We zijn het niet vaak eens maar in dit geval...

Wij zijn het ONeens over het samengaan van Vlaanderen met Nederland. Voor de rest?

Misschien kunnen we wachten op Pelgrim om te zien of hij de CD&V als een onderdeel van zijn partij ziet?

Precies wat ik bedoel. U heeft het nu alweer over dè CD&V. U bent wel de enige hier.

Geen haar op mijn hoofd denkt er aan ooit bij de tsjeven te gaan, maar er zullen inderdaad wel mensen bij de cd&v zitten waar iets mee aan te vangen valt. De Vlaamsgezinde vleugel van ACW wellicht.

SP en Die Linke zijn al meer de richting waar ik aan denk, maar die zijn dan misschien weer te uitgesproken links. Meng dat met het AGALEV van twintig jaar geleden en het zal in de buurt komen denk ik.

Echt?

Ja, écht. DE CD&V, zoals door jou aangehaald, is niet die CD&V die door ons wordt aangehaald. Dat is je probleem. Je kan geen onderscheid maken: CD&V = DE vijand = NIKS GOEDS. Jij gooit altijd het kind met het badwater weg. ALTIJD.

:lol: De CD&V...

Ons, jij... als vijandbeeld kan dat tellen.

Ik voel me gestalkt. :-)

Zijn we het toch niet altijd zo eens hoor. Ik begrijp waar je focus op 'het Vlaamse' vandaan komt maar soms werkt die focus tunnelvisie in de hand.

Ja, echt.

Als jij de afkorting CD&V ziet, in welke context dan ook, dan zie je meteen de mensen voor je aan wie je zo'n hekel hebt, degenen met de Belgitude, degenen die de Vlaamse zaak hebben verkwanseld, de partij die eerst als CVP en later als CD&V alleen maar machtsspelletjes speelt. De verpersoonlijking van 'Het kwaad'.

Ik had het niet over die CVP/CD&V anno nu. Ik zei niet voor niets 'de CD&V had zo'n partij kunnen zijn'. Er is genoeg te vinden in de Christendemocratische beginselen en in bepaalde (Vlaamsgezinde) stromingen binnen de Christendemocratie, om de CD&V, zeker in combinatie met bepaalde elementen uit de sociaal-democratie, waaruit de CD&V een totaal andere koers had kunnen varen dan ze de afgelopen decennia heeft gedaan.

Uh, dat is toch lichtelijk...overdreven en klinkt wat hysterisch.

Er is geen twijfel over dat er binnen de CD&V een paar "brokken" zijn die eventueel, misschien, ooit zouden kunnen opgaan in een groenlinkse Vlaamsgezinde volkspartij. Maar daarvoor moet de CD&V zoals we die kennen eerst uit elkaar vallen en verdwijnen, zoals ooit de VU uit elkaar gevallen en verdwenen is. Voor de CD&V haar positie als machtspartij definitief verloren heeft (en daar zijn we gelukkig naar op weg), is er imho geen schijn van kans dat zoiets gebeurt.

En dan nog gaat het over miniscule brokjes, ik denk aan de niche van de niche die Pelgrim "de Vlaamsgezinde vleugel van het ACW" noemt. Ik zou niet weten wie tot die vleugel behoort, maar sta open om verlicht te worden.

De kans dat bij een uiteenvallen van de CD&V een derde tot de helft overloopt naar de N-VA lijkt me trouwens een pak groter, maar dat terzijde.

Al wat hierboven staat, gaat imho ook op voor elke niet-rechtse Vlaamse partij. Ook delen van Groen! en de Sp-a zouden in theorie kunnen opgaan in een nieuwe aantrekkelijke Vlaamsgezinde linkse partij. Vandaar mijn onbegrip dat je er uitgerekend de CD&V uitpikte.

Ik haal deze draad toch nog eens boven. Zitten klagen en zagen is een ding, maar ik zou toch graag ook eens effectief iets doen nietwaar.

