Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door jamás será vencido
(Bericht 4424841)
http://aff.skynetblogs.be/
Vooral die laatste vraag is wel interessant. Ging het VB geen gematigdere koers varen? Kunnen ze misschien best eens beginnen met hun vernieuwde militie eens op te kuisen...
|
Tiens, je bent precies een beetje kieskeurig met het verwijzen naar wikipedia....
Reimond Tollenaere
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
Reimond Tollenaere (Oostakker, 29 juni 1909 - Kopzy, bij Veliki Novgorod, 22 januari 1942) was een Vlaams politicus, advocaat en nationaalsocialist.
Tollenaere was de zoon van een aannemer en wou aanvankelijk na zijn middelbare studies aan het Klein Seminarie te Roeselare priester worden. In het academiejaar 1927 - '28 studeerde hij wijsbegeerte te Roeselare maar hij werd er weggezonden wegens zijn Vlaams-Nationale overtuiging.
Vervolgens trok hij naar de faculteit Rechten in Gent (1928 - '33) waar hij actief was in de Vlaamse Beweging. Tollenaere was aanwezig op de gouw- en landdagen van het Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond (AKVS) en op de verbondsvergaderingen van het Algemeen Vlaams Hoogstudentenverbond (AVHV). Hij was praeses van het AVHV - Gent in het academiejaar 1932 - '33, daarnaast was hij bestuurslid van de Dietsche Bond en hoofdbestuurslid van het Dietsch studentenverbond. In 1933 werd Tollenaere algemeen propagandaleider van het pas opgerichte Vlaams Nationaal Verbond (VNV).
Hij werd in 1936 verkozen tot kamerlid voor het Vlaams Nationaal Verbond in het arrondissement Roeselare-Tielt (West-Vlaanderen).
Kort na de Duitse inval in België op 10 mei 1940 werd Tollenaere samen met andere Vlaams-Nationalisten gearresteerd en naar Frankrijk gedeporteerd waar hij enkele weken gevangen werd gehouden. Op 21 juni werd hij bevrijd en keerde hij naar België terug waar hij zich al spoedig ontpopte als een van de drijvende krachten achter de collaboratiepolitiek van het Vlaams Nationaal Verbond. Als overtuigd Groot-Nederlander was Tollenaere tegen de Belgische staat. Hij sprak zich uit voor het Nationaalsocialisme maar was - in tegenstelling tot de concurrerende collaboratiebeweging DeVlag van Jef Van de Wiele - geen voorstander van de aansluiting van Vlaanderen bij Duitsland.
Hij werd de eerste commandant-generaal van de Dietse Militie/Zwarte Brigade, de militie van het VNV.
Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie in juni 1941 zette Tollenaere zich actief in bij de werving van Vlaamse vrijwilligers voor het Oostfront.
Zelf vertrok hij op 6 augustus 1941 als Untersturmführer (onderluitenant) bij het Vlaams Legioen (Waffen-SS) met een groep vrijwilligers naar het Oostfront, waar hij op 22 januari 1942 te Kopzy (oblast Novgorod), dodelijk werd getroffen door bevriend artillerievuur van de Spaanse Blauwe Divisie. Hij werd begraven in Podberez'e, ongeveer 20 km ten noorden van Veliki Novgorod. De dood van Tollenaere was voor VNV-leider Staf de Clercq - die Tollenaere als zijn opvolger zag - een zware slag. De Clercq zou eveneens in 1942 overlijden.
Ook nu nog beschouwen een aantal rechtse Vlaams-nationalisten Tollenaere als een held, terwijl hij voor anderen een nazicollaborateur was. Hoe dan ook had Tollenaere - in tegenstelling tot de meeste andere leidinggevende collaborateurs - de moed om zijn leven te offeren voor zijn ideaal. Alhoewel Tollenaere een overtuigd nationaal-socialist was, valt te betwijfelen of het antisemitisme bij hem een grote rol speelde. Gezien het tijdstip van zijn overlijden kon Tollenaere niet op de hoogte zijn van de deportaties van de joden en dus ook niet van de vernietigingskampen.
In zijn boek L'évolution du sentiment publique en Belgique sous l'occupation allemande (1945) schreef de latere senaatsvoorzitter Paul Struye: "Een Tollenaere heeft volkomen onbaatzuchtig gehandeld en men kan zich neerbuigen voor de moed van zijn daad, terwijl men toch streng veroordeelt wat men zijn dwaling moet noemen".
http://nl.wikipedia.org/wiki/Reimond_Tollenaere