Maar als de vraag is "bent ge bereid tot uw zeventigste te werken, omdat de maatschappij u nodig heeft, en bereid om dit werk te doen, dat het meeste bijdraagt aan de maatschappij", dan zal het antwoord bij velen, neen, zijn.
Wel ne zeventigjarige beroepsmilitair kan bvb ingezet worden als bedeler van voedsel, als barman... tenminste hier ten lande (of hebben ze allemaal pas gebouwen, en moeten ze allemaal wat gaan bijverdienen in Afghanistan ?).
Anders als nachtwaker, taxichauffeur, telefonist... in het burgerleven.

.(dubbel)

[quote=Bob;3907022]Maar als de vraag is "bent ge bereid tot uw zeventigste te werken, omdat de maatschappij u nodig heeft, en bereid om dit werk te doen, dat het meeste bijdraagt aan de maatschappij", dan zal het antwoord bij velen, neen, zijn.
Wel ne zeventigjarige beroepsmilitair kan bvb ingezet worden als bedeler van voedsel, als barman... tenminste hier ten lande (of hebben ze allemaal pas gebouwen, en moeten ze allemaal wat gaan bijverdienen in Afghanistan ?).
Anders als nachtwaker, taxichauffeur, telefonist... in het burgerleven.[/QUOTE]
Dat kunnen jonge mannen evengoed . Jonge mannen die werkloos blijven als oude peekkes die job in hun plaats doen. Jonge mannen die een job nodig hebben om eindelijk van bij hun ouders weg te kunnen, om een leven op te bouwen. Als je jong bent moet je werken, om te kunnen uitrusten als je oud bent. Ouden van dagen doen werken is slecht en onnozel. Ze weten niet meer hoe zich te keren en te draaien om toch maar niet de pensioenen te betalen, die politiekers, bankiers en ander gespuis, nadat ze onze rijkdom en spaarcenten met de teerlingen gespeeld hebben op de Beurs.

op mij moet je alvast niet rekenen :-) Ik ga zelfs lang voor mijn 70 stoppen, wees gerust. Of het zou moeten zijn dat ik nog eens een bedrijfje opricht. Maar dat zal dan zijn om me bezig te houden.8-)

Uiteraard is de drijfveer "Laat de werkgever de pensioenen betalen". Maar maak U geen illusies, de pensioenkassen zijn leeg, en zullen nog verder ledigen. De werkgever de pensioenen laten betalen (werken tot 70) zal niet te stoppen zijn. Tenzij er een plichte wet op euthanasie komt (iedereen verplicht tot euthanasie bij het bereiken van 70 jaar;-)).

'n vet betaalde uitbolbaan: aankomen om 10:00, 2u middagpauze en weg om 16:30 (of vroeger: waarom niet?

Als ik kan blijven doen wat ik nu doe ben ik bereid dit te doen tot ik in mn kist lig. Ik hou van mijn baan.

En w�*�*r vind men zulke jobs ? Op het ministerie mischien ?

Daarom zitten er dus 'af en toe eens' enorm schadelijke stoffen in onze voeding. Kwestie van vooruit te denken. :lol:

Hangt er vanaf of ik het nog graag doe en nog gewenst ben.

en of je nog geld nodig hebt om te overleven?

Dan is het geen vrije keuze meer he, ik dacht dat het hier daar over ging.

Niet iedereen heeft het geluk om ambtenaar te zijn.

dan heb jij het over werken tout court?

[quote]Dat van "ik zou wel willen werken als ik maar mocht werken", dat is natuurlijk maar een héél doorzichtige uitvlucht voor ... (vul zelf in).

ik vind dat iedereen voor z'n 70ste 35 jaar werkervaring moet kunnen voorleggen of niet kan genieten van zijn/haar pensioen.

soylent green.

Het koekjesfabriek.

Wel slim gedacht!

Werken of werkervaring?

Ik neem aan, dat je betaalde job bedoelt???

lol, op m'n 55ste gaan de boeken hier toe ze ;).

ook als je weet dat je niet kunt overleven nadien?

Kan ik niet op antwoorden. Als jonge generatie gaan we nog wel van een deftig pensioen kunnen genieten zeker?

aja? waarom is dat zeker?

Het is niet zeker. Maar ik verwacht van wel. We dragen al genoeg af zeker voor ons pensioen?

wat wij nu afdragen, is voor de pensioenen te betalen van die dat nu pensioensgerechtigd zijn, niet voor onze eigen pensioenen hé.

Dit is dan wel voor het pensioen van de mei '68'ers. Maar ne hint.
Richt een beweging op, zoek steun. Met als doel niet meer af te dragen voor een ander zijn pensioen, maar nog enkel voor dat van U.
De mei '68'ers zullen dan wel een generatie lang bij het ocmw moeten gaan aankloppen, maar Uw pensioen zal verzekerd zijn.

Ik wou altijd binnen zijn op mijn veertigste, en nu mag ik niet meer buiten komen.

Tot 70 werken = waanzin. Ik zie achtereen al 70-jarige cipiers gevangenen begeleiden of 70-jarige opvoeders losgeslagen kinderen bedwingen. Gewoon absurd ! Ik hoop voor m'n 55 ste nog een goede erfenis van familie te doen (wie weet ;-), dan pak ik m'n biezen en ga ergens in het buitenland leven lekker rustig en ver weg van ons hectische landje. Ik werk momenteel graag en vrij veel (ca. 60 uren in de week), maar ik kan me niet inbeelden dit tot m'n 70 of zo te blijven doen. Ik ben van mening dat je werkt om (comfortabaler) te leven, maar niet dat je leeft om in hoofdzaak te werken. Daarvoor is het leven te kort ! Enjoy it !!!