Nu breek ik me al enige tijd het hoofd over de te volgen strategie. Mijn bescheiden poging tot analyse van de situatie is als volgt:
Zonder de regeringsonderhandelingen zou heel veel mogelijk zijn geweest. Als ik naar de rest van Europa kijk zie ik een sterk groeiend verzet van de bevolking tegen de gevoerde politiek in de eurozone. "Ireland is not for sale" is de leuze van het moment, maar het gaat ook veel breder dan dat.
Heel de Europese politiek schijnt aan Vlaanderen volledig voorbij te gaan. Sinds de verkiezingen van 2007 staat de tijd hier stil. Over zeer fundamentele kwesties, zoals de oorzaken van de crisis en de rol van de EU wordt totaal niet gesproken. De aanslepende regeringsonderhandelingen leggen het hele politieke leven eigenlijk plat waardoor het onmogelijk wordt om langer dan een week vooruit te plannen, laat staan mensen te mobiliseren om iets te bereiken. En dat geldt zeker binnen de Vlaamsgezinde politiek. Elke poging vandaag om buiten de N-VA om iets te organiseren wordt zwaar gehypothekeerd door de politieke situatie, velen menen immers (terecht of onterecht?) dat het slagen van de onderhandelingen en het zoveel mogelijk binnenhalen van prioritair belang is (m.a.w. de N-VA boven alles). Nu een nieuwe Vlaamse partij in het leven roepen kan onmiddellijk het verwijt krijgen het Vlaams front (?) te willen splitsen.

Op langere termijn zal de te volgen strategie dus afhangen van het resultaat van de onderhandelingen. Er zijn dan verschillende scenario's mogelijk:
- N-VA verbrandt zich lelijk met een slechte staatshervorming en gaat de VU achterna. De N-VA valt dan weg als belangrijke factor in de politiek, waardoor er heel veel mogelijk wordt.
- De N-VA weet een doenbare Zesde Staatshervorming af te dwingen. Wat dat precies dan wel moge zijn is een ander paar mouwen, uiteraard. België zal blijven bestaan maar de partij wordt niet electoraal afgestraft. In dat geval zal er sowieso een stroming zijn die blijft verder streven naar een zevende staatshervorming en volledige splitsing. Er zijn dan twee opties: die resideert onder de N-VA als een radicalere fractie of die vormt een nieuwe formatie (aangevuld met wat rest van VB misschien).
- Onderhandelingen mislukken en Vlaanderen wordt onafhankelijk. Het minst waarschijnlijke scenario momenteel. Het einddoel van de Vlaamse Beweging zou dan wel bereikt zijn (toch formeel staatkundig) waardoor die beweging als dusdanig achterhaald raakt en deze discussie ook. (in dat scenario richt ik trouwens meteen de Zuid-Nederlandse afdeling van de SP op :mrgreen: )
- de huidige politieke crisis blijft nog jaren aanslepen. Hoe deze staat dan praktisch gaat blijven verder functioneren is een vraagteken. Politiek blijft de tijd dan stilstaan en mist Vlaanderen compleet de boot.

In dit laatste scenario zie ik echter een groot gevaar voor een Belgisch reveille. Vlaanderen kan de rest van Europa immers niet blijven negeren, zeker niet wanneer de euro-machine in elkaar begint te stuiken. Aangezien geen van de onderhandelende partijen, ook N-VA niet, een werkbaar antwoord hebben zal zich dat vertalen in een steeds breder groeiende sociale verzetsbeweging die zich tégen de communautaire blokkage keert en door een neo-unitaristisch discours gekaapt wordt. Die beweging zal zich ook aansluiten bij de rest van Europa en daarmee elk Vlaams streven finaal isoleren en om zeep helpen. We hebben de luxe dus niet van de politieke crisis hier nog een jaar te rekken.

Scenario's 2 en 4 zijn dus de moeilijkste scenario's voor de uitbouw van een vlaams-sociale organisatie. In beide gevallen zal de N-VA immers incontournable zijn, alle politiek activisme opslorpen en overvleugelen. Hoe moeten sociale, groene, linkse flaminganten daar mee omgaan?
- toch een aparte organisatie oprichten, het gevaar lopend beschouwd te worden als een (electorale) bedreiging voor N-VA zelf, verraders die het Vlaams front "doorbreken"?
- entrisme in de N-VA? Een linkervleugel uitbouwen die ook iets te zeggen gaat hebben? Jan Peumans zei op een recente Meervoud-activiteit nog dat er in de N-VA ruimte is voor meerdere stromingen. In de praktijk merk ik daar niks van, maar stel dat zo een linkse of groene stroming zich effectief gaat organiseren binnen de N-VA?
- niks doen, wachten en hopen op 'betere tijden'?

