Het verwaarloosbaar gebruik van esperanto buiten de kleine secte zelf en over zo lang tijdvak, vind ik voldoende bewijs.

Dit is helemaal geen argument bij uw stelling dat Esperanto als taal "onbruikbaar" is. Indien het getalsargument telt, dan moeten in uw ogen zovele minderheidstalen als taal inherent "onbruikbaar" zijn, ook al omdat ze in de meeste gevallen zelfs minder sprekers hebben dan de Esperantobeweging. Kortom, wat u naar voorschuift is een nepargument.

Daarenboven getuigt uw oordeel van een manifeste onwetendheid over de grote bloei van de Esperantobeweging tijdens het interbellum.

Waaronder o.m. de meeste van die "oud-Amerikaanse talen", en, ik vermoed, ook vele van die "Filippijnse talen" waar Willem zich op beroept.

Kennelijk hebben wij een verschillende opvatting van het begrip "nep"; waarschijnlijk blijvend onverenigbaar ook; ik gaf al als voorbeeld het sprookje "De Nieuwe Kleren Van De Keizer".

Tijdens dat Interbellum liepen er wel meer dingen raar en vooral: fout, vertelden mijn grootouders mij.

Blijven toch Tok Pisin en Bahasa Indonesia tamelijk sterke voorbeelden, denk ik. Geen verbuigingen, geen naamvallen, geen meervouden (getal bij zelfstandig naamwoord, òf het woord 2x gebruikt), klein alfabet, geen diacritische tekens.

Maar wel reeds de moedertaal van een bepaalde relatief grote groep mensen (120 000 resp. 250 miljoen).

En hop, daar springt Willem weer naar een andere tak. Nu komt hij aandraven met het begrip "nep", waarbij helemaal niet duidelijk is wat dat hier komt doen.

Beter wel onthouden wat je zelf gepost hebt:

Wat u daar uiteenzette, vormt inderdaad geen argument. Uw beginstelling was immers dat het Esperanto als taal "onbruikbaar" is en dat dit de praktijk heeft uitgewezen.

Nu klopt dit aan geen kanten. Ofwel begrijpt u niet wat een taal als taal "onbruikbaar" maakt, ofwel bent u zo gefrustreerd dat u gewoon wild om zich heen begint te slaan zodra u het woord "Esperanto" hoort. Zo stilaan moet ik geloven dat dit het laatste is, want uw reacties zijn niet alleen heel onredelijk maar tevens ook totaal irrationeel.

Omstreeks 1962 ontmoette ik in 1 handelskantoor 1 van de zeer druk bezette veeltalige handelscorrespondenten die toevallig ook esperanto in zijn pakket had en tot zijn stomme en blijde verwondering in dat jaar zegge en schrijve 1 bericht in esperanto ter beantwoording had toegediend gekregen.

Daarna gedurende 39 jaar in 9 minstens zo drukke handels-omgevingen zelfs het woord "esperanto" nooit meer vernomen.

Zakenmensen zullen iets bruikbaars echt altijd benutten.

Dit zegt niets over de bruikbaarheid van Esperanto als taal. Daarenboven heb ik heel andere ervaringen: ik schrijf vrijwel dagelijks in het Esperanto en heb talrijke contacten met mensen die Esperanto met me spreken. Kortom, Esperanto is als taal weldegelijk bruikbaar en bezit alle elementen in zich om zich vlot, correct en adequaat uit te drukken. Uw onwetendheid houdt dat niet tegen.

In een poging deze draad weer terug te voeren naar het oorspronkelijke onderwerp:

Reto-Romaans (Rumantsch), de vierde officiële taal van Zwitserland. Ondanks deze erkenning is de taal overigens op de terugweg; erkenning alleen volstaat immers niet om een taal te redden. Volgens Wikipedia hebben trouwens enkel personen die de taal als moedertaal hebben het recht om in die taal met de federale overheid te corresponderen, wat mij nogal vreemd lijkt als het de bedoeling is dat die taal als de gelijke van de drie andere (Duits, Frans, Italiaans) beschouwd wordt.

In dals acts ils pli impurtants oz a la radunanza da delegads da la Lia Rumantscha a Sent è la surdada da la direcziun da la Lia stada. En in act simbolic ha il secretari general, Gion A. Derungs che va en pensiun, surd�* la clav rumantscha a ses successur Urs Cadruvi, il nov secretari da la Lia Rumantscha.

