God en dat geloof (wat dat ook moge zijn) maken ook geen burgerlijke wetten. Dus is er op dat vlak geen enkel probleem.

Ik weet dat het offtopic is, maar voel jij je soms niet ongelooflijk eenzaam? Met al die samenzweringen om je heen? ;)

Er bestaat daar een woord voor: Paranoia :-)

geen burgelijke wetten meer.

Nou ja, op die plekken in de wereld na waar God nog gehanteerd wordt door de machthebbers.
Het feit dat de Kerk echter wel probeert om samen te spannen met fundamentalistische moslims om de hele wereld bepaalde wetten op te leggen aangaande onder andere abortus, vind ik eigenlijk al voldoende ergerlijk.

Een heel voorspelbaar antwoord. Helaas niet alleen een totaal onjuiste voorstelling van zaken maar tevens een cliché van jewelste.

Burgelijke wetgeving is in het leven geroepen teneinde een zekere maatschappelijke orde en rust te vrijwaren. Een samenlevingscontract als het ware. Onbewust heb je zelf reeds een voorbeeld gegeven: onder andere de verkeersreglementering.

De abortus wetgeving in Belgie is bvb door een democratische meerderheid, na talloze discussies, onderzoeken, aanpassingen en herschrijven van wettektsten goedgekeurd. Het kon evengoed afgekeurd zijn, maar dan wel op basis van onderzoek en discussies. Dit laatste is niet van toepassing op het "woord van god", want dit is niet voor interpretatie vatbaar - aldus de interpretatie van de religieuze leiders...

Vandaar mijn bezwaren tegen de inmenging van een theocratie inzake wereldlijke beslissingen. Een discussie is gewoonweg niet mogelijk, want ze pretenderen in naam van hun onfeilbare en enige echte ware godheid te spreken. Het "woord van god" blijft onveranderd, want het is nu eenmaal het "woord van god".

PS. Als jij vindt dat de overheid je bepaalde wetten "opdringt", staat het je vrij om af te rekenen bij de eerstvolgende verkiezingen. Wees blij dat je niet in een theocratie leeft, want het voorgaande zou niet eens een optie zijn....

Slikken en zwijgen zou je deel zijn.

Nee, daar heb je gelijk in. Om het eender welke god of godin doet zich zelfs niet eens de moeite om zich aan hun volgelingen te openbaren (nogal wiedes...) , laat staan dat ze zelf wetten zouden maken en voorschrijven.

En zo ontstaat een heel handig vacuum dat gretig wordt gevuld door degenen die zichzelf religieuze leiders noemen. Zij maken de wetten en voorschriften volgens hun eigen interpretatie en de meerderheid van de gelovigen volgt hen hierin zonder veel vragen te stellen...

Een voorbeeldje : de paus heeft beslist (volgens de krant - of het waar is of niet?) dat de limbo - de plaats alwaar de zielen van gestorven ongedoopte baby's naar toe gaan indien ze (nog) niet zijn gedoopt - niet langer bestaande is. Hij heeft blijkbaar een seintje gekregen van degene die hij pretendeert te vertegenwoordigen?

Niemand die zich vragen stelt wie er die plaats heeft uitgevonden, niemand die zich vragen stelt waarom dit nu weer wordt afgeschaft...

Dat zijn dan degenen die proberen om zich te mengen in wereldlijke beslissingen inzake ondermeer ethische kwesties.

Neen, dank u wel, maar ik hoef het niet.

Vrijzinnigen proberen ook wetten op te leggen aangaande abortus, euthanasie en andere ethische kwesties. Waarom zou de ene groep dat wel mogen en de andere groep niet?

Het is niet omdat abortus of euthanasie wettelijk erkend worden en toegelaten, dat je verplicht bent om ze toe te passen. Ze worden je absoluut niet opgedrongen. Het worden alleen keuzemogelijkheden omdat de vrijzinnigen daarvoor geijverd hebben. Net zoals het je goed recht is om het te weigeren.

Ik had het niet over theocratische regimes maar reageerde op uw bericht over "Het voortdurende sluiten van samenwerkingsverbanden van de RKK met fanatieke islamlanden wanneer ethische kwesties worden besproken op VN-niveau."

Waarom zouden gelovige groeperingen geen samenwerkingsverbanden mogen sluiten op VN-niveau? Het sluiten van samenwerkingsverbanden is niet ondemocratisch.

Als een wet er komt na een discussie betekent dat dat er voor- en tegenstanders zijn. En aangezien een wet voor iedereen geldt, wordt ze dus opgedrongen aan de tegenstanders van die wet.

De religieuze leiders van de katholieke kerk, want over andere godsdiensten kan ik mij niet uitspreken, maken inderdaad wetten. Maar dat zijn dan ook geen burgerlijke wetten maar religieuze wetten (canons) die enkel voor katholieken gelden. Al wie het niet eens is met die wetten, kan zonder al te veel moeite afstand nemen van de katholieke kerk.

De huidige paus gelooft inderdaad niet in het limbo (of het voorgeborchte). Maar voor zover ik weet is het (nog) niet officieel afgeschaft.

En als niemand zich die vraag stelt wie het limbo heeft uitgevonden dan is dat wegens gebrek aan interesse, aangezien de katholieke kerk daar nooit een geheim van gemaakt heeft.

Ik vind persoonlijk niet dat de overheid mag toestaan dat iemand een menselijk leven ten einde brengt. Toch verplicht de overheid mij om te aanvaarden dat de ene mens het leven van een ander mag vernietigen.

