Men is niet tegen, maar gaat er van uit dat Vlaamse onafhankelijkheid de eerste optie is waarna men kan nadenken wat er kan volgen.

Ik ga uit van taalhomogene staten. Voor Brussel en wijde omgeving is dat onmogelijk: wat historisch gegroeid is, trek je niet zo gauw weer recht. Dat gebied wordt dus gescheiden van Vlaanderen om ten minste Vlaanderen taalhomogeen te houden (maar wel met voldoende garanties voor bestaanssterkte). Zo niet wordt ook Brussel-Vlaanderen een staat �* la België, met alle gezeur en gezever vandien over faciliteiten zus en taalwetten zo.

Als Antwerpen zich wil afscheuren, mag het dat van mij doen. Ik heb nergens daartegen gepleit. Of het ook aan de orde is, is nog wat anders.

U bent dus een taalnationalist.

Ik ga daar mijn appreciatie niet meer over geven, u kent die.

O, nee? Waar staat dat of wie zegt dat?
Het enige dat ik weet is dat een hereniging er niet kan komen zolang de Franstaligen iets in de pap te brokken hebben. Die boycotten zelfs de Benelux. De Vlaamse onafhankelijkheid is op die manier een noodzakelijke tussenstap voor wie een hereniging nastreeft. VB en NVA voldoen aan die voorwaarde ook al hebben ze de hereniging niet als einddoel maar dat wil nog niet zeggen dat ze tégen zijn. Het is gewoon later zorg. Ondertussen stapelen de redenen om tot hereniging over te gaan zich op: niet alleen kultureel maar ook in het bedrijfsleven. Nu heet het nog "samenwerking" en die is nodig maar de rijksgrens vormt een belemmering. Ik hoor dat Stevaert langs een omwegje ook zo denkt. Het is gewoon onvermijdelijk voor de welvaart van het Nederlandse volk waar we toe behoren, iets waar ik trots op ben. Dat door een hereniging het onrecht dat Vlamingen, Brabanders en Limburgers aangedaan is goedgemaakt wordt is op zijn minst mooi meegenomen.

De enige werkelijk taalhomogene staten in Europa die ik op het eerste zicht zie zijn IJsland, San Marino en Liechtenstein (al zullen daar ook wel recente inwijkelingen zijn die een andere taal spreken). Verder is er een land als Frankrijk dat niet taalhomogeen is, maar er wel alles aan doet om dat te worden.

Waarom dus uitgaan van taalhomogene staten wanneer juist die zéér zeldzaam zijn?

Hoe zou een staatkundige scheiding tussen een "post-Vlaamsgewestelijke staat" en een "post-Brusselshoofdstedelijkgewestelijke staat" de taalhomogeniteit ervoor kunnen zorgen dat die eerste staat taalhomogeen zou blijven (aangenomen dat zij dat al is, quod non). Het lijkt mij juist waarschijnlijker dat Brussel hierdoor bevestigd wordt als Franstalige staat en dit door de demografisch-ruimtelijke expansie van het Brusselse urbaan gebied juist een verdere aantasting van die taalhomogeniteit zou betekenen.

Of �* la Finland, waar er amper gezeur is.

Omdat de taalwetten rigoureus worden nagellefd . Het is geen toeval dat Finland op heel wat internationale parameters bovenaan staat ; onderwijs , efficientie van de administratie, welvaartpeil .....

alle gij. Dus als ik het goed versta kleef ik morgen op een Twee PK het embleem Mercedes en dan is dat genoeg om een Mercedes te zijn.

Daar kan snel verandering in komen

Daaaaag