Zo weinig vertrouwen in de kracht van je eigen overtuigingen, Abou? Dat ze meteen instorten als je er één blokje tussenuit haalt?

Goed geprobeerd E. Maar wat ik bedoelde was dat eens we het ene 'toegeven' er quasi onmiddellijk stemmen zullen opgaan om de volgende 'logische' stap te zetten.

ik neem aan dat de pvda zich niet de les laat spellen door buitenstaanders, dus die stemmen om de volgende stap te zetten die zouden komen van binnen de partij en daar heb jij dus schrik voor ?

Dat eeuwige gezeik over Stalin afzweren (of adoreren) komt me echt de keel uit. In de jaren 60 van de vorige eeuw heeft heel die discussie binnen de marxistische beweging geleid tot een heel onvruchtbaar schisma. De meeste Europese KP-en namen afstand van Stalin maar dat leverde niet veel meerwaarde op: de zogenaamd 'stalinistische' partijen hebben nu nog de grootste massabasis (cfr de KKE in Griekenland) Na de val van de SU wordt er binnen de communistische wereldbeweging gezocht naar nieuwe vormen van samenwerking waarbij er respect is voor ieders opvattingen. Binnen de PVDA leven er, zoals in de hele wereldbeweging uiteenlopende opvattingen over de fouten/misdaden/verwezenlijkingen van stalin, Mao,... Ik vind het nu niet aan de orde om daar definitieve uitspraken over te doen die de beweging zouden kunnen herverdelen of verlammen. We staan voor de grootste economische crisis sinds een eeuw. Het systeem zal, om te overleven, keiharde besparingen gaan opleggen en proberen alle sociale verworvenheden af te bouwen. In die omstandigheden komt het er op aan een links offensief te lanceren om onze rechten te verdedigen en de massa ervan bewust te maken dat er binnen dit systeem geen duurzame oplossing mogelijk is en dat we een democratisch, socialistisch perspectief hebben.

Ik denk dat de doorsnee stemgerechtigde van vandaag zich weinig of niet interesseert in Stalin en Mao.

Klopt, maar de vraagstukken uit het verleden zijn tevens de vraagstukken van het heden en de toekomst. Wat bijvoorbeeld met politiek pluralisme en eenpartijstaat, op welke basis en met wie moeten allianties worden gevormd, etc.? De PVDA neemt daar een ambigue houding tegenover in, ze beschouwen de evaluatie van Stalin, stalinisme, maoïsme,... als een historische kwestie die heden van weinig belang is, maar hun huidige werking is voor een groot stuk gedetermineerd door die vroegere discussies en door de stalinistische opvattingen. Dus nu weigeren het over die zaken te hebben, betekent impliciet de stalinistische theses aanvaarden.

Mag de PVDA ook nog een keertje vooruit kijken in plaats van keer op keer gedwongen te worden achteruit te kijken? Hoe kan die partij nu ooit een hedendaags en toekomstgericht antwoord formuleren als die altijd eerst opnieuw het verleden moet gaan uitklaren?

Dat is net mijn punt, dat achteruit kijken is ook kijken naar de toekomst.

Met het gevaar dat het achteruit kijken het zicht op de toekomst gaat belemmeren. Het verleden speelt natuurlijk een rol en daaruit moet men leren. Maar men moet er niet in blijven rondzwemmen.

Wat anderen (zoals E en Groenzwarte Commie) en ik vragen is precies duidelijkheid, het is de PVDA die deze niet kan of wil verschaffen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat andere linkse militanten een zekere argwaan hebben tov zoveel rond-de-pot-draaierij. Je kan niet, zoals de PVDA doet, zeggen dat je de partij opengooit en zich opstellen als het enige alternatief om dan potentiële militanten over deze zaken in het ongewisse te laten.

Is wat de PVDA in Zelzate in de praktijk doet en toont dan niet duidelijk genoeg? Een mens is niet wat die zegt, wel wat die doet. Het is toch mijn, bescheiden, mening dat wat de PVDA in Zelzate doet een voorbeeld kan zijn voor andere gemeenten.

Ik denk dat je, zoals Vavli aangeeft, rekening moet houden met de verschillende generaties in de partij en het evoluerende karakter van visies dat zoiets onvermijdelijk met zich meebrengt. In die zin zou je kunnen stellen dat de partij midden in een reflectief proces zit, waarvan het einde niet zomaar in zicht is. Het is net de toetreding van nieuwe mensen dat dit proces in deze of gene richting kan brengen. Ik kan me best inbeelden dat de jongere generatie meer geneigd is tot afstand nemen van bepaalde theoretische invalshoeken. Ik weet dat niet, he, ik maak geen deel uit van de PVDA. Maar ik denk niet dat de partij hierin zo enorm zal verschillen van andere organisaties waarin oudere en nieuwere generaties botsen. Als jij dan wil dat de PVDA ooit een duidelijk signaal geeft, dan moet je zelf ook de deur openen voor dat signaal. Wat betekent dat er tweerichtingsverkeer nodig is tussen de partij en jezelf, of algemener, tussen de partij en geïnteresseerden.

