ouders laten dit kind niet zichzelf zijn. Het gaat om een kind dat zich als kind anders gedraagt dan wat ouders van de kind-seksegenoten verwacht. Een kind met een penis, maar dat wel met poppen wilt spelen of een rokje wilt dragen, moet plotsklaps met een meisjesnaam worden aangesproken en als dusdanig worden behandeld en aanvaard omdat die ouders vinden dat het kind zich als een meisje gedraagt. Misschien dat die ouders een geslachtsverandering overwegen moest het wettelijk worden toegestaan. Wie weet. Edina, het zijn sukkels van ouders.

Jij ook. Ik heb medelijden met je kinderen. Diepe, oprechte medelijden.

Volharden is de boosheid dus, ik had niets anders verwacht hoor. Informeer je misschien eens deftig over genderdysforie. Het gaat niet om zich anders gedragen dan verwacht. Het gaat om gedurende lange tijd te kennen geven dat je liever een ander geslacht zou hebben. Dat jij dat verschil niet inziet, is jouw probleem. Denk je nu echt dat die mensen nergens professioneel advies hebben ingewonnen ofzo? Dat die over één nacht ijs zijn gegaan?

Je onderschrift is om te lachen, veronderstel ik?

Edina. Denk van mijn onderschrift wat jij wilt, voor uw rekening. Het onderschrift staat er al enkele jaren, en ik koester nog steeds het libelare gedachtengoed waar individuele ontwikkeling en het ondernemerschap belangrijk zijn. Vooral het individidueel aspect met het recht op zelfontwikkeling. Daarom vind ik het kind in kwestie, zich van geen kwaad bewust, hoe het zich gedraagt met welke naam ook, te belangrijk. Als dat kind ooit een andere naam overweegt, later, dan is dat een keuze van dat kind, terecht. Dat jij vindt dat ouders zich ondertussen betuttelend mogen opstellen tegenover dat kind is uw probleem, meer zelfs: het zal plots de gemeenschap zijn die zal mogen opdraaien voor een paar zelfverklaarde bakfietsvlamingen zoals u.