Een maat voor 40.000 euro, en voor een mogelijk precedent. Kan een tamelijk grote glas worden.

Ps: rechter is wel degelijk bevoegd.

Onzin. Die burgemeester wendde zich tot de burgerlijke rechtbank om schadevergoeding te eisen. Het is wel degelijk de bevoegdheid van die rechter om zich daarover uit te spreken. Bovendien heeft hij zich niet uitgesproken over "wie de taalwetten moet laten respecteren".

Dit heeft niets met administratief recht te maken. Informeer je een beetje vooraleer je idiote uitspraken lanceert over zaken waar je duidelijk geen snars van begrijpt.

Hear! Hear!

Waarom zou die bevoegd zijn ? De grond van de zaak is een bestuurlijk geschil en geen burgerlijk geschil.

Scheiding der machten in in uw uithoek van de wereld nog niet doorgedrongen?

Je bedoelt dat de 'rechterlijke macht' zich niet te bemoeien heeft met de 'politieke macht' ?

Zoals verschillende forummers het hebben aangehaald, mezelf incluis, gaat het om een vordering tot schadevergoeding. Dat is een burgerrechtelijke materie waar de burgerlijke rechtbank uiteraard voor bevoegd is.

En omgekeerd.

Edoch, als de rechterlijke macht zich niet mag bemoeien met de politieke macht heeft die rechter heeft niks te beslissen over wie al of niet bevoegd is qua taalwetgeving....en dus kan hij zijn beslissing i.v.m. die schadevergoeding niet baseren op dat argument..... Scheiding der machten is geen 'eenrichtingsverkeer'.
Die schadevergoeding geeft hij omdat er een verhoging qua wedde niet is 'gegeven' door de weigering om die burgemeester te benoemen. Maar die weigering is politiek.....niet burgerlijk/contractueel verplicht..... Dus inderdaad, waar bemoeit die rechter zich mee..... ?

Daar ben je verkeerd in. Allé, 150 jaar geleden zou je waarschijnlijk gelijk gehad hebben.

Hoe vaak ga ik het nog moeten zeggen;

objectief en subjectief contentieux

Het gaat hier om een burgerlijke zaak. De rechter kan zich in zijn beslissing baseren op ALLE elementen die verband houden met de zaak.

Nee, dat principe is ook vandaag nog steeds van kracht.

Uiteraard. De invulling ervan is ondertussen evenwel serieus veranderd.

Bij gebrek aan duidelijke en gedetailleerde informatie inzake het geding – in casu omtrent de eis om vergoeding der materiële en morele schade - heeft commentaar op de uitspraak van de burgerlijke rechtbank weinig zin, maar meer algemeen en logischerwijze zou één en ander in gewone mensentaal wel eens kunnen neerkomen op de vragen

1. Is het vermoeden dat mogelijks de intentie bestaat om zich niet aan de taalwetgeving te houden voldoende wettige reden voor de gewestregering om een door de gemeenteraad voorgedragen kandidaat niet te benoemen tot burgemeester ?

2. In voorkomend geval, middels welke procedure dient dit vermoeden tot intentie te worden vastgesteld ?

Indien het antwoord op vraag 1 “neen” is of de in punt 2 bedoelde procedure niet werd gevolgd, en de uit het ene of andere resulterende niet-benoeming de voorgedragen kandidaat materiële schade (bijvoorbeeld het derven der burgemeestersvergoeding) en/of morele schade heeft berokkend, dan kan een burgerlijke rechtbank inderdaad de gewestregering veroordelen tot het vergoeden van de geleden schade.

Nu, vermits de wilde frisheid der typisch Belgische communautaire poespas onvermijdelijk in dergelijke zaken waart, zal één en ander ongetwijfeld heel wat minder eenvoudig of logisch zijn…

Ik heb de gewoonte niet trollende dubbelnicks te geloven. Tot uw volgende verbanning! :roll:

Uw vragen zijn heel pertinent, en vormen een van de kernen van de zaak. Ik heb daar eigenlijk geen afdoend antwoord op. De gemeentewet voorziet zo'n procedure niet, maar anderzijds kan het een daad van goed en zorgvuldig bestuur zijn na te gaan of een burgemeester de wet zal navolgen. Ik moet er wel bijzeggen dat die vraag zich eigenlijk niet stelt, omdat een burgemeester een eed aflegt waarin hij/zij zweert ... de wet na te leven, en de vraag dus de jure beantwoordt.

Bovendien moet de overheid ervoor zorgen dat kandidaten op een zelfde manier worden behandeld. Enkel Franstalige kandidaat-burgemeesters van faciliteitengemeenten systematisch "verhoren", kan blijk geven van een bepaald inzicht, type "discriminatie"...

Maar in casu is er een bijkomende vraag. Stel dat die verhoren degelijk rechtmatig zijn (blijkbaar heeft de rechter geoordeeld van niet) dan moet er ook bepaald worden wat er verstaan dient geworden onder het begrip "de wet naleven". Want de kandidaat-burgemeesters hebben nooit beweerd dat zij "de wet niet zullen naleven", zij zeggen wel degelijk dat zij "de wet zullen naleven", alleen volgens wat zij de "federale interpretatie" noemen. En hier kom je terug op de hele discussie: volgens de RvSt is de Vlaamse interpretatie correct, maar volgens de twee bestaande gerechtelijke beslissingen is die niet correct, waardoor de Vlaamse regering die interpretatie niet kan aanvoeren in die bijzondere zaken.

