Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dimitri
(Bericht 1720763)
Dat heet hier politiek taalgebruik. ;-)
|
En jij bent er erg bedreven in, zie hieronder...
Citaat:
Wow, eerst was het Vlaanderen en nu is het al de rest van Europa.
|
Dat heb ik eerder al gezegd, en wel
hier, helemaal onderaan. De 'Hollandse gierigheid' is inderdaad een stereotype dat niet alleen in Vlaanderen leeft, maar ook in andere landen van Europa, wist je dat niet? ('Going Dutch', en dat soort zaken...).
Citaat:
De verdeling van de restaurantrekening heeft niets met kostenefficiëntie te maken, het is gewoon een verschil in benadering. Zoals een exact ingesteld iemand liever de exacte maten van een object, ruimte of stuk grond wil weten en alles nauwkeurig opmeet ('meten is weten, gissen is missen'), terwijl anderen eerder zullen schatten of provisorisch opmeten met bijv. voetstappen.
Dat is weer een voorbeeld van perceptie, waarbij een Nederlander heel anders redeneert. Die haalt water uit de kraan omdat hij dat net zo goed vindt, omdat hij kraanwater net zo vertrouwt als bronwater. Als je bij iemand op visite gaat en je vraagt een glaasje water, krijg je daarom meestal automatisch kraanwater, wat een buitenlander misschien als belediging opvat. In de meeste andere landen is de kwaliteit van leidingwater immers niet zo goed. Daar waar men het drinkwater uit de kraan niet vertrouwt of kan vertrouwen, ligt het bronwaterverbruik vanzelfsprekend hoger. Het heeft dus vooral met de mate van vertrouwen in de drinkwatervoorziening te maken.
|
Uiteindelijk komt het allemaal neer op perceptie, dat heb ik nooit ontkend, maar waarom heb je het er zo lastig mee dat eens je de grens overgaat of, naar ik meen te weten, de rivieren zuidwaarts oversteekt, het Nederlandse gedrag als gierig bestempelt? Je zou het ook anders kunnen noemen (een flagrant gebrek aan
savoir-vivre, bijvoorbeeld), maar in Vlaanderen zouden het maar weinigen in hun hoofd halen om een gast kraantjeswater voor te zetten, ongeacht de kwaliteit, of deelnemers aan een conferentie een wel erg sober maal, of op gasten op een receptie één hapje per persoon, of dat ene koekje ('en dan gaat de doos dicht') bij de koffie. Als ik even naar mijn eigen familie kijk, dan is het ergste wat hen kan overkomen dat een gast slecht eten krijgt, te weinig eten krijgt, of geen keuze heeft. Dat is haast een erezaak: ze zouden nog liever een hele week kliekjes eten, dan te moeten zeggen dat er te weinig is. Ik heb het al eens eerder vermeld, maar het heeft waarschijnlijk iets te maken met de meer 'uiterlijke' cultuur in Vlaanderen, de
conspicuous consumption, het 'tonen-dat-alles-goed-gaat', dat onder meer door Brel in zijn 'Les flamandes' werd geparodieerd.
(Overigens, ik merk dat jij herhaaldelijk winks gebruikt. Ik gebruik die zelden, maar je moet ze er wel bijdenken, want ik vind het zo nu en dan eens leuk mijn nieuwe - of zijn het oude? - landgenoten te stangen. Gierigheid, tolerantie en het zogenaamde ontbreken van corruptie zijn daarbij onderwerpen waarbij succes gegarandeerd is. Dik hout, nogmaals, en een korrel zout).