Il di dal tunnel avert è a fin, roschadas da glieud han prendì la chaschun da guardar il tunnel pli datiers e da laschar infurmar davart tut ils detagls pussaivels. Dapi las 16:00 èn ins vidlonder da rumir tut las restanzas da la festa e da preparar il tunnel per ch'el possia vegnir surd�* damaun enturn mezdi al traffic.

Ja, ik las al eerder ergens dat Reto-Romaans als spreektaal zo goed als uitgestorven zou zijn; ambtelijk wordt het wel in stand gehouden.

Hoezo? In Zwitserland kan iedereen met de bondsoverheid in de eigen moedertaal corresponderen, ongeacht waar men woont.

Er zijn nog zo'n kleine 1000 000 sprekers (minder dan 1% van de Zwitserse bevolking). Dat het "zo goed als uitgestorven zou zijn" is overdreven. Het zal nog niet onmiddellijk uitsterven, maar het is wel op de terugweg.

En nu: føroyskt. Vermoedelijk heeft het nog minder sprekers dan het Reto-Romaans, maar het is niet bedreigd (het is nog steeds de enige gangbare taal op de Faeröereilanden).

Loksins er tað eydnast føroyingum at fáa økt um kvotuna á sølu av fiskafóðri til ES-marknaðin. Á árliga felagsnevndarfundinum Føroya og ES �*millum, �* oktober, varð avgjørt at kvotan veksur úr 10000 tonsum upp�* 20000 tons um árið.
Samráðingarnar hava verið drúgvar, t�* mótdráttur hevur verið frá politiskum myndugleikum og vinnul�*vinum �* ES. Nýggja reglugerðin kemur �* gildið 1. desember 2007.
Á felagsnevndarfundinum fingu Føroyar eisini tilsøgn frá ES-nevndini um, at
saltaður og turkaður upsi og kúvingur frameftir verða fevndir av handilssáttmálanum partarnar �*millum, og at Føroyar á hesum økinum fáa tillutað kvotur. Hetta kemur �* gildið, tá ið innanhýsis mannagongdirnar partarnar �*millum eru lidnar.

Dat klopt helemaal niet. In Graubünden is de taal in meerdere valleien de dominerende omgangstaal. Er is trouwens een verschil tussen de taal die mensen onder elkaar spreken (en dat steeds een dialect is) en de taal die de bondsoverheid gebruikt (dat is een standaardtaal die evenwel niemand spreekt - hoogtens gebruikt wordt in de hogere jaren van het middelbaar onderwijs).

Ja, maar als het klopt dat enkel moedertaalsprekers dat kunnen (wat ik niet met zekerheid weet; ik lees het enkel maar op Wikipedia), dan betekent dit dat mensen die het als tweede taal hebben (bvb. inwijkelingen) zich op een andere taal moeten beroepen om met de federale overheid te corresponderen.

't Merkwaardige van de situatie is dat Reto-Romaanstaligen vaak voor een hogere opleiding voor de Duitse omgangstaal kiezen. Niet zelden voeden ze dan later hun kinderen ook in het Duits op. Dat is wel merkwaardig als je weet dat Reto-Romaans en Italiaans toch tamelijk dicht bij elkaar staan. En wat nog pikanter is, het zijn vooral de Alemannische Zwitsers die zich hebben ingezet en inzetten om het Reto-Romaans van verdere neergang te behoeden. Op hun initiatief kwam er in Graubünden bijvoorbeeld een tamelijke strenge taalwet die voorschrijft dat men in Reto-Romaanse dorpen en valleien slechts Reto-Romaans kan gebruiken voor openbare aankondigingen.

Ook die mensen mogen in het Reto-Romaans schrijven. Als inwijkeling neemt men dan gewoon de taal die men als omgangstaal gebruikt in Zwitserland.

Ik vermoed minstens 1 (tik)fout in je getal van "1.000.000". Volgens een Wiki die ik op Net vond gaat het binnen Zwitserland nog maar om ca. 35.000 sprekers maar in Italië zou iets meer zitten met onder Reto-Romaans gerekende talen of dialecten.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Retoromaans