Binnen de N-VA een linkervleugel opbouwen, lijkt me onwaarschijnlijk. Sociaal-economisch zijn te centrum-rechts, etisch te conservatief. Het lijkt trouwens teveel op een nieuwe CD&V, en dat is toch het laatste wat we willen hé.

Ik denk dat het beter is om op dit moment niet echt een partij op te richten maar eerder te opteren voor een soort "links-Vlaamse Beweging", met uiteraard banden en eventuele steun voor de N-VA maar om toch een zekere afstand te bewaren op socio-economische en ethische thema's. Het moet bv mogelijk blijven om tegen de N-VA in te gaan als ze een economisch afbraakbeleid voeren.

In ieder geval, we zijn te klein om een aparte partij op te richten, maar het moet mogelijk zijn om het flamigantisme een links gezicht te geven. het moet staan voor een open, verdraagzaam Vlaanderen waar het volk centraal staat.

Zal dat neo-unitaristisch discours niet per definitie zwelgen in Belgitude en Vlaams onderwerpingsdenken zoals het door SP.a en Groen! bij de onderhandelingen beleden wordt, waardoor Vlaanderen uiteindelijk van de regen in de drup gaat geraken en dat discours dus in feite vanaf het eerste moment de doodgraver van zichzelf zal zijn?

Pelgrim,

Het zou wel eens kunnen zijn dat in een onafhankelijk Vlaanderen, de mensen andere politieke keuzes gaan maken. Ook dat de partijen zich anders gaan opstellen.

Neem nu bvb de CD&V. Nu hebben we last van hun belgische houding, maar eens we echt in een apart Vlaanderen zitten, valt dat probleem weg. Door de gewijzigde omstandigheden kan er anders geregeerd worden. Het is afwachten, maar i!k zie wel goede dingen op ons afkomen als we gesplitst geraken. Misschien is je initiatief dan niet nodig, of zal het juist een goede groeigrond vinden.

het probleem is dat we nog niet gesplitst zijn hé. We moeten NU reageren, niet later.

Vroeger was dat inderdaad zo, maar de €Uropese context verandert veel. Wat er momenteel overal gebeurt gaan we hier niet kunnen blijven negeren. Over niet lange termijn zal een Iers scenario ook hier een feit zijn, en de 'V' partijen zullen niet de Sinn Fein van Vlaanderen zijn maar wel de Fianna Fail, degenen waartegen de volksopstand gericht is.

Afwachten, voor hoe lang? Nog tien jaar? Tegen dan is de schade die de Vlaamse tsjevenregering heeft toegebracht veel te groot en onherstelbaar.

dat maakt het allemaal zo moeilijk hé. De Vlaamse regering is niet goed bezig, maar omdat de N-VA er in zit, zijn veel nationalisten benauwd om ook maar het minste van kritiek te geven.

Vandaar dat een goedwerkend parlement zo belangrijk is, met parlementariërs die hun controletaak ernstig nemen en dus geen genoegen nemen met wat vragenstellerij.

Het bewijst alleen maar mijn stelling dat de mentale ontvoogding van Vlaanderen iets is wat niet zomaar louter in de zetelverhoudingen in het Vlaamse Parlement uit te drukken valt.

Hoe anders controleer je dan door vragen te stellen over het beleid???

Het Vlaams parlement trekt nog véél te véél op het Belgische. parlementsleden zullen zelden tot nooit tegen hun eigen partij stemmen. maw, het zijn nog altijd de partijvoorzitters die het voor het zeggen hebben.

zolang dat zo is, waarom zouden we onafhankelijk moeten worden? om een mini-België te worden?

Je moet wel weten dat binnen een Belgische context het "links-zijn" nogal wat klappen heeft gekregen (binnen Vlaanderen dan), voornamelijk door het meeheulen met de grote broers uit Wallonië. In Vlaanderen wordt "links zijn" daarom vaak geïdentificeerd met "profitariaat" met verwijzing naar Wallo-Brusselse wantoestanden, zonder dat diezelfde Vlaming zich een asociale zak voelt die de sociale zekerheid wil afbouwen. Ik denk daarom dat in een zelfstandig Vlaanderen dat wat u nu "rechts" noemt, automatisch wat "linkser" zal worden.