Help dan zelf, actief, de PVDA klaarstomen voor de 21ste eeuw, om het met grote woorden uit te drukken.

De PVDA is geen stalinistische partij. Dat betekent ondermeer dat je als lid over Stalin mag denken wat je wil :) is dat niet genoeg duidelijkheid ? Wat wil je nu eigenlijk: dat alle partijleden exact dezelfde mening over die kwestie hebben en dus Stalin met zijn allen publiek afzweren ? En als daar dan eensgezindehei over is, moeten we dan ook over Trotski, de vierde en alle andere internationales een of andere opinie verkondigen. Er zullen altijd wel 'andere linkse militanten zijn die over een of andere kwestie een zekere argwaan koesteren' Het zij zo. Op vier weken tijd hebben we nu in de kiescampagne ongeveer 400 leden bij gewonnen. Die mensen zitten met heel andere vragen: wie gaat wat doet met ons geld; hoe gaan we uit deze crisis geraken; hoe pakken we de vergrijzing aan;is er een alternatief voor dit systeem;... dat zijn de vragen die de mensen bezig houden, niet Stalin of Trostki !

Jep.

Het gaat niet over de figuren Stalin of Trotski, het gaat om zaken zoals het erkennen van de noodzaak aan politiek pluralisme (en dus tegen een éénpartijstaat), de vraag hoe om te gaan met politieke opponenten (het veroordelen van de liquidatie van de bolsjewistische oude garde), e.d. in een postkapitalistische samenleving. Ik behoor nochtans ook tot de mensen en ik ben daar (soms toch) wel mee bezig. U zal niet kunnen blijven om die vragen heen dansen op hetzelfde populistische deuntje. Over de vragen die nu onmiddellijk aan de orde zijn, zoals vergrijzing, pensioenen,... bestaat er een redelijk grote eensgezindheid binnen radicaal-links, dus is die opmerking nogal betekenisloos.

Er is een verschil tss het opbouwen van een tegenmacht, dus werken aan het wijzigen van de krachtsverhoudingen en het zo draaglijk mogelijk maken van het huidige dagelijkse leven enerzijds en de praktijk wanneer er wordt gewerkt onder een socialistische hegemonie anderzijds. Uiteraard kan het lokale werk van de PVDA op mijn goedkeuring en appreciatie rekenen, anders zou ik ook geen sympathisant zijn.

Verder denk ik dat het niet zozeer gaat om een intergenerationeel conflict tussen de oude garde en de nieuwkomers, maar eerder een tussen de 'gewone leden' die eerder ideologisch pluraal zijn en de 'kaderleden' die een 'marxistisch-leninistische' kaderopleiding en vorming krijgen, bv. via het boek 'Geschiedenis van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie(Bolsjewieken)'.

Jij moet eens leren lezen wat mensen schrijven.

Mag ik je feliciteren met je uitstekende kennis van de kadervorming van de PVDA. Ik ken niet veel sympathisanten die weten welke boeken men daar gebruikt.

Wordt dat dan niet meer gebruikt? Dat zou echt wel heuglijk nieuws zijn.

De PVDA heeft zich al jaren geleden uitgesproken over de kwestie van de eenpartijstaat. Of over andere kwesties die zich zullen stellen in een postrevolutionaire situatie. Het officiële standpunt van de PVDA daarover is, dacht ik, dat het enerzijds geen enkele zin heeft daarover te speculeren en dat het anderzijds nog veel minder zin heeft om recepten uit andere landen en andere tijdsgewrichten te kopiëren naar een bijvoorbeeld Belgische of Europese (of voor Pelgrim en de zijnen: Vlaamse :-)) 21ste eeuwse context.

Veel wijzer wordt ik daar niet echt van. Kunt u, indien mogelijk, een link ofzo geven waar hun standpunt verder wordt besproken?(desnoods via PB)

Neen, die link kan ik niet geven. Maar eerlijk gezegd twijfel ik eraan of zelfs een tekst van 10 bladzijden jou en andere sympathisanten zou overtuigen. Het begint hier meer een meer weg te hebben van een krampachtig zoeken naar argumenten om toch maar iets tegen de PVDA te kunnen hebben. Is het niet dat het verkiezingsprogramma te reformistisch is, dan is het wel dat de vorige voorzitter twintig jaar geleden iets te fel inging tegen de anticommunistische propagandatsunami die de wereld overspoelde. Is het dat niet, dan zal het voor sommigen ongetwijfeld iets anders zijn.

