Dat kan natuurlijk ook wel eens plezant zijn.
Wat ik eigenlijk bedoelde is dit: een gestructureerd leven doet u de ontspanningsmomenten des te meer appreciëren.
Als het alle dagen feest is, is het nooit feest!

:lol: Nog één die het niet kan verdragen...

[size=6]Lees de krant Het Nieuwsblad van gisteren, 14 juli, op blz. 8, in de hoop dat je kunt lezen natuurlijk linkse rat![/size]

In alle consequentie, geeft 90% van uw inkomen aan mij en ik zal er dan voor zorgen dat uw armoede 1 dag per jaar omgezet wordt in 1 groot losbandig feest.

Microscoop wil blijkbaar terug naar de hoogjaren van de Romeinse decadentie.

Afgezien van het schelden en uitlachen bevat deze discussie toch een paar pareltjes van kennis. Mijn dank aan degenen die zich de moeite getroost hebben om deze toch uit te delen. (Uitweidingen mogen gerust per email verdergaan hoor, ik ben zeer geïnteresseerd.)

Ik heb wel meer jonge ouders (mijn eigen broer bijvoorbeeld) bezig gehoord en gezien over gewelddadige spelletjes, zowel op de computer als via tastbare dingen zoals speelgoedgeweertjes. Ik moet toegeven dat ikzelf tijdens mijn jeugd veel plezier heb beleefd aan het "cowboy & indiaantje"-spelen. Onze ouders waren zelfs nog beter: zij waren lid van een "Western-club" en wij groeiden dus op met messen, bijlen en zwart kruit. Niemand van ons heeft ooit de aandrang gevoeld om er andere mensen mee aan te vallen, onze ouders waren juist heel streng, zelfs over het gebruik van zoiets "onschuldigs" als een loodjesgeweer. Mijn oudste broer kan daarover meespreken... zijn geweer een jaar lang achter slot en grendel omdat hij ermee voor de grap op ons richtte.

Nu kijkt hij bedenkelijk bij elk computerspelletje dat zijn kinderen cadeau krijgen. En vrienden van mij zijn er zelfs compleet tegen dat hun kindjes ermee spelen.

Mijn opvattingen hierover: kinderen zullen altijd gefascineerd blijven door machtsspelletjes, en het spelen met speelgoedgeweertjes is er een onderdeel van. Het stimuleert hun sociale vaardigheden om situaties uit te spelen die ze van de volwassenen hebben afgekeken. Ze leren het verschil tussen spel en realiteit als ze ouder worden, en het is aan de volwassenen om hen van spelmateriaal te voorzien dat niet gevaarlijk is en te voorkomen dat ze in de buurt van echt gevaarlijke dingen komen(zoals een geladen revolver in je nachtkastje... welke verantwoorde ouder doet dat nou ?).
Ik vind niet dat kinderen agressiever worden door oorlogsspelletjes, het is gewoon een manier om hun energie kwijt te geraken en bezig te zijn met het verwerken van informatie over het leven van de volwassenen. Alleen heb ik bedenkingen bij de computerspelletjes omdat deze de kinderen urenlang voor een beeldscherm laten zitten. Slecht voor de conditie !

Ik heb als kleine pagatter steeds voetbal gespeeld, kampen gebouwd, in de bomen gekropen, om het langst tongen gedraaid (dat doe ik nog steeds overigens), enz... 8)

Toch eentje die probeert op een nuttige manier te dialogeren.

Hier dan mijn respons, Isidoorke

Laten we hopen, al vrees ik dat in een debat met zo'n ideologische lading (laten we het 'links-rechts' noemen) niet echt de wet van de dwangeloze dwang zal kunnen gelden. Maar laten we het toch proberen.

Ja, ik had het over "de structuur". U ook. Als u dit nu apart nog eens telkens de term 'structuur' geeft, gaat daar niets aan veranderen. Het blijft om de maatschappijstructuur draaien. Niets nieuws dus.

1. komt ook niet van de marxisten, komt van Marx
2. Marx was een heel kritisch Hegel-lezer. Dat is een bekend gegeven.

Niets nieuws dus.

Inderdaad, Habermas stelt zelfs die determinatie in vraag.
Ik denk eerder in de richting van een dialectische verhouding. (dialectiek in de zin van onlosmakelijk en wederkerend; ik heb mij immers laten informeren dat er wel 150 betekenissen aan 'dialektiek' gegeven worden)
Habermas schakelt bijvoorbeeld de leefwereld en het systeem beidin in, in zijn theorie, en gewaagt van een kolonisering van de leefwereld door het strategisch handelen van de systemen. Basic Habermas, dat zal u wel weten, maar wel een interessante denkpiste ivm het determinerende aspect.

Noem één menswetenschapper die zonder ideologie werkt? Je zal er niet een vinden, omdat menswetenschap altijd een visie vereist.
Het zuiver inductivisme is niet mogelijk. Je kan niet �*lle feiten bekijken en dan even gaan zeggen hoe ze aan elkaar hangen. Je vertrekt van een idee, een maatschappijbeeld.
De Frankfurters deden dit vanuit een emancipatorisch perspectief. Waarbij ze heel goede analyses maakten, je kan dat gewoon niet ontkennen.

Je haalt de Spiegel-affaire aan. Ik leid - met vrees in het hart - af dat u die hele affaire onnodig vond, en dat er volgens jou geen sprake was van bedreiging van de democratie ?
Daarbij, hun onderzoek had geen politieke aspiraties, louter emancipatorische. Ze deden nl onderzoek naar het maatschappijbewustzijn van de onderzochten, en dit is een heel belangrijke indicator over de werking van de democratie. Dat kan je ook niet ontkennen.

Dit is weer een veel te boude uitspraak vind ik. Nergens zeggen de Frankfurters het extreem-linkse te steunen. Wel zeggen zij eerlijk en duidelijk emancipatorisch te willen zijn. Het lijkt me eerder dat U het interpreteert zoals U het wil dat het is. Dat kan u niet maken, en dat weet u zelf ook.

Ze waren inderdaad opgezadeld met het label communistisch, maar in het Amerika van post WO-II was zeggen dat je met je linkerhand schreef al aanleiding genoeg om als communist bestempeld te worden. Zie maar de uitwassen �* la McCarthey, de communistenjager.

Valt daar dan ook iets zinnig over te schrijven Guderian?

Je leert je kinderen gewoon geen geweld en spelen met wapens aan. Punt uit! Hé, zinnige commentaar en dat in één zin! Hoe doet ik het toch?!

Je bent een mieke 79 voor iets hé :D

zeker mee eens!!!!