Anderzijds blijft er natuurlijk de vraag wat "links" is en wat "rechts". Is een bestuur van individuele responsabilisering (en dus emancipatie) "links" of "rechts"? Is een beleid van actieve tewerkstelling (en dus tegen werklozen gericht) "links" of "rechts"? Is steun aan Vlaamse KMO's "links" of "rechts"?

We zullen zien volgende verkiezingen. Ik denk dat alles eenvoudiger zal worden. En duidelijker. Als er met overheveling van volledige bevoegdheden dan nog wat fout loopt in Vlaanderen, kunnen ze het niet meer op België steken. Blijft als zondebol alleen nog de EU. Hopelijk verandert dan de NVA van pro-eu naar anti-eu ;)

Wat mij betreft hoeft een beleid van actieve tewerkstelling niet 'tegen werklozen gericht' te zijn.

Het belangrijkste is dat het 'tegen (het fenomeen van) de werkloosheid' is gericht.

Maar dan nog ben ik niet tevreden (ik weet het, ik ben een lastigaard), want niet alle werk is even zinvol, even productief, even 'duurzaam'.

Het komt er dus niet alleen op aan iederéén die 'werk' wil ook te laten 'werken', het komt er bovendien op aan dat 'werk' niet te laten bijdragen tot de verdere vernietiging van onze leefomgeving/levenskwaliteit.


Of dat nu "rechts" moet worden genoemd dan wel "links", zal mij eerlijk gezegd worst wezen.

Door niet braaf en gedwee te wachten tot er 'een antwoord' komt, maar zélf op onderzoek uit te gaan, of op z'n minst een 'vierde macht' op poten te zetten die dat onderzoek in jouw plaats kan doen?

Wat u nu zegt is dat zolang België bestaat de Vlaamse regering eigenlijk niet verantwoordelijk kan gesteld worden voor het beleid dat ze vandaag voeren over de ruime bevoegdheden die ze reeds hebben. Het is nocthans vandaag al voor iedereen duidelijk dat bijvoorbeeld de wegen een Vlaamse bevoegdheid zijn en dat de reden dat de E313 niet hersteld zal worden voor de winter (wat de voornaamste probleemperiode is) maar pas na de winter de verantwoordelijkheid is van de Vlaamse regering. En bon mocht Vlaanderen ooit onafhankelijk worden dan zal het wel de schuld van Europa zijn. Ik erger me dood dat de Vlaams regering gigantisch ambitieus is over de bevoegdheden die ze niet hebben (al is me niet duidelijk wat ze willen veranderen) maar gewoon geen ambitie aan de dag legt over de bevoegdheden die ze reeds hebben.

Jezuiëtenpraat...

Met mijn excuses voor mijn afwezigheid, maar dit kon ik niet laten passeren.

Als je de huidige parlementaire praktijk een beetje volgt/kent, dan zou je weten dat de huidige vragenstellerij weinig of niets om het lijf heeft. In de praktijk komt het vaak (te vaak?!) hier op neer: een volksverkloter vraagt zijn medewerker om de kranten angstvallig in de gaten te houden, uit te pluizen en onderwerpen te zoeken waarover al eens een vraagje kan worden gesteld. De onderwerpen die daarbij dan aan bod komen zijn soms interessant en relevant. Door de enorme massa vragen gaat het echter al vlug over zinloos gezwets (En nee, vraag me niet om voorbeelden aan te halen, daarvoor ontbreekt me elke goesting! Ze liggen echter voor 't rapen op de website van de kamer.) dat NIETS bijbrengt aan het beleid.
Heel populair zijn dan ook nog eens de "vervolg"vragen die om de zoveel tijd terugkeren, dezelfde vragen aan verschillende ministers, bijkomende vragen, vragen waarop al een antwoord werd gegeven in de pers maar die "voor de volledigheid/de goede orde/" (lees: om de tijd te vullen en de hitlijstjes van de kranten te halen) nog eens worden gesteld, vragen die gewoon een "een-tweetje" zijn tussen het parlementslid en de minister (van dezelfde partij)...

