| Ernst Niessen |
15 september 2010 07:14 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Henri1
(Bericht 4980344)
Wat ze eraan hebben ?
Er is een massa Vlamingen die van Wallonie houden en ik denk niet dat die opgezet zijn met uw pogingen tot demoniseren van de Waalse bevolkingsgroep.
U zult dat weer wegwuiven, zoals gewoonlijk.....
U doet maar.
|
Neen, dat doe ik niet.
Er bestaat ontegensprekelijk een historische en culturele band tussen Vlaanderen en Wallonië. Dat is niet alleen een 'Belgisch' gegeven, maar dat was al het geval in de middeleeuwen. Historisch heeft Wallonië meer een verwantschap met de Lage Landen dan met Frankrijk.
Niettemin kunnen we vandaag spreken over twee naties met een duidelijk eigen identiteit; Vlaanderen en Wallonië zouden in elk ander 'federaal' land gelden als twee volwaardige deelstaten. Alleen heeft België, en de belgicistische elite, deze dubbele identiteit steeds genegeerd of grofweg ontkend. Net in het ontkennen van het eigen karakter van Vlaanderen en Wallonië ligt een van de drama's van de Belgische staat. Door dit ontkennen kan hij, ironisch genoeg, de twee volkeren voortdurend tegen elkaar uitspelen in een mank draaiend staatsverband dat voor federalisme moet doorgaan (maar het eigenlijk niet is wegens het ontbreken van echte deelstaten).
De agressieve verfransingspolitiek die sinds 1830 in de Belgische staat werd (en nog steeds wordt) gevoerd, vormt echter een obstakel voor de goede verstandhouding tussen Vlaanderen en de Franstalige/Waalse wereld in de Lage Landen. Indien Wallonië de banden met Vlaanderen op een vriendschappelijke manier wil aanhouden, zal het moeten ophouden met het verlenen van steun aan die politieke krachten die actief de verfransing van Vlaamse gemeenten en gebieden nastreven. Een Vlaams-Waalse verzoening en eventuele samenwerking op gelijke voet moet ook een erkenning impliceren van de culturele genocide die de francofonie anderhalve eeuw lang heeft proberen uitvoeren op het Nederlandstalige deel van de zuidelijke Nederlanden. Pas wanneer de verfransingspolitiek aan banden gelegd wordt, kan er een goede verstandhouding zijn tussen Vlaanderen en Wallonië. Dit zou zowel een verderzetting van historische banden als een breuk met een historische ontwikkeling betekenen.
De afgelopen dagen en weken hebben aangetoond dat de Waalse politici hun op zich weinig verrassende voorkeur hebben uitgesproken ten gunste van (aansluiting bij) Frankrijk en daarmee het beëindigen van het Belgische staatsverband. Vanuit Heel-Nederlandse, beneluxistische visies en zelfs vanuit de idealistische veronderstelling van de 'Bourgondische Kreits' mag zulks een verlies betekenen, als Groot-Nederlanders (Nederland en Vlaanderen) hebben wij deze beslissing met het grootste respect te eerbiedigen.
Een van de onmiskenbare factoren van het feit dat de Benelux nooit echt van de grond is gekomen, ligt mede in de weigerachtige en zelfs obstructieve houding die de Walen immer aan den dag gelegd hebben. Er is sprake van taal- en cultuurverschillen die tot onderling wantrouwen en divergentie leiden. De Waalse/Franstalige manier van werken en denken komt simpelweg niet overeen met de Nederlands/Vlaamse manier van denken en doen. Bovendien is het handhaven van twee met elkaar wrijvende culturen die de ondergang van België hebben bewerkstelligd - alsook die van het VKN in 1830, laat ons dat niet vergeten! - , een voortzetting van 'Belgische toestanden'. |
