Ja , graag zelfs , aub :)

Je dochter wordt vermoord, en nog geen twee jaar later komt de dader een weekendje naar huis op nog geen 400 meter van je deur.

Ik zou hem toch niet mogen tegenkomen als vader.

Jack, Bad Atilla en Peter, veel blablabla, maar wat zouden jullie op zo'n weekendje doen?

Een beetje inlevingsvermogen is jullie vermoedelijk ook niet vreemd, dus dat interesseert me wel...


Persoonlijk vind ik het nogal grof.

"Om hem de kans te geven te reïntegreren in de maatschappij"... (na anderhalf jaar in een instelling)...

De nabestaanden van slachtoffers hebben geen rechten, zo simpel is dat.
Maar of zo'n zaken ook rechtvaardig zijn in onze "rechtsstaat"...

Ik denk in eerste plaats dat de maatschappij niets moet doen hier. Het is het één of het is het ander. Ofwel heeft iemand zijn straf uitgezeten, ofwel niet. Maar er zelf extra maatregelen aan vastknopen vanuit de volksstraat dat gaat dus niet. Men zit hier nogal graag te kakken op justitie, maar waarom ? Moet men elke veroordeelde van een gewelddelict door de rechter bovenop zijn straf ook nog een permanent woonverbod laten geven ? Voor 1 kilometer rond het slachtoffer ? Voor 10 kilometer ? En als het slachtoffer zelf verhuist en puur door toeval zit die gast terug binnen de cirkel ? Opnieuw gedwongen verhuis ?
Dit werkt gewoon niet, het kan trouwens niet werken of de politie kan er nog eens honderden extra dossiers voor gaan aanleggen die niets opbrengen.
Altijd opletten met slogans zoals 'nabestaanden hebben geen rechten...' Dat hebben ze krachtens de wet franchimont wel. Maar niet om achteraf zelf nog eisen te gaan stellen. En dat is maar logisch ook.
Puur menselijk ben ik mij ervan bewust dat in gevallen zoals hier soms zaken kunnen voorvallen die tegen de borst stuiten. Maar doordat hier toevallig de woonst op een relatief korte afstand ligt heeft dat nieuwswaarde gekregen. Horen we anders over problemen die vergelijkbaar zijn ?
Ik vind dat veel van de reacties hier echt overdreven zijn, moralistisch gepreek.
En voor de vraag wat ik zelf zou doen ? Ik kan daar enkel eerlijk op zeggen dat ik het niet weet. Wellicht zouden dan dezelfde gedachten door mijn hoofd gaan als bij de meeste mensen. Maar net als bij 99% van de mensen blijft het daar ook bij.

Niemand komt bij mijn gezin inwonen.

Niet overdrijven Peter,
weinigen pleiten om het principe dat als de straf uitgezeten is, ze effectief uitgezeten is; dus dat daarover niet meer gezeverd moet worden, tenzij iets wettelijk bepaald (pedofielen komen na hun straf zelfs niet meer in aanmerking voor een job in het onderwijs of de opvoedingssector ...).

We pleiten wel om nieuwe zaken op te nemen in het arsenaal dat de rechter ter beschikking krijgt om recht te spreken. Om rekening te houden met het slachtoffer.

Zo moet geen huisvestingsregel bepaald worden voor elke veroordeling. Maar wel in bijna alle gevallen waar slachtoffer of familie van slachtoffer mekaar de visu zullen herkennen enz. bla bla ... uit te werken.
Justitie op maat, zoveel als mogelijk aub.

Kostprijs: zal maar een kleine fractie zijn van de kostprijs van de enkele jaren bak.
Bij wijze van spreken: ter compensatie van de kosten van het vestigings- en binnenkomst-verbod kan er een maand bak minder uitgezeten worden.

.

Ik heb tenminste de pretentie niet mensen moreel te beoordelen over zaken die ik niet ken.
Want alle vragen met "wat als jij dit, en wat als jij dat" verdienen maar één antwoord: "dat weet ik niet". Omdat niemand weet hoe hij/zij zou reageren op zo'n dramatisch feit, noch bij de familie van het slachtoffer, noch bij de familie van de daders.

Iemand die iets of wat fatsoen heeft meegekregen in zijn opvoeding, zou zulk een veroordeling niet eens nodig hebben.
Die laat zich uit eerlijke schaamte in een straal van 100 kilometer niet meer zien...

En de mogelijkheid om zulk een verbod op te leggen bestaat.

U schreef reeds:

'k zou graag hebben dat hij in de buurt komt wonen...dan hoef ik hem zelf niet te gaan zoeken.
Als hij mijn dochter had vermoord was zijn laatste uur eveneens geslagen, los van alle consequenties, die neem ik er met graagte bij.

Gelukkig wonen er nog heel veel brave mensjes in vlaanderen....