Ik denk het niet hoor...
"Vanaf 1 september 2007, zijnde de inwerkingtreding van de Wet van 27 april 2007, is het echtscheidingsrecht grondig hervormd. Er bestaan nog slechts twee gronden tot echtscheiding, met name de echtscheiding op basis van onherstelbare ontwrichting van het huwelijk (ook wel EOO genaamd) en de echtscheiding door onderlinge toestemming (ook gekend als EOT)".

De schuldvraag sluit terug binnen in het nieuwe echtscheidingsrecht als een 'foutief gedrag' de onherstelbare ontwrichting tot gevolg had : bijvoorbeeld geweld, grove beledigingen,nalatigheid,overspel…

Overspel an sich is geen voldoende reden meer tenzij het zou kaderen in een licht dat door dat overspel (mat eventueel andere factoren) het mislukken van dat huwelijk gedoemd was.
En dat dient bewezn te worden.
Bv een vaststelling door een deurwaarder stelt enkel dat enkele feit van dat schijnrijden aan... en zegt niet veel over de context

Ik weet niet of het woordenboek het er mee eens is, maar naar mijn mening geeft een instinct gevolg aan een gevoel.

Gevoel: ik heb honger. Instinct: ik moet eten

Aangetrokken zijn tot sommige vrouwen, of zelfs verliefd worden, is een gevoel. Het is dan mijn instinct om daar gevolg aan te geven en ze te leren kennen, en mogelijk veel verder te gaan.

De maatschappij vindt allerlei rationele verklaringen om geen gevolg te geven aan de verleiding als je al in een relatie zit. Ik trek die rationele verklaringen vaak sterk in twijfel

Ik vraag me vaak af wat het hoogste goed is in dit leven, en het beste antwoord dat ik kan vinden is "gelukkig zijn" zonder dat ik daarbij een ander hinder. Ik zie niet in waarom toegeven aan seksuele drang verkeerd is als een ander er mee instemt. Het draagt bij tot mijn eigen geluk, EN dat van een ander

jamaar wacht es effe...
ALS nu blijkt dat monogamie pragmatisch ( uiteraard in de reeds gegeven maatschappelijke context ) het 'beste' is... dat is dat feit na rationeel overwegen ook de werkelijkheid waar je aan gebonden/onderhevig bent.
Begrijp me niet verkeerd hé... in se vindt ik ook niks mis in het toegeven aan een seksuele drang ( behoudens dan het recht van de ander om er niet aan toe te geven ) hoe bizar/pervers/etc de goegemeente dat ook vinden mag en lijkt inderdaad dat het niet anders dan kan bijdragen tot het eigen geluk ( en eventueel partner(s) ) maar als blijkt dat het vanwege die maatschappij uiteindelijk steeds anders uitdraait kan je misschien beter geen gevolg geven aan zulke verleidingen