In hoofde van die rechtbank kan de overheid dus niet zeggen dat de kandidaat-burgemeesters verklaard zouden hebben dat zij "de wet niet zullen naleven", en was er dus geen rede om ze op voorhand te verhoren, en ze niet te benoemen. De overheid is daar dus in de fout gegaan, en moet schadevergoeding betalen.

Zoals u ziet, uw vragen zijn heel pertinent, maar zijn enkel een deel van het verhaal, wij komen steeds terug op het probleem van de rechtsgeldigheid van de omzendbrief Peeters, en de tegenstrijdige rechtspraak terzake.

Om het even welke rechtbank het hier is....een rechter kan niet eigenmachtig een interpretatie geven aan iets waarvoor hij niet bevoegd is, en zich dan baseren op deze oneigenlijke interpretatie om een oordeel te vellen...... ALs hij dit element in zijn oordeel wil betrekken, dan moet hij eerst advies vragen aan een instantie die hiervoor wèl bevoegd is......
Justitie heeft veel kronkels, maar dit ? Of zijn we al verzeild in Russische toestanden ?

Ik heb al de link gegeven in een vorige post, maar hier dus de tekst zelf :
"""De provinciegouverneur wint ook het advies in van de procureur-generaal bij het hof van beroep van het rechtsgebied waarin de gemeente gelegen is. In dat advies moet minstens vermeld worden of er een informatie- of onderzoeksprocedure of gerechtelijke vervolgingen ten laste van de voorgedragen kandidaat-burgemeester hangende zijn.

Als het advies van de procureur-generaal bij het hof van beroep te weinig preciseringen geeft over de ten laste gelegde feiten of over de ernst van een ingediende klacht, moet de
provinciegouverneur aanvullende inlichtingen aan het parket vragen.

Nadat hij die controles heeft uitgevoerd en nadat hij het advies van de procureur-generaal heeft ontvangen, brengt de provinciegouverneur aan de minister een omstandig advies uit over de geschiktheid van de kandidaat om het ambt van burgemeester te vervullen. Dat advies mag zich niet beperken tot de weergave van de resultaten van het onderzoek dat hij heeft verricht naar de ontvankelijkheid van de voordracht. De provinciegouverneur wordt
geacht ook zijn persoonlijke visie te geven over de voorgedragen kandidaat. Belangrijk hierbij is het oordeel van de provinciegouverneur over de
bekwaamheden en morele kwaliteiten van de kandidaat die nodig zijn voor een correcte uitoefening van het ambt van burgemeester.

Bij het uitbrengen van zijn advies zal de provinciegouverneur bovendien rekening moeten houden met de mogelijkheid die isBij het uitbrengen van zijn advies zal de provinciegouverneur bovendien rekening moeten houden met de mogelijkheid die is ingeschreven in artikel 71 van het Gemeentedecreet,
waarbij aan de Vlaamse Regering de bevoegdheid gegeven wordt om aan de burgemeester tuchtsancties op te leggen wegens kennelijk wangedrag of grove nalatigheid. De provinciegouverneur moet dus nagaan of de voorgedragen kandidaat geen handelingen heeft gesteld die eventueel aanleiding zouden kunnen geven tot het opleggen van een tuchtsanctie en die een eventuele benoeming in de weg kunnen staan.

Zo zal bijvoorbeeld een strafrechtelijke veroordeling van een kandidaat voor een overtreding die op generlei wijze een goed en efficiënt bestuur van de gemeente in het gedrang kan brengen, geen aanleiding geven tot een negatief advies (bijvoorbeeld een verkeersovertreding zonder samenhangend misdrijf). Als echter onbetwistbaar vaststaat (hetzij gezien het gerechtelijke verleden van de kandidaat, hetzij gezien bepaalde vervolgingen, hetzij gezien zijn vroegere optreden als hoofd van de politie) dat de kandidaat niet over het morele gezag beschikt om de gemeente te leiden, moet daar in het advies wel rekening mee gehouden worden.

Samenvattend kan worden gesteld dat het advies van de provinciegouverneur geen moraliteitsverslag is, maar een evaluatie van de mogelijkheid om tot een correcte ambtsuitoefening te komen, gebaseerd op verifieerbare gegevens.

Zoals hierboven reeds vermeld, onderzoekt de provinciegouverneur ook of de kandidatuur van de opvolger op voldoende steun kan rekenen. Als de kandidatuur van een opvolger niet voldoet aan de dubbele meerderheidsvereiste, is de akte in zijn geheel onontvankelijk.

De provinciegouverneur start het onderzoek (inwinnen advies procureur-generaal, onderzoek naar tuchtfeiten en zijn persoonlijke evaluatie) van de voordracht van de opvolger drie maanden voordat de burgemeester van rechtswege ontslagnemend is. Het onderzoek verloopt op identieke wijze als hierboven beschreven. De voorgedragen kandidaat-opvolger moet ononderbroken blijven voldoen aan de verkiesbaarheidsvoorwaarden. """