De overheid heeft, mits - laten we wel zijn - goed omlijnde afspraken, vastgelegd dat in heel specifieke gevallen, dergelijke praktijken geoorloofd zijn, ja. Niet dat je ze zelf moet toepassen.
Het gaat niet om personen die een menswaardig bestaan tegemoet gaan, ook al is het nog zo moeilijk om dat precies te omlijnen, vaak zijn het kinderen of ouderen die zonder de moderne technologie al lang een natuurlijke dood waren gestorven.

Ik kan mij natuurlijk wel voorstellen dat u ook inzit met die duizenden doden in oorlogen en conflicten over de hele wereld, met al die ongelovigen die niet naar de hemel kunnen. Dus ik zal u niet beschuldigen van het zomaar inzitten met uw medemens als hij naast u woont en niet als hij ver weg woont.

Ik zit inderdaad in met de vele mensen, gelovig of niet, die over gans de wereld getroffen worden door oorlog, hongersnood, ziekte, enz. Dus ik ben blij dat u mij niet zomaar beschuldigd.

Ik bedoel de opstand onder leiding van een bende atheïstische intellectuelen die tabula rasa wilden maken om één of andere utopsiche maatschappij te stichten maar vrijwel van bij het begin ontspoorde in een grote slachting en naar gewoonte bij revoluties gaandeweg de eigen kinderen begon op te vreten.

Ik verleg de discussie helemaal niet. U beweerde dat atheïsme een teken van geestelijke gezondheid was en ik heb nagekeken of de geschiedenis dit bevestigt. Quod non. Zielig is dan beginnen klagen over het gebruik van trucjes en blokkers in de discussie proberen te sleuren.

In feite vraagt u hoe iemand kan geloven in iets dat niet bestaat ervan uitgaand dat het vast staat dat het niet bestaat. Als het bewijs leverbaar is en geleverd wordt dat God niet bestaat/kan bestaan dan is de zaak opgelost. Maar dat is niet het geval.

Lang geleden heb ik de argumenten pro en contra afgewogen en besloten dat het redelijker is te geloven in het bestaan van God. Tot op heden heb ik geen reden gezien om hierop terug te komen. Anderen komen tot een ander besluit.

Citaat:
Oorspronkelijk bericht door Griffin
Het gaat waarschijnlijk over de Christenen op het forum die er op los trappen met hun verwijten tegenover de Islam. Maar ik wou het eigenlijk over het morele gezag van de kerkleider hebben.


Wel hier wordt het verschil duidelijk.

Bron: answering-islam.org

Islam en geweld
Na de gebeurtenissen van 11 september 2001, heeft het onderwerp geweld en religie opnieuw geleid tot felle discussies. Het is onze stellige overtuiging dat hoewel verschillende politieke, sociaal economische en culturele factoren veelbetekenend zijn geweest en bijgedragen hebben aan de opkomst van geweld en terrorisme in de hedendaagse fundamentalistische islam, we de religieuze dimensie van dit geweld niet kunnen ontkennen dat terug leidt naar het hart en de oorsprong van de islam.
Het punt dat we willen maken is erg simpel. Moslims die daden van geweld en terreur plegen in de naam van God, kunnen ruimschoots rechtvaardiging vinden voor hun daden, gebaseerd op de leringen van de koran en de woorden en voorbeelden van Mohammed zelf! We hebben vaak gehoord in de media dat de relatie tussen moslimterroristen en islam dezelfde is als de relatie tussen de KKK en het christendom. Deze analogie is absoluut onjuist. Christenen die zich bezighouden met geweld, overtreden de expliciete leringen en het voorbeeld van Jezus Christus. Aan de andere kant kunnen moslims die klaar staan om hun zogenaamde vijanden te vernietigen in de naam van God, zich beroepen op het volgen van de geboden van God in de koran en het nadoen van de profeet als hun rolmodel.
Ons punt impliceert uiteraard niet dat alle gelovige en vrome moslims gewelddadig moeten zijn, om aan de ware leringen van de islam recht te doen. We aarzelen niet te zeggen dat de meerderheid van de moslimwereld daden van terreur en geweld veroordeelt. Er zijn vele denkscholen in de islam met gevarieerde en vaak conflicterende interpretaties van de koran. Echter het belangrijke verschil dat we maken is dat de minderheidsgroepen in islam die overgaan tot het gebruik van geweld, zijn niet een afwijking van de islam, maar in feite kunnen legitiem beweren dat ze binnen de basis parameters van de islamitische djihaad werken. (einde citaat)

Esperanza,

Is een geloof per definitie "blind"?

Als geloof blind is, waarom doet men dan aan grondige Bijbelexegese, historisch-kristische benaderingen van Jezus Christus, theologische godsdienstwetenschappen,... door mensen die heel intellectueel onderbouwd zijn en dóór juist de ontmythologisering van de Bijbel, de Boodschap van God terugvinden. (ik spreek nu wel als katholiek). Zo was het met mij het geval.

Ik ben niet blind, ben heel kritisch en ik respecteer elke mening: atheïst, deïsten, theïsten en agnosticisten. Maar ik hou er wel niet van dat bepaalde atheïsten gelovigen (doch ik besef ook: er zitten meer dumbo's bij bepaalde groeperingen van gelovigen dan bij de athé's, maar aub veralgemeen niet) over dezelfde kam worden geschoren en allemaal worden uitgemaakt voor blind, naïef of dom.

"Alle" staat eenmaal niet in mijn woordenboek

Iedereen die voor abortus is is al geboren .
De keuzemogelijkheden worden je niet opgedrongen .
Vaticaanstad is dus tot politics doorgedrongen .

Maar dus zeg je ook dat je paternalistisch de baas wil spelen over hoe die andere mensen hun leven moeten inrichten, onder meer door wetten die hen het recht ontnemen om zelf te beslissen over hun eigen leven of "leven" dat uit hen voortkomt, maar in zo'n toestand verkeert dat je het amper "leven" zou kunnen noemen.