Kortom, vaak komt al die vragenstellerij gewoon neer op bezigheidstherapie aangezien er geen parlementaire "stok achter de deur" zit zoals dit bij interpellaties wel het geval is/kan zijn. Via een interpellatie (met uitsterven bedreigd wegens potentieel te gevaarlijk - lees: een te democratisch controleinstrument op het beleid) kan een regering worden gedwongen om zijn beleid bij te sturen, of zelfs erger... Van dit alles is de laatste 10 �* 15 jaar nauwelijks nog sprake. De vrijblijvendheid van al dat gevraag is gewoon wraakroepend in een democratie die naam waardig.

Verwacht jij van je parlementslid dat hij weegt op de besluitvorming of gewoon dat hij zichzelf op de hoogte houdt over ditjes en datjes? Of ben je vergeten wat ex-minister De Padt zei toen hij hoog eindigde in de ranglijst van topvragenstellers? Niet letterlijk, maar 't klonk ongeveer als: "Ik heb al heel veel geleerd door al die vragen te stellen?" Als ik wil dat mijn parlementslid bijleert, dan zou ik hem aanraden om terug naar school te gaan. Ik heb echter graag dat hij zich concentreert op zijn parlementaire taak: het beleid controleren en waar nodig initiatieven nemen om dat bij te sturen. Zoiets doe je niet door honderduit vragen te stellen...

dubbel

Het doet mij plezier dat u dit niet kon laten passeren ;-)

Ik ben het in dezen volledig (=100%) met u eens.

Dus: door het stellen van vragen.

En natuurlijk dienen die onderbouwd te zijn, maar sommige informatie kan je alleen van een minister bekomen, daar hij alleen inzage heeft in alle documenten en eigenlijk op de hoogte dient te zijn. Vragen stelen is de manier om iets aan te klagen. Dat dit misbruikt wordt om al eens in de kijker te lopen, moet je er bij nemen.

Er zouden wel wat meer journalisten bij de piraten in de leer mogen gaan, vind ik ;-)

hier heb je zeker een punt. Ook de Vlaamse regering maakt fouten en doet het niet altijd goed.

ze hebben wel 1 voordeel met de Belgische regering natuurlijk, ze moeten geen compromissen maken met mensen die een totaal andere visie hebben en in een totaal andere realiteit leven.

maar dat betekent niet dat het in Vlaanderen goed gaat, de Vlaamse democratie is niet beter dan de Belgische, er is nauwelijks controle van het Vlaams parlement op de regering. en op dit moment lijkt het er niet op dat dit snel gaat veranderen.

2

Een mondelinge vraag is totaal vrijblijvend en is dus niét het geschikte instrument voor een parlementariër om zijn controletaak uit te oefenen. Je verkijkt je op de praktijk en laat je dus eigenlijk een rad voor het democratische oog draaien. Jammer.
Om even de anekdotische toer op te gaan... Dan kun je dus het geval krijgen dat een volksverkloter een keurig voorbereid tekstje begint voor te lezen om dan ergens na een paar zinnen luidop de bedenking te maken: "Hier ben ik het eigenlijk niet mee eens. Ik stel voor dat ik deze vraag laat vallen." Controlerecht zei je? Onderbouwd?
Ook hier zie je dat de parlementaire praktijk ongenadig te lijden heeft onder de "verkleutering". Een parlement zijn naam waardig kan nochtans heel wat werk op de plank hebben. Ik zeg maar wat: een grondige opkuisbeurt van het zogenaamde "wetgevende arsenaal" waarbij wetgeving die niet meer wordt toegepast, die niet volledig wordt toegepast, die enigszins gewijzigd wordt toegepast of waarbij de praktijk zelfs ingaat tégen de wetgeving wordt opgezocht en aangepakt. JAAAAREN werk dat ook nog eens heel nuttig zou kunnen zijn, maar helaas... onze volksverkloters hebben het te druk... met vragen stellen...

Ze moeten wél een compromis maken met mensen die in een totaal andere wereld leven: de sossen. De sossen en de Groenen zijn dan ook verantwoordelijk voor vele rare wetten. Vooral voor het traag funcioneren tov Wallonië. Groenen zijn een rem op alles.