Ik ben geen LSP-er, hé. Ik stem ook consequent op de PVDA. Ik vind dat gewoon legitieme vragen, misschien is dit niet de juiste plaats om deze te uiten, dat is waar.

Toch nog iets over uw opmerking in het vet: deze passage is precies een veruiterlijking van wat mij soms zorgen baart bij de PVDA. Alle kritiek op de Sovjet-Unie, het stalinisme, ... wordt op een hoop gegooid en wordt zeer gemakkelijk genegeerd onder de noemer van anticommunistische propaganda. U kunt er toch niet omheen dat de echte Koude Oorlog-propaganda van mensen zoals Fukuyama, Conquest, e.a. niet van dezelfde aard is als goedmenende en oprechte kritiek van verschillende trotskistische en marxistische stromingen, sociaal-anarchisten, ecologisten, ... .

Ik beweer ook niet dat het een hetzelfde is als het ander. Evenmin deed Martens dat. Maar het was wel opvallend dat bijvoorbeeld wat Stalin betreft alle kritiek die op dat moment in de literatuur te vinden was terug te brengen was op een paar bronnen. Conquest was daar een prominente van. Het ging in de jaren '89-'90 trouwens al heel snel niet meer enkel over Stalin of Mao. Al heel snel ging het over het communisme als ideologie. De fouten en excessen van Stalin, Mao en anderen werden als inherent aan de ideologie gekenschetst. Daar ging de PVDA op dat moment vooral tegenin. Ook heeft de PVDA op dat moment getracht een eerlijk en volledig bilan van de periode Stalin te maken. Dat wil echter zeggen dat je ook durft zeggen wat goed was. En het is best mogelijk dat dat teveel overheerst heeft. Maar het boek heet dan ook Een andere kijk op Stalin. En niet: Een zoveelste oplijsting van de misdaden van Stalin, maar nu door een communist.

Wat die goedmenendheid betreft. Ik was op dat moment student en lid van MLB. Ik heb weinig goedmenende discussies gehad met de "kameraden" van de SAP of de Vonk. Ik heb meegemaakt dat het voltallige LVSV-bestuur rond de MLB-stand aan de VUB stond, stoelen in de hand en dat de aanwezige kameraden van de SAP niet eens de basissolidariteit aan de dag legden om tenminste onze vrijheid van meningsuiting te komen verdedigen. Al vonden ze dat wellicht ook moeilijk gezien de anti-PVDA editie van Rood die ze op dat ogenblik stonden te verkopen.
Bij een stemming aan dezelfde over het intrekken van de erkenning van MLB als studentenbeweging aan de VUB waren het niet de kameraden trotskisten, ecologisten, ... die ons ter hulp schoten. Het is enkel dank zij enkele democraten bij studentikoze kringen dat MLB-VUB toen is kunnen blijven bestaan.

Die basishouding van de PVDA raken waar ze kunnen herken ik vandaag ook nog vaak bij "kameraden" uit die hoek. Vandaar dat ik nogal bits reageer bij momenten.

-als kleine partij een mooie wereld beloven is geen kunst,daar zou ik mijn appreciatie van die partij niet op baseren.
-Een antwoord op hun eigen recente partijgeschiedenis geeft betrouwbaar informatie welk vlees ge in de kuip hebt.

wat heeft men geleerd ?

dat het tactisch fout is nu nog met Mao en Stalin af te komen ?

Nee hoor, Martens heeft gezegd dat wie voor het proletariaat was voor Stalin was en dat achter Chroesjov de burgerij stond. Het beste bewijs: 36 jaar na Chroesjov stort de Sovjet-Unie in elkaar. Hilarischer kan moeilijk...

Nu, op één punt had hij wel gelijk, toen hij zei: "wat men eerst zei tegen Lenin, zei men later tegen Stalin", maar ik zou dat omkeren. Idolatrie t.o.v. Lenin, of idolatrie t.o.v. Trotski, is even erg dan idolatrie t.o.v Stalin of gelijk wie. Wat het Rode Leger onder militaire leiding van Trotski en onder politieke leiding van Lenin allemaal heeft uitgestoken, valt ook niet fraai te noemen.

Idolatrie t.o.v. gelijk wie is uit den boze. Wat Lenin, Trotski én Stalin hebben gedaan tegen kapitalisme & imperialisme was moedig, maar in laatste instantie waren zij ook aangetast door dezelfde nihilistische menstonterende ideologie.

Wat de ecologische beweging, wat bewegingen voor spirituele herbronning ons leren, is dat we juist veel radicaler moeten zijn in onze kritiek op het WTK-model.