Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bach
(Bericht 9046350)
Je zegt eigenlijk zelf dat je hypocriet bent. Dat je denken in het dagdagelijkse leven niet toepasbaar is. Waarom echter zou je de 'schuld' daarvan bij de andere leggen?
|
Daar is geen "schuld" aan, dat is best te begrijpen. Die hypocrisie is immers deel van het gevecht dat we met elkaar leveren. En dat is dus perfect te begrijpen in dat kader.
Maw, neem het uitgangspunt "wij zijn vijanden van elkaar" en daaruit volgt dan automatisch een hypocriet gedrag dat iedereen wil laten geloven dat we voor elkaar moeten zorgen, omdat dat uiteindelijk een winnende strategie is voor diegenen die er niet intrappen. Wat niet wil zeggen dat die niet hypocriet zullen meedoen, natuurlijk, in tegendeel.
Je kan het anders beschouwen: de hypocrisie van algemene empathie (en het gegeven dat een deel van de mensen daar zelfs in trapt) is een logisch gevolg van het gegeven dat we vijanden van elkaar zijn - het vaststellen is dus geen tegenspraak, in tegendeel.
Citaat:
Je toont eigenlijk zelf aan dat je denken niet toepasbaar is. Zelfs niet in je eigen omgeving. Zou de logische vraag dan niet dienen te zijn over iets niet scheelt in het denken zelf. Bijvoorbeeld in het extreem (maar consequent) individualisme dat je hanteert.
|
In tegendeel. Zoals ik je juist kom te zeggen, past dat allemaal perfect bij elkaar. Het enige wat ik niet weet, is hoeveel mensen 'consequent hypocriet' zijn en dus doen alsof ze empathisch zijn, omdat ze weten dat ze zo de anderen er beter inluizen om empathisch te zijn tegenover hen en de anderen kwetsbaarder te maken, en in welke mate ze er zelf intrappen. Qua gedrag is dat moeilijk vast te stellen, en ik weet van mijzelf dat ik daar vroeger zelf intrapte en nu dus begrepen heb waar dat vandaan komt.
Citaat:
Dat wat de mens bereikt heeft heeft hij in veel grotere mate bereikt door samen te werken dan door te strijden tegen elkaar.
|
Absoluut. Maar dat is dan ook logisch en spreekt niet tegen wat ik zeg: als je met je vijanden kan samenwerken, om daar zelf voordeel uit te halen, doe je dat. Eens dat voordeel binnen is, moet je natuurlijk wel van je vijanden af geraken, maar daarvoor is het toch goed van ermee samen te werken, of tenminste, *ze laten te geloven dat je ermee samenwerkt*. En zij doen hetzelfde natuurlijk. En de beste strateeg haalt er het meeste uit, en kan dan, eens hij geen voordeel meer heeft eraan, zijn vijand (vroegere partner) liquideren.
Citaat:
De vragen waar het hier om gaat komen in mijn werk ook terug. Ik pretendeer daar wel geen definitieve antwoorden op te hebben. Ik denk dat geen mens daartoe in staat is en daarom lijkt het me zinvol om steeds ruimte te laten voor de twijfel (zelfs als het gaat over de theorieën van Harrychristus). Uiteindelijk weten we zelfs niet of er überhaupt een definitieve waarheid is. Misschien creëren we wel onze eigen waarheid. Als jij het leven ziet slechts in functie van jezelf dan is dat ook zo....voor jou. Voor 'de mens' of 'het leven' is je 'totaler krieg' filosofie slechts 'zinvol' (zoals je zelf zegt) als je weet dat je zal winnen.
|
Inderdaad, maar het is dan ook voor diegene die zal winnen dat het telt, he. Dat is nu juist gans mijn punt. Maw, als je het leven al niet als totaler krieg beschouwt, dan zal je zeker niet winnen. Omdat er uiteindelijk wel iemand zal winnen, en die zal het dus wel als dusdanig beschouwd hebben.
Dat is nu juist gans mijn punt. Van alle kandidaten, zal de winnaar enkel in het kamp liggen van zij die totaler krieg beschouwen. Maar het is uiteraard niet zo, dat al diegenen in dat kamp winnaars zullen worden - bijlange niet.
Citaat:
Dus wat voor houding neem je dan aan? Daarin verschillen we nogal denk ik. En daarin verschil jij ook van de meeste mensen die daar zelfs niet eens bewust over nadenken maar die intuïtief weten dat samenleven niet hetzelfde is dan strijden tegen de ander. En nee dat is geen hypocrisie. Dat is eerder gezond verstand. Dat is zelfs de betere overlevingsstrategie.
|
Mijn punt is dat je perfect kan beseffen dat het leven een strijd is tegen elkaar, en dat *daaruit volgt dat* je beter gaat samenwerken met diegenen waar je niet zeker van bent dat je ze kan uitroeien, in de mate van het mogelijke, voor zoverre je daarmee niet in de val van de andere trapt natuurlijk.
Maar dat het altijd goed meegenomen is als vijanden zonder risico geelimineerd worden. Daar was immers geen enkele reden toe om mee samen te werken.
Dat laatste is misschien het fundamentele verschilpunt: uiteraard werk je met "sterkeren" samen. Maar het is perfect normaal om zwakkeren zonder risico af te maken, als je zeker bent van de overwinning.
Citaat:
Hoe consequent dat je je theorie ook doortrekt je eigen gedrag bewijst je ongelijk. Misschien ben je wel een ander mens dan je denkt te zijn.
|
In tegendeel. Ik werk zoveel mogelijk samen met iedereen waarvan ik niet zeker ben dat ik die zonder problemen kan elimineren, en voorlopig is die laatste lijst leeg.