Moeten misdadigers ook tot hun 70 ste werken ? Als inbreker op je 70 ste over de daken klauteren is toch ook gevaarlijk, hoor !:-(

Was dat niet in Frankrijk, mei 68?

De oorsprong van de mei '68 beweging was frankrijk, maar "mei '68" was wel een europese stroming (zoals de "hippies" een amerikaanse stroming was).

Als doctorandus hebt ge toch niet te klagen hoor. Intellectueel werk, veel vrijheid en de mogelijkheid om uzelf constant te ontwikkelen. Ik zou dit gerust tot mijn 70ste kunnen doen.

En ja ik werk ook veel uren (wat normaal is voor ons beroep I guess) maar ik krijg wel enorm veel voldoening als ik weer een stukje af heb of weer iets nieuws heb ontdekt in mijn onderzoek. En van rommelen in een labo en/of werkplaats word ik ook niet bepaald moe. Dat is hobby.

Laat ons even redelijk zijn.

tot 70 zou een kleine 50 jaar werken zijn. Op die tijd betaal je als werknemer al snel zo'n 1.000.000 € (1500x50x14) aan de belastingen...kan er dan nog geen pensioen af? 40 jaar zal ruim voldoende zijn zeker.....

Ik klaag zeker niet over mijn situatie. Ik doe mijn werk heel graag, maar dat wil niet zeggen dat ik dit werk 45 jaar wil volhouden. Een jaar of 30 �* 35 zou ik in de academische sector willen blijven zitten. Daarna ben ik van de mening dat er ander en beter zijn en is het het beste plaats te ruimen voor de jongere generatie. Uiteraard wil ik dan links en rechts tijdens mijn pensioen (hopelijk emiritaat !) nog wel eens iets publiceren of eens een voordrachtje geven, maar dit dan op een ongedwongen basis. Ik ben op dat vlak een beetje atypisch binnen 'mijn wereldje', maar ik zie mij niet aan studenten les geven op regelmatige basis of mij op congressen te moeten bewijzen tot mijn zeventigste ! (velen menen echter van wel).

Uit uw (vetgemaakte) opmerking, blijkt - met alle respect - dat u weinig afweet van de werkdruk en extra takenpakket van de doorsnee (jonge) academicus. Of denkt u dat het toeval is dat ik meestal op een nachtelijk uur een aantal posts doorstuur? Ik zit in de week meestal achter mijn computer tot een uur of elf, maar dat kan ook gerust een uur of een �* twee 's nachts zijn. Ik denk niet dat veel bouwvakkers of loketambtenaren na 17.00 u voor hun werk nog één poot uitsteken. Ik zou nooit met zulke banen willen verruilen, maar zeggen dat wij een lui luxeleventje hebben is een beetje overdreven. Er zijn aan (betaald) doctoreren uiteraard wat voordelen verbonden: je mag vaak ver congressen bijwonen en studieverblijven uitkiezen, waar je ook wat vakantie aan kan koppelen, je krijgt een goede omkadering, enz. maar in vergelijking met 'de privé' vallen onze zogenaamde extra-legale voordelen in het niets uit. En wij moeten zeker niet minder werken dan hen. Hou daar ook eens rekening mee !

Euh, ik dacht dat het toch duidelijk was dat ik een collega van u ben ? Ik zit op dit eigenste moment een paper te klussen. Dus ik kom ook wel aan die 60 uur hoor ;)

Maar ik ervaar het niet als zwaar noch erg belastend. Het grote verschil tussen de prive en het academische (ik heb 2 jaar in de prive gewerkt als ingenieur) is dat ik hier voor mijzelf werk. Het is mijn project en ik bepaal wat er gebeurt, in samenspraak met een promotor.

In de industrie danste ik naar de pijpen van de grote managers. Alhoewel het veel beter betaald was, werkte ik altijd voor iemand anders (een projectleider, een manager) en dat stak me enorm tegen. En dat was vermoeiend. Ik werk niet graag voor anderen.

OK, dan verstaan we elkaar min of meer ! Ik ervaar mijn werk ook wel als zeer aangenaam en leerrijk, maar dat wil uiteraard niet zeggen dat het niet regelmatig vermoeiend kan zijn. Uit uw voorgaande post leek het precies alsof academici geen minimale inspanning moesten doen om iets te bereiken.

Maar goed, u en ik hebben het geluk dat onze promotoren ons beiden de ruimte geven om ons eigen project dat we graag uitstippelen, te valoriseren en er (gelukkig) nog voor worden betaald ook. Helaas zijn er ook nog vele doctorandi (toch in mijn 'branche') die zeer idealistisch en met frisse moed aan hun mandaat beginnen, maar door hun promotoren of andere 'notabelen' in een zekere, door hun geprefereerde, richting worden uitgestuurd en dan kan zulk doctoraat een echte sleur worden. Ik ken overigens nog altijd mensen die doctoreren, maar waarvan ik de indruk heb dat ze meer als koffiemadam of als kopieerhulp door de professoren werden aangenomen. En dan kan zulk werk uiteraard enorm frustrerend zijn. Dus laten we onszelf gelukkig prijzen !

Zit in shift,dan is tot 60 jaar voldoende,toen ik 20 jaar was ging ik na 3 nachten,vlot nog honderd kilometers fietsen,nu kruip ik als een zombie in mijn zetel.
Als ik een bureau jobje krijg met internet,wil ik zeker tot 70 werken;-)

Precies, voor bedienden zou zeventig al standaard kunnen, voor arbeiders de leeftijd